[1]Αφγανοί μαθητές στο Ιράν αποτελούν το αντικείμενο κακομεταχείρισης. Φωτογραφία: ICHRI, χρησιμοποιείται με άδεια.
Στις 5 Ιανουαρίου 2016, η εφημερίδα Shargh [2] ανέφερε ότι ο διευθυντής ενός σχολείου στο Damavand χτύπησε με λοστό πέντε νεαρούς Αφγανούς μαθητές και άφησε σημάδια στα πρόσωπα και σώματά τους, λέγοντας: “Εσείς οι Αφγανοί πρέπει να φύγετε. Γίνατε πολλοί εδώ”.
Οι Αφγανοί μαθητές υπόκεινται σε σωματική τιμωρία και διακρίσεις στα σχολεία του Ιράν, σύμφωνα με αναφορές ΜΜΕ στο Ιράν, τις οποίες η κυβέρνηση έχει προσπαθήσει να κρύψει.
“Ειδήσεις για κακομεταχείριση μαθητών γενικά, και ειδικότερα Αφγανών μαθητών, ξεπηδούν στα ΜΜΕ κατά λάθος, καθώς τα γραφεία παρακολούθησης στο Υπουργείο Παιδείας προσπαθούν να καλύψουν τα περιστατικά αυτά”, είπε ο Shirzad Abdollahi, ειδήμων στα ιρανικά εκπαιδευτικά ζητήματα, στη Διεθνή Εκστρατεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ιράν.
Το Ιράν φιλοξενεί ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά προσφύγων σε ολόκληρο τον κόσμο: 950.000 καταγεγραμμένοι Αφγανοί το 2015, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες [3] (UNHCR).
Η κακομεταχείριση των παιδιών του Ιράν στα σχολεία, είτε πρόκειται για σωματική τιμωρία είτε προφορική κακομεταχείριση ή εξευτελισμός, είναι συνηθισμένη στο Ιράν, σύμφωνα με τον Abdollahi, αλλά είναι χειρότερα για τους Αφγανούς μαθητές, καθώς προστατεύονται λιγότερο. Το εκπαιδευτικό σύστημα τείνει να αντιμετωπίζει τα περιστατικά αυτά χωρίς να τιμωρήσει το προσωπικό που προέβη σε τέτοιες ενέργειες, κι έπειτα προσπαθούν να το κρύψουν από τον Τύπο, αναφέρει.
Πολλοί Αφγανοί μαθητές, επίσης, χωρίς επίσημα χαρτιά, αντιμετωπίζουν γραφειοκρατικά εμπόδια που τους αποτρέπουν από το να πάνε σχολείο, κάτι που αποτελεί παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, που κατοχυρώνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση.
Αφγανός μαθητής από την πόλη Pakdasht ξυλοκοπήθηκε και αποβλήθηκε από το σχολείο, επειδή δεν πλήρωνε δίδακτρα, σύμφωνα με ρεπορτάζ της 16ης Ιανουαρίου 2016 στην εφημερίδα Vaghaye Ettefaghieh [4].
Οι γονείς μπορούσαν να συνεισφέρουν μόνο ένα εκατομμύριο ριάλ (περίπου 33 δολάρια) από τα 2,3 εκατομμύρια ριάλ (76 δολάρια) που απαιτούνταν από το σχολείο. Στο μαθητή ειπώθηκε να μην ξαναγυρίσει στο σχολείο, αν δεν πληρώνονταν όλα τα δίδακτρα.
Έπειτα από το περιστατικό του Γενάρη στο Damavand, ένας από τους γονείς είπε στην εφημερίδα Sharg:
Πήγαμε και παραπονεθήκαμε στην περιφερειακή διοίκηση που ανήκει το σχολείο και έστειλαν έναν επιθεωρητή. Έπειτα όμως από όλα αυτά, ο διευθυντής του σχολείου μας είπε πως θα ‘ταν καλύτερα να μην το τραβήξουμε περαιτέρω το ζήτημα…Είπε ότι τα παιδιά μας ήταν ταραχοποιοί και θύμωσαν αυτόν που τα χτύπησε.
Πέρυσι, ένας δάσκαλος από διαφορετικό σχολείο στο Pakdasht τιμώρησε τέσσερις Αφγανούς μαθητές δημοτικού, αναγκάζοντάς τους να χώσουν τα χέρια τους μέσα σε μια τουαλέτα, σύμφωνα με ρεπορτάζ της 10ης Φεβρουαρίου 2015 από το Tabnak [5].
“Η κακομεταχείριση Αφγανών μαθητών δεν είναι συστηματική εντός του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά συμβαίνει μάλλον ανάλογα το σχολείο, ανάλογα τις προσωπικές απόψεις των διευθυντών ή των εκπαιδευτικών”, ανέφερε ο Abdollahi.
Οι εκπαιδευτικοί κι οι διευθυντές δεν είναι επαρκώς εκπαιδευμένοι περί των δικαιωμάτων των παιδιών, πρόσθεσε.
Βραχυχρόνια, θα έπρεπε να υπάρχει καλύτερη παρακολούθηση των διευθυντών και των δασκάλων και τυχόν παραβιάσεις θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με μεγαλύτερη προσοχή. Οι έντιμοι δάσκαλοι, που δεν είναι και τόσοι λίγοι, θα πρέπει να αντιταχθούν σε συναδέλφους που είναι βίαιοι…Τα ΜΜΕ θα πρέπει να ευαισθητοποιήσουν το κοινό για τα δικαιώματα των παιδιών και να κάνουν την κοινωνία πιο ευαίσθητη απέναντι στην κακομεταχείριση των παιδιών.
“Δεν υπάρχει επίσημη οδηγία που να επιτρέπει τη σωματική βία εναντίον Αφγανών μαθητών. Το πρόβλημα βρίσκεται στην κοινωνία”, αναφέρει ο Abdollahi.
“Πριν από λίγα χρόνια, μια ομάδα οικογενειών στη συνοικία Kan της Τεχεράνης, έκαναν διαδήλωση μπροστά από το σχολείο της γειτονιάς για να αποτρέψουν την εγγραφή Αφγανών μαθητών εκεί”, είπε.
Επιπροσθέτως με τη σωματική κακομεταχείριση και διακρίσεις, οι Αφγανοί μαθητές είναι επίσης οικονομικά πιο ευάλωτοι, καθώς οι γονείς τους, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι πρόσφυγες, συχνά βγάζουν λιγότερα από ό,τι ένας μέσος Ιρανός.
“Από πέρυσι, το ζήτημα των διδάκτρων λύθηκε κάπως και τα σχολεία δεν χρειάζεται πλέον να απαιτούν δίδακτρα από τους Αφγανούς μαθητές”, είπε ο Abdollahi. “Μπορεί να τους ζητηθεί να κάνουν εθελοντικές συνεισφορές για συγκεκριμένα σχολικά έξοδα, αλλά δεν είναι σαφές τι είναι εθελοντικό και τι όχι”.
“Παρόλ’ αυτά, οι κανονισμοί δηλώνουν ότι οι Αφγανοί μαθητές έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους Ιρανούς συμμαθητές τους και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους φέρεται άσχημα”, αναφέρει και πάλι.
Το 2011, ο διευθυντής Διεθνών Σχέσεων του Υπουργείου Παιδείας ανακοίνωσε [6] ότι αλλοδαποί μαθητές απαγορεύεται να εγγραφούν σε ειδικά σχολεία για χαρισματικούς μαθητές, καθώς και σε πρότυπα δημόσια σχολεία, καθώς και σε τεχνικές επαγγελματικές σχολές, κάτι που αποτελεί παράβαση του διεθνώς κατοχυρωμένου δικαιώματος στην ανώτερη εκπαίδευση.
“Η εκπαιδευτική πολιτική δε θα πρέπει να είναι αντικείμενο πρόσκαιρων αλλαγών ανάλογα με το γούστο της κυβέρνησης. Η εκπαίδευση αποτελεί αναγνωρισμένο δικαίωμα κάθε παιδιού ανεξαρτήτως εθνικότητας, υπηκοότητας, κατοικίας ή οικονομικών μέσων”, ανέφερε ο Abdollahi.
“Το δικαίωμα αυτό πρέπει να είναι πλήρως σεβαστό και να μην έχει κανένα αντίκτυπο από την αλλαγή κυβερνήσεων και πολιτικών”.