- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Σφαγή της Ραμπάα στο Κάιρο: Τρία χρόνια μετά, ακόμα παραμένει η μυρωδιά του θανάτου

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Αίγυπτος, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διαδηλώσεις, Μέσα των πολιτών, Πόλεμος - Συγκρούσεις, Πολιτική, Γέφυρα
A picture commemorating the third memory of Raba'a massacre gone viral on social media. Photo share on Facebook by: Peter Youssef. Link: https://goo.gl/Qse1xM [1]

Viral επέτειος με σκληρές εικόνες των τριών ετών από τη σφαγή στη Ραμπάα. Κοινοποιημένο στο Facebook από τον Peter Youssef.

Φοιτούσα σε μια πανεπιστημιούπολη, όπου άκουγα πυροβολισμούς πιο συχνά απ’ ό,τι σφυρίγματα πρωτοετών φοιτητών. Η όψη στρατιωτικών ελεύθερων σκοπευτών με τα όπλα τους μου είναι τόσο οικεία, όσο και οι δυνατές φωνές όλο συνθήματα των διαμαρτυριών υπό το θόλο του Πανεπιστημίου του Καΐρου.

Μπήκα στο Τμήμα Οικονομικών και Πολιτικής Επιστήμης οκτώ μήνες μετά την έναρξη της Αιγυπτιακής Επανάστασης. Σε μια περίοδο ιστορικών αλλαγών, το Πανεπιστήμιο του Καΐρου αποτέλεσε έδρα για ένα μεγάλο και πολυδιάστατο φοιτητικό σώμα διαφόρων πολιτικών προσανατολισμών. Αποτελούσε μακέτα της έντονης πολιτικής σκηνής στη γη των φαραώ.

Ποτέ δεν είχα αποτελέσει μάρτυρας μιας τόσο οργισμένης ατμόσφαιρας πολιτικής έντασης και διαμαρτυριών οργανωμένων από φοιτητές, όσο μετά την διάλυση της καθιστικής διαμαρτυρίας στη Ραμπάα ελ Ανταουέγια [2], πλέον αποκαλούμενη Σφαγή της Ραμπάα. [3]Είδα κανονικές σφαίρες [4] να κατευθύνονται προς την κεντρική πύλη, ασθενοφόρα μες στην πανεπιστημιούπολη και τεράστιες ποσότητες δακρυγόνων να βάλλονται εναντίον των συμμετεχόντων στην πορεία, που καταδίκαζαν τις αιματηρές ενέργειες των αιγυπτιακών δυνάμεων ασφαλείας στην Πλατεία Ραμπάα ελ Ανταουέγια.

Νωρίς το πρωί της 14ης Αυγούστου 2013, κηρύχθηκε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης σε όλη την Αίγυπτο, καθώς δυνάμεις ασφαλείας διέλυσαν με τη βία καθιστικές διαμαρτυρίες, που είχαν οργανωθεί από υποστηρικτές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που διαμαρτύρονταν για την εκδίωξη του Μοχάμεντ Μόρσι, του πρώτου ελεύθερα εκλεγμένου προέδρου της Αιγύπτου και πρώην υψηλόβαθμου αξιωματούχου της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. 1.000 άνθρωποι νεκροί [5]μέσα σε μια μέρα. Η καθιστική διαμαρτυρία στην Πλατεία Ραμπάα ελ Ανταουέγια ήταν η μεγαλύτερη που έχει κατασταλεί. Καθώς λάμβαναν χώρα οι πυροβολισμοί, στη σκηνή βρίσκονταν τεθωρακισμένα και είχαν κυκλώσει την περιοχή ελικόπτερα.

The area around the Rabaa Adiweya mosque on August 1. The area was packed with Muslim Brotherhood supporters who had been sleeping in tents for over a month. Families brought children to protect them from the police forcibly dismantling the sit-in. PHOTO: H. Elrasam for Voice of America, via Wikimedia Commons [6]

Η περιοχή γύρω από το τέμενος Ραμπάα Αντιουέγια την 1η Αυγούστου. Η περιοχή ήταν γεμάτη υποστηρικτές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που κοιμούνταν σε αντίσκηνα για πάνω από μήνα. Οικογένειες με παιδιά προσπαθούσαν να προστατευτούν από την αστυνομία, που διέλυσε βίαια την καθιστική διαμαρτυρία. Φωτογραφία: Elrasam, Voice of America, Wikimedia Commons

Ήταν εμπόλεμη ζώνη.

Έντονοι πυροβολισμοί είχαν στόχο [7] το νοσοκομείο, καθώς ο κόσμος έτρεχε να τραβήξει τα νεκρά σώματα μακριά από τα πυρά. Γιατροί προσπαθούσαν να κάνουν απόπειρες διάσωσης την τελευταία στιγμή.

Θυμάμαι ένα βίντεο που είχε διαρρεύσει με ένα γιατρό να ουρλιάζει: “Το στήθος έχει εκραγεί, το κεφάλι έχει εκραγεί, τα μυαλά κρέμονται έξω. Τέλειωσε. Τι μπορώ να κάνω; Τι μπορώ να κάνω;”

Δεν ήμουν εκεί.

Δεν ήμουν εκεί, αλλά είδα το υλικό. [8] Είδα φωτογραφίες που στοίχειωσαν τη μνήμη μου, από τη στιγμή που έριξα το βλέμμα μου πάνω τους. Φωτογραφίες με καμμένα αντίσκηνα, ρούχα αιματοβαμμένα, μανάδες που κλαίνε. Είδα ένα νεαρό κορίτσι να κλαίει πάvω στο στήθος του αδερφού της, ακούγοντας την τελευταία του πνοή.

Δεν ήμουν εκεί, αλλά είδα την καλύτερή μου φίλη να κλαίει για τον ξάδερφό της, που είχε πυροβοληθεί στο λαιμό. Θυμάμαι την τρεμάμενη φωνή της από το τηλέφωνο, να λέει πως δεν μπορούσαν να βρούνε το νεκρό σώμα του ανάμεσα στα άλλα. Θυμάμαι τις φωνές και το κλάμα γύρω της.

Δεν ήμουν εκεί, αλλά είδα τις σειρές από σορούς [9] σε λευκά φέρετρα, που ανέμεναν να τα βρει κάποιος συγγενής, σε ένα τέμενος του Καΐρου. Έμοιαζε με κοιμητήριο. Έμοιαζε με οστεοφυλάκιο έπειτα από μάχη, όπου τα σώματα καλύπτονταν από κομμάτια πάγου και ψέκαζαν αποσμητικό για να καλύψουν τη μυρωδιά της σήψης.

Rabaa Square before and after August 14, 2016. By Mazidan - Own work, CC BY-SA 3.0, [10]

Η Πλατεία Ραμπάα πριν και μετά την 14η Αυγούστου. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Mazidan (CC BY-SA 3.0)

Δεν ήμουν εκεί, αλλά είδα μια μάνα να εξετάζει τα πρόσωπα των νεκρών ανθρώπων σε ένα νεκροτομείο, ψάχνοντας το γιο της ανάμεσα στα καμένα και γεμάτα σφαίρες νεκρά κορμιά.

Δεν ήμουν εκεί, αλλά έμαθα νέα για ένα συμφοιτητή μου, που τον πυροβόλησαν, όσο προσπαθούσε να ξεφύγει από τη νότια περιοχή του καταυλισμού.

Τότε, ήμουν εκεί.

Ήμουν εκεί κι έβλεπα μέλη των ΜΜΕ να ευλογούν τέτοιες δολοφονικές ενέργειες. Να ευλογούν την τυραννία, την καταπίεση και το μαζικό αφανισμό όσων δεν συμβιβάζονταν με μη ανεκτικές πολιτικές ατζέντες. Ήμουν εκεί, όταν οι δολοφονημένοι ήταν “τρομοκράτες” και οι δολοφόνοι έγιναν οι “σωτήρες”.

Τα έζησα όλα.

Η πλατεία πλέον μοιάζει με μια τυπική σκηνή του Καΐρου, σφύζουσα από ζωή. Σήμερα, κανείς δε θυμάται πως όχι και τόσο παλιά, έπρεπε να περάσουν από πυρά ελεύθερων σκοπευτών για να φτάσουν μέχρι την άλλη πλευρά.

Ο ήχος από σφαίρες φτάνει στα αυτιά μου, κάθε φορά που περνάω από την περιοχή αυτή. Η άτονη και άσκοπη σκηνή αυτοκινήτων κολλημένων στην κίνηση μου αναβιώνει τις μνήμες. Μου θυμίζει εμένα να εισπνέω δακρυγόνα κι εκείνο το άγαλμα με τα δυο χέρια που συμβολίζει την αστυνομία και το στρατό να μοιάζει σαν να έχει καλυφθεί με αίμα.

Κάθε μου σκέψη στα θύματα της Σφαγής της Ραμπάα. Η μυρωδιά του θανάτου ακόμα παραμένει.

Φωτογραφία άρθρου: Στιγμιότυπο από ρεπορτάζ του AlJazeera “Καταστολή από δυνάμεις ασφαλείας αφήνει πίσω δεκάδες νεκρούς στην Αίγυπτο” [11].