Ο Κουβανός ραδιοφωνικός δημοσιογράφος και blogger Maykel González Vivero μετέδωσε την τελευταία του εκπομπή στο ραδιόφωνο Radio Sagua στις 3 Σεπτεμβρίου 2016, έπειτα τη λήξη του συμβολαίου του από τον σταθμό λόγω “της συνεργασίας με ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης” που είχε ο González.
Παράλληλα με τη δουλειά του στο πρόγραμμα αφήγησης με τίτλο “Por la Villa de Undoso”, το οποίο εξερευνούσε την τοπική ιστορία της πόλης Sagua la Grande, ο 32χρονος είναι ένας ανοιχτά γκέι blogger, συνεργάτης με άλλα μέσα ενημέρωσης και λογοτεχνικές ομάδες στην Κούβα και ένα ενεργό μέλος της ανεξάρτητης ομάδας υποστηρικτών των ΛΟΑΤ δικαιωμάτων επονόματι Proyecto Arcoiris.
Ο González δήλωσε σε πολλά μέσα ενημέρωσης ότι ο διευθυντής του σταθμού Radio Sagua, Carlos Orlando Manrique, καταδίκασε ρητά τη συνεργασία του με ανεξάρτητες ιστοσελίδες ενημέρωσης της Κούβας, συμπεριλαμβανομένου και της ιστοσελίδας Diario de Cuba. Το Diario de Cuba ασκεί ανοικτά κριτική στην κυβέρνηση Κάστρο και έχει συνεργάτες τόσο στην Κούβα όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ιστοσελίδα είχε πρόσφατα μπλοκαριστεί στο νησί, σύμφωνα με την ιστοσελίδα CubaNet (που επίσης έχει μπλοκαριστεί) και τους συνεργάτες του Global Voices στη χώρα.
Σε μια δημόσια δήλωση στο Facebook, ο González περιέγραψε την εμπειρία του στον σταθμό Radio Sagua. Τα προβλήματά του ξεκίνησαν το 2012, όταν άσκησε κριτική στο έργο της Mariela Castro Espín, κόρης του Προέδρου της Κούβας Ραούλ Κάστρο, η οποία διοικεί το Εθνικό Κέντρο Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης της Κούβας και είναι μέλος της Εθνοσυνέλευσης. Ο González προσχώρησε σε άλλες ανεξάρτητες ομάδες υποστήριξης ασκώντας κριτική στην προσέγγιση της Κάστρο για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ, ισχυριζόμενος ότι οι προσπάθειές της δεν επαρκούν σε βασικά ζητήματα δημόσιας σημασίας, κυρίως του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια και του συμφώνου συμβίωσης. Έγραψε:
Un policía me hizo ir a una oficina en el Comité Municipal del Partido. Feo que era, sucio, se veía cansado. Ese fue mi estreno con ellos, los invisibles. Me dijo entonces algo que se cumplió. “Si yo quiero -se jactó- puedo declararte contrarrevolucionario.”
Ένας αστυνομικός με ανάγκασε να πάω σ’ ένα γραφείο του Δημοτικού Συμβουλίου για το [Κομμουνιστικό] Κόμμα….Άσχημος, βρώμικος, φαινόταν κουρασμένος. Αυτό ήταν το ντεμπούτο μου με αυτούς, τους αόρατους. Τότε μου είπε κάτι που θα συνέβαινε αργότερα. “Εάν θέλω,” καυχήθηκε, “μπορώ να δηλώσω ότι είσαι αντεπαναστατικός.”
Ο González αναφέρει ότι υποψιάζεται ότι οι κριτικές που άσκησε στο ανώτερο στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος, Marino Murillo, ο οποίος διετέλεσε αρκετές φορές ως Υπουργός Προγραμματισμού και Οικονομίας στην Κούβα ανάμεσα στα έτη 2009- 2016, δεν τον βοήθησαν επίσης ιδιαίτερα. Τον μετέθεσαν αρκετές φορές σε διαφορετικές δουλειές εντός των κρατικών σταθμών ενημέρωσης μετά το 2012 και τότε ξεκίνησε να αναζητάει δουλειά εκτός των κρατικών μέσων. Σε κάποια φάση, ένας αξιωματικός ασφαλείας του κράτους τού είπε:
No importa donde publiques, aunque sea tu blog. Siempre te vamos a revisar.
Δεν έχει σημασία πού δημοσιεύεις τις ιστορίες σου, ακόμα κι αν είναι στο ίδιο σου το blog. Πάντα θα διαβάζουμε αυτά που γράφεις.
Τα τελευταία χρόνια, ο González έχει ταξιδέψει δύο φορές στην Ευρώπη. Το 2014, μίλησε για ζητήματα δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ της Κούβας στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα για τον González το 2015 μετά την παρεύρεσή του στο Φόρουμ για θέματα Ίντερνετ στη Στοκχόλμη.
El año pasado, los suecos me invitaron al Fórum de internet de Estocolmo. Cuando volví, todo era insostenible en la emisora. Antes de irme a Escandinavia la subdirectora me dijo: “Tú no vuelves”, como insinuándome que no volviera. Dejé el periodismo oficial, me fui a trabajar como burócrata en una oficina de Patrimonio, y me dediqué a escribir reportajes, notas, cualquier cosa, para la prensa emergente.
Y ya ves. Mañana saldrá mi último programa, el último conducido por mí, en una emisión que dará que hablar: va sobre el centralismo que coloca en la periferia a ciudades cubanas antaño muy prósperas, específicamente analizo el caso de Sagua la Grande, desde una perspectiva histórica.
Mi comentario literario (es ingenuo pensar que la crítica litearia es inofensiva, aunque no creo a los censores tan sagaces) ya no saldrá en septiembre en la revista cultural radial Por la Villa del Undoso.
Koniec para mí.
Se tardaron bastante.
Πέρυσι, οι Σουηδοί με κάλεσαν στην Στοκχόλμη στο Φόρουμ για Θέματα Διαδικτύου. Όταν επέστρεψα, η κατάσταση ήταν αφόρητη στον σταθμό. Προτού φύγω για την Σκανδιναβία, μου είπε ο υποδιευθυντής: “δεν θα επιστρέψεις,” σαν να υπονοούσε ότι δεν θα γύριζα πίσω. Σταμάτησα να δουλεύω για κρατικά μέσα ενημέρωσης και αντιθέτως πήγα να εργαστώ ως διοικητικός υπάλληλος σε μια κρατική υπηρεσία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, και αφιέρωσα το χρόνο μου στη συγγραφή αναφορών, σύντομων άρθρων, οτιδήποτε μπορούσα για τα νέα μέσα ενημέρωσης.
Και τώρα βλέπετε τι έχει συμβεί. Αύριο θα βγει στον αέρα το τελευταίο πρόγραμμά μου, το τελευταίο που σκηνοθετήθηκε από εμένα, σε μια εκπομπή για την συγκεντρωμένη φύση στις μικρές, απομακρυσμένες πόλεις στην Κούβα που κάποτε ήταν πολύ ευδόκιμες, ειδικά η Sagua la Grande, από ιστορικής πλευράς.
Ο λογοτεχνικός μου σχολιασμός (είναι αφελές να πιστεύεται ότι η λογοτεχνική κριτική είναι ακίνδυνη, ακόμα κι αν δεν πιστεύω ότι οι λογοκριτές είναι τόσο μυαλωμένοι) δεν θα εμφανίζεται πλέον στο πολιτιστικό περιοδικό Por la Villa del Undoso.
Κονιάκ για εμένα.
Τους πήρε αρκετό καιρό.
Παρόλο που τα προσωπικά στοιχεία της εμπειρίας του González είναι μοναδικά, τα αδιάψευστα στοιχεία δεν είναι. Οι δημοσιογράφοι που κάποτε ήταν εργαζόμενοι στα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Κούβας αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό ποσοστό της κοινότητας των bloggers στην Κούβα, τόσο στο νησί όσο και εκτός. Μεταξύ των πρόσφατων απολύσεων των δημοσιογράφων, όπως του González και Jose Ramírez Pantoja, ανάμεσα σε πολλούς, και της επίσημης καταδίκης του Ουρουγουανού blogger και πρώην αρθρογράφου του BBC, Fernando Ravsberg, ο οποίος έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος στην Κούβα από τη δεκαετία του '90, φαίνεται ότι περισσότεροι ίσως θα ενταχθούν στο κλαμπ των απολυμένων.