Είμαι από το Κατάρ και θέλω να είμαι σε θέση να αποφασίσω μόνος μου ποια θα παντρευτώ

IMAGE: Public Domain via Pixabay

ΕΙΚΟΝΑ: Κτήση δημοσίου μέσω Pixabay

Από το ειδησεογραφικό δίκτυο Doha News

Ο Yousef, ένας 28χρονος πολίτης του Κατάρ, ερωτεύτηκε μία γυναίκα από την Ανατολική Ευρώπη πριν από τέσσερα χρόνια. Το ζευγάρι αποφάσισε να παντρευτεί, αλλά η κυβέρνηση του Κατάρ αρνήθηκε να εγκρίνει την σχέση και το ζευγάρι τελικά δήλωσε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το διαζύγιο. Σε αυτό το άρθρο, ο Yousef εξηγεί στην Victoria Scott τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι από το Κατάρ, όταν παντρεύονται έναν αλλοεθνή, και γιατί ο ίδιος πιστεύει ότι το σύστημα πρέπει να αλλάξει.

Γνώρισα τη γυναίκα μου όταν ήμουν σε διακοπές στην Ευρώπη. Συναντηθήκαμε μέσω κοινών φίλων και αμέσως αισθάνθηκα μία σύνδεση. Ερωτευτήκαμε.

Ήμουν αυτό που λέμε παραδοσιακός άνθρωπος του Κατάρ. Πίστευα ακράδαντα στην κουλτούρα μας και στις αξίες μας. Έτσι, όταν γνώρισα τη γυναίκα μου, αναρωτήθηκα τι έκανα. Ήταν μία ξένη, από άλλη πίστη, και από διαφορετική κουλτούρα. Η απόφαση να παντρευτούμε ήταν μία δύσκολη απόφαση για μένα στην αρχή για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά τελικά αποφάσισα ότι ήθελα να ζήσω τη ζωή μου μαζί της. Η αγάπη ξεπερνά όλα τα εμπόδια.

Μία διαφορετική κουλτούρα

Παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο στο εξωτερικό, πριν επιστρέψουμε πίσω στο Κατάρ. Ήταν όλα εντελώς καινούρια γι’ αυτήν. Ήταν η πρώτη επίσκεψή της στη χώρα. Ωστόσο, στην οικογένειά μου άρεσε πολύ η νέα μου σύζυγος και ξεκίνησε να νοιώθει άνετα. Προσαρμόστηκε αργά, αλλά σταθερά. Έχει συνηθίσει τον πολιτισμό μας. Ήμαστε χαρούμενοι. Αλλά σύντομα συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα ίσως να μην αποδεικνύονταν, όπως ήλπιζα.

Είχα σκεφτεί ότι θα της χορηγούνταν αυτόματα η ιθαγένεια και ως εκ τούτου θα είναι σε θέση να ζήσει στο Κατάρ νόμιμα για το υπόλοιπο της ζωής της. Και ότι τα παιδιά που θα κάναμε αυτόματα θα ήταν κι αυτά πολίτες του Κατάρ και θα απολάμβαναν τα ίδια δικαιώματα που είχα κι εγώ.

Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι έπρεπε να είχα ζητήσει από την κυβέρνηση του Κατάρ την άδεια να παντρευτώ μία ξένη.

Ζητώντας άδεια

Ανακάλυψα ότι υπήρχε μια ειδική επιτροπή του Υπουργείου Εσωτερικών που ακούει τέτοιες περιπτώσεις και ότι θα έπρεπε να περάσω από τη διαδικασία. Χωρίς την άδεια της επιτροπής αυτής, ο γάμος μου θα είχε ως αποτέλεσμα να μην θεωρείται νόμιμος στο Κατάρ. Δεν θα δικαιούμουν να λαμβάνω επιδόματα για τους παντρεμένους εργαζόμενους στην εταιρεία μου ή να μου δοθεί γη από την κυβέρνηση, η οποία είναι ένα μόνο από τα οφέλη που απολαμβάνουν όσοι κάτοικοι του Κατάρ παντρεύονται. Πολύ χειρότερο από αυτό, όμως, ήταν το γεγονός ότι δεν θα ήμαστε καν σε θέση να ζήσουμε μαζί στο Κατάρ. Χωρίς την άδεια του υπουργείου, θα μπορούσαν να αρνηθούν ακόμα και να χορηγήσουν άδεια παραμονής στην γυναίκα μου.

Σκέφτηκα, όμως, ότι αυτό απλώς ήταν θέμα διαδικασίας.

Η αγάπη δεν είναι “αποδεκτή αιτία”

Ζήτησα από ανθρώπους που είχαν περάσει από την ίδια διαδικασία, συμβουλές για το πώς να πετύχω μπροστά στην επιτροπή. Μου είπαν ότι ένα πράγμα που δεν θα πρέπει να πω ήταν ότι την είχα παντρευτεί, γιατί την αγαπούσα—το οποίο δεν ήταν προφανώς ένας αποδεκτός λόγος. Αντ’ αυτού, έπρεπε να γράψω ένα σημείωμα εξηγώντας γιατί δεν θα μπορούσα να παντρευτώ με μία γυναίκα από το Κατάρ.

Οι αρχές του Κατάρ ανησυχούν, προφανώς, ότι οι γυναίκες του Κατάρ δεν θα είναι σε θέση να βρουν αρκετά καλούς ντόπιους άνδρες να παντρευτούν. Έχουν το δικαίωμα να ανησυχούν για αυτό, αλλά δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, αρκετό για να ρυθμίζουν τους γάμους μας. Έτσι, έπρεπε να πω ψέμματα. Είπα ότι δεν θα μπορούσα να παντρευτώ μία γυναίκα από το Κατάρ, διότι τα έξοδα ήταν πολύ υψηλά, και ότι είχα ζητήσει πολλές γυναίκες από το Κατάρ να με παντρευτούν, αλλά ότι εκείνες αρνήθηκαν. Ο νόμος με ανάγκασε να γίνω υποκριτής. Επίσης, δεν τους είπα ότι ήμουν ήδη παντρεμένος, δεδομένου ότι θα με απέρριπταν αυτόματα, αν το ήξεραν.

Προσηλυτισμός στο Ισλάμ

Επίσης, μου είπαν ότι θα είχαμε καλύτερη ευκαιρία να πάρουμε έγκριση αν η γυναίκα μου ήταν Μουσουλμάνα. Αυτό δεν είχε καμία διαφορά για μένα, καθώς δεν πιστεύω ότι η πίστη καθορίζει ποιος είναι καλός και ποιος κακός. Είχα δεχτεί την Χριστιανή γυναίκα μου γι’ αυτό που ήταν. Αλλά στο τέλος την ρώτησα αν εξέταζε να προσηλυτιστεί στο Ισλάμ για να βοηθήσει με την διαδικασία και εκείνη συμφώνησε.

Έπρεπε να περάσει από μία τελετή για να αλλαξοπιστήσει επίσημα. Στη συνέχεια είχε μία νέα φωτογραφία διαβατηρίου όπου φωτογραφήθηκε με μαντίλα—όλα αυτά για μένα. Υπέβαλα τις φωτογραφίες, το σημείωμα που είχα γράψει, και το πιστοποιητικό του μισθού μου στην επιτροπή και τελικά δόθηκε η ημερομηνία της συνέντευξης.

Ο πατέρας μου ήρθε μαζί μου για να υποστηρίξει την υπόθεσή μου, να πει ότι αποδέχθηκε την επιλογή του γιου του και την επιλογή της συντρόφου. Η επιτροπή—που αποτελείται από επτά άνδρες—σου μιλάνε λες και κάτι τους χρωστάς, με έναν πολύ σκληρό τρόπο, επειδή χρειάζεσαι την έγκρισή τους. Με ρώτησαν ξανά και ξανά γιατί δεν ήθελα να παντρευτώ μια γυναίκα από το Κατάρ. Μου είπαν ότι ο πολιτισμός και οι παραδόσεις της συζύγου μου θα ήταν πολύ διαφορετικές, ακόμη και αν τώρα ήταν μουσουλμάνα.

Δύο ημέρες μετά την εν λόγω συνέντευξη, απέρριψαν το αίτημά μου.

Επιμονή

Αλλά δεν τα παράτησα. Στη συνέχεια κατέφυγα στο wasta (ΣτΜ: σημαίνει να βάλεις τους γνωστούς σου να μιλήσουν για σένα ώστε να γίνει η δουλειά σου, κάτι σαν το δικό μας “μέσον”). Πήρα τον ηλικιωμένο παππού μου μαζί μου στο Υπουργείο Εσωτερικών για να δω τι μπορούσαν να κάνουν, ελπίζοντας ότι με αυτόν μαζί μου, θα γίνονταν πιο εξυπηρετικοί, με περισσότερη κατανόηση. Φάνηκε να δουλεύει. Είπαν ότι θα εγκρίνουν το γάμο μας. Ξεκίνησα να το γιορτάζω με τη σύζυγό μου—αλλά αυτό ήταν κόλπο.

Υπήρχε ένα δεύτερο βήμα. Έπρεπε να το εγκρίνει ο ίδιος ο Υπουργός Εσωτερικών ο ίδιος. Έκανα πολλά ταξίδια σ’ αυτό το Υπουργείο για να ρωτήσω αν είχε εγκριθεί, καθώς είχα μάθει ότι φάκελοι όπως ο δικός μου θα μπορούσαν να διατηρούνται σε αρχείο για πολλά χρόνια χωρίς καμία ενέργεια. Μου φέρθηκαν καλά, ήταν φιλικοί και ευγενικοί, αλλά δεν ενέκριναν το γάμο μου. Απλώς μου έλεγαν ότι θα εξετάσουν το θέμα.

Εν τω μεταξύ, η μόνη επιλογή που είχα ήταν να υποβάλω εκ νέου αίτηση για τουριστική βίζα για τη γυναίκα μου κάθε μήνα. Αυτό συνεχίστηκε για δύο χρόνια. Η σύζυγός μου ζούσε με την οικογένειά μου, αλλά δεν αισθανόμασταν σταθεροί ή ασφαλείς. Ξέραμε ότι η βίζα της θα μπορούσε να απορριφθεί οποιαδήποτε στιγμή.

Τότε άκουσα ότι ο Υπουργός θα άνοιγε το majlis του (αίθουσα συνεδριάσεων των νομοθετών) στους πολίτες, έτσι πήγα εκεί και του είπα για το θέμα μου κατά πρόσωπο. Είπε ότι θα εξέταζε το θέμα. Την επόμενη μέρα, όμως, μου είπαν ότι το αίτημά μου είχε απορριφθεί και ότι εγώ απλά θα έπρεπε να το ξεχάσω και να μην το συνεχίσω πλέον. Ούτε καν μου είπαν τον λόγο.

Τότε έγινε χειρότερα. Η κυβέρνηση σταμάτησε την ανανέωση της τουριστικής βίζας της συζύγου μου.

Αποχωρισμός

Ήταν ένα φοβερό δίλημμα. Δεν ήθελα να φύγω από το Κατάρ, είναι το σπίτι μου. Ήταν εκεί που βρίσκεται η οικογένειά μου, εκεί που είναι η δουλειά μου. Και αν έφευγα από τη δουλειά μου, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να υποστηρίξω τη σύζυγό μου οικονομικά. Έτσι, αποφάσισα να κάνω αυτό που ένιωθα ότι ήταν σωστό για εκείνη. Της είπα, “Δεν έχουμε παιδιά, κι εσύ περιμένεις εμένα. Σου είπα ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά δεν μπορώ να σου εγγυηθώ τίποτα πλέον

Έπρεπε να φύγει το Κατάρ, όταν έληξε η βίζα της. Χωρίσαμε. Ήμουν απένταρος. Συνέχισα την οικονομική της υποστήριξη για λίγο, γιατί έπρεπε να φύγει ξαφνικά, αλλά στο τέλος είπα ότι έπρεπε να σταματήσω, και θα έπρεπε να χωρίσουμε όλους τους δεσμούς. Αυτό με πλήγωσε τόσο πολύ.

Έχει νέο σύζυγό τώρα κι ένα μωρό. Έχουμε επαφή και είμαι χαρούμενος γι’ αυτήν. Αλλά είναι οδυνηρό να βλέπεις τη γυναίκα που αγαπάς να είναι παντρεμένη με κάποιον άλλο, με ένα παιδί. Αυτό έπρεπε να είναι το δικό μου παιδί.

Ερωτήματα

Ο γάμος μου με άλλαξε. Με έβγαλε έξω από την φούσκα μου και με έκανε να αμφισβητήσω τις αξίες του πολιτισμού μας. Δεν κατάλαβα γιατί, για παράδειγμα, εμείς οι άνδρες του Κατάρ επιτρέπεται να πηγαίνουμε στο κλαμπ, όπου σερβίρεται αλκοόλ, αλλά την ίδια στιγμή, η επιτροπή μου έλεγε ότι ο πολιτισμός και οι παραδόσεις της συζύγου μου δεν ταιριάζουν με τις δικές μας. Με πληγώνει να βλέπω τη χώρα μου να κάνει λόγο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην παγκόσμια σκηνή, αλλά στη συνέχεια να αρνείται στους πολίτες το δικαίωμα να παντρευτούν όποιον επιλέξουν. Και γιατί να είναι εντάξει να παντρευτείς μία δεύτερη σύζυγο ή μια τρίτη, αλλά αρνούνται σε έναν άντρα την άδεια να παντρευτεί μόνο μία;

Γιατί απορρίφθηκε το αίτημά μου; Επειδή η οικογένειά μου δεν είναι αρκετά σημαντική; Μήπως δεν γνωρίζαμε τους σωστούς ανθρώπους; Ξέρω αρκετούς άνδρες του Κατάρ που είναι παντρεμένοι με αλλοδαπές γυναίκες κι έχουν πάρει έγκριση σε λιγότερο από ένα μήνα, μόνο και μόνο επειδή γνωρίζουν κάποιον στην κυβέρνηση. Έχω τόσες πολλές ερωτήσεις.

Θέλω να κάνω οικογένεια, αλλά δεν με βλέπω να παντρεύομαι γυναίκα από το Κατάρ ή να έχω έναν παραδοσιακό γάμο. Το σκεπτικό μου είναι πολύ διαφορετικό. Έχω τεράστιο σεβασμό για τις γυναίκες του Κατάρ. Είναι οι αδελφές και οι κόρες μας, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τη φυλή ή τη θρησκεία ή την εθνικότητα. Πρόκειται για προσωπική επιλογή.

Νομίζω ότι θα πρέπει να εγκαταλείψω το Κατάρ και να ζήσω στο εξωτερικό, αν θέλω να παντρευτώ μία ξένη. Μισώ το ότι πρέπει να είναι έτσι. Αγαπώ τη χώρα μου. Δεν θέλω να φύγω από το Κατάρ ή να αφήσω την οικογένειά μου, αλλά τι επιλογή έχω;

Μία εκδοχή αυτού του άρθρου είχε προηγουμένως δημοσιευθεί στο ειδησεογραφικό δίκτυο Doha News.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.