[1]Η Uribe σε ένα από τα ιστορικά της προγράμματα. Η φωτογραφία διαμοιράστηκε από την Google με άδεια για επαναδημοσίευση.
Για χρόνια, η πολύχρωμη και φιλική φωνή της Diana Uribe [2] έκανε τους Κολομβιανούς να σταματάνε ό,τι κάνουν και να ακούνε. Ο κόσμος και τα γεγονότα του φαίνονταν πιο κοντά και πιο διαυγή λόγω της αφήγησης της.
Η 57χρονη βραβευμένη [3] ραδιοφωνική δημοσιογράφος και παγκόσμια ιστορικός είναι αξιόπιστη σε ολόκληρη την Κολομβία. Τα ισπανικά προγράμματα ή οι αναμεταδόσεις της στην παγκόσμια ιστορία έχουν θαυμαστές και οπαδούς σε όλη τη Λατινική Αμερική, και ακόμη και στον κόσμο. Ξεκίνησε την καριέρα της στο Radio Caracol με την εκπομπή “Η ιστορία του κόσμου” και τώρα τα προγράμματά της μπορούν να προσεγγιστούν μέσω Ivoox [4], μία ραδιοφωνική πλατφόρμα αναμετάδοσης, ακόμα και στο YouTube [5], όπου έχει πάνω από 75 χιλιάδες συνδρομητές.
Τις εκπομπές της για τις Ιαπωνία, Κίνα, Ισπανία και Ισλαμική Επανάσταση [5] στο YouTube τις έχουν δει εκατοντάδες χιλιάδες φορές.
Η Uribe διερευνά τη σχέση μεταξύ της ιστορίας και των σύγχρονων γεγονότων. Η αφήγησή της επικεντρώνεται σε γνωστά ιστορικά πρόσωπα. Διανθισμένο με δραματική μουσική, κάθε επεισόδιο επιλέγει μια περιοχή του κόσμου και συνδέει την ιστορία της στη σειρά των γεγονότων για τα οποία είναι γνωστή σήμερα. Το γενικό της θέμα συνδέει το πως είμαστε όλοι το ίδιο και ότι οι διαφορετικές περιοχές του κόσμου είναι διαφορετικές μόνο στην εμφάνιση, λόγω του χρόνου και του χώρου.
Η σειρά της για την ιστορία της Λατινικής Αμερικής είναι εξαιρετική. Σ’ αυτή, μνημονεύονται και τιμώνται οι συγγραφείς και μουσικοί που έζησαν δύσκολες και ιστορικές εποχές. Σε αυτά τα επεισόδια, η Uribe κάνει επίσης συνδέσεις με τα τρέχοντα γεγονότα και τα σημερινά πολιτικά διλήμματα. Σε ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στην ιστορία της μετανάστευσης στην Αργεντινή, το οποίο αποτελεί μέρος μιας σειράς αφιερωμένης στη χώρα, οι ρίζες της πολυπολιτισμικής ταυτότητας της Αργεντινής συνδέονται με τα μεταναστευτικά προβλήματα του σήμερα:
[En las épocas de las migraciones desde Europa a Argentina] había oportunidades, para todo el mundo. Hoy por hoy, cuando los migrantes atraviesan el mediterráneo, huyendo exactamente de lo mismo, del hambre, de las guerras, de las guerras que muchas veces son producto de las decisiones europeas en la época de la repartición del Imperio Otomano, o de la manera como crearon frontera artificiales. Hoy, cuando estos migrantes atraviesan el Mediterráneo, provenientes de Siria […] provenientes del África, después del reparto del colonialismo y de todo lo que les ha pasado, después de todas las guerras que se han creado, después del 11 de septiembre, después de toda la geopolítica convulsiva que se ha hecho, para ellos no hay nada. Para ellos no hay tierra, no hay oportunidades, no hay recepción, no hay campos.
[Στην εποχή των μεταναστεύσεων από την Ευρώπη προς την Αργεντινή] υπήρξαν ευκαιρίες για όλους. Επί του παρόντος, όταν οι μετανάστες αψηφούν τη Μεσόγειο, προσπαθούν να ξεφύγουν από τα ίδια ακριβώς πράγματα, από την πείνα, από τους πολέμους, από τους πολέμους που πολλές φορές είναι προϊόντα των ευρωπαϊκών αποφάσεων που έγιναν κατά τον διαμοιρασμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ή από τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν τα τεχνητά σύνορα. Σήμερα, όταν αυτοί οι μετανάστες διασχίζουν τη Μεσόγειο, προερχόμενοι από τη Συρία […] προερχόμενοι από την Αφρική, μετά τη διανομή της αποικιοκρατίας και όλα αυτά που τους έχουν συμβεί, μετά από όλους αυτούς του πολέμους που έχουν δημιουργηθεί, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, μετά από όλη την σπασμωδική γεωπολιτική που έχει γίνει, δεν υπάρχει τίποτα γι’ αυτούς. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει γη, δεν υπάρχουν ευκαιρίες, δεν υπάρχει καλωσόρισμα, δεν υπάρχουν πεδία.
Και συνεχίζει:
Para ellos hay deportaciones […] Para ellos hay desprecio, hay xenofobia […] Los europeos fueron ayudados por el mundo entero. 40 millones de Europeos fueron recibidos por la América. Y ahora, cuando de Europa se pide la ayuda, Europa responde con barreras, responde con mallas, con muros de papel o de alambre. Con divisiones y separaciones para no darle la mano en la historia a pueblos que […] en otra época se la dieron a ella. Ésa es la diferencia de los emigrantes que estaban poblando la Argentina a los migrantes que hoy han convertido al Mediterráneo en una fosa común.
Γι’ αυτούς υπάρχουν απελάσεις […] Γι’ αυτούς υπάρχει περιφρόνηση, υπάρχει ξενοφοβία […] Οι Ευρωπαίοι βοηθήθηκαν από ολόκληρο τον κόσμο. 40 εκατομμύρια Ευρωπαίοι έγιναν δεκτοί από την Αμερική. Και τώρα, όταν ζητήθηκε βοήθεια από την Ευρώπη, η Ευρώπη απαντά με εμπόδια, απαντά με πλέγμα, με τοίχους από χαρτί ή συρματοπλέγματα. Με διαιρέσεις και διαχωρισμούς, ώστε να μην βοηθήσει τους ανθρώπους που, κατά το παρελθόν […] σε μία άλλη εποχή είχαν δώσει τόσα στην Ευρώπη. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των μεταναστών που κατοικούν στην Αργεντινή και των μεταναστών που σήμερα έχουν μετατρέψει τη Μεσόγειο σε ένα κοινό τάφο.
Η άλλη της δουλειά αναφέρεται επίσης στη σελίδα της στη Βικιπαίδεια:
En 2008 [6] presentó su primer audiolibro, La historia de las civilizaciones, donde hace un recorrido por algunos momentos de la historia de la humanidad. En 2009 publicó el segundo, llamado La historia de las independencias, enfocado en la independencia latinoamericana en el siglo XIX [7]. En 2011 sacó el tercero, La historia en los viajes, que trata sobre Rusia [8], Turquía [9] y Sudáfrica [10]. En 2013 publicó la aplicación El juego de la historia.
Uribe es especialista en los movimientos de contracultura [11] de los años 1960 [12]. También se interesa por la permanencia de los mitos y leyendas en los imaginarios contemporáneos, en particular en la literatura oral [13].
Το 2008 [14], παρουσίασε το πρώτο ακουστικό βιβλίο της, το La Historia de las Civilizaciones (Η Ιστορία του Πολιτισμού), όπου καλύπτει κάποιες στιγμές από την ιστορία της ανθρωπότητας. Το 2009, δημοσίευσε το δεύτερο ακουστικό βιβλίο της που ονομάζεται, La Historia de las Independencias (Η ιστορία των πολέμων της Ανεξαρτησίας), και επικεντρώνεται στους πολέμους της Ανεξαρτησίας στη Λατινική Αμερική [15] του 19ου αιώνα. Το 2011, βγήκε το τρίτο ακουστικό βιβλίο της, La Historia en los Viajes (Η Ιστορία μέσω των Ταξιδιών), το οποίο ασχολείται με τη Ρωσία [16], την Tουρκία [9], και τη Νότιο Αφρική [17]. Το 2013, δημοσίευσε την εφαρμογή, El Juego de la Historia (Το Ιστορικό Παιχνίδι).
Η Uribe είναι ειδικός στα αντι-πολιτιστικά [18] κινήματα από τη δεκαετία του ‘60 [19]. Ενδιαφέρεται, επίσης, για τη συνέχιση των μύθων και των θρύλων στη σύγχρονη συλλογική φαντασία και ιδίως την προφορική παράδοση [20].