Περιβαλλοντικοί ακτιβιστές και εμπειρογνώμονες στο Πουέρτο Ρίκο δέχθηκαν με ανακούφιση την απόρριψη νόμου, ο οποίος επεδίωκε την ιδιωτικοποίηση της La Parguera, μιας δημόσιας θαλάσσιας ζώνης στη δυτική ακτή του Lajas. Αλλά η μάχη τους δεν έχει τελειώσει. Αρκετές δημόσιες παραλίες και θαλάσσιες ζώνες αγωνίζονται ενάντια σε προτάσεις ιδιωτικοποίησης.

Το Πρόγραμμα #1621, το νομοσχέδιο που απορρίφθηκε πρόσφατα, αποσκοπούσε στη νομιμοποίηση πλωτών κατοικιών ή casetas. Παράνομες κασέτας υπήρχαν στην La Parguera εδώ και δεκαετίες. Το νομοσχέδιο θα νομιμοποιούσε αυτά τα σπίτια και θα επέτρεπε στους ιδιοκτήτες να νοικιάσουν την ιδιοκτησία για διάστημα έως 40 χρόνια και θα είχε μετατρέψει τον ελεύθερο δημόσιο χώρο γύρω από τις κασέτας σε μια κλειστή τουριστική ζώνη.

Οι τοπικοί δήμαρχοι και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων υπερασπίστηκαν το προτεινόμενο νομοσχέδιο, δηλώνοντας ότι θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση του τουρισμού στην περιοχή. Κάποιοι κάτοικοι δήλωσαν ότι οι ιδιοκτήτες αυτών των κατοικιών συμβάλλουν στην τόνωση της τοπικής οικονομίας, υποστηρίζοντας ότι συνεισφέρουν περίπου 2 εκατομμύρια δολάρια στη μικρή πόλη, που αντιπροσωπεύει το 20% του προϋπολογισμού της Laja.

“Οι παραλίες ανήκουν στο λαό”

 

Παρά τους υποστηρικτές, οι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές εξέφρασαν έντονα την αντίθεσή τους μέσω διαμαρτυριών και μέσων κοινωνικής δικτύωσης με τη φράση “Las Playas son del Pueblo” [Οι παραλίες ανήκουν στον λαό], το οποίο έχει γίνει το επίσημο σύνθημα για το κίνημα κατά των ιδιωτικοποιήσεων.

Οι Amigos del MAR [Φίλοι της Θάλασσας], ένας περιβαλλοντικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1995 για να προστατεύσει τους φυσικούς πόρους του Πουέρτο Ρίκο, ασκούσε ενεργά πιέσεις ενάντια στο νομοσχέδιο, γράφοντας επιστολή προς τον κυβερνήτη Alejandro García Padilla, προτρέποντάς τον να μην υπογράψει τον αμφιλεγόμενο νόμο και προτείνοντας φιλικές προς το περιβάλλον εναλλακτικές λύσεις, όπως η χορήγηση πόρων για μελέτες σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος.

Νομικοί μελετητές από διάφορα πανεπιστήμια του Πουέρτο Ρίκο ενώθηκαν επίσης με τους περιβαλλοντικούς ηγέτες προσπαθώντας να ενημερώσουν τους πολιτικούς για τις πιθανές επιπτώσεις του Προγράμματος #1621, δηλώνοντας ότι εγκαθιδρύει ένα φριχτό προηγούμενο, επειδή συμμορφώνεται με μια συνεχιζόμενη τάση ιδιωτικοποίησης σε δημόσιους χώρους και θα εξάλειφε πιθανώς πρόσβαση σε τέτοιους χώρους.

La Parguera: Παράκτιο διαμάντι

 

Το 2014, το Διεπιστημονικό Κέντρο Παράκτιων Μελετών του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο-Μαγιαγουέζ δημοσίευσε μια περιεκτική μελέτη της περιβαλλοντικής ιστορίας της La Parguera, περιγράφοντας την προέλευσή της ως ένα μικρό ψαροχώρι και την εξέλιξή της μια δημοφιλή τουριστική τοποθεσία με ξενοδοχεία, καταστήματα, εστιατόρια και χώρους ψυχαγωγικής δραστηριότητας. Διάσημη για τον Φωσφορίζοντα Κόλπο της, “οι θαλάσσιοι πόροι, που κάποτε αποτελούσαν πηγή εισοδήματος για την καθημερινή προς το ζην αλιεία, την ψυχαγωγική και εμπορική αλιεία πλησίον της ακτής, χάθηκαν ως επί το πλείστον”, καθιστώντας το παλιό ψαροχώρι μια μακρινή μνήμη για τους ντόπιους. Η μελέτη αναφέρει επίσης ότι οι κασέτας καταλαμβάνουν πράγματι παράνομα τη ζώνη και ότι “αποτελούν ένα από τα βασικά στοιχεία που καθορίζουν την πολιτική και τη διακυβέρνηση”.

Το αρχικό κείμενο του νόμου ανέφερε ότι οι ιδιοκτήτες αυτών των κασέτας έχουν πληρώσει τα έξοδα που σχετίζονται με το σύστημα αποχέτευσης στο La Parguera, αλλά αυτό οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι τα σπίτια ευθύνονται για μεγάλο μέρος της μόλυνσης στην περιοχή, όπως δήλωσε ο Σύνδεσμος Αρχιτεκτόνων και Αρχιτεκτόνων Τοπίου.

Η Πορτορικανή ανθρωπολόγος Rima Brusi έχει πάρει συνέντευξη από ιδιοκτήτες κασέτας και, ενώ οι κατασκευές αυτές είναι στην πραγματικότητα παράνομες, πολλά άτομα είναι συναισθηματικά συνδεδεμένα με αυτές, επειδή μεγάλωσαν εκεί με τις οικογένειές τους. Ωστόσο, η Brusi προσθέτει ότι υπάρχει αίσθηση αμφισημίας μεταξύ των ντόπιων σχετικά με το νόμο. Η πλειοψηφία των κασετέρος, των ιδιοκτητών των πλωτών κατοικιών, ανήκει στην επαγγελματική τάξη, με κάποιους κατοίκους να ισχυρίζονται ότι είναι κυρίως πλούσιοι, συνήθως κατέχουν άλλα σπίτια και περιορίζουν την πρόσβαση των βαρκών τους στον κόλπο, αλλά προσφέρουν επίσης ορισμένες ευκαιρίες προσωρινής απασχόλησης όπως καθαρισμού ή ο,τιδήποτε επιδιορθώσεων στις κασέτας.

“Marriott, εχθρός του περιβάλλοντος”

 

Το Πρόγραμμα #1621 ήταν μόνο ένας από τα πολλά νομοσχέδια, που προορίζονταν να εμπορευματοποιήσουν δημόσιους χώρους στο νησί. Τον Νοέμβριο του 2015, μια διαμάχη μεταξύ της διοίκησης του ξενοδοχείου Marriott και περιβαλλοντικών ακτιβιστών έγινε πρωτοσέλιδο, αφότου ο δεκαετής αγώνας ξέσπασε σε διαμαρτυρία στην παραλία Isla Verde στην Καρολίνα. Ο οργανισμός Coalición Playas Pa'l Pueblo είχε δημιουργήσει μια κατασκήνωση στο Isla Verde πριν από 10 χρόνια για να προστατεύσει την ελεύθερη πρόσβαση του κοινού σε μια παραλία, η οποία βρίσκεται στη βόρεια πόλη της Καρολίνας. Αλλά το 2015, ο Playas Pa'l Pueblo έλαβε εντολή έξωσης από τον δήμο. Η Agencia EFE ανέφερε τον περασμένο Νοέμβριο ότι η Εταιρεία Εθνικών Πάρκων του Πουέρτο Ρίκο είχε μεταφέρει τη θαλάσσια ζώνη στην πόλη της Καρολίνας το 2003. Ωστόσο, η CH Properties, μια κτηματομεσιτική εταιρεία συνδεδεμένη με το Courtyard Marriott, έχει μίσθωση 99 ετών στην περιοχή.

Οι Amigos del MAR και Playas Pa'l Pueblo παραμένουν δύο από τις σημαντικότερες περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι οποίες προσπαθούν να προστατεύσουν τις δημόσιες παραλίες από την ιδιωτικοποίηση, αναφέροντας ότι αυτό θα επηρέαζε και το οικοσύστημα του Isla Verde, συμπεριλαμβανομένης μιας φωλιάς θαλάσσιας δερματοχελώνας που βρίσκεται στην περιοχή, που θα μπορούσε πιθανόν να γίνει ιδιοκτησία του Marriott. Νωρίτερα αυτό το έτος, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο της Καρολίνας διέταξε την έξωση των διαδηλωτών Amigos del MAR από το Isla Verde, αλλά ο δήμαρχος της Καρολίνας José Carlos Aponte Dalmau ήταν ενάντια σε μια τέτοια ενέργεια, δηλώνοντας ότι αποτελεί παραβίαση των συνταγματικών τους δικαιωμάτων.

Πρόγραμμα #2853

 

Ένα άλλο νομοσχέδιο που προτάθηκε φέτος από τη Βουλή των Αντιπροσώπων ήταν το Πρόγραμμα #2853, το οποίο αποσκοπούσε στη νομιμοποίηση της ιδιωτικοποίησης των παράκτιων ζωνών του Πουέρτο Ρίκο. Το έργο αυτό θα δημιούργησε ένα Τραστ Οικοτουρισμού Διάσωσης στο Πουέρτο Ρίκο στο πλαίσιο του Τμήματος Φυσικών Πόρων για τη χορήγηση ειδικών αδειών για την ιδιωτική χρήση της παράκτιας θαλάσσιας ζώνης. Το νομοσχέδιο απορρίφθηκε από τη Γερουσία και κατά τη διάρκεια της νύχτας της ακρόασής του, ακτιβιστές συγκεντρώθηκαν έξω από το Καπιτώλιο του Πουέρτο Ρίκο για να διαμαρτυρηθούν και ο ακτιβιστής Alberto de Jesús, γνωστός ως “Tito Kayak”, ανέβηκε σε ένα στύλο σημαίας και αντικατέστησε την αμερικανική σημαία με μια που έγραφε “Οι παραλίες ανήκουν στον λαό”.

Ενώ οργανώσεις, ακαδημαϊκοί και περιβαλλοντικοί ακτιβιστές έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για την προστασία των δημόσιων χώρων και του οικοσυστήματος του Πουέρτο Ρίκο, το νησί μαστίζεται από προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των παραλιών ως προσπάθεια τόνωσης του τουρισμού. Την Παρασκευή 6 Αυγούστου, οι Amigos del MAR διοργάνωσαν διαμαρτυρία μπροστά από τη Fortaleza στο Σαν Χουάν, την κατοικία του Κυβερνήτη του νησιού. Η ομάδα χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ενθαρρύνει τους Πορτορικανούς να επικοινωνήσουν με τη Fortaleza μέσω τηλεφώνου και να ζητήσουν από τον Alejandro García Padilla να μην υπογράψει το νομοσχέδιο και ο ακτιβιστής Τίτο Καγιάκ ανακοίνωσε απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για το πρόγραμμα. Η Campamento Contra la Junta, που δημιουργήθηκε από ακτιβιστές εναντίον του ομοσπονδιακού συμβουλίου ελέγχου (PROMESA) μπροστά από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, εξέφρασε επίσης την αλληλεγγύη της προς τους Amigos del MAR.

Στο νομοσχέδιο άσκησε βέτο ο Κυβερνήτης το βράδυ του Σαββάτου, 7 Αυγούστου. Ενώ ο αγώνας αυτός αποδείχθηκε θρίαμβος για τους οικολόγους, παρόμοια προγράμματα, όπως η επέκταση του Marriott, συνεχίζονται και το μέλλον της ακτής του Πουέρτο Ρίκο θα παραμείνει αβέβαιο, ενόσω θα παρουσιάζονται παρόμοιες προτάσεις.