[1]Στιγμιότυπο από βίντεο στο YouTube
Αυτή η δημοσίευση εμφανίστηκε αρχικά στο VideoVolunteers [2], έναν βραβευμένο διεθνή οργανισμό κοινοτικών μέσων ενημέρωσης με έδρα την Ινδία. Ένα αναθεωρημένο κείμενο δημοσιεύεται παρακάτω ως μέρος συμφωνίας διαμοιρασμού περιεχομένου.
Η επιμονή μίας γυναίκας για δικαιοσύνη έχει φέρει αλλαγή για σχεδόν 3.000 ανθρώπους στο ινδικό κρατίδιο του Μπιχάρ. Έλαβαν τις καθυστερούμενες οφειλές στις συντάξεις τους από τις αρχές, αφότου ανταποκριτής από την κοινότητα Video Volunteers [3] κατέγραψε τις μαρτυρίες των θυμάτων, τις έδειξε στις αρχές και κυνήγησε την υπόθεση για μήνες.
Η Ινδία έχει μια σειρά από εθνικά συστήματα κοινωνικής πρόνοιας [4], με κεντρική χορηγία, τα οποία παρέχουν οικονομική βοήθεια προς τους ηλικιωμένους, τις χήρες και τα άτομα με ειδικές ανάγκες, με τη μορφή των κοινωνικών συντάξεων. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της Ινδίας είναι θλιβερά ανεπαρκές [5] σε σύγκριση με άλλες χώρες. Για παράδειγμα, 16,5 εκατομμύρια ηλικιωμένοι (65 ετών και άνω) κάτω από το όριο της φτώχειας λαμβάνουν σύνταξη μόλις 400 ρουπίες (μόνο 6 δολάρια Αμερικής) ανά άτομο και ανά μήνα. Το όφελος είναι μικρό και η διαφθορά και η αμέλεια [6] αποτρέπουν πολλούς από την παραλαβή τους στην ώρα τους.
Πριν από ένα χρόνο, η ανταποκρίτρια της κοινότητας Tanju Devi [7]έφτιαξε ένα βίντεο [8] για την εδώ και ένα χρόνο καθυστερούμενη σύνταξη των ατόμων με αναπηρία, των χηρών και των ηλικιωμένων πολιτών στην Gaunaha, στη συνοικία Δυτική Τσαμπαράμ του κρατιδίου Μπιχάρ [9] στην ανατολική Ινδία.
Ακόμη και μετά τις επανειλημμένες εκκλήσεις στις αρχές, οι πολίτες της Gaunaha ακόμη δεν είχαν λάβει τη νόμιμη σύνταξή τους. Αυτό συνέβαινε όταν η Bhuri Devi, γειτόνισσα της Tanju και σωματικά ανάπηρη, προσέγγισε την Tanju με το πρόβλημα και την κάλεσε να αναλάβει δράση για το θέμα.
Σύμφωνα με την Tanju:
Όταν η Bhuri με πλησίασε με αυτό το πρόβλημα, μπορούσα να την κατανοήσω. Έχω έναν σωματικά ανάπηρο σύζυγο και μία ηλικιωμένη πεθερά. Ξέρω πόσο σημαντικό είναι μερικές εκατοντάδες ρουπίες στη ζωή ενός μη προνομιούχου ατόμου. Σημαίνει φαγητό, γιατροί και ασφάλεια.
Με αποφασιστικότητα για να φέρει τη δικαιοσύνη για όλους, η Tanju ξεκίνησε να δείξει στην κοινότητα της πως η επιμονή και η αρμονία μπορούν να φέρουν ανάληψη ευθυνών και αλλαγή στις αρχές. Κατέγραψε σε βίντεο μαρτυρίες από διάφορους κατοίκους που είχαν επηρεαστεί [8] και συναντήθηκε με την Αξιωματικό Υπεύθυνο ανάπτυξης [10] (BDO) του Gaunaha, φέρνοντας μαζί της το βίντεο και επιστολή απαίτησης των συντάξεων:
[11]Η Tanju Devi είναι ανταποκρίτρια του Video Volunteers, από το Δυτικό Champaran, στο Μπιχάρ της Ινδίας.
Αρχικά, η BDO έδωσε διαβεβαιώσεις, αλλά δεν υπήρξε καμία ενέργεια από το τμήμα. Αλλά ήμουν αποφασισμένη να ξεκαθαρίσω τις καθυστερούμενες συντάξεις. Συνέχισα αυξάνοντας την πίεση στην BDO – μερικές φορές με μία ομάδα γυναικών, μερικές φορές μόνη και μερικές φορές, δείχνοντάς της εικόνες από τη συνάντηση του χωριού που είχα οργανώσει.
Τέλος, μετά από πέντε μήνες αμείλικτων προσπαθειών και κοινωνικής πίεσης, η BDO αναγκάστηκε να δράσει, αναθέτοντας σε αστυνομικούς να διενεργήσουν έρευνα σχετικά με τις δράσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης και την εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών.
Στις 14 Μαΐου 2016, 3.000 δικαιούχοι κλήθηκαν σε μια κοινοτική συγκέντρωση στην Gaunaha και τους δόθηκαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τους. “Θα αγοράσω μερίδα φαγητού και φάρμακα με αυτά τα χρήματα,” είπε η Bhuri, γειτόνισσα της Tanju.
Ενώ η Bhuri αισθάνθηκε ανακουφισμένη που η σύνταξή της είχε ξεκινήσει για άλλη μια φορά, είναι απαραίτητο να ρωτήσουμε πώς μια σύνταξη αναπηρίας των 300 ρουπιών (4,5 δολάρια Αμερικής) ανά μήνα καλύπτει το κόστος από τις πιο βασικές ανάγκες, όπως η υγεία, η στέγαση, η ηλεκτρική ενέργεια, τα είδη ένδυσης και ούτω καθεξής. Το ερώτημα παραμένει το ίδιο για την σύνταξη των 400 ρουπιών (6 δολάρια Αμερικής), για τις χήρες και τους ηλικιωμένους.
Για παράδειγμα, η αποτυχία των συνταξιοδοτικών συστημάτων για την υποστήριξη της επιβίωσης των ατόμων που έχουν ανάγκη αποδεικνύεται από το ‘αναθεωρημένο’ σύστημα συντάξεων γήρατος. Το 2008, η κυβέρνηση της Ινδίας αύξησε τη σύνταξη γήρατος από τις 300 στις 400 ρουπίες. Ωστόσο, η αδυναμία της να καλύψει τις πιο βασικές ανάγκες είναι εμφανής από τα στοιχεία από την απογραφή του 2011. Σύμφωνα με τα στοιχεία, περισσότεροι από 11,7 εκατομμύρια άνθρωποι ηλικίας άνω των 70 εξακολουθούν να εργάζονται στην Ινδία, με την πλειοψηφία τους ως εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης. Από αυτούς, 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι πάνω από την ηλικία των 80, προσθέτει η έκθεση [12].