#OccupyMyself: Εξομολογήσεις μιας “λιποτάκτριας” των social media

Online cat

“Ένιωθα κουρασμένη και αγχωμένη: ήμουν εθισμένη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης”. Φωτογραφία: Wm. Li (CC BY-NC-ND 2.0)

Μάλλον ποτέ δε θα μάθαινα ότι πραγματοποιούνταν η Εβδομάδα Social Media τον περασμένο Σεπτέμβριο, αν δεν είχε έρθει στο Λονδίνο για αυτόν ακριβώς το λόγο η Rayna, συνάδελφος στο Global Voices. Φαίνεται πως είναι τόσο μεγάλο διεθνές γεγονός, που όλοι όσοι εργάζονται στο Global Voices πρέπει να το ‘ξεραν. Εγώ δεν το ήξερα: είμαι μια λιποτάκτρια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Αρχικά, εγκατέλειψα το Twitter. Έπειτα από μια έντονη περίοδο υπερβολικής χρήσης κατά τις εθνικές εκλογές στη Βραζιλία το 2010, ξεπατώθηκα. Είναι αυτό που λένε υπερπληροφόρηση; Εκτός από το ότι ήμουν σωματικά κουρασμένη, η συνειδητοποίηση ότι δεν μπορείς να προλαβαίνεις τα πάντα με έκανε να νιώθω και ανίσχυρη. Είχα εθιστεί στην ενέργεια και τον ντόρο των μέσω κοινωνικής δικτύωσης, αλλά δεν μπορούσα πλέον να συνεχίσω. Μέχρι τις αρχές του 2011, εγκατέλειψα εντελώς.

Αφότου πέρασα κανονικά συμπτώματα στέρησης, που με έκαναν να κοιτάζω επίμονα την αρχική σελίδα σύνδεσης, άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα. Ξαφνικά, είχα περισσότερο χρόνο και ενέργεια για να κάνω πράγματα που απολάμβανα παλιότερα, όπως να διαβάζω βιβλία, και πράγματα που θα ‘θελα να βρω χρόνο να τα κάνω, όπως να ξεκινήσω διαλογισμό.

Το να φύγω από το Facebook ήταν μια πιο συνειδητή απόφαση. Μετά το Twitter, είχε γίνει η μοναδική μαύρη τρύπα που ρουφούσε το χρόνο μου. Καθώς θα ξεκινούσα μόλις ένα πολύ εντατικό πρόγραμμα σπουδών ψυχολογίας στην Ψυχοσύνθεση, που θα έφερνε έναν νέο πανεπιστημιακό τίτλο, ο ελεύθερος χρόνος μου είχε γίνει πολύτιμος, όπως και η συγκέντρωσή μου. Ήξερα πως το Facebook είχε την ικανότητα να σε αποσπά και να διώχνει την εστίασή μου στον εσωτερικό μου εαυτό, οπότε προγραμμάτισα την φυγή μου πριν μπει το 2012 και αποχαιρέτισα τους λιγοστούς φίλους, που έβλεπαν ακόμη τις ενημερώσεις του προφίλ μου στα εξαιρετικά απασχολημένα χρονολόγιά τους. Απενεργοποίησα ήρεμα το λογαριασμό μου, γνωρίζοντας ότι έτεινα σε εθισμό και ότι αυτό και όχι τα επιμέρους εργαλεία ήταν η πηγή του προβλήματός μου.

Μου έλειψε να βλέπω φωτογραφίες από τα νέα μωρά και γατάκια των φίλων, προσκλήσεις σε πάρτι, ενδιαφέροντα γεγονότα και καθημερινές ενημερώσεις για ανθρώπους που νοιάζομαι. Δε μου έλειψαν οι προσκλήσεις παιχνιδιών, διάφορα memes ή ο βομβαρδισμός μου με διαφημίσεις. Στα θετικά επίσης ήταν και το ότι έγινα πιο επιλεκτική με τις πληροφορίες που καταναλώνω, την πρώτη ύλη των σκέψεών μου. Στενοχωριέμαι που μονάχα κάποιοι λίγοι φίλοι μου στέλνουν μηνύματα ή φωτογραφίες σε άλλα μέσα και παραδέχομαι κι εγώ ότι δεν είμαι και τόσο καλή στο να κρατάω επαφή.

Μου λείπει να νιώθω συνδεδεμένη, αλλά, για να λέμε την αλήθεια, όταν συναντάω κόσμο και έχουν αυτές τις στιγμές του “Δεν το είδες στο Facebook;”, όταν εκπλήσσομαι με παλιά νέα που έχουν δει όλοι στα χρονολόγιά τους, συνήθως λένε: “Αχ, δεν πρόσεξα ότι έφυγες”. Αυτό σημαίνει να συνδέεσαι με κόσμο και να έχει σημασία;

Δε μου λείπουν το Τwitter ή το Facebook, αλλά ομολογώ ότι έφτιαξα έναν “ψεύτικο” λογαριασμό για την προώθηση ενός σκοπού πέρυσι και κατέληξα να τον χρησιμοποιώ για να παρακολουθώ την εγκυμοσύνη μιας φίλης μου και έπειτα ήρθα σε επαφή με τις κοινές μας επαφές: 10 στενοί φίλοι. Είμαι, ωστόσο, απλά ένα σιωπηλό μέλος του κοινού τους, μη θέλοντας να είμαι δημόσια οικεία στο χρονολόγιό μου. Αναγκάστηκα να μπω στο Google Plus, καθώς πολλοί συνάδελφοί μου ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν τα Hangouts αντί του Skype. Και άνοιξα μια φορά κι έναν λογαριασμό στο Τwitter για μια υπηρεσία που πρόσφερα, αλλά το βρήκα αφόρητο. Ένιωθα ότι ούρλιαζα στη μέση του δρόμου, που είχε πλημμυρίσει από κόσμο που φώναζε κι αυτός. Εκκωφαντικό—και βαρετό. Γρήγορα επέστρεψα στο δικό μου εσωτερικό hashtag: #occupymyself.

Cat breaking free

“Μια μέρα, αποφάσισα να ελευθερωθώ”. Φωτογραφία: Eric Hacke (CC BY-NC 2.0)

Θα επιστρέψω ποτέ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Δεν ξέρω. Μου λείπουν οι παλιοί μου φίλοι. Μου λείπει να γνωρίζω άτομα με τον ίδιο τρόπο σκέψης, όπως το χρήστη @giantpandinha, έναν από τους καλύτερους φίλους μου “στον πραγματικό κόσμο”, τον οποίο δεν θα είχα γνωρίσει ποτέ χωρίς το Twitter. Μου λείπει να γελάω μερικές φορές για μια τυχαία χαζή δημοσίευση. Ακόμα υπάρχει μια σιγανή φωνή μέσα μου, που μου λέει ότι τα χάνω όλα αυτά κι είμαι η μόνη που είναι ξέχωρα. Ορισμένες φορές, σκέφτομαι να επιστρέψω, αλλά ίσως περιμένω μέχρι να τελειώσω το πανεπιστήμιο και αποκτήσω περισσότερο χρόνο. Μέχρι τότε, ελπίζω να υπάρχουν εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης, που να διευκολύνουν πιο συνειδητές σκεπτόμενες σχέσεις.

Μέχρι τότε, όταν έχω περισσότερο χρόνο, ίσως προτιμώ να κάνω γιόγκα, να ασχολούμαι με τον κήπο μου, να εξερευνώ τη φύση ή να κάνω πολλά άλλα πράγματα από τον κατάλογο που έχω φτιάξει. Απολαμβάνω τον χρόνο μου εκτός σύνδεσης, μετά από μέρες απασχόλησης στο Διαδίκτυο. Ακόμα περνώ πολύ περισσότερο χρόνο μπροστά από οθόνες υπολογιστών απ’ ό,τι θα ‘θελα και έχω διαβάσει πολύ λιγότερα βιβλία απ’ ό,τι ήλπιζα, αλλά είναι υπέροχο να κάνεις διαλογισμό κάθε μέρα και να εξερευνάς το πολύτιμο εσωτερικό σου κόσμο, αντί να αφαιρείται η προσοχή σου από άλλους. Το να βρω χρόνο για μένα την ίδια αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αλλαγή στη ζωή μου, από τότε που έκοψα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Λατρεύω το γεγονός ότι, όταν βρίσκομαι εκεί έξω στον κόσμο, δεν νιώθω πλέον την ανάγκη να ελέγξω, να διαβάσω, να γράψω, να αναφέρω, να κοινοποιήσω ή να μετρήσω τη σχετικότητά μου σε  “retweets” ή “likes”. Προσέχω περισσότερο τι λέει ο κόσμος και μπορώ να επικεντρώνομαι πλήρως σε αυτό που βιώνω. Απελευθερωμένη από την υπερβολική δόση εξωτερικής όχλησης, μπορώ να νιώσω καλύτερα “συνδεδεμένη” με τον ίδιο μου τον εαυτό.

Μιας που δεν ήμουν ικανοποιημένη πλέον με μια απλή αποχώρηση από τα social media, έκανα κράτηση για ένα ήρεμο ησυχαστήριο Vipassana τις ερχόμενες εβδομάδες, όπου θα περάσω 10 ημέρες χωρίς να κάνω τίποτε άλλο, πέρα από το να κάθομαι ακίνητη και να διαλογίζομαι από τις 4 το πρωί ως τις 9 το βράδυ. Προκαλώ τους φίλους μου των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να κάνουν κάτι τέτοιο ακόμα και για δέκα λεπτά!

Zen cat

“Τώρα είμαι σε φάση ζεν!” Φωτογραφία: Evan Lovely (CC BY 2.0)

Η Paula Góes από τη Βραζιλία είναι μια απεξαρτημένη χρήστρια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, πρώην εθισμένη σε αυτά, και είναι Αρχισυντάκτρια των Πολύγλωσσων Τμημάτων του Global Voices.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.