- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Κάποιοι Μαροκινοί βαρέθηκαν τη συμπεριφορά του Χόλιγουντ προς τη χώρα τους

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Μαρόκο, Κινηματογράφος, Μέσα των πολιτών
The Aït Benhaddou in Morocco has appeared in many Hollywood movies. Photo by Jerzy Strzelecki. CC BY 3.0 [1]

Το Aït Benhaddou στο Μαρόκο έχει εμφανιστεί σε αρκετές ταινίες του Χόλιγουντ. Φωτογραφία: Jerzy Strzelecki, άδεια CC BY 3.0

Το άρθρο αυτό από τον Jake Warga [2] αρχικά δημοσιεύτηκε στο PRI.org [3] στις 22 Μαΐου 2016 και αναδημοσιεύεται εδώ βάσει συμφωνίας διαμοιρασμού περιεχομένου.

Το Μαρόκο αποτελεί ένα τεράστιο κινηματογραφικό πλατό — από την άμμο μέχρι και τις πόλεις του. Έχει υπάρξει Αραβία στην ταινία “Ο Λώρενς της Αραβίας [4]“, Αμπού Ντάμπι στο “Sex in the City 2 [5]“, Αίγυπτος για το “Evil Mummy” και φανταστικές τοποθεσίες για το “Game of Thrones“.

Αλλά σπάνια το Μαρόκο είναι το Μαρόκο σε ταινίες.

Η Narrimane Faquir, Μαροκινή κινηματογραφίστρια, ήταν η ντόπια υπεύθυνη κάστινγκ για την κινηματογραφική ταινία του 2014 “American Sniper (Ελεύθερος Σκοπευτής) [6]” (σε αυτή την ταινία, το Μαρόκο “παριστάνει” το Ιράκ). “Στις 100 ταινίες, ίσως τρεις ταινίες μόνο να εκπροσωπούν το Μαρόκο”, αναφέρει.

Σίγουρα, υποστηρίζει, είναι καλό για την τοπική οικονομία.

“Όταν δουλεύαμε για το ‘Black Hawk Down’, είχαν 12 κάμερες και συνεργείο 500 ατόμων. Βοηθά στο ότι οι τεχνικοί έχουν δουλειά, μπορούν να ταΐσουν τις οικογένειές τους”.

Η Faquir όμως δεν είναι η μόνη που ανησυχεί ότι η χώρα της γίνεται αντιληπτή με αρνητικό τρόπο.

Ο Othman Naciri [7], Μαροκινός κινηματογραφιστής, δεν είναι ούτε ο ίδιος ευχαριστημένος με τη συμπεριφορά του Χόλιγουντ. Πιστεύει πως τα αμερικανικά κινηματογραφικά στούντιο γνωρίζουν ελάχιστα για τη χώρα του. Λένε απλά: “OK, Μαρόκο, πού βρίσκεται; Βόρεια Αφρική; Άμμος, έρημος; ΟΚ, τέλεια. Είναι φτηνότερα για μας να κάνουμε γυρίσματα εκεί παρά στην έρημο της Αριζόνα και είναι ασφαλέστερα από το να κάνουμε γυρίσματα στο πραγματικό Ιράκ, οπότε είναι ο καλύτερος συμβιβασμός”.

Ούτε είναι χαρούμενος ο Naciri με το πώς επιλέγονται οι παρουσιάζονται οι ντόπιοι στις αμερικανικές ταινίες.

“Οι Μαροκινοί παίρνουν μέρος σε κάστινγκ ως τυπικό αραβικό προφίλ: τρομοκράτες, κακοί, σύμφωνα με την αμερικανική οπτική γωνία. Ξέρεις, δεν απέχουμε και πολύ από την οπτική γωνία των γουέστερν της δεκαετίας του '50 — ο καλός, ο κακός και ο άσχημος!”

Η Amal Idrissi, καθηγήτρια νομικής στο Μαρόκο, αναγνώρισε κάποιες τοποθεσίες, όσο έβλεπε την ταινία “Ελεύθερος Σκοπευτής”. Την ενοχλεί να βλέπει τη χώρα της σαν μια περιοχή ρημαγμένη από τον πόλεμο, το ότι η ταινία “κάνει το Μαρόκο να φαίνεται σαν οποιαδήποτε άλλη χώρα της Μέσης Ανατολής που βρίσκεται εν μέσω πολέμου, ενώ εγώ ως Μαροκινή μπορώ να αναγνωρίσω τις πόρτες, τους μιναρέδες, την αρχιτεκτονική και να δω ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται για μια χώρα σε πόλεμο στη Μέση Ανατολή”.

Οι Μαροκινοί σκηνοθέτες προσπαθούν να ανατρέψουν τα κλισέ περί τρομοκρατίας, εξάγοντας οι ίδιοι την δική τους εικόνα για τη χώρα και τους ανθρώπους της.

“Το Μαρόκο πλέον παράγει περίπου 25 ταινίες μεγάλου μήκους ετησίως, καθόλου κακό σαν νούμερο”, λέει ο Naciri. Στην πραγματικότητα, μαροκινές ταινίες πρόσφατα έφτασαν μέχρι το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών [8].

Στην επόμενη ταινία του, ο Naciri ασχολείται με το ευαίσθητο θέμα, συχνά επίκεντρο συζητήσεων, της ιστορίας του Μαρόκου. “Ετοιμάζω τώρα τη δεύτερη ταινία μου μεγάλου μήκους για τη χειραφέτηση των γυναικών στο Μαρόκο κατά τη δεκαετία του '50”, αναφέρει. “Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να μελετάμε την ιστορία μας”.

Θα ήταν δύσκολο να κλείσεις ένα άρθρο για ταινίες στο Μαρόκο χωρίς μια κάποια αναφορά στην ταινία του 1942 “Καζαμπλάνκα [9]“, μια ταινία που πραγματικά τοποθέτησε το Μαρόκο στο χάρτη του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Μια ταινία που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στο περιβάλλον της…στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια!