Ο Magdi Hanna, από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, διευθύνει ένα από τα λίγα εργαστήρια στις ΗΠΑ με σκοπό την διάσωση των τζούκμποξ. Εικόνα: Saul Gonzalez. Χρήση με άδεια.

Αυτό το άρθρο από τον Saul Gonzalez αρχικά δημοσιεύτηκε στο PRI.org στις 19 Μαΐου 2016 και αναδημοσιεύεται εδώ βάσει συμφωνίας ανταλλαγής περιεχομένου.

Είναι εύκολο να σκεφτούμε πώς η τεχνολογία άφησε κάποια προϊόντα πίσω. Άλλωστε, πότε ήταν η τελευταία φορά που χρησιμοποιήσατε ένα κομπιουτεράκι τσέπης ή πραγματοποιήσατε μια κλήση από ένα καρτοτηλέφωνο;

Και τελικά υπάρχει και το τζούκμποξ.

Αλλά αν κατευθυνθείτε προς το Λος Άντζελες, και συγκεκριμένα προς το 2000ό τετράγωνο του Pico Boulevard, ψάξτε για ένα μαγαζί που διευθύνει ο Magdi Hanna. Είναι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που έχουν απομείνει στις ΗΠΑ που έχουν αφιερωθεί στην επισκευή των τζούκμποξ. Αποστολή του; Να διασώσει αυτές τις μηχανές για τις επόμενες γενιές.

Ο Hanna κατάγεται από την πόλη-λιμάνι της Αιγύπτου, την Αλεξάνδρεια, και, μέχρι να έρθει στις ΗΠΑ, δεν είχε δει ποτέ του τζούκμποξ. Τώρα, ονομάζει τις δεκαετιών μηχανές, τις οποίες επισκευάζει από το 1980, ένα κομμάτι της αμερικανικής ιστορίας.

Ο Hanna λέει ότι αμέσως ερωτεύτηκε τα τζούκμποξ και αμέσως αποφάσισε να αφιερωθεί πλήρως στην επισκευή τους. Στον 20ό αιώνα, τα τζούκμποξ μπορείς να τα βρεις σε βραδινά κλαμπ, μπαρ και αμερικανικά εστιατόρια — εικόνες της αμερικανικής ζωής, ακριβώς εκεί μαζί με τη Μέριλιν Μονρόε, τα αυτοκίνητα Κορβέτ ή τον Έλβις (η μουσική του αναφέρεται σε ένα από τα τζούκμποξ στο μαγαζί του Hanna). Αλλά ένα μηχάνημα που έπαιζε μια περιορισμένη επιλογή ηχογραφήσεων δεν θα μπορούσε να ανταγωνιστεί την τεχνολογική πρόοδο, από ένα τρανζίστορ μέχρι τα CD και, φυσικά, μέχρι τη σημερινή μουσική που βρίσκεται παντού στο διαδίκτυο.

Τα τζούκμποξ στο εργαστήρι του Magdi Hanna στο Λος Άντζελες. “Δεν είχαμε τζούκμποξ στην Αίγυπτο,” λέει. Εικόνα: Saul Gonzalez. Χρήση με άδεια.

Έτσι, εταιρίες που έφτιαχναν τζούκμποξ, όπως η Wurlitzer και η Seeburg, χάθηκαν, όπως και οι ειδικοί που τα επισκεύαζαν.

“Ξέρω μερικούς,” λέει ο Hanna. “Αλλά δεν ξέρω νέους ανθρώπους που θα εισέλθουν στον επιχειρησιακό χώρο των τζούκμποξ”.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο Hanna έχει μικρή συμπάθεια για τους νέους τρόπους να ακούς μουσική. “Αν ακούσεις Έλβις Πρίσλεϊ σε ένα βινύλιο, είναι τελείως διαφορετικό από όταν το ακούς στο ραδιόφωνο ή σε ένα CD ή στον υπολογιστή”. Ισχυρίζεται ότι ένα βινύλιο απλώς διαβιβάζει περισσότερο συναίσθημα.

Την ημέρα που επισκέφτηκα τον Hanna, είχε μόλις ολοκληρώσει την εβδομάδων επισκευή ενός τζούκμποξ,  μοντέλου 850 Wurlitzer του 1941. Μου το έδειξε, ανοίγοντας την όμορφη ξύλινη πρόσοψή του με εικόνες παγωνιού χαραγμένες στο γυαλί. “Δες πόσο μεγάλο είναι το μοτέρ,” λέει. “Είναι σαν τον εναλλακτήρα ενός αυτοκινήτου.” Το τζούκμποξ, που περιέχει 24 δίσκους, χρειάζεται 5 σεντς για να παίξει ένα τραγούδι, δέκα για δύο τραγούδια και 15 για 4 τραγούδια. Επίσης, παίζει μόνο τη μια πλευρά του δίσκου (μεταγενέστερα μοντέλα, που φτιάχτηκαν τη δεκαετία του '50, μπορούσαν στο τέλος να γυρίσουν τον δίσκο και να παίξουν και τι δύο πλευρές).

Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ο Magdi Hanna για την επισκευή των τζούκμποξ στο εργαστήρι του στο Λος Άντζελες. Εικόνα: Saul Gonzalez. Χρήση με άδεια.

Οι πελάτες του Hanna είναι συνήθως συλλέκτες, που φέρνουν σπασμένα τζούκμποξ που βρήκαν σε ξεπουλήματα μεταχειρισμένων ειδών και πωλήσεις. Το καθένα από αυτά, λέει, είναι σαν μια κάψουλα μουσικού χρόνου με δίσκους σε αυτά, που έχουν μείνει άθικτοι για δεκαετίες. “Κάποιοι άνθρωποι είχαν τζούκμποξ στο γκαράζ τους για 20 χρόνια και αυτό έχει δίσκους από τις δεκαετίες του '50 και του '60. Αυθεντικούς δίσκους.”

Όταν τον ρώτησα πώς είναι να δίνεις πάλι ζωή σε τέτοια μηχανήματα, ο Hanna είπε: “Ω, νιώθεις σαν να θέλεις να χορέψεις!”

Κλείνοντας την επίσκεψή μου στο μαγαζί του, ρωτάω τον Hanna αν μπορώ να διαλέξω ένα τραγούδι από ένα από τα τζούκμποξ που έχει επισκευάσει. Βεβαίως, μου λέει. Και επειδή είχα να χρησιμοποιήσω τζούκμποξ από κάποια στιγμή στη δεκαετία του '80, ήταν συναρπαστικό (διάλεξα το “My Special Guy” από τους The Six Teens).

Αφού άκουσα εκείνη τη μουσική να βγαίνει από ένα μηχάνημα 60 χρόνων, το iTunes και το Spotify δεν έμοιαζαν και τόσο κουλ.

Ένα τζούκμποξ στο εργαστήρι του Magdi Hanna στο Λος Άντζελες. “Δεν ξέρω νέους ανθρώπους που θα ήθελαν να εισέλθουν στον επιχειρησιακό χώρο των jukebox” λέει. Εικόνα: Saul Gonzalez. Χρήση με άδεια.