Πολεμιστές της 101ης Μεραρχίας Πεζικού. Η φωτογραφία χρησιμοποιήθηκε με άδεια από το γραφείο τύπου της μεραρχίας.

Το συριακό καθεστώς είναι πρόθυμο να παραμείνει στην τωρινή του θέση για χρόνια, εφόσον δεν πληρώσει για αυτό το διάστημα με το αίμα των πολεμιστών του, αλλά με αυτό των ξένων στρατευμάτων και των Σύριων νομιμοφρόνων, οι ζωές των οποίων είναι άχρηστες για το καθεστώς. Πολύ συχνά, το καθεστώς αναγκάζει τους νεοσύλλεκτους να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή, σαν πρόβατα για σφαγή, ενώ αποδυναμώνει τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (ΕΣΣ) με καθημερινούς βομβαρδισμούς, σκοτώνοντας τους καλύτερους πολεμιστές και ακτιβιστές του, που είναι γνωστοί στόχοι στις πρώτες γραμμές.

Το καθεστώς δεν έχει κανένα πρόβλημα να επεκτείνει την τωρινή κατάσταση, εφόσον οι προσκείμενες παράκτιες πόλεις και η πρωτεύουσα παραμένουν υπό τον έλεγχο του, καθώς κάθε μέρα οι εχθροί του γίνονται φίλοι και σύμμαχοι. Η Ουάσινγκτον πλέον κάνει εκκλήσεις όχι για την ανατροπή του Άσαντ, αλλά για τον πόλεμο απέναντι στην τρομοκρατία, ενώ οι στρατιωτικές επεμβάσεις του Πενταγώνου πλέον πολεμάνε μόνο τον Daesh (Ισλαμικό Κράτος, ISIS). Η τακτική είναι να ηττηθούν οι μεραρχίες του ΕΣΣ μία προς μία για να δημιουργηθούν νέες μονάδες που θα υποστηρίζονται από το Πεντάγωνο για να καταπολεμηθεί το Ισλαμικό Κράτος στην Ντέιρ Αλ Ζορ και στις βόρειες αγροτικές περιοχές της Συρίας. Άλλες μονάδες προσπαθούν να μπουν στο πρόγραμμα του Πενταγώνου για να λάβουν επιπλέον χρηματοδότηση. Ως αντάλλαγμα στέλνουν τα στρατεύματά τους να πολεμάνε καθημερινά τον Daesh, κάτι που φαίνεται να είναι μία αποτυχημένη στρατηγική χωρίς σημαντικά βήματα προς την ήττα της εξτρεμιστικής οργάνωσης εδώ και παραπάνω από ένα χρόνο.

Με την αυξανόμενη επιρροή των Κουρδικών και Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων στον βορρά και τις προσπάθειες τους να πάρουν την ηγεσία της Ρογιάβα (Επαρχία του Συριακού Κουρδιστάν) ελέγχοντας τις πόλεις Μανμπίτζ και Τζαραμπουλούς, θα υπάρξουν νέα μέτωπα για να αμυνθεί ο ΕΣΣ ενάντια σε τέτοιες προσπάθειες κατάληψης συριακού εδάφους. Έτσι ο ΕΣΣ είναι αναγκασμένος να πολεμήσει ενάντια στο συριακό καθεστώς, τον Daesh και τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, για να μην αναφέρουμε και τα πίσω χτυπήματα από τα ισλαμικά τάγματα που βρίσκονται κοντά. Τι θα κάνει, λοιπόν, ο ΕΣΣ;

Δεν ακούμε πλέον για μεγάλες μάχες από τον ΕΣΣ, αλλά μόνο για μεμονωμένες συγκρούσεις και μάχες τριβής με ισλαμικές φατρίες, οι οποίες έχουν ως στόχο την προστασία ή την ενδυνάμωση κάποιων περιοχών, ή την επανάκτηση του ελέγχου σε περιοχές του καθεστώτος ή του Daesh. Οι μάχες στη Χάμα και το Χαλέπι έχουν ήδη αρχίσει. Όσον αφορά τη Ράκκα, αν κάτι τέτοιο συμβεί, δεν θα είναι εύκολο για τον ΕΣΣ. Μια τέτοια μάχη θα γίνει υπό τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, με την πιθανή συμμετοχή του καθεστώτος, δίνοντας του ανοιχτό δρόμο για το αεροδρόμιο της Tabqa και την Παλμύρα. Έτσι, οι καταλυτικοί παίχτες θα είναι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις και ο στρατός του Άσαντ (με την υποστήριξη του Συνασπισμού και της ρώσικης αεροπορίας).

Ο ΕΣΣ διατήρησε τις θέσεις του στον βορρά χάρη σε κάποιες από τις φατρίες του, που πλέον είναι στατικές, καθώς πνίγονται από την εξωτερική βοήθεια. Άλλες φατρίες συνεχίζουν κανονικά καθώς επανακτούν τον έλεγχο και τη δύναμή τους στις περιοχές τους. Έχουν αρχίσει να ιδρύουν κοινότητες περίθαλψης, σχολεία και αρτοποιεία. Έτσι, άλλο ένα τάγμα αρχίζει να εργάζεται στην περίθαλψη και το εμπόριο χωρίς να μπορέσει να φτάσει στο σημείο της αυτοσυντήρησης, που θα τους επέτρεπε να απογαλακτιστούν από την εξωτερική υποστήριξη και να επιτύχουν την ανεξαρτησία και τον θρίαμβο.

Ο ΕΣΣ πλέον απολαμβάνει σχετικά εύκολη μετακίνηση στη βόρεια Συρία χωρίς να βρίσκεται υπό πολιορκία, όπως είναι η περίπτωση στην πόλη Χομς ή στην ανατολική Γούτα στη Δαμασκό. Ωστόσο, παρά την ελευθερία μετακίνησης σε μεγάλες περιοχές, ο ΕΣΣ είναι παγιδευμένος στα όρια των διεθνών κόκκινων γραμμών που δεν είναι δυνατόν να διασχιστούν. H “Nubl και η Al-Zahraa” είναι μία κόκκινη γραμμή. Η “Al-Fu’ah & Kafriya” είναι μία άλλη κόκκινη γραμμή. Οι παραθαλάσσιες περιοχές αποτελούν κόκκινη γραμμή. Οι περιοχές των Μονάδων Προστασίας του Λαού είναι μία κόκκινη γραμμή. Αν περάσουν αυτές τις γραμμές, τότε μπορεί να δεχτούν επιθέσεις, ακόμα και από τις ίδιες τις ομάδες που υποστηρίζουν τον ΕΣΣ.

Στη νότια Συρία, στην επαρχία Νταράα, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΕΣΣ έχουν μείνει στάσιμες εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, εκτός από αρκετές μάχες ενάντια σε μεραρχίες του Daesh. O EΣΣ αποδυναμώθηκε στις αγροτικές περιοχές της Δαμασκού και της Γούτα. Πολεμάει μόνο του και πολιορκείται από την Αλ Κάιντα, την αιώνια εχθρό του, ενώ ταυτόχρονα αμύνεται στα τεράστια μέτωπα με το καθεστώς για να αποτρέψει οποιαδήποτε προέλαση. Και δεν μπορεί να σπάσει την πολιορκία είτε στην Ντάρια, στην Γούτα ή την επαρχιακή Χομς, καθώς έχει μείνει μόνος σε αυτές τις περιοχές χωρίς καμία υποστήριξη.

Ο κύριος λόγος που περιορίστηκε η αντίσταση στις συζητήσεις της Γενεύης για οχτώ μήνες ήταν για να αναγκαστεί ο ΕΣΣ να σταματήσει να πολεμάει και να αποδυναμωθεί η υποστήριξή του, ενώ οι περιοχές του καθεστώτος συνεχώς εξοπλίζονταν και οχυρώνονταν. Απόδειξη είναι η υποτιθέμενη εκεχειρία. Επιβλήθηκε από τη Ρωσία και τις ΗΠΑ στις ομάδες στη Συρία και περιλάμβανε αιτήματα για συνεχή πόλεμο ενάντια στον Daesh και το Μέτωπο Αλ Νούσρα, ενώ δινόταν νομιμότητα σε εναέριους βομβαρδισμούς κοντά σε περιοχές ελεγχόμενες από τον ΕΣΣ, και εγκυρότητα στην παρουσία της Χεζμπολάχ, ιρανικών και ιρακινών στρατευμάτων συμπεριλαμβάνοντας τα ως ομάδες συμμετέχουσες στην εκεχειρία. Ο σκοπός είναι να δημιουργηθούν διαφωνίες και να σταλθεί ένα απειλητικό μήνυμα στον ΕΣΣ μέσω της χρήσης διεθνώς απαγορευμένων όπλων όπως ο φωσφόρος και οι βόμβες διασποράς, που δίνει το πράσινο φως στη Ρωσία και τον Άσαντ να εξολοθρεύσουν οποιαδήποτε περιοχή ενώ οι ΗΠΑ και η Ευρώπη κάνουν τα τυφλά μάτια.

Κάθε εβδομάδα ένας επιφανής ακτιβιστής, ηγέτης, διοικητής ή πολεμιστής δολοφονείται, ως μέρος μίας συστηματικής στρατηγικής για να αποτύχει το έργο της επανάστασης. Αυτά τα γεγονότα μένουν απαρατήρητα και οι ιθύνοντες δεν αντιμετωπίζουν τη δικαιοσύνη καθώς αυτά συμβαίνουν “μακριά από την πατρίδα”. Όμως, αυτό που δεν κατανοούν οι ανώτεροι του ΕΣΣ είναι ότι κάποια μέρα θα είναι οι ίδιοι, ή αυτοί που είναι με το μέρος τους, που θα δολοφονηθούν.

Το μέλλον του Ελεύθερου Συριακού Στρατού

Εάν ο ΕΣΣ συνεχίσει έτσι, ως εργαλείο εξωτερικών δυνάμεων που έχουν δικά τους σχέδια (είτε αυτά συμβαδίζουν με τα σχέδια του ΕΣΣ είτε όχι), θα μπει σε μία δίνη δίχως τέλος. Ο ΕΣΣ θα γίνει ο λόγος που η Συρία θα διαιρεθεί και που οι Κούρδοι θα μπορέσουν να ιδρύσουν το κράτος τους στη Συρία. Ο ΕΣΣ θα βοηθήσει στην αναδιάρθρωση του καθεστωτικού στρατού και στην καταστροφή της Συρίας υπό το πρόσχημα του “πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία”. Οι αντιστασιακοί ακτιβιστές θα παρακολουθούνται από το επόμενο καθεστώς, που δεν θα περιλαμβάνει τον ΕΣΣ, ούτε φιγούρες της επανάστασης, και που θα εξορίσει δεκάδες χιλιάδες οικογένειες από τη χώρα, όπως ακριβώς έγινε το 1982 μετά τον πόλεμο του Χαφέζ αλ-Άσαντ στη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην πόλη Χάμα.

Εάν ο ΕΣΣ δεν συμπεριφερθεί σαν μία διεθνώς ισχυρή δύναμη που θα φέρει ένα σχέδιο στη Συρία, θα βγει εκτός της εξίσωσης και θα χάσει τη θέση του σε κοινωνικοπολιτικούς οργανισμούς, οι οποίοι είχαν τον δικό τους αμφίβολο ρόλο στη Συριακή Επανάσταση, και σε ψεύτικους χαρακτήρες της αντίστασης που εργάζονται για να δημιουργήσουν μία νέα όψη στο καθεστώς του Άσαντ.

Ο ΕΣΣ θα έρθει προ των ευθυνών του όχι μόνο για αυτά που έχει κάνει, αλλά και για αυτά που έπρεπε να είχε κάνει όταν υπήρχε ανάγκη. Οι ηγέτες του ΕΣΣ που κατοικούν στην Τουρκία, την Ιορδανία και την Ευρώπη είναι έτοιμοι να παραιτηθούν από κάποιες από τις μάχες τους, ακόμα και από τις βάσεις και τις αρχές της επανάστασης, για να ενισχύσουν τις διεθνείς σχέσεις που υποστηρίζουν την τωρινή ηγεσία τους και τους δίνουν ελπίδα για το μέλλον. Αν οι πολεμιστές εδάφους του ΕΣΣ είχαν διώξει τους ηγέτες τους, είχαν αρνηθεί την εξωτερική υποστήριξη και είχαν επιστρέψει στις αρχές της επανάστασης όπως ήταν το 2012, όταν ο ΕΣΣ εξοπλιζόταν από μόνος του από τις επιτυχείς μάχες ενάντια στο καθεστώς, η κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη για τους πολεμιστές, παρά τον θρυμματισμό της αφοσίωσης.

Η απόφαση της 101^ης Μεραρχίας Πεζικού του ΕΣΣ, που βρίσκεται στη βόρεια Συρία, να εγκαταλείψει τη διεθνή υποστήριξη ως αντάλλαγμα για τη σιωπή απέναντι στην διοικητική και οικονομική διαφθορά των συμμάχων, είναι ένα πρώτο βήμα που δείχνει τη δυνατότητα επιστροφής στην ανεξαρτησία της επανάστασης. Όμως, είναι οι άλλες μεραρχίες πρόθυμες να ακολουθήσουν το παράδειγμα ή απλά θα συνεχίσουν όπως τώρα;