- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Το τελευταίο γράμμα ενός Σύριου φωτογράφου προς τον κόσμο

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Συρία, Μέσα των πολιτών, Πόλεμος - Συγκρούσεις, Φωτογραφία
Photo of Shamel Al-Ahmed widely shared on social media following his death. Source: 'Humans of Aleppo' Facebook Page.

Η φωτογραφία του Shamel Al-Ahmed που δημοσιεύεται ευρέως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά το θάνατό του. Πηγή: ‘Humans of Aleppo’, Facebook Page [1].

“Δεν είναι δυνατόν να διακινδυνέψω τη ζωή των δύο παιδιών μου σε αυτό το θανατηφόρο μέρος, είναι όλα όσα έχω σε αυτό τον κόσμο”,  δήλωσε [2] ο Shamel Al Ahmad όπως αναφέρει η σελίδα Humans of Aleppo [3].

Ο Shamel ήταν γνωστός Σύριος φωτογράφος, δημοσιογράφος και ακτιβιστής, ο οποίος αποφάσισε να μείνει στο Χαλέπι και να χρησιμοποιήσει το ταλέντο του στη μάχη κατά του καθεστώτος Άσαντ και του Ισλαμικού Κράτους.

Αυτό που ακολουθεί είναι το τελευταίο γράμμα του Shamel προς τον κόσμο. Δημοσιεύτηκε στη σελίδα “Άνθρωποι του Χαλεπιού”, καθώς και σε αρκετούς λογαριασμούς στα μέσα δικτύωσης. Ο Shamel απεβίωσε στις 2 Σεπτεμβρίου 2016 μαζί με τη γυναίκα του. Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια αεροπορικής επίθεσης, μίας εκ των πολλών επιθέσεων που εξαπέλυσε το καθεστώς Άσαντ και η κυβέρνηση της Ρωσίας στο Χαλέπι.

Το ζευγάρι άφησε πίσω την δύο εβδομάδων κόρη τους Tala, καθώς και τα δύο αδέρφια της, δύο και πέντε χρονών αντίστοιχα. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν ο Shamel ήταν ενήμερος για τη γέννηση της κόρης του, προτού πεθάνει.

Ονομάζομαι Shamel Al-Ahmad. Είμαι 35 χρονών, παντρεμένος με δύο παιδιά.
Η ζωή μου άλλαξε, όταν είδα ένα βίντεο των δυνάμεων ασφαλείας του συριακού καθεστώτος να εξευτελίζουν τους ανθρώπους μου και να ποδοπατούν τα κεφάλια τους στη Μπάυντα, Banias.
Τον Ιούλιο του 2012, οι αντάρτες εισέβαλαν στην πόλη μου, το Χαλέπι. Μου έγινε εμμονή η ιδέα ότι θα με συλλάμβαναν και θα κρατούσαν φυλακισμένο. Ήμαστε εκτός του ελέγχου του καθεστώτος και δεν χρειαζόταν πλέον να κρύβω την ταυτότητά μου.
Ο κίνδυνος να με φυλακίσουν έχει περάσει, αλλά η πόλη μου έγινε ένα ανοικτό πεδίο για το καθεστώς να στοχοποιεί όλους τους εχθρούς του. Πυροβολικά, μαχητικά τζετ, βόμβες, ακόμα και πύραυλοι scud. Βιώσαμε όλα αυτά τα θανατηφόρα όπλα όπως κατέγραψα μέσα από το φακό μου. Σκέφτηκα ότι αυτές οι εικόνες θα εξιστορούσαν τα γεγονότα και θα πίεζαν τη διεθνή κοινότητα να δράσει ή τουλάχιστον να προσφέρει χείρα βοηθείας στους πολίτες, αλλά τον τελευταίο καιρό συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν μάταιο.

One of the last photos uploaded of Shamel on his Facebook account. Dated August 6, 2016. Source. Facebook.

Μια από τις τελευταίες εικόνες που ανέβασε ο Shamel στον λογαριασμό τους στο Facebook. Ημερομηνία 6 Αυγούστου 2016. Πηγή. Facebook. [4]

Το ISIS κατέλαβε τμήματα της χώρας μου. Κατάλαβα αμέσως ότι η μάχη μας για ελευθερία θα ήταν ατέλειωτη και ότι το καθεστώς Άσαντ δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημά μας.
Συμμετείχα στην ομάδα “ιθύνοντες της ζωής” δουλεύοντας σε θέματα κοινωνικής ανάπτυξης και βοηθώντας τους ανθρώπους να εγκλιματιστούν στη νέα πραγματικότητα, την πραγματικότητα του πολέμου.

Μερικές φορές στεναχωριόμουν και απογοητευόμουν και μερικές φορές έχανα την ελπίδα. Περνούσα ώρα με τους φίλους και αδελφούς μου στην επανάσταση, οι οποίοι αποτελούν την ελπίδα μου και την πηγή της δύναμής μου για να ξεπεράσω την κατάθλιψη.
Πριν μήνες, κάποιος μου πρότεινε να πάω σε ένα ταξίδι με πλοίο για Ευρώπη. Μιλήσαμε αρκετές φορές για αυτό και ήμουν έτοιμος να δεχτώ την πρόταση, αλλά τελικά είπα όχι…

Η Συρία είναι η χώρα και ο σκοπός μου. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να διακινδυνέψω τη ζωή των δύο παιδιών μου σε αυτό το επικίνδυνο μέρος, είναι όλα όσα έχω σ’ αυτό τον κόσμο.
Ο φίλος μου κατάφερε να φτάσει στη Γερμανία προς το τέλος του 2015. Έμοιαζε χαρούμενος. Μιλάμε μέσω Skype κάθε εβδομάδα και με παροτρύνει να ακολουθήσω τα βήματά του. Συνεχίζω να απορρίπτω την πρότασή του.

One of the last photos of Shamel showing him celebrating the breaking of the siege of Aleppo with friends. Dated August 6, 2016. Source: Facebook.

Μια από τις τελευταίες φωτογραφίες του Shamel που τον δείχνουν να γιορτάζει το τέλος της πολιορκίας στο Χαλέπι με φίλους. Ημερομηνία 6 Αυγούστου 2016. Πηγή: Facebook. [5]

Ανεξάρτητα από αυτούς τους λόγους, οι οποίοι αυξάνονται κάθε μέρα και με πιέζουν να φύγω, είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που δεν μπορεί να επιβιώσει μακριά από τους δρόμους που μεγάλωσε. Το Χαλέπι είναι μέρος του εαυτού μου, δεν μπορώ να το αφήσω. Λυπάμαι που το Χαλέπι αντιμετωπίζει αυτό τον τρόμο, αλλά μπορώ ακόμα να γευτώ την ελευθερία του.
Στεναχωρήθηκα για τους φίλους που έχασα και χάνω, ειδικά για αυτούς τους φίλους και αδερφούς της επανάστασης. Πολλοί απ’ αυτούς έχασαν την ελπίδα τους και δεν μπορούν να συνεχίσουν. Δεν τους κατηγορώ, αλλά λυπάμαι που δεν τους έχω κοντά μου.
Δεν εναντιώνομαι σε όσους αποφασίζουν να εγκαταλείψουν και να ζητήσουν άσυλο, επειδή πολλοί εξ αυτών ήταν αναγκασμένοι να το πράξουν. Εναντιώνομαι στην ιδέα να εγκαταλείπουν για να απολαύσουν τη ζωή χωρίς εργασία και σκοπό ή χωρίς να έχουν στόχο να υπηρετήσουν την πατρίδα τους. Δεν θέλω να αποτελούν βάρος στις κοινωνίες που τους φιλοξενούν.
Κλείνοντας, δεν είναι εύκολο να παραμείνω πλέον στη Συρία, εφόσον κανείς δεν γνωρίζει πώς θα τελειώσει η περίπλοκη ζωή τους, αλλά υπάρχει ακόμα ελπίδα να συνεχιστεί η αντίσταση.

Shamel's funeral. Dated September 3, 2016. Shared by Mousa Al Omar on Twitter.

Η κηδεία του Shamel. Ημερομηνία 3 Σεπτεμβρίου 2016. Ανέβηκε στο Twitter από τον Mousa Al Omar [6].

Εκατοντάδες άνθρωποι παρευρέθηκαν στην πορεία μνήμης της ζωής του Shamel στο Χαλέπι την ίδια ημέρα.

Αυτή είναι η Tala, η κόρη του Shamel.

Tala Al-Ahmad. Source: 'Humans of Aleppo' Facebook Page

Tala Al-Ahmad. Πηγή: ‘Humans of Aleppo’ Facebook Page [7]

Ο Σύριος δημοσιογράφος Mousa Al Omar [8] κοινοποίησε επίσης μία φωτογραφία των δύο άλλων παιδιών του Shamel στους περισσότερους από 350.000 ακόλουθους που έχει.

Ο μάρτυρας δημοσιογράφος και ήρωας Shamel Al Ahmad, η γυναίκα του οποίου απεβίωσε τέσσερις ημέρες πριν από αυτόν και προς όλους τους μάρτυρες της ρωσικής τρομοκρατίας που άφησαν τα παιδιά τους πίσω ορφανά.

Πολλοί θυμούνται στο διαδίκτυο τον Shamel με τον δικό τους τρόπο. Η κάτωθι εικόνα κοινοποιήθηκε εκτενώς και εμφανίζει τον Shamel μπροστά από τη σημαία της επαναστάσεως.

Widely shared tribute to Shamel Al-Ahmad. Source. The text reads:

Το αφιέρωμα στον Shamel που κοινοποιήθηκε ευρέως.  Πηγή [10].

 

  شامل الأحمد: باسم الثغر والمحيا وحكاية ثورة بحالها

Shamel Al-Ahmad: Η ιστορία μιας μεγάλης καρδιάς, ενός εξαιρετικού ανθρώπου… και μιας ολόκληρης επανάστασης.

Το βρετανικό κανάλι Channel 4 οπτικοποίησε το τελευταίο γράμμα του Shamel σε ένα συγκινητικό βίντεο- αφιέρωμα:

Ο Ιταλός blogger NewsBandite έγραψε ένα συγκινητικό αφιέρωμα στον Shamel σ’ ένα άρθρο υπό τον τίτλο “Shamel Al-Ahmed, ένας ήρωας στο Χαλέπι” [11] στις 4 Σεπτεμβρίου 2016.

Ξεκινάει ως εξής:

È successo poco più di due settimane fa. Siamo in una delle zone di Aleppo martoriate dall'alleanza terroristica Assad-Putin. Shamel è in casa con la moglie. Una bomba, una delle solite e tante sganciate senza badare a spese, e l’abitazione prende fuoco. Feriti, i due vengono accompagnati in uno degli ospedali che il regime non ha ancora distrutto. Lei entra in coma. Pochi giorni dopo dà alla luce il bambino che portava in grembo e muore. Stremato e ignaro della morte dell'amata, Shamel ci abbandona venerdì scorso. La coppia lascia tre figli orfani in un mondo in rovina, sotto le rovine. Il ricordo del sorriso di quel ragazzo alto e robusto che tante volte aveva dato speranza e fiducia agli amici e alla gente del posto gli sopravvive…

Συνέβη περίπου πριν από δύο εβδομάδες. Βρισκόμαστε σε μια περιοχή στο Χαλέπι που έχει κυριευτεί από την τρομοκρατική συμμαχία Άσαντ-Πούτιν. Ο Shamel είναι στο σπίτι με τη γυναίκα του. Μια βόμβα, μια από τις πολλές που πέφτουν χωρίς προσοχή, πυρπολεί το σπίτι. Τραυματισμένοι, μεταφέρονται και οι δύο σ’ ένα νοσοκομείο της περιοχής που δεν έχει καταστραφεί ακόμα από το καθεστώς. Η γυναίκα βρίσκεται σε κώμα. Λίγες ημέρες μετά, γέννησε το μωρό που κουβαλούσε στα σπλάχνα της και απεβίωσε. Εξαντλημένος και μη γνωρίζοντας για το θάνατο της αγαπημένης του, ο Shamel απεβίωσε την περασμένη Παρασκευή. Το ζευγάρι άφησε πίσω του τρία παιδιά ορφανά σ’ ένα κόσμο ερείπιο, κάτω από τα ερείπια. Ανάμνηση είναι το χαμόγελο αυτού του ψηλού και δυνατού άντρα, που έχει δώσει ελπίδα και πίστη τόσες πολλές φορές στους φίλους και στα άτομα που επιβιώνουν εκεί…