Ένα παιδικό βιβλίο μαθαίνει στα γερμανόπουλα την αληθινή ιστορία των Σύριων προσφύγων

Rahaf and her family fleeing Homs, Syria to Germany. Credit: Jan Birck

Η Rahaf και η οικογένεια της εγκαταλείπουν τη Χομς, από τη Συρία στη Γερμανία. Παραχώρηση: Jan Birck

Αυτό το άρθρο της Lucy Martirosyan αρχικά δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα PRI.org στις 20 Ιουνίου 2016, και αναπαράγεται εδώ στο πλαίσιο συμφωνίας για διαμοιρασμό περιεχομένου.

Υπάρχουν σήμερα περισσότεροι από 65 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο εκτοπισμένοι εξαιτίας συρράξεων, το υψηλότερο νούμερο που έχει ποτέ καταγραφεί. Οι μισοί από αυτούς τους πρόσφυγες είναι ανήλικοι.

Η Γερμανία έχει υποδεχτεί περισσότερους από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, κυρίως Σύριους και Ιρακινούς. Παρά την ισχυρή αρχική υποστήριξη των πρωτοβουλιών της καγκελάριου Άγκελας Μέρκελ, πολλοί Γερμανοί αρχίζουν να αναρωτιούνται με ανησυχία πόσο καιρό ακόμα θα διαρκέσει αυτή η θετική υποδοχή μεταναστών.

Ωστόσο, ακόμα κι αν στη χώρα οι αντιδράσεις των ενηλίκων ήταν ανάμεικτες, η Γερμανίδα συγγραφέας Kirsten Boie εύχεται οι περισσότερο νέοι τουλάχιστον να έχουν επίγνωση ότι ένα προσφυγόπουλο είναι όμοιο με όλα τα υπόλοιπα παιδιά του κόσμου.

Στο τελευταίο της παιδικό βιβλίο, Everything will be all right  [Όλα θα πάνε καλά], διηγείται την αληθινή ιστορία της Rahaf και της οικογένειας της, οι οποίοι εγκατέλειψαν τη συριακή πόλη Χομς μετά τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Η οικογένεια διέσχισε τη Μεσόγειο με μια μικρή βάρκα και τελικά αποφάσισε να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή σε μια μικρή πόλη κοντά στο Αμβούργο της Γερμανίας.

Το βιβλίο εκδίδεται στα γερμανικά και στα αραβικά και προορίζεται να διαβαστεί στο σχολείο τόσο από τα γερμανόπουλα όσο και από τους νέους τους γείτονες μετανάστες. (μια αγγλική μετάφραση είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο εδώ).

“Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, τα οποία όχι μόνο υποδέχονται τους πρόσφυγες στη χώρα μας, αλλά και τα οποία τους στηρίζουν απεριόριστα, αφιερώνουν πολύ από το χρόνο τους για να τους βοηθήσουν να μάθουν τη γλώσσα, να πάνε στο γιατρό, να απευθυνθούν στις αρχές και ούτω καθεξής. Και, από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι τελείως εναντίον των προσφύγων”, εξηγεί η Kirsten Boie. “Τα παιδιά βρίσκονται κάπου μεταξύ των δυο και των πληροφοριών που λαμβάνουν — λοιπόν, κάποιοι γονείς ξεστομίζουν βαριές κουβέντες για τους πρόσφυγες, άλλοι μιλούν διαφορετικά. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι το να διηγηθώ την ιστορία μιας αληθινής οικογένειας θα τους έδινε την ευκαιρία να μάθουν τι ήταν αυτό”.

Κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς, η Kirsten Boie βρισκόταν σε επαφή με οικογένειες προσφύγων. Διευκρινίζει ότι θα μπορούσε να διαλέξει να διηγηθεί μια ιστορία πιο “εντυπωσιακή”- η οποία θα περιελάμβανε περισσότερο πένθος, βία και βάσανα — αλλά εκείνη αποφάσισε να γράψει μια πιο “συνηθισμένη”. Ελπίζει ότι αυτή η ιστορία θα επιτρέψει στα γερμανόπουλα να επικοινωνήσουν πιο εύκολα με τα προσφυγόπουλα.

The book includes some horrifying scenes endured by the main characters who are now settled in Germany. Credit: Jan Birck

Το βιβλίο περιέχει τρομακτικά περιστατικά τα οποία βιώσαν οι πρωταγωνιστές, οι οποίοι πλέον έχουν εγκατασταθεί στη Γερμανία. Παραχώρηση: Jan Birck.

Κατά τη συγγραφή του βιβλίου, η συγγραφέας συνάντησε τη Rahaf και τον αδερφό της Hassan (αυτά δεν είναι τα πραγματικά τους ονόματα), όπως και τη μητέρα τους. Αντί να θίξουν αμέσως το ζήτημα της βίας και του πολέμου, τα δυο παιδιά αναπόλησαν το σπίτι τους και τους φίλους τους και τα ξαδέρφια τους, που άφησαν πίσω στη χώρα τους. Η Kirsten Boie λέει ότι η μητέρα τούς ενθάρρυνε τελικά στα αραβικά να μιλήσουν για τις φρικαλεότητες του πολέμου, των οποίων υπήρξαν μάρτυρες.

Η συγγραφέας διατήρησε επαφή με τη Rahaf και τον Hassan — πηγαίνουν ακόμα και κινηματογράφο μαζί — αλλά δεν έχει σκοπό να γράψει μια συνέχεια.

“Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν θα το κάνω. Έκανα τα πάντα ώστε κανείς να μην μπορέσει να αναγνωρίσει αυτά τα παιδιά. Άλλαξα ακόμα και τα ονόματά τους — ή μάλλον, αυτά τα ίδια τα άλλαξαν. Μου είπαν πώς ήθελαν να να ονομάζονται στην ιστορία, σχολίασε.

Κατά τις συναντήσεις ανάγνωσης που πραγματοποίησε, νεαροί Γερμανοί αναγνώστες ήταν ανήσυχοι για την ευημερία της Rahaf και του Hassan. Άρχισαν ακόμα και να ταυτίζονται μαζί τους.

“Τα παιδιά σκέφτομαι ότι έχουν πολύ πολύ ανοιχτό μυαλό. Όταν ακούν τι πέρασαν αυτά τα παιδιά, θέλουν να μάθουν: ‘Μπορούμε να τα βοηθήσουμε; Πώς μπορούμε να τα βοηθήσουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε για να διευκολύνουμε τη ζωή τους;'”, σημειώνει η Kirsten Boie.

“Στην ιστορία των δυο αυτών παιδιών από τη Συρία, οι (παράνομοι) διακινητές της Μεσογείου τους έκλεψαν τα υπάρχοντά τους. Η κούκλα της μικρής βρισκόταν ανάμεσά τους. Και είναι πραγματικά λυπημένη που έχασε την κούκλα της με αυτό τον τρόπο. Σε αυτό το σημείο, τα παιδιά αρχίζουν πάντα να ρωτάνε: ‘Βρήκε την κούκλα της;’. Πιστεύω ότι αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι αυτό είναι κάτι, το οποίο θα μπορούσε να συμβεί και στα ίδια, ενώ οι βομβαρδισμοί, οι μάχες και οι νύχτες στη Μεσόγειο….δεν μπορούν να φανταστούν κάτι τέτοιο στη ζωή τους.”

Η Kirsten Boie, η οποία έχει γράψει περισσότερα από 60 βιβλία για παιδιά και εφήβους, είναι πεπεισμένη ότι οι ιστορίες βοηθούν τους πιο νέους να καταλάβουν τι συμβαίνει στον κόσμο.

“Κατά τη γνώμη μου, οι ιστορίες επιτρέπουν στα παιδιά να έχουν πρόσβαση σε μια καλύτερη κατανόηση των πραγμάτων απ’ ό,τι οι θεωρητικές γνώσεις. Πιστεύω ότι αυτή είναι μια ευκαιρία που πρέπει να αδράξουμε”, υποστηρίζει η συγγραφέας.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.