Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, το hashtag στο Twitter #MiPrimerAcoso (“Η πρώτη μου παρενόχληση”) έχει συσσωρεύσει tweets από δεκάδες χιλιάδες γυναίκες, που αφορούν τις οδυνηρές μαρτυρίες από την πρώτη τους – και συχνά όχι την τελευταία τους – εμπειρία σεξουαλικής παρενόχλησης.

Αυτή η συζήτηση ξεκίνησε στα κοινωνικά δίκτυα για τη στήριξη μιας εθνικής διαμαρτυρίας ενάντια στη σεξιστική βία, που ονομάζεται “Vivas Nos Queremos” (“Μας θέλουμε ζωντανές”), που πραγματοποιήθηκε σε διάφορες πόλεις σε όλο το Μεξικό στις 24 Απριλίου 2016.

Στο διαδίκτυο, το κίνημα δεν έχει περιοριστεί σε ανθρώπους στο Μεξικό. Γυναίκες κι από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής τόλμησαν επίσης να μοιραστούν τις οδυνηρές εμπειρίες τους.

¿Cuándo y cómo fue tu primer acoso? Hoy a partir de las 2pmMX usando el hashtag #MiPrimerAcoso. Todas tenemos una historia, ¡levanta la voz!

— (e)stereotipas (@e_stereotipas) 23 Απριλίου 2016

Πότε και ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με τη σεξουαλική παρενόχληση; Σήμερα από τις 14:00 (ώρα Μεξικού) χρησιμοποιείστε το hashtag #MiPrimerAcoso. Όλοι μας έχουμε μια ιστορία, μιλήστε!

Οι μαρτυρίες

Κληθείσες να μοιραστούν τις ιστορίες για την πρώτη φορά που είχαν παρενοχληθεί σεξουαλικά, οι περισσότερες γυναίκες ξαναθυμήθηκαν επιθέσεις που συνέβησαν στην παιδική τους ηλικία. Εδώ είναι μερικές χρήστριες του Twitter που αποδεικνύουν πόσο νωρίς ξεκινά αυτή η βία:

Tenía 12 años. Estaba en la puerta del colegio esperando para entrar. Pasó un tipo y me metió la mano por debajo del jumper. #MiPrimerAcoso

— Nam (@namirita) 24 Απριλίου 2016

Ήμουν 12 ετών. Ήμουν στην πύλη του σχολείου περιμένοντας να μπω. Ένας τύπος πέρασε και έβαλε το χέρι του κάτω από πουλόβερ μου.

#MiPrimerAcoso tenía 11 años y un tipo pasó en una bicicleta y me apretó un seno. Una señora en la calle me culpó por llevar esa blusa.

— Barbie Barrio (@salta_violetta) 23 Απριλίου 2016

Ήμουν 11 ετών και ένας άντρας πέρασε με ένα ποδήλατο και μου ζούληξε το στήθος μου. Μια κυρία στο δρόμο κατηγόρησε εμένα, επειδή φορούσα εκείνη τη μπλούζα.

Estaba en el bondi.13 años.El tipo apoyó sus genitales en mi hombro.Me quedé quieta.No supe q hacer.Me dió asco y vergüenza #MiPrimerAcoso

— CONNIE ® (@connieansaldi) 24 Απριλίου 2016

Ήμουν στο τραμ. 13 χρονών. Ο τύπος έβαλε τα γεννητικά του όργανα στον ώμο μου. Στάθηκα ακίνητη. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ένοιωθα αηδία και ντροπή. 

#MiPrimerAcoso: Tenía como 8 años iba sentada en el camión y un estúpido me pegó su miserable pene en el brazo. Iba con mi madre,no le dije.

— Alma Maldonado (@almaldo2) 23 Απριλίου 2016

Ήμουν περίπου 8 ετών, καθόμουν στο λεωφορείο και ένας ηλίθιος κόλλησε το άθλιο πέος του στο μπράτσο μου. Ήμουν με τη μητέρα μου, δεν της το είπα.

#MiPrimerAcoso Como 6 años. Un señor me sentó en sus piernas y metió la mano bajo mi vestido. Me quité disimuladamente porque me dio pena.

— Silvea (@loverita) 23 Απριλίου 2016

Περίπου 6 ετών. Ένας άνδρας με κάθισε στην ποδιά του και έβαλε το χέρι του κάτω από το φόρεμά μου. Πήγα παραπέρα κρυφά γιατί ντρεπόμουν.

#miprimeracoso Cuando tenía 5 años un Tio, mayor de 40 años, me levantó para cargarme y luego dedearme mis genitales bajo el vestido.

— Tatiana García (@Tatatiu) 23 Απριλίου 2016

Όταν ήμουν 5 χρονών, ένας άντρας άνω των 40 ετών με σήκωσε για να με κρατήσει και στη συνέχεια πασπάτευε τα γεννητικά μου όργανα κάτω από το φόρεμά μου.

#MiPrimerAcoso tenía 8 años. Mi vecino adolescente me llevó a un lugar recóndito, me bajó los pantalones para tocarme. Logré escapar.

— Sndy (@pistolitabumbum) 24 Απριλίου 2016

Ήμουν 8 ετών. Ο έφηβος γείτονάς μου με πήγε σε ένα απομονωμένο μέρος και τράβηξε το παντελόνι μου για να με αγγίξει. Κατάφερα να ξεφύγω.

Διαβάζοντας τις ιστορίες των γυναικών, η Karina Velázquez αναρωτήθηκε πώς θα μπορούσαν να απαντήσουν οι σκεπτικιστές:

Llegando y leyendo #MiPrimerAcoso y casi todas hablan de edades impresionantes: 4, 6, 8, 11…Ahora digan “por provocadoras”, quiero ver…

— Karina Velázquez (@karyva) 23 Απριλίου 2016

Φτάνοντας να διαβάζω τα tweets σχετικά με την πρώτη παρενόχληση και σχεδόν όλα τους αναφέρονται σε συγκλονιστικές ηλικίες: 4, 6, 8, 11, … Τώρα πείτε ότι είναι “επειδή είμαστε προκλητικές”, θέλω να το δω αυτό…

Για εκείνες που προτίμησαν να συμμετέχουν ανώνυμα, υπήρχε επίσης ένας διαδικτυακός χώρος στο Facebook:

Si quieres contar #MiPrimerAcoso anónimamente envía un mensaje privado a https://t.co/xlyPGkEghG y lo publicaremos desde la cuenta

— (e)stereotipas (@e_stereotipas) 23 Απριλίου 2016

Αν θα θέλατε να μιλήσετε για την “πρώτη σας παρενόχληση”, ανώνυμα, στείλετε ένα προσωπικό μήνυμα στο facebook.com/estereotipas/ και εμείς θα το δημοσιεύσουμε από το λογαριασμό μας.

Εδώ είναι μία από τις δεκάδες μαρτυρίες που υποβλήθηκαν ανωνύμως:

#MiPrimerAcoso pic.twitter.com/bxWU5xQkmf

— (e)stereotipas (@e_stereotipas) 23 Απριλίου 2016

Η πρώτη μου παρενόχληση: Οι γονείς μου εργάζονταν και περίμενα ακουμπώντας έξω από το παράθυρο μέχρι να επιστρέψουν, ήμουν περίπου 10 ετών και ένας έφηβος γείτονας ήρθε στο παράθυρό μου, κατέβασε το σορτς του και άρχισε να αυνανίζεται, ζητώντας μου να τον αγγίξω, μέχρι που έπεσα από τη μικρή καρέκλα που χρησιμοποίησα, ενόσω προσπαθούσα να ξεφύγω. Ποτέ δεν ξαναστάθηκα να περιμένω τους γονείς μου στο παράθυρο ούτε άφησα την μικρή μου αδερφή που ήταν 5 χρόνια μικρότερη να το κάνει.

Η σιωπή

Ένα άλλο επαναλαμβανόμενο θέμα ήταν η σιωπή, με την οποία πολλές γυναίκες υπομένουν τη σεξουαλική παρενόχληση σε καθημερινή σχεδόν βάση. Είτε αυτό συμβαίνει λόγω της αμηχανίας, της ενοχής ή της ανικανότητας, πολλές γυναίκες έχουν επιλέξει να μην πούνε τίποτα. Άλλες λένε ότι μίλησαν, αλλά γελοιοποιήθηκαν ή δεν τις πίστεψαν, και έτσι αποφάσισαν να κρατήσουν τα επιπλέον περιστατικά για τον εαυτό τους, μέχρι τώρα:

pic.twitter.com/KnAXcJKb9W

— A Eme (@alejandraemeuve) 23 Απριλίου 2016

Τα αγόρια στη δημόσια πισίνα που στρίβανε κολυμπώντας και προσπερνώντας με για να αγγίξουν τον πισινό μου, ενώ ήμουν στην πισίνα με τη μικρή αδελφή μου, και δεν είχα ιδέα τι να κάνω. Ο τύπος με τα άθλια ρούχα που με ακολούθησε για δύο τετράγωνα, ενώ αυνανιζόταν. Ο ταξιτζής που σταμάτησε μπροστά μου και απαίτησε να μπω στο αυτοκίνητο. Ο άνθρωπος που με στρίμωξε στο δρόμο με το φορτηγό του, ενώ ήμουν με τα πόδια, και γυρνούσα στο σπίτι μόνη μου, μέχρι που με έσωσε ένα λεωφορείο. Ο τύπος που με πλησίασε στην είσοδο του κινηματογράφου, όπου περίμενα τους φίλους μου και μου είπε: “Έλα, θα έρθεις μαζί μου για την ταινία που θέλεις.” Ο ναρκομανής που την περασμένη Πέμπτη μου ούρλιαζε: “θα σ’ αρέσει!”, ενώ περπατούσε γρήγορα πίσω μου, μέχρι που ευτυχώς έφτασα στη στάση του λεωφορείου και ο ίδιος στη συνέχεια άρχισε να παρενοχλεί άλλους ανθρώπους (πόσο τυχεροί). Το πρώην αγόρι μου, το οποίο, εδώ και πολλά χρόνια, πάρα πολλά χρόνια, έκανε με το σώμα μου ό,τι του άρεσε κάθε φορά που έπινε πάρα πολύ, και στη συνέχεια δεν θυμόταν τίποτα. Οι ανεπαίσθητες πράξεις των κοντινών μου ανθρώπων, καθώς και των ανθρώπων που δεν ξέρω, οι οποίοι με κάνουν να αισθάνομαι άβολα, σαν να πρέπει ξαφνικά να καλύψω το σώμα μου, ή να το βάλω στα πόδια. Και όλα αυτά που δεν μπορώ ούτε να θυμηθώ αυτή τη στιγμή. Οι πόλεις που είναι γεμάτες από παγίδες θανάτου. Οικογένειες που είναι γεμάτες από σιωπή. Όλοι οι διώκτες που με τις μικρές και τις μεγάλες πράξεις τους προσθέτουν στα στρώματα του φόβου. Δεν είναι για να πείσουμε κάποιον ότι υπάρχει πρόβλημα. Είναι για να απαλλαγούμε από το πρόβλημα, ξεκινώντας να το λέμε, να το απαιτούμε, και να το βλέπουμε. Και εγώ καταπίνω λίγο τα δικά μου λόγια: ενώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν υπάρχουν καθολικοί κώδικες με τους οποίους να απαντήσουμε, δεν “πρέπει να” πούμε τίποτα, ούτε υπάρχουν πρότυπα για γενναία θύματα ή δειλά θύματα. Είναι αλήθεια ότι διαβάζοντας αυτό που όλες εσείς λέτε για πρώτη φορά μου έδωσε αυτοπεποίθηση να πω αυτά τα πράγματα δημοσίως, και το να μοιράζεστε με έκανε να αισθάνομαι λυπημένη για την Alejandra η οποία δέχθηκε επίθεση, γιατί δεν έπρεπε να συμβεί, αλλά επίσης με απελευθέρωσε από μια ντροπή που δεν πρέπει ποτέ ούτε καν να υπήρχε. Είναι σαν να μου δίνεται μια αγκαλιά που έχει κρατηθεί μακριά για πολλά έτη, την οποία θα ήθελα να επεκτείνω σε όλες σας σήμερα. Ευχαριστώ.

Leí en muchos TL que el HT #MiPrimerAcoso las confronta/incomoda. Muchas voces se alzan, muchas continúan calladas. Somos más de lo que ven.

— Wady*Castillo (@SoyWady) 24 Απριλίου 2016

Έχω διαβάσει πολλά μηνύματα στο χρονοδιάγραμμά μου που λένε ότι το hashtag “Η πρώτη μου παρενόχληση” είναι δυσάρεστο και δύσκολο. Οι φωνές έχουν υψωθεί, πολλές παραμένουν σιωπηλές. Είμαστε περισσότερες από ό,τι βλέπετε.

Muchas callamos los acosos por vergüenza, porque nos sentimos culpables, porque la sociedad nos hace sentir culpables. #miprimeracoso

— Rubens (@nancyortiz_) 24 Απριλίου 2016

Πολλές από εμάς παραμένουν σιωπηλές σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση εξαιτίας της ντροπής, γιατί αισθανόμαστε ένοχες, επειδή η κοινωνία μας κάνει να αισθανόμαστε ένοχες.

Sacudida con el hashtag #MiPrimerAcoso. Porque nos cuesta decirlo, porque nos sigue poniendo vulnerables y porque aún hay quienes se burlan.

— Eileen Truax (@EileenTruax) 23 Απριλίου 2016

Σοκαρισμένη από το hashtag Η πρώτη μου παρενόχληση. Επειδή είναι τόσο δύσκολο να το πεις, επειδή εξακολουθούμε να είμαστε ευάλωτες, και επειδή εξακολουθούν να υπάρχουν και εκείνοι που μας κοροϊδεύουν.

Πολλές από τις γυναίκες που μοιράστηκαν τις ιστορίες τους έγραψαν ότι η πρώτη τους εμπειρία σεξουαλικής παρενόχλησης ήταν στα χέρια ενός μέλους της οικογένειας, το οποίο τους θέτει σε ακόμη πιο ευάλωτες καταστάσεις που κορυφώνονται με σιωπή.

#MiPrimerAcoso el hermano de mi amiga se metia a tocarla mientras dormía, su mamá no le creyó, sus hermanas sí porq les había hecho lo mismo

— Misspartes (@misspartes) 23 Απριλίου 2016

Ο αδελφός του φίλου μου την άγγιξε, ενώ αυτή κοιμόταν, η μητέρα της δεν την πίστεψε, οι αδελφές της την πίστεψαν επειδή έκανε το ίδιο πράγμα και σε αυτές.

Mi primer acoso me lo hizo el padre de mi mamá y yo tenia 9 años.Lo hable a los 25 y nadie me creyo #MiPrimerAcoso pic.twitter.com/iVRqUreYb4

— Elizeth (@lichiitaz) 24 Απριλίου 2016

[Η αφίσα έχει ως εξής: Ζούμε σε μια κοινωνία που διδάσκει τις γυναίκες ΝΑ ΜΗ ΒΙΑΣΤΟΥΝ, αντί να διδάξει τους άνδρες ΝΑ ΜΗ ΒΙΑΖΟΥΝ.]
Η πρώτη μου παρενόχληση ήταν στα χέρια του πατέρα της μητέρας μου και ήμουν 9 χρονών. Το έβγαλα στη φόρα όταν ήμουν 25 ετών και κανείς δεν με πίστευε. 

#MiPrimerAcoso fue a los 9 años en una reunión familiar. Nadie lo supo entonces y me duele mucho pensar que aún ahora no me creerían.

— Tania Tagle (@Tania_Tagle) 23 Απριλίου 2016

Η πρώτη μου παρενόχληση ήταν όταν ήμουν 9 ετών, σε οικογενειακή επανένωση. Κανείς δεν ήξερε γι'αυτό τότε και με πονάει πάρα πολύ να σκέφτομαι ότι ακόμη και τώρα δεν θα με πιστέψουν.

Σεξουαλική παρενόχληση ρουτίνας

Είναι τόσο κοινό για μια γυναίκα να υπόκειται βία στους δρόμους που ένα διαδεδομένο θέμα σε χιλιάδες tweets είναι το αίσθημα ότι η σεξουαλική παρενόχληση θεωρείται πλέον συνηθισμένη.

Yo no recuerdo #MiPrimerAcoso. Como tampoco recuerdo lo que es caminar en la calle sin miedo a que algo pase y escale.

— Sambuka (@samnbk) 23 Απριλίου 2016

Δεν θυμάμαι την πρώτη μου παρενόχληση. Με τον ίδιο τρόπο δεν θυμάμαι τι είναι να περπατώ στο δρόμο, χωρίς το φόβο ότι κάτι θα συμβεί και θα χειροτερέψει.

Mi madre me dijo que ignorara a los hombres que se me quedan viendo mientras camino; por la calle “porque así son ellos”. #miprimeracoso

— Paloma (@ThePalomina) 24 Απριλίου 2016

Η μητέρα μού είπε να αγνοώ τους άντρες που με κοιτάζουν επίμονα καθώς περπατώ στο δρόμο, επειδή “έτσι είναι οι άντρες.”

Desde que somos niñas tenemos que vivir con su violencia machista, sus miradas puercas, sus piropos y chiflidos callejeros, sus manoseadas.

— Barbie Barrio (@salta_violetta) 23 Απριλίου 2016

Από τότε που ήμασταν παιδιά έπρεπε να ζήσουμε με σεξιστική βία, με τα βρώμικα βλέμματά τους, τα γιουχαΐσματα και τα σφυρίγματα του δρόμου, τα πασπατέματά τους.

Crecí desde muy pequeñita viendo cómo en la calle TODOS los días acosaban a mis hermanas. Cuando me pasó pensé que era normal #MiPrimerAcoso

— Wady*Castillo (@SoyWady) 23 Απριλίου 2016

Μεγαλώνοντας, από τότε που ήμουν πολύ μικρή είδα πόσο παρενοχλούνταν οι αδερφές μου στους δρόμους κάθε μέρα. Όταν αυτό συνέβη σε μένα σκέφτηκα ότι ήταν φυσιολογικό. 

El problema no solo es #MiPrimerAcoso, el problema es que le sigue un segundo, un tercero, un cuarto…hasta que crees que es normal.

— Edi_C (@edi_co) 24 Απριλίου 2016

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η πρώτη μου παρενόχληση, το πρόβλημα είναι ότι αυτό συμβαίνει για δεύτερη φορά, για τρίτη φορά, για τέταρτη… μέχρι να πιστέψεις ότι είναι φυσιολογικό.

Αλληλεγγύη

Αν και υπήρχαν εκείνοι που αστειεύτηκαν με το θέμα ή απάντησαν με μισογυνικά σχόλια, υπήρχαν ορισμένοι άντρες που διάβασαν προσεκτικά τις μαρτυρίες και συλλογίστηκαν την ανησυχητική πραγματικότητα της καθημερινής παρενόχλησης σε βάρος των γυναικών, καθώς και το δικό τους ρόλο στη βία λόγω φύλου.

Leyendo historias de #MiPrimerAcoso pienso todas las veces que los hombres, desde niños, somos testigos y normalizadores de esa violencia.

— Javier Raya (@javier_raya) 24 Απριλίου 2016

Διαβάζοντας τις ιστορίες από την “πρώτη μου παρενόχληση”, σκέφτομαι όλες τις φορές που εμείς ως άντρες, από την παιδική ηλικία, γινόμαστε μάρτυρες και θεωρούμε φυσιολογική αυτού του είδους τη βία.

Es desgarrador leer cientos de mujeres abrir su corazón con el hashtag #MiPrimerAcoso.
Pero es más desgarrador saber que no fue el último.

— Hector Fernandez (@SootsWiinic) 24 Απριλίου 2016

Είναι σπαρακτικό να διαβάζεις εκατοντάδες γυναίκες που ανοίγουν τις καρδιές τους με το hashtag “Η πρώτη μου παρενόχληση”.
Αλλά είναι πιο αποκαρδιωτικό να γνωρίζεις ότι δεν ήταν η τελευταία φορά.

Μόλις πριν από λίγες ημέρες, τρεις γυναίκες κάλεσαν δημοσίως τους Μεξικανούς να μην παραμένουν σιωπηλοί όταν είναι θύματα σεξουαλικών εγκλημάτων. Πολλοί σε απευθείας σύνδεση αγκάλιασαν το κάλεσμα, κάνοντας έκκληση για αλληλεγγύη, και υποστηρίζοντας ότι μιλώντας και υποστηρίζοντας εκείνες που υποφέρουν από παρενόχληση είναι τρόποι για να σπάσει ο κύκλος της βίας.

Muchos #MiPrimerAcoso son experiencias brutalmente solitarias en espacios eminentemente públicos. Si lo notamos, aproximémonos, protejamos.

— La Tremens (@MssFortune) 24 Απριλίου 2016

Πολλές από τις πρώτες ιστορίες της πρώτης μου παρενόχλησης είναι βάναυσες μοναχικές εμπειρίες σε κατ’ εξοχήν δημόσιους χώρους. Αν το παρατηρήσουμε, πρέπει να προσεγγίσουμε [την κατάσταση], πρέπει να προστατεύσουμε ο ένας τον άλλον.

Sea amable con usted misma. La niña que fue a los 10 años no supo reaccionar ni tenía por qué. La adulta que es hoy puede ayudarse y ayudar.

— Virginia (@Huishte) 23 Απριλίου 2016

Πρώτο tweet: Αγκαλιάστε τις φίλες σας γρήγορα. Μιλώντας για την πρώτη μου παρενόχληση είναι πολύ δύσκολα για πολλά κορίτσια, διότι πάνω από όλα θα μπορούσε κάποιος να αισθάνονται ένοχος επειδή δεν αντέδρασε.

Δεύτερο tweet: Να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας. Το κορίτσι που ήταν 10 ετών, δεν ήξερε πως να αντιδράσει ή γιατί. Ο σημερινός ενήλικας που είστε μπορεί να βοηθήσει αυτήν και να βοηθήσει κι άλλους.

Los testimonios de #MiPrimerAcoso me llenan de rabia pero también de esperanza. Ya no tenemos miedo. Ahora nos tenemos unas a otras.

— Tania Tagle (@Tania_Tagle) 23 Απριλίου 2016

Οι μαρτυρίες της πρώτης μου παρενόχλησης με γεμίζουν με θυμό αλλά και με ελπίδα. Τώρα δεν φοβόμαστε. Τώρα έχουμε η μία την άλλη.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες μαρτυρίες και αντιδράσεις στο Twitter στο #MiPrimerAcoso (Η πρώτη μου παρενόχληση).