[1]Μαθητές στην Γιογκιακάρτα, στην Ινδονησία. Φωτογραφία από το Intel Free Press μέσω Flickr. (CC BY 2.0)
Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις στο νόμο για την Ηλεκτρονική Πληροφόρηση και τις Συναλλαγές της Ινδονησίας (ΙΤΕ) έχουν ως στόχο την προστασία των παιδιών από την ποινικοποίηση του “διαδικτυακού εκφοβισμού”, αλλά μερικοί ακτιβιστές και υποστηρικτές της ελευθερίας του λόγου προειδοποιούν ότι η νέα νομοθεσία θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για να καταπνίξει τη νόμιμη διαφωνία.
Από τότε που θεσπίστηκε [2] το 2008, η κυβέρνηση έχει χρησιμοποιήσει το νόμο ITE για να παρενοχλήσει [3] και να θέσει υπό κράτηση ακτιβιστές κατηγορώντας τους επικριτές του κράτους με δυσφήμιση. Το 2015, το Ινδονησιακό παράρτημα του Δικτύου για την Ελευθερία της Έκφρασης της Νοτιοανατολικής Ασίας κατέγραψε [4] 11 τέτοιες περιπτώσεις διαδικτυακής δυσφήμησης εναντίον ακτιβιστών.
Μέχρι στιγμής, ο Κυβερνονόμος—ειδικά το Κεφάλαιο 27, Εδάφιο 3 [5]—έχει χρησιμοποιηθεί για τη δίωξη δεκάδων ανθρώπων που χρησιμοποιούν το Facebook, το Twitter, και εφαρμογές για το κινητό όπως το WhatsApp και το Blackberry Messenger.
Το SafeNet έλεγξε [6] ορισμένες από τις δυσφημιστικές αιτιάσεις που αναφέρθηκαν στην αστυνομία και διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι από τους κατηγορούμενους δεν είναι πραγματικά ένοχοι για δυσφήμηση ή βλασφημία:
Ελέγξαμε τις υποθέσεις αυτές και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαν εμπλακεί σε κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί δυσφημιστικό ή βλάσφημο. Πολλοί από τους χρήστες στην πραγματικότητα είχαν συλληφθεί για την έκφραση της γνώμης τους ελεύθερα στο διαδίκτυο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τέθηκαν υπό κράτηση επειδή ύψωσαν τις φωνές τους κατά διεφθαρμένων κυβερνητικών αξιωματούχων.
Legal defamation charges online & offline on the rise since the turn of the decade after UUITE #IndoUpdate16 [7]pic.twitter.com/8lJU5O5sg3 [8]
— kathleen azali (@kathleenazali) September 17, 2016 [9]
Οι κατηγορίες για νομική δυσφήμηση εντός και εκτός διαδικτύου αυξάνονται από τη αλλαγή της δεκαετίας μετά το UUΙΤΕ (ο νόμος για την Ηλεκτρονική Πληροφόρηση και τις Συναλλαγές της Ινδονησίας) #IndoUpdate16 [7] pic.twitter.com/8lJU5O5sg3 [8]
Απαντώντας στις εκκλήσεις να αναθεωρήσει τον “δρακόντειο” νόμο, η Βουλή των Αντιπροσώπων της Ινδονησίας (DPR) δεσμεύθηκε να τροποποιήσει τις διατάξεις που αφορούν τη δυσφήμιση, τη συκοφαντική δυσφήμιση, τη συκοφαντία, και τις υποκλοπές. Η επανεξέταση ολοκληρώθηκε τον περασμένο Αύγουστο, αλλά οι παρατηρητές λένε ότι η διαδικασία [10] δεν ήταν διαφανής.
Οι προτεινόμενες αναθεωρήσεις περιλαμβάνουν τη μείωση της τιμωρίας για δυσφήμηση από 6 σε 4 χρόνια, επιβεβαιώνοντας το δικαίωμα για αναφορά των ύβρεων και της δυσφήμησης, μειώνοντας την τιμωρία για την προσωπική παρενόχληση από 12 σε 4 χρόνια, και ταξινομώντας τον διαδικτυακό εκφοβισμό ως έγκλημα.
Εάν εγκριθεί, οι αλλαγές θα απαλύνουν τις ποινές για συκοφαντική δυσφήμιση, όπως ζήτησαν οι επικριτές, αλλά θα εισαγάγει νέες ποινές για τη διαδικτυακή παρενόχληση.
Σύμφωνα με τον Supriyadi Widodo Eddyono του Ινστιτούτου για τη μεταρρύθμιση της Ποινικής Δικαιοσύνης (ICJR), οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα μπορούσαν να υπονομεύσουν [11] την ελευθερία της έκφρασης της Ινδονησίας, διότι δεν υπάρχει σαφής ορισμός του τι συνιστά εκφοβισμό στο νομικό σύστημα της χώρας. Ο Eddyono φοβάται ότι οι Aρχές θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις εισαγόμενες διατάξεις για να συνθλίψουν και ακόμη και να αποτρέψουν τη δημόσια κριτική.
Σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ [12], για παράδειγμα, η νέα απαγόρευση του ηλεκτρονικού εκφοβισμού είναι διατυπωμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε η αστυνομία θα μπορούσε ακόμη και να το χρησιμοποιήσει για να κατηγοριοποιήσει τα memes που μοιράζονται στο διαδίκτυο και σατιρίζουν την κυβέρνηση ως μια μορφή εκφοβισμού.
Ενώ το Κογκρέσο τελείωνε την αναθεώρηση της νομοθεσίας, η αστυνομία της Ινδονησίας, ο στρατός, και η υπηρεσία κατά των ναρκωτικών υπέβαλαν μήνυση δυσφήμισης εναντίον του ακτιβιστή Harris Azhar, ο οποίος δημοσίευσε μια ομολογία από έναν καταδικασμένο βαρώνο των ναρκωτικών που τώρα είναι καταδικασμένος σε θάνατο. Η ομολογία συνδέει ανώτερους αξιωματικούς επιβολής του νόμου με διαφθορά και δωροδοκία που σχετίζονται με τα ναρκωτικά.
Μεταξύ των ακτιβιστών, η περίπτωση του Azhar συμβολίζει τους κινδύνους ενός διευρυμένου νόμου για τον κυβερνοχώρο, ο οποίος λένε ότι θα μπορούσε να αποθαρρύνει πιθανούς πληροφοριοδότες από το ν ααποκαλυφθούν στο κοινό, από το φόβο κατηγοριών δυσφήμησης.
Γράφοντας στο Facebook, ο χρήστης του διαδικτύου Turah Saka Bagus Genjing επανέλαβε [13] αυτο το σημείο:
UU ITE pada akhirnya menjadi alat yang ampuh untuk menebarkan ketakutan bagi suara-suara yang ingin membongkar ketidakadilan di negeri ini. Hal ini menyebabkan hilangnya partisipasi masyarakat untuk mengontrol kinerja pemerintahan,” UU ITE disalah gunakan untuk orang yang ingin menegakkan demokrasi, padahal banyak orang atau situs yg menebarkan kebencian dengan isu SARAnya.
Ο νόμος για τον κυβερνοχώρο χρησιμοποιείται ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο για να σπείρει τον φόβο εναντίον των φωνών που θέλουν να ξεσκεπάσουν τις αδικίες σε αυτή τη χώρα. Αυτό θα μειώσει τη συμμετοχή του κοινού στο να ελέγχει τις δράσεις της κυβέρνησης. Ο νόμος για τον κυβερνοχώρο χρησιμοποιείται εναντίον όσων θέλουν να διατηρήσουν τη δημοκρατία.
Κάποιοι αμφισβητούν επίσης το χρονοδιάγραμμα [14] της τροπολογίας, που έρχεται καθώς καραδοκεί η προεκλογική περίοδος της Ινδονησίας. Οι επικριτές λένε ότι οι μεταρρυθμίσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να εκφοβίσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και τα κόμματα της αντιπολίτευσης στις επερχόμενες τοπικές και περιφερειακές εκλογές.