[1]Ήμουν μόνο τεσσάρων. Εκείνος ήταν ο κουνιάδος μου. Καθώς παίζαμε στην ταράτσα, συνήθιζε να γλιστράει τα χέρια του μέσα από το παντελόνι μου ή την μπλούζα μου. Όταν τον εμπόδιζα να το κάνει, με απειλούσε ότι θα με πετάξει από την ταράτσα. #Παιδική Κακοποίηση (Η εικόνα χρησιμοποιείται με άδεια από το “Meye”)
Το Μπανγκλαντές είναι η πατρίδα περίπου 53 εκατομμυρίων παιδιών [2] ηλικίας μέχρι 14 ετών, τα οποία αποτελούν περίπου το 34% του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Η κακοποίηση παιδιών είναι ανεξέλεγκτη στην κοινωνία, ιδίως μεταξύ των φτωχών αγροτών, των παιδιών του δρόμου και της συντριπτικής πλειοψηφίας εργατικού δυναμικού των παιδιών εργατών. Τα περισσότερα από αυτά τα τραυματικά γεγονότα και εγκλήματα εξακολουθούν να μην γίνονται γνωστά, καθώς οι οικογένειες τους συνεχώς τα αποκρύπτουν από φόβο απώλειας της αξιοπρέπειάς τους ή εξοστρακισμού από την κοινωνία.
Ωστόσο, τώρα που το δίκτυο γυναικών μοιράζεται άγνωστες ιστορίες παιδικής κακοποίησης και η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει μία τηλεφωνική γραμμή βοήθειας για την πρόληψη της παιδικής κακοποίησης υπάρχει επιτέλους ελπίδα για το Μπανγκλαντές ότι τέτοια εγκλήματα μπορούν να προληφθούν στο μέλλον.
Η κακοποίηση παιδιών έχει πολλές μορφές και ένα παιδί μπορεί να υποστεί ζημιά από έναν ενήλικα με σωματικά, σεξουαλικά ή συναισθηματικά μέσα. Από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά είναι ευάλωτα και η κακοποίηση ξεκινά συνήθως με τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά τους — η οικογένειά τους ή οι φίλοι και οι γείτονές τους, οι οποίοι επωφελούνται από αυτά. Η έλλειψη σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και ευαισθητοποίησης υποθάλπει τα εγκλήματα αυτά, καθώς πολλά δεν καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα του συμβάντος ή είναι πολύ φοβισμένα για να το πουν στους γονείς τους.
Οι κακοποιήσεις γίνονται ακόμα πιο τραυματικές, διότι ακόμη και αν γίνουν γνωστά τα εγκλήματα, πολλές οικογένειες τηρούν μία αναγκαστική “σιωπή” για να προστατέψουν τα παιδιά. Σε κλειστές κοινωνίες, οι οικογένειες αναγκάζονται να διευθετήσουν το περιστατικό με τοπική διαιτησία, που συχνά περιλαμβάνει πίεση από άτομα που ασκούν επιρροή. Τα θύματα συνήθως πάσχουν από κατάθλιψη και άλλα ψυχολογικά προβλήματα καθώς μεγαλώνουν.
Χάρη στο Meye [3] (Σημαίνει “κορίτσι” στην τοπική βεγγαλέζικη διάλεκτο), ένα μη κερδοσκοπικό δίκτυο διοικούμενο από γυναίκες το οποίο τάσσεται υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, την ενδυνάμωση και την ηγεσία, πολλά θύματα βγαίνουν στην επιφάνεια σπάζοντας μία κουλτούρα σιωπής. Ιδρυμένο το 2011, το Meye έχει δημιουργήσει μία κοινότητα περίπου 5.000 γυναικών μέχρι σήμερα, που ως επί το πλείστον συνδέονται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η εκστρατεία έχει ήδη δει μία σειρά από [4] τρομακτικές ιστορίες να μοιράζονται ανώνυμα στο Facebook (δείτε τις εικόνες με λεζάντες). Το Meye λέει ο κύριος στόχος της πρωτοβουλίας αυτής είναι να δημιουργηθεί μία συζήτηση σχετικά με τους τρόπους για να εμποδίσουν και να σταματήσουν την ουσιαστική ατιμωρησία των δραστών.
[5]Ήταν μόνο δύο χρονών. Ένα χαμογελαστό παιδί, μόλις είχε ξεκινήσει να λέει μικρές λεξούλες. Πήγε διακοπές στο χωριό με την οικογένεια. Αλλά άλλαξε όταν επέστρεψε. Έκλαιγε φοβισμένη όταν έβλεπε αγνώστους, “έρχεται ο θείος, έρχεται ο θείος..” Η οικογένειά της νόμιζε ότι είχε καταληφθεί από δαιμονικά πνεύματα. #Παιδική Κακοποίηση (Η εικόνα χρησιμοποιείται με άδεια)
Το Global Voices μίλησε με την Salwa Mostafa, το πρόσωπο κλειδί πίσω από την εκστρατεία.
Global Voices: Τι σας ενέπνευσε ώστε να ξεκινήσετε αυτή την εκστρατεία;
Salwa Mostafa: Ανέλαβα την εκστρατεία από δική μου βούληση, καθώς είμαι μητέρα ενός μικρού παιδιού. Εντός του δικτύου Meye κάποιες γενναίες γυναίκες είχαν μοιραστεί τις τρομακτικές ιστορίες τους αφού είχαν κακοποιηθεί ως παιδιά. Μόλις ένα άτομο βγήκε μπροστά, ανοίχτηκαν κι άλλοι επίσης και μοιράστηκαν τις σκοτεινές τους αναμνήσεις. Πολλοί συνειδητοποίησαν ότι έχουν παρόμοιο παρελθόν, αλλά φοβούνταν την τιμωρία της κοινωνίας αν μιλούσαν. Ήταν σαν να ανοίγει το κουτί της Πανδώρας με άσχημες ιστορίες να βγαίνουν. Αλλά ο κάθε ένας που μίλησε, αισθάνθηκε μία ανακούφιση που έφυγε αυτό το βαρύ φορτίο από το στήθος τους, εν μέρει επειδή ένα υποστηρικτικό δίκτυο γυναικών τους βοήθησε να αισθανθούν ότι ποτέ δεν ήταν δικό τους σφάλμα, αντίθετα από το πως η κοινωνία συνήθως κατηγορεί τα θύματα. Μόλις οι ιστορίες δημοσιεύθηκαν στη σελίδα του Facebook, ακόμη και ορισμένοι άνδρες μας πλησίασαν για να μοιραστούν τις ιστορίες τους. Φάνηκε ότι τα κορίτσια και τα αγόρια πέφτουν με τον ίδιο τρόπο θύματα κακοποίησης στην κοινωνία μας. Αλλά οι άνδρες έχουν ακόμη λιγότερο χώρο και περισσότερο ταμπού να μιλούν γι’ αυτό.
[6]Ήταν μαθήτρια στην όγδοη τάξη. Ήταν μόνη στο σπίτι όταν ήρθε να την επισκεφθεί ο θείος από την πλευρά της μητέρας της. Τράβηξε έξω το μόριό του από το παντελόνι του και της είπε. “Άγγιξέ το, τίποτα δεν θα συμβεί. Είμαι ο θείος σου.” #Παιδική κακοποίηση (Η εικόνα χρησιμοποιείται με άδεια)
GV: Τι ανταπόκριση λαμβάνετε;
SM: Θέλαμε να παρέχουμε μία πλατφόρμα για όλους να μοιραστούν τις ιστορίες τους ανώνυμα μέσα από μία απλή ηλεκτρονική φόρμα [7]. Μέσα σε μια εβδομάδα είχαμε περίπου 100 συμμετοχές από γυναίκες και άνδρες. Και τώρα έχουμε περισσότερες συμμετοχές, δεδομένου ότι έχει γίνει ευρέως γνωστό.
Το έργο ήταν πολύ εντυπωσιακό, γι’ αυτό ζήτησα βοήθεια από άλλους εθελοντές του δικτύου Meye. Η Pratyasha Saha σχεδίασε τις εικόνες, η Reejuta Sharmin και η Smita Das βοήθησαν στη σύναξη της ανάλυσης και στην καθοδήγηση των άρθρων.
GV: Ποιος είναι ο στόχος αυτής της εκστρατείας;
SM:Ο στόχος μας δεν είναι μόνο να μοιραστούμε τις ιστορίες, αλλά να παρέχουμε καθοδήγηση σχετικά με την πρόληψη τέτοιου είδους κακοποιήσεων. Όταν κάποιος μιλά, οι μητέρες / γονείς εκφράζουν ανησυχία για το πως να προστατεύσουν τα παιδιά τους από δόλιους άρπαγες. Είχαμε, επίσης, παραδείγματα για το πώς οι γονείς είχαν χειριστεί με άσχημο τρόπο μία τέτοια κατάσταση ώστε να επιφέρουν μόνιμη βλάβη στα παιδιά. Για κάθε ιστορία κακοποίησης, προσπαθούμε να αναλύσουμε την κατάσταση, και να προτείνουμε κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με το πως να αποτρέψουν ή να χειριστούν παρόμοιες καταστάσεις με τον καλύτερο τρόπο. Επειδή πολλές φορές, η κακοποίηση των παιδιών κρύβεται κάτω από το χαλί, επειδή οι οικογένειες είναι σοκαρισμένες και δεν ξέρουν πως να ασχοληθούν με το θέμα. Υποθέτουν ότι αν το κρύψουν από όλους, θα το κάνουν να φύγει, το παιδί σύντομα θα ξεχάσει και η ζωή θα επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς. Σε καμία περίπτωση. Επαναλαμβάνοντας τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την πρόληψη και τα επακόλουθα του περιστατικού κακοποίησης παιδιών, ελπίζουμε ότι θα κάνουμε τους ανθρώπους τουλάχιστον να το σκεφτούν. Ίσως να περιηγηθούν στις σελίδες μας για να αναζητήσουν πηγές που παρέχουμε κάτω από κάθε λεζάντα εικόνας.
Ήμαστε, επίσης, σε επαφή με εθελοντές ψυχιάτρους και είχαν τις αναφορές τους έτοιμες σε περίπτωση που κάποιο θύμα επεδίωκε περαιτέρω υποστήριξη.
[8]Όταν η αδερφή μου ήταν στην τέταρτη τάξη, ο δάσκαλος άγγιξε το στήθος της μέσα σε μία άδεια αίθουσα. Εκείνη τον έσπρωξε και το έβαλε στα πόδια. Εκείνος ξαναπροσπάθησε φοβερίζοντάς την ότι θα την τιμωρήσει. Αλλά εκείνη δεν το είπε σε κανέναν από φόβο. Είπε στους γονείς της ότι δεν θα πήγαινε σχολείο. Οι γονείς μου νόμιζαν ότι προσπαθούσε να ξεφύγει από το σχολείο, οπότε την ανάγκασαν να συνεχίσει το σχολείο. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, η μαμά μου έμαθε τελικά ολόκληρη την ιστορία. Και θύμωσε λίγο μόνο. #Παιδική Κακοποίηση (Χρησιμοποιείται με άδεια)
Εμπνευσμένοι από την πρωτοβουλία, όλο και περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα μιλούν ανοιχτά για τις κακοποιήσεις στη ζωή τους. Αλλά μέχρι τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους η χώρα δεν διέθετε μία εθνική τηλεφωνική γραμμή για την αναφορά τέτοιου είδους περιστατικών.
[9]Η κυβέρνηση του Μπανγκλαντές έχει εγκαινιάσει [10] τώρα την πρώτη πανεθνική αφορολόγητη τηλεφωνική γραμμή βοήθειας της χώρας για τα παιδιά που αντιμετωπίζουν τη βία, την κακοποίηση και την εκμετάλλευση. Ο καθένας μπορεί να καλέσει τη Γραμμή Βοήθειας Παιδιών “1098” για να αναφέρει παραβιάσεις των δικαιωμάτων των παιδιών, παιδικής κακοποίησης ή εκμετάλλευσης.
Ο Ehsanul Islam Tamim [11] γράφει στο Facebook:
শিশুদের যে কোন ধরনের নির্যাতনে ফোন করুন ১০৯৮ এই নাম্বারে, পয়সা লাগবে না। যদি ভেবে থাকেন সরকারী সেবা, লাভ হবে না, তবুও ফোন করুন, সমস্যাটা অন্তত জানান। এইদেশে পাঁচবছর বয়সী একটি মেয়ে ধর্ষিত হয়, সমাজ সেই শিশুটাকে পারলে সারাজীবন ধর্ষন করে। আমরা ধরেই নেই ছেলে শিশুদের সমস্যা নেই, তাদের সমস্যা রিপোর্ট হয় কম। [..]
আমরা যারা ফেসবুকে দেশ উদ্ধার করি, সব সমস্যার সমাধান করে ফেলি তাদের জন্য এটা একটা সুযোগ, কাজ করুন, একটা মাত্র ফোন করুন ১০৯৮ এ। হ্যাঁ, ১০৯৮ সব সমস্যার সমাধান দিবে না, সব চাওয়া এখনি হয়তো পূরণ করতে পারবে না কিন্তু যাত্রা শুরু হলো… এটা একটা অর্জন
Παρακαλώ καλέστε το “1098” για να αναφέρετε οποιοδήποτε περιστατικό κακοποίησης σε οποιοδήποτε παιδί, δεν θα σας κοστίσει χρήματα. Αν νομίζετε ότι δεν θα αλλάξει τίποτα, απλά κάντε το καθήκον σας, μοιραστείτε την είδηση του εγκλήματος. Σ’ αυτή τη χώρα, ακόμη και πεντάχρονα κορίτσια βιάζονται, και η κοινωνία τα βιάζει περαιτέρω στιγματίζοντάς τα. Κρίνουμε ότι τα αρσενικά παιδιά έχουν ανοσία σε κακοποιήσεις, αλλά εκείνα είναι που αναφέρονται λιγότερο. [..]
Όσοι θέλουν να κάνουν τη διαφορά με τις δημοσιεύσεις τους σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιλύοντας κάθε πρόβλημα, απευθύνω έκκληση σ’ αυτούς – παρακαλώ δράστε, απλά καλέστε το “1098” και μοιραστείτε τις ιστορίες που υπάρχουν γύρω σας. Ναι, το “1098”, δεν μπορεί να δώσει λύση σε κάθε πρόβλημα, δεν μπορεί να εκπληρώσει όλες τις προσδοκίες σας. Αλλά αυτό είναι μια αρχή… αυτό είναι ένα επίτευγμα.
Ο Hasan Md Naheen έγραψε [12] στο προσωπικό του ιστολόγιο ότι η σεξουαλική αγωγή από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση μέχρι την κορυφή της συνειδητοποίησης εκ μέρους των οικογενειών μπορούν να βοηθήσουν να ελαττωθούν τέτοιου είδους περιστατικά κακοποίησης. Οι οικογένειες θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στην ασφάλεια των παιδιών τους, παρά να αφήνουν τα παιδιά μόνα τους σε ένα περιβάλλον όπου μπορούν να συμβούν περιστατικά κακοποίησης, έγραψε. Επίσης, οι γονείς θα πρέπει να είναι προσιτοί από τα παιδιά τους και να τους επιτρέπουν να μιλάνε για τέτοια περιστατικά χωρίς φόβο.
Το Μπανγκλαντές χρειάζεται αυστηρότερους νόμους για την κακοποίηση των παιδιών, αλλά περισσότερο από αυτό, ασφαλή σπίτια για παιδιά. Όπως γράφει η Jasmine Chowdhury [13] στο ιστολόγιο Women Chapter:
শিশু নির্যাতন বন্ধ করার জন্য নিজের ঘরের ভেতরে কাজ করুন। প্রতিটি ঘরকে প্রতিটি শিশুর জন্য নিরাপদ করে তুলুন। শিশু নির্যাতন কমিয়ে আনতে এর কোন বিকল্প নেই।
Ξεκινήστε το έργο κατά της παιδικής κακοποίησης στο σπίτι σας. Κάντε κάθε σπίτι ασφαλές για τα παιδιά. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για να μπει τέλος στην κακοποίηση των παιδιών.