- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

“Περιορισμένη ευρυζωνικότητα”: Πού είναι οι ειδήσεις για το Κασμίρ;

Κατηγορίες: Δυτική Ευρώπη, Νότια Ασία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ινδία, Πακιστάν, Διαδηλώσεις, Διεθνείς Σχέσεις, Ιδέες, Μέσα των πολιτών, Πόλεμος - Συγκρούσεις, Πολιτική, Γέφυρα
A soldier guards the roadside checkpoint outside Srinagar International Airport in Jammu and Kashmri, Jan 2009 PHOTO: Jrapczak - Own work, CC BY-SA 3.0. [1]

Ένας στρατιώτης φρουρεί το οδικό σημείο ελέγχου έξω από το Διεθνές Αεροδρόμιο του Σριναγκάρ στο κρατίδιο Τζαμού και Κασμίρ, τον Ιανουάριο του 2009. Το τελευταίο κύμα αναταραχών στην περιοχή άρχισε τον Ιούλιο. ΦΩΤΟ: Jrapczak – ιδιόκτητη δουλειά, CC BY-SA 3.0.

Στις αρχές Αυγούστου, μια έφηβη με καταγωγή από ΗΠΑ και Κασμίρ έγραψε μια ανοικτή επιστολή προς τον Ινδό πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι, που αναφέρθηκε από την εφημερίδα Times of India [2]:

Κύριε Πρωθυπουργέ, βλέπω στο έκτακτο δελτίο ειδήσεων πως η επίθεση στη Νίκαια της Γαλλίας απεικονίζεται ακολουθούμενη από την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία, μαζί με την αναφορά σχετικά με τις βροχές των μουσώνων στη νότια Ινδία. Αλλά πού είναι οι ειδήσεις σχετικά με το Κασμίρ; Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν μάθαινα τι συνέβαινε στην πατρίδα μου για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, κύριε; 

Τα δημόσια σχόλια για το άρθρο καταδεικνύουν το μέγεθος της διαίρεσης μέσα στην Ινδία σχετικά με την ιστορία και το μέλλον της ασταθούς περιοχής του Κασμίρ [3], η οποία διαιρέθηκε μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν, όταν τα δύο έγιναν ξεχωριστά κράτη το 1947και της οποίας τα σύνορα αμφισβητούνται από τότε. Ο κορυφαίος σχολιαστής κατηγόρησε την κοπέλα ότι είναι μία “υποστηρίκτρια των τρομοκρατών που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου” που δεν ήξερε τίποτα για τις εθνοτικές συγκρούσεις της δεκαετίας του '80 και του '90 μεταξύ Ινδουιστών και Μουσουλμάνων του Κασμίρ.

Το πιο πρόσφατο κύμα διαμαρτυριών [4] στο Κασμίρ ξεκίνησε τον Ιούλιο, σε απάντηση στη δολοφονία [5] του Burhan Muzaffar Wani [6], διοικητής της αυτονομιστικής οργάνωσης του Κασμίρ, Hizbul Mujahideen. Δεκάδες σκοτώθηκαν και εκατοντάδες τραυματίστηκαν, αλλά δεν φαίνεται ότι είναι κανείς πρόθυμος να ενδιαφερθεί για το Κασμίρ. Ακόμη και ο Ινδός πρωθυπουργός ήθελε 32 ημέρες για την αντιμετώπιση της αναταραχής, για την οποία επικρίθηκε [7] από το αντιπολιτευόμενο Κόμμα του Κογκρέσου.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχουν περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι με προέλευση από το Κασμίρ, αλλά το θέμα του Κασμίρ σπάνια συναντάται στα μέσα ενημέρωσης ή στο κοινοβούλιο, εκτός από την περίεργη ερώτηση από έναν βουλευτή με μεγάλο πληθυσμό ανθρώπους από το Κασμίρ στην εκλογική του περιφέρεια. Αυτό οφείλεται εν μέρει στον κατακερματισμό της πίστης και των πολιτικών διαιρέσεων εντός της Βρετανικής κοινότητας των καταγόμενων από το Κασμίρ. Όπως έγραψε πρόσφατα [8] το περιοδικό Foreign Affairs:

Παρά το γεγονός ότι το JKLF [το Απελευθερωτικό Μέτωπο Τζαμού Κασμίρ] ήταν κάποτε μια μεγάλη οργάνωση, μια σειρά από άλλες οργανώσεις έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια, όπως το Εθνικό Κόμμα Awami του Τζαμού Κασμίρ, το Λαϊκό Εθνικό Κόμμα για το Ενωμένο Κασμίρ, το Πακιστανικό Λαϊκό Κόμμα, το Μουσουλμανικό Συνέδριο, και το Pakistan Tehreek-e-Insaf, μεταξύ πολλών άλλων. Είναι πρόκληση τώρα να φέρουμε όλες ή τις περισσότερες από αυτές τις ομάδες πάνω σε μία πλατφόρμα. Οι περισσότερες από αυτές τις ομάδες παραμένουν αποσυνδεδεμένες με την εδαφική πολιτική της κοιλάδας του Κασμίρ.

Η βρετανική εθνική πολιτική είναι εξίσου διχασμένη και απασχολημένη με μια σειρά από σοβαρά εσωτερικά και περιφερειακά ζητήματα. Ο Ιστορικός και βουλευτής Kwasi Kwarteng, ο οποίος έγραψε για την αποικιακή και μετα-αποικιακή ιστορία του Κασμίρ στο βιβλίο του Ghosts of Empire, μου είπε ότιαν γνωρίζετε κάτι για τη βρετανική πολιτική, ξέρετε ότι έχουμε μηδενική μνήμη για κάτι που συνέβη πριν από περισσότερα από 10 χρόνια“.

Το περιβάλλον δεν είναι κατάλληλο για οποιαδήποτε σοβαρή ενασχόληση με το θέμα, πιστεύει ο Kwarteng, δεδομένης της μικρής διάρκειας του κύκλου ειδήσεων, των προσφάτων αλλαγών στα υπουργικά ραντεβού και την “αργής καύσης” φύση της σύγκρουσης. Αυτό σημαίνει ότι “κάτι ακραίο πρέπει να συμβεί”, προκειμένου να πάρουν χαμπάρι οι άνθρωποι.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που τόνισε ο Kwarteng, ήταν οι στενές σχέσεις της Βρετανίας με την Ινδία, με τον Πρωθυπουργό Μόντι να έχει επισκεφθεί την Βρετανία τον Νοέμβριο του 2015, και οι υπουργοί της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου να επισκέπτονται την Ινδία. “Είμαστε πιο κοντά στην Ινδία από ό,τι ήμαστε εδώ και χρόνια”, είπε, λόγω του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας και το γεγονός ότι το Πακιστάν είναι στα πρόθυρα του να είναι ένα αποτυχημένο κράτος”.

Στο Twitter, η Ινδή δημοσιογράφος Harinder Baweja συνόψισε [9] την κυνική φύση της έλλειψης ενδιαφέροντος του κόσμου σχετικά με το Κασμίρ στο ακόλουθο:

Συγνώμη Κασμίρ, η κοιλάδα μπορεί να καεί, αλλά εσύ ούτε Ντάλιτ θα έχεις, ούτε εκλογές θα δεις. #ΗΑλήθειαΠονά [10]

Ο ιστότοπος ανάλυσης πληροφοριών Stratfor [11] σημειώνει ότι οι Ινδοί και Πακιστανοί εκλογικοί κύκλοι έχουν στην πραγματικότητα καταστήσει δύσκολο για τους πολιτικούς να κάνουν παραχωρήσεις, όταν η κάποια εκλογική επιτυχία τους οφείλεται σε μια χωρίς συμβιβασμούς σκληρή στάση για το Κασμίρ. Σύμφωνα με το Stratfor, το Πακιστανικό κόμμα του Πρωθυπουργού Nawaz Sharifκέρδισε 76 τοις εκατό των εδρών στις κρατικές εκλογές του υπό Πακιστανική διοίκηση Κασμίρ, στις 21 Ιουλίου, έχοντας σκληρή στάση έναντι της Ινδίας.

Αντίστοιχα, το ινδουιστικό-εθνικιστικό Κόμμα Bharatiya Janata (BJP) στην Ινδία βρίσκει εύκολο να κατηγορήσει το Πακιστάν για την αναταραχή στο Κασμίρ, αντί να επιδιώξει να αντιμετωπίσει κάποια από τα υποκείμενα κοινωνικά προβλήματα στην περιοχή, όπως η αύξηση της ανεργίας και η παρατεταμένη οργή για την δίκη και την εκτέλεση από την Ινδία του αυτονομιστική Afzal Guru [12] το 2013. Το BJP έχει επίσης προτείνει να καταργήσει το άρθρο 370 [13] του Συντάγματος, το οποίο εγγυάται το αυτόνομο καθεστώς του Κασμίρ και έχει προτείνει να χτιστούν αποικίες στέγασης των Ινδών στρατιωτών στο Κασμίρ.

Εν τω μεταξύ, εάν οι Δυτικοί πολιτικοί ασχολούνται με τον ευρύτερο κόσμο καθόλου, φαίνεται κυρίως από το πώς απομονώσουν τον εαυτό τους από τα αποτελέσματά του. Ο Shashank Joshi, ένας αναλυτής για το RUSI το αποδίδει αυτό [14] στην “περιορισμένη ευρυζωνικότητα” της Δύσης:

@jwsal [15] Περιορισμένη ευρυζωνικότητα. Το Χαλέπι και η τρομοκρατία έχουν προτεραιότητα. Αρκετές από τις συγκρούσεις δεν αναφέρονται. Μιανμάρ, Μπαλοχιστάν, Κασμίρ, κλπ.

Οι δυτικές δεξαμενές σκέψης, όπως το Ινστιτούτο Gatestone πιστεύουν ότι το Κασμίρ θα πρέπει να είναι μέρος της συζήτησης της Δύσης για την ισλαμική τρομοκρατία. Ο Vijeta Uniyal, γράφοντας [16] για το Gatestone, ισχυρίζεται ότι οι βίαιοι όχλοι των ισλαμιστών αγωνίζονται να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο Ισλαμικό κράτος, και η στρατιωτική παρουσία της Ινδίας, αντί να είναι “κατοχή”, είναι ένας πόλεμος κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας. Αναφέρεται στα αεροβόλα που χρησιμοποιούνται από τον Ινδικό στρατό, και τα οποία έχουν τυφλώσει πολλούς διαδηλωτές, όπως τα “όπλα BB”, και επικρίνει την Ινδική κυβέρνηση που δεν υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Ινδουιστών στο Κασμίρ. Ο Uniyal πιστεύει ότι αν η Ινδία δεν κατασκευάσει οχυρωματικά έργα και δεν οπλίσει τους Ινδουιστές και τους Σιχ να αντιστρέψουν την εθνοκάθαρση των μη μουσουλμάνων από την κοιλάδα του Κασμίρ, το Κασμίρ θα γίνει άλλο ένα Ισλαμικό κράτος.

Για τους κομματικούς σχολιαστές και στις δύο πλευρές, ο συμβιβασμός φαίνεται αδύνατος. Το Κασμίρ είναι σαν το μωρό του Σολομώντα [17], εκτός από το ότι και οι δύο μέλλουσες μητέρες του είναι στην ευχάριστη θέση να το κόψουν στη μέση. Στην απουσία ισχυρών μετριοπαθών φωνών και στις δύο πλευρές, είναι κατανοητό ότι το Κασμίρ φαίνεται στις δυτικές κυβερνήσεις και στα μέσα ενημέρωσης, όπως ακριβώς άλλος ένας πονοκέφαλο που θα προτιμούσαν να αγνοήσουν.