Στη Συρία και όλον τον κόσμο, διαδηλωτές υπενθυμίζουν την επίθεση με χημικά στη Γούτα

Protest held in Douma, Syria. August 21, 2016. Source: 'Douma Revolution' Facebook Page

Διαμαρτυρία στη Ντούμα της Συρίας, 21 Αυγούστου 2016. Το πλακάτ γράφει: “#Chemical_Assad. Τρία χρόνια έχουν περάσει… Και ο εγκληματίας είναι ακόμα ελεύθερος. 1.300 μάρτυρες σε μία νύχτα… και ο κόσμος κοιμάται.” Πηγή: Σελίδα στο Facebook ‘Douma Revolution’.

Στις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Αυγούστου 2013, οι κάτοικοι της κατεχόμενης από τους αντάρτες περιοχής της ανατολικής και δυτικής Γούτα στης Συρία ξύπνησαν με τα νέα ότι πύραυλοι με χημικά που επηρεάζουν τα νεύρα είχαν χτυπήσει την περιοχή τους. Όσο περνούσε η μέρα, ο αριθμός των νεκρών συνέχισε να μεγαλώνει, φτάνοντας τις εκατοντάδες. Οι υπολογισμοί ποικίλλουν από πάνω από 350 έως πάνω από 800 νεκροί, ενώ η προκαταρκτική αναφορά των ΗΠΑ υποστηρίζει ότι η επίθεση σκότωσε πάνω από 1.400 άτομα.

Ένα μέλος ενός επικοινωνιακού κέντρου στη Zamalka περιέγραψε τότε τα χτυπήματα στο Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το πώς ένιωσε όταν το αέριο άρχισε να επηρεάζει το σώμα του, ενώ αυτός έσωζε ανθρώπους:

When the explosion hit I heard a very low sound, it was like the sound of a helicopter buzzing, and not the sound of explosion… I went outside the field hospital and started running towards the explosion site. I didn’t reach the explosions site because I saw injured people on the ground and people screaming and running in all directions… I remember I went into one house and saw a man with his wife on the ground. The house was not destroyed. It was not where the rocket fell or had an impact but they were dead on the ground. After around 40 minutes rescuing people, I started feeling my body aching. I was feeling weak and unable to move. Then my eyes started hurting me and headache started. There was no smoke but there was a smell… I told my friend that I have to go to the hospital. He put me in a car and drove away… I remember very well when we left al-Mazraat in my friend’s car, I saw a dog crossing the street. I shouted to my friend to be careful not to hit him but before I finished my sentence the dog by itself collapsed on the ground

Όταν έγινε η έκρηξη, άκουσα έναν πολύ σιγανό ήχο – ήταν σαν τον ήχο ενός ελικοπτέρου, όχι σαν τον ήχο μίας έκρηξης… Βγήκα έξω από το νοσοκομείο και άρχισα να τρέχω προς το σημείο της έκρηξης. Δεν μπόρεσα να φτάσω εκεί, γιατί είδα τραυματίες και ανθρώπους να ουρλιάζουν και να τρέχουν προς όλες τις κατευθύνσεις… Θυμάμαι ότι πήγα σε ένα σπίτι και είδα έναν άνδρα και τη γυναίκα του στο πάτωμα. Το σπίτι δεν είχε καταστραφεί. Δεν ήταν στο σημείο που είχε χτυπήσει ο πύραυλος, αλλά υπήρχαν νεκροί. Αφού βοηθούσα ανθρώπους για 40 λεπτά, άρχισα να νιώθω πόνους στο σώμα μου. Αισθανόμουν αδύναμος και δεν μπορούσα να κουνηθώ.Τότε, άρχισαν να πονάνε τα μάτια και το κεφάλι μου. Δεν υπήρχε καπνός, αλλά υπήρχε μία μυρωδιά… Είπα στον φίλο μου ότι πρέπει να πάω στο νοσοκομείο. Με έβαλε σε ένα αμάξι και φύγαμε… Θυμάμαι πολύ καλά ότι όταν φύγαμε από το al-Mazraat με το αμάξι του φίλου μου, είδα έναν σκύλο να περνάει τον δρόμο. Φώναξα στον φίλο μου να προσέξει να μην τον χτυπήσει αλλά, πριν τελειώσω την πρόταση μου, ο σκύλος κατέρρευσε από μόνος του.

Η Σύρια ακτιβίστρια Razan Zeitouneh, η οποία έχει πλέον πέσει θύμα απαγωγής μαζί με άλλους τρεις γνωστούς ακτιβιστές που είναι γνωστοί ως οι ‘Douma 4‘, μίλησε στο αμερικάνικο ανεξάρτητο ειδησεογραφικό δίκτυο Democracy Now λίγο μετά από την χημική επίθεση και την περιέγραψε:

There haven’t been enough medical staff to treat them. There is not enough medications for more serious cases. They were just to choose to whom they will give the medication, because there is no medication for everybody. Even doctors were crying because they couldn’t help the injured people, because the lack of the medication and oxygen. […]

In cemeteries which we visited, victims were buried in mass graves, 15 or 20 dead bodies in every grave because the large number of injured people. People were—also there was hysterical between the people. Families are searching for their children. People were searching for their children in every town in Ghouta. Children in the medical points were crying and asking for their parents. It wasn’t believable.

Δεν υπήρχαν αρκετοί ιατροί και νοσοκόμοι για να βοηθήσουν. Δεν υπήρχαν αρκετά φάρμακα για πιο σοβαρές περιπτώσεις. Έπρεπε να επιλέξουν σε ποιον να δώσουν φάρμακα, γιατί δεν υπήρχαν αρκετά για όλους. Ακόμα και οι ιατροί έκλαιγαν γιατί δεν μπορούσαν να βοηθήσουν τους τραυματίες και εξαιτίας της έλλειψης φαρμάκων και οξυγόνου. […]

Στα νεκροταφεία που επισκεφθήκαμε, τα θύματα ήταν θαμμένα σε μαζικούς τάφους με 15 ή 20 νεκρούς ανά τάφο, εξαιτίας του μεγάλου τους αριθμού. Επικρατούσε υστερία ανάμεσα στους ανθρώπους. Οικογένειες ψάχνανε τα παιδιά τους. Άνθρωποι έψαχναν τα παιδιά τους σε κάθε πόλη στη Γούτα. Παιδιά στα σημεία ιατρικής βοήθειας κλαίγανε και αναζητούσαν τους γονείς τους. Ήταν απίστευτο.

Τρία χρόνια αργότερα, οι Σύριοι και οι υποστηρικτές τους σε όλον τον κόσμο θυμούνται αυτήν την τραγωδία και ζητάνε από τη διεθνή κοινότητα να αναλάβει δράση.

Στη Ντούμα της Συρίας, μια από τις περιοχές που στοχοποιήθηκαν, ένα πλακάτ έγραφε

#Chemical_Assad. Τρία χρόνια έχουν περάσει… Και ο εγκληματίας είναι ακόμα ελεύθερος. 1.300 μάρτυρες σε μία νύχτα… και ο κόσμος κοιμάται.

Η επίθεση στη Γούτα συνέβη δύο χρόνια αφού άρχισε ο βίαιος εμφύλιος πόλεμος στη Συρία ανάμεσα στο καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ και αυτών που θέλουν να τον εκδιώξουν. Η αντιπολίτευση της Συρίας, καθώς και πολλές ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο, θεωρούν ότι υπαίτιος ήταν ο Άσαντ. Παρουσιάζουν επιστημονικές λεπτομέρειες στην επίσημη αναφορά των Ηνωμένων Εθνών για την επίθεση – η οποία δεν καταλόγισε ευθύνες – που εμπλέκουν δυνάμεις προσκείμενες στην κυβέρνηση.

Ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του, όπως η Ρωσία, κατηγορούν τους αντάρτες. Παρ’ όλα αυτά, μετά από την επίθεση ο Άσαντ υπέγραψε την Συνθήκη Χημικών Όπλων, η οποία απαγορεύει την ανάπτυξη, παραγωγή, αποθήκευση, μεταφορά και χρήση χημικών όπλων, καθώς και απαιτεί από τα μέλη της να καταστρέψουν τα αποθέματά τους – αν και υπάρχουν ενδείξεις ότι δεν έχει τιμήσει τη συνθήκη από τότε.

Κατά την επέτειο της επίθεσης, η αμερικάνικη ομάδα ακτιβιστών “How Many More?” μοιράστηκε στον λογαριασμό της στο Twitter τα ονόματα όλων των θυμάτων:

#947: Mirvet Merani, γυναίκα από τη Zamalka, προάστιο της Δαμασκού, πέθανε από χημικό αέριο στις 21/8/2013… #HowManyMore?

#948: Sary Hrateh, άνδρας από τη Zamalka, προάστιο της Δαμασκού, πέθανε από χημικό αέριο στις 21/8/2013… #HowManyMore?

Υπήρξαν συγκεντρώσεις αλληλεγγύης προς τα θύματα στο Γκέτεμποργκ της Σουδίας και στο Παρίσι.

Protest held in X, Sweden. Source: 'Free Syria - Salam'. Facebook

Διαμαρτυρία στο Γκότενμπερκ της Σουηδίας. Πηγή: Σελίδα στο Facebook ‘Free Syria – Salam’

To Global Voices παρέστη στη συγκέντρωση στο Λονδίνο στην πλατεία Τραφάλγκαρ, η οποία οργανώθηκε από τη βρετανική Εκστρατεία Αλληλεγγύης προς τη Συρία Syria Solidarity Campaign, και μίλησε με έναν από τους εκπροσώπους της, τον Abdulaziz Almashi.

Global Voices (GV): Ποιος ήταν ο σκοπός της σημερινής διαμαρτυρίας;

Abdulaziz Almashi: Σήμερα, ο σκοπός της διαμαρτυρίας ήταν η ανάμνηση της τρίτης επετείου της χημικής σφαγής που έγινε στη Γούτα στις 21 Αυγούστου 2013, όπου σκοτώθηκαν 1.477 άτομα και πάνω από 3.000 τραυματίστηκαν σε τρεις χημικές επιθέσεις στην Αρμπίλ, τη Ντούμα και το Muadamiyat. Έτσι σήμερα, δείχνουμε τον σεβασμό μας στα θύματα, την αλληλεγγύη μας στον λαό μας και στις οικογένειες των θυμάτων και στέλνουμε ένα δυνατό μήνυμα στη διεθνή κοινότητα ότι ο Άσαντ χρησιμοποιεί χημικά όπλα. Τα έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές, ακόμα και αφού υπέγραψε το σύμφωνο για τον αφοπλισμό των χημικών όπλων. Όμως, ακόμα και πριν από λίγες μέρες, επιτέθηκε στο Χαλέπι με χλωριούχο άεριο, το ίδιο και στο Ίντλιμπ. Συνεπώς, εδώ λέμε στον κόσμο ότι είστε μέρος τους εγκλήματος και ότι ο Άσαντ πρέπει να παραπεμφθεί [στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο] για εγκλήματα πολέμου.

Σύμφωνα με αναφορές, επίθεση με χλωριούχο αέριο έγινε στην κρατούμενη από τους αντάρτες πόλη του Χαλεπίου στις 10 Αυγούστου, όπου σκοτώθηκαν τουλάχιστον τέσσερις και τραυματίστηκαν δεκάδες άλλοι. Πριν από αρκετές μέρες, αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μηχανισμοί, για τους οποίους υπάρχουν ισχυρισμοί οτι περιείχαν χλωριούχο αέριο, εξερράγησαν στην επαρχία Ίντλιμπ. 28 άνθρωποι τραυματίστηκαν.

GV: Tι περιμένετε από τη Διεθνή Επιτροπή; Μόλις είπατε ότι ο Μπασάρ αλ Άσαντ πρέπει να έρθει πρό των ευθυνών του.

Abdulaziz Almashi: Ναι, γι'αυτό υπάρχουν τα Ηνωμένα Έθνη και η διεθνής νομοθεσία. Εγώ όμως δεν πιστεύω πια ούτε στα Ηνωμένα Έθνη ούτε στη διεθνή νομοθεσία ούτε στα ανθρώπινα δικαιώματα. Γιατί όταν τα χρειαζόμουν, δεν τα έβρισκα δίκαια. Μας έχουν εγκαταλείψει όλοι. Μας έχει εγκαταλείψει η Δύση, η Ανατολή, οι Άραβες, κυριολεκτικά οι πάντες. Αυτό που θέλουμε να δούμε είναι η διεθνής κοινότητα να αφυπνιστεί να και να ενεργοποιηθεί, να κάνει κάτι για να σταματήσουν αυτές οι βιαοπραγίες και να σταματήσει τη γενοκτονία του αυτός ο τύραννος.

GV: Πώς μπορεί ο κόσμος να βοηθήσει σε αυτήν την εκστρατεία;

Abdulaziz Almashi: Πάντα λέμε ότι αυτά που συμβαίνουν στη Συρία δεν αφορούν μόνο τους Σύριους, αλλά όλον τον κόσμο. Αν ο Άσαντ κερδίσει τον πόλεμο στη Συρία, τότε θα υπάρξουν τραγικές επιπτώσεις όχι μόνο στη Συρία αλλά σε όλο τον κόσμο, καθώς οι άλλοι δικτάτορες και οι άλλες χώρες θα πάρουν τον Άσαντ ως παράδειγμα και θα χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα για να καταστείλουν οποιοδήποτε δημοκρατικό κίνημα. Γι’ αυτό είναι σημαντικό όλοι μας να σταθούμε αλληλέγγυοι στον συριακό λαό, γιατί δεν πολεμάμε για τη δημοκρατία στη Συρία αλλά για τη δημοκρατία σε όλον τον κόσμο. Πρέπει αυτοί οι δικτάτορες να καταλάβουν ότι όλος ο κόσμος θα ενωθεί ενάντια σε οποιοδήποτε δικτατορικό καθεστώς στον πλανήτη.

1 σχόλιο

Συμμετέχετε στη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.