Στο Gwanghui-dong, στη Σεούλ, μία ρωσόφωνη εκκλησία των μελών Koryo-Saram καταλαμβάνει το επάνω πάτωμα από ένα εστιατόριο που σερβίρει κουζίνα από την Κιργιζία. Φωτογραφία και λεζάντα από την Wikipedia.
[Εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά, οι σύνδεσμοι οδηγούν σε σελίδες στα αγγλικά]
Όταν σκεφτόμαστε την Κεντρική Ασία, συχνά έχουμε στο νου μας μια περιοχή υπό ρωσική επιρροή ή, πιο πρόσφατα, υπό κινεζική οικονομική κυριαρχία. Αλλά η Νότια Κορέα έχει επίσης τη θέση της στην Κεντρική Ασία και, όλο και περισσότερο, η Κεντρική Ασία στη Νότια Κορέα.
Μια καλύτερη ζωή για τους μετανάστες
Σύμφωνα με τις αντίστοιχες κυβερνήσεις τους, υπάρχουν πάνω από 4.000 κάτοικοι από την Κιργιζία και 14.000 [uz] [1] από το Ουζμπεκιστάν μεταξύ των μεταναστών εργαζομένων στη Νότια Κορέα. Πολλοί από αυτούς εργάζονται σε εργοστάσια ή στον τομέα της αλιείας, αλλά ορισμένοι διατηρούν μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που παρέχουν υπηρεσίες εστίασης στους συμπατριώτες τους και στους Kορεάτες, χωρίς να υπολογίζουμε αυτούς που εξάγουν κορεάτικα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα και καλλυντικά στις δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.
Κάλτσες και καλσόν κορεάτικα εξάγονται στις χώρες της Κεντρικής Ασίας. Φωτογραφία της Zukhra Iakupbaeva
Στο Asiana, ένα φόρουμ συζήτησης που λειτουργεί εδώ και καιρό, οι χρήστες του διαδικτύου συζητούν [2]για τους μισθούς των εργαζομένων από την Κεντρική Ασία στη Νότια Κορέα. Σε γενικές γραμμές, οι μισθοί κυμαίνονται από 800 έως 1200 δολάρια, δηλαδή τουλάχιστον το διπλάσιο από το μέσο μισθό που οι άνθρωποι από το Κιργιζιστάν, το Καζακστάν, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν θα μπορούσαν να κερδίσουν στη Ρωσία, η οποία υποδέχεται το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού αυτών των χωρών.
Ο Chala Manap, αναγνώστης της Knews, τοπικής εφημερίδας του Κιργιζιστάν, εξηγεί [ky]: [3]
россия и корея – две разные картины. корея – 800 долларов и заводская профессия, россия – 300 долларов и профессия дворника. лучше бы все кыргызы ехали в корею ( хотя в идеале лучше бы зарабатывали дома), по крайней мерестали бы ценными кадрами, когда у нас запустят заводы. и главное, все это без всяких таможенных союзов и прочих одкб… да и никто не требует сдать экзамен по корейскому языку и истории кореи
Η Ρωσία και η Κορέα είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η Κορέα πληρώνει 800 δολάρια για δουλειά στο εργοστάσιο, ενώ η Ρωσία πληρώνει 300 δολάρια για έναν οδοκαθαριστή. Είναι καλύτερα για ένα Κιργίζιο να ταξιδέψει στην Κορέα (αν και το ιδανικό θα ήταν να μπορεί να εργαστεί στη χώρα του), όπου η δουλειά του θα αναγνωριστεί. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία τελωνειακή ένωση ή CSTO (Οργανισμός Συλλογικής Συνθήκης Ασφάλειας). Δεν είναι απαραίτητο να περάσει εξετάσεις για την κορεατική γλώσσα ή την ιστορία της Κορέας [όπως συμβαίνει στη Ρωσία].
Ωστόσο αυτός ο σχολιαστής δεν έχει ενημερωθεί σωστά. Μάθαμε ότι οι Κιργίζιοι μετανάστες που ταξιδεύουν στη Νότια Κορέα θα πρέπει να περάσουν εξετάσεις [ky] [4]σε εξειδικευμένα κέντρα της κορεάτικης γλώσσας που βρίσκονται στις δύο μεγαλύτερες πόλεις του Κιργιζιστάν. Η διαδικασία είναι η ίδια στο Καζακστάν και στο Ουζμπεκιστάν, δύο χώρες όπου οι νοτιοκορεατικές επιχειρήσεις έχουν στρατηγικά οικονομικά συμφέροντα. [5]
Μία συνοικία της Κεντρικής Ασίας στη Σεούλ;
Μία διαφήμιση για υπηρεσίες τραπεζικών καταθέσεων γραμμένη στα ουζμπεκικά. Φωτογραφία της Zukhra Iakupbaeva
Το Dongdaemun [6] είναι η μία από τις κυριότερες περιοχές της Σεούλ όπου εργάζονται Κιργίζιοι και Ουζμπέκοι.
Είναι ένα “χωριό της Κεντρικής Ασίας” μέσα στην πρωτεύουσα, όπου μπορεί κανείς να βρει εστιατόρια με τοπική κουζίνα, καταστήματα ρούχων και καλλυντικών, δικηγόρους και κομμωτήρια. Οι περισσότερες από τις πινακίδες καταστημάτων είναι σε κυριλλικό αλφάβητο. Υπάρχει ακόμη και ένα υποκατάστημα κορεάτικης τράπεζας που διαφημίζει υπηρεσίες τραπεζικής μεταφοράς στα ουζμπεκικά.
Η Larisa [7], η ιδιοκτήτρια του κιργιζικού εστιατορίου “Ala-Too” (Ψηλό Βουνό στα κιργισιανά) από την οποία πήραμε συνέντευξη, μας μίλησε για το πώς άνοιξε το εστιατόριο της:
Οι Κιργίζιοι φίλοι μου της Σεούλ μου ζήτησαν να ανοίξω ένα εστιατόριο το οποίο να ετοιμάζει τα εθνικά μας πιάτα στις αρχές του 2000. Είχαν παρατηρήσει πως εστιατόρια που σέρβιραν κουζίνα από διάφορες χώρες άνοιγαν σχεδόν παντού μέσα στη Σεούλ αλλά ότι δεν υπήρχε κιργιζικό εστιατόριο. Συζήτησα με τον Kalygul Turdaliev, τον εκπρόσωπο της κιργιζικής κοινότητας στη Νότια Κορέα, και αποφάσισα να ανοίξω δύο κιργιζικά εστιατόρια.
Οι Κορεάτες Koryo-Saram μιλούν καλύτερα ρωσικά παρά κορεάτικα
Παρά το ρωσικό όνομα της, η Larisa είναι κορεάτικης καταγωγής. Οι γονείς της απελάθηκαν [8] από μια περιοχή κοντά στα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης προς το εσωτερικό από τον Ιωσήφ Στάλιν στις αρχές του 1940. Η οικογένειά της Λαρίσα απελάθηκε στο Ουζμπεκιστάν και αυτή ανατράφηκε με μητρική γλώσσα τα ρωσικά σε ένα σοβιετικό περιβάλλον. Κατά τη γνώμη της ο Στάλιν σκεφτόταν ότι οι Κορεάτες που ζούσαν στο ανατολικό άκρο της Σοβιετικής Ένωσης θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι σε περίπτωση ενδεχόμενης ιαπωνικής εισβολής.
Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η Larisa πήγε στη Νότια Κορέα για να “μάθει τα κορεάτικα”. Παντρεύτηκε έναν Κορεάτη και άνοιξε ένα αρτοποιείο. Οι Κιργίζιοι φίλοι της δεν είχαν δυσκολία να την πείσουν να στραφεί προς την εστίαση.
Μία ταμπέλα του κιργιζικού εστιατορίου “Ala-Too” στη Σεούλ. Φωτογραφία της Zukhra Iakupbaeva.
Για σχεδόν 14 χρόνια, αυτή τροφοδότησε τους Κιργίζιους της Σεούλ με τα εθνικά τους πιάτα, οργάνωσε εκδηλώσεις για την Πρεσβεία της Κιργιζίας και για την πρεσβεία του Καζακστάν στη Σεούλ.
Συνδεδεμένοι με το εμπόριο
Εκτός από τα εστιατόρια της Κιργιζίας και του Ουζμπεκιστάν, υπάρχουν πολλά καταστήματα υφασμάτων. Είναι από αυτές τις επιχειρήσεις που ξεκινούν οι εξαγωγές σε κάλτσες και καλσόν προς τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Κεντρικής Ασίας. Τέτοιες συναλλαγές είναι κυρίως μεταξύ των Κορεατών από την Κεντρική Ασία και των εμπόρων από την Κεντρική Ασία.
Τα κορεάτικα καλλυντικά εξάγονται επίσης στην Κεντρική Ασία. Η Yula, πωλήτρια σε ένα κατάστημα καλλυντικών στη Σεούλ – γεννημένη στο Ουζμπεκιστάν όπως και η Larisa- μας λέει:
Είναι πιο εύκολο να εξάγει κανείς καλλυντικά στην Κιργιζία απ’ ό,τι στο Καζακστάν και στο Ουζμπεκιστάν. Οι τελωνειακοί δασμοί για τα καλλυντικά για την Κιργιζία κοστίζουν 1,50 δολάριο ανά κιλό, ενώ είναι 8 έως 9 δολάρια ανά κιλό για το Καζακστάν ή το Ουζμπεκιστάν.
Στο Μπισκέκ υπάρχουν πολλά καταστήματα με κορεάτικα καλλυντικά. Αλλά κάποιος που είναι εξοικειωμένος με το φόρουμ Diesel εκφράζει [ky] [9]τις αμφιβολίες του και υποπτεύεται τους χονδρέμπορους ότι χρησιμοποιούν την “ταμπέλα – Κορέα” για να πωλούν προϊόντα κατώτερης ποιότητας σε υπέρογκη τιμή:
Как то знакомая мне поведала, что её подруга кореянка (южная) рассказала что та корейская косметика у нас, в самой Корее продаётся как в подземке. То есть грубо говоря “ширпотрёб”. Ну а вообще зашла я как то в корейский магазинчик по Советской и начала расспрашивать продавщиц о биби креме. Вообщем показали они мне пару дохлых тюбиков за 1000 с чем то сом…девочка знакомая отправила с кореи, цены по сравнению с бишем: земля и небо. А еще все свежее, максимум 3-4 месяца назад произведено
Mία φίλη μου είπε ότι έχει μία φίλη στην Κορέα η οποία ισχυρίζεται ότι τα κορεατικά καλλυντικά προϊόντα που πωλούνται στο Κιργιστάν πωλούνται στο μετρό στην Κορέα, που σημαίνει ότι είναι προϊόντα μεγάλης κατανάλωσης. Πήγα σε ένα κορεάτικο κατάστημα σε ένα σοβιετικό δρόμο και ζήτησα πληροφορίες από τους πωλητές σχετικά με τις BB κρέμες. Μου έδειξαν αρκετά σωληνάρια που άξιζαν πάνω από 1.000 σομ [περίπου 20 δολάρια] … Αργότερα η φίλη μου, μου έστειλε κρέμες από την Κορέα. Είναι πολύ φθηνότερες. Τα πάντα είναι φρέσκα, κατ ‘ανώτατο όριο 3 ή 4 μήνες μετά την ημερομηνία παραγωγής.
Οι εταιρικές οικονομικές σχέσεις μεταξύ της Νότιας Κορέας και του Ουζμπεκιστάν ανέρχονται, αυτές μόνο, στα 8 δις δολάρια σε διμερή προγράμματα [10], συμπεριλαμβανομένης της επεξεργασίας του φυσικού αερίου, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα. Ο διεθνής νοτιοκορεάτικος όμιλος Daewoo, ο οποίος κατέχει σημαντικά εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας στη χώρα, έχει αντιμετωπίσει έντονη κριτική για την υποστήριξη της καταναγκαστικής παιδικής εργασίας στους αγρούς βαμβακιού της δημοκρατίας.
Ένα κατάστημα καλλυντικών της Σεούλ ζητάει στα ρώσικα από τους υποψήφιους πελάτες του να χαμογελάσουν στην κρυμμένη κάμερα ασφαλείας. Φωτογραφία της Zukhra Iakupbaeva.