- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Υποψήφια María Gisela Rosado Almedina: “Πρέπει ο λαός να είναι γενναίος και ανθεκτικός”

Κατηγορίες: Καραϊβική, Λατινική Αμερική, Πουέρτο Ρίκο (ΗΠΑ), Ανάπτυξη, Εκλογές, Εκπαίδευση, Μέσα & δημοσιογραφία, Μέσα των πολιτών, Πολιτική

mg2

Aυτό είναι το δεύτερο μέρος μιας συνέντευξης τoυ Carlos Esteban Cana με την María Gisela Rosado Almedina, εκπαιδευτικό και υποψήφια με το Κόμμα των Εργατών στις εκλογές του Νοεμβρίου το 2016 στο Πουέρτο Ρίκο. Εδώ [1]μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος.

Σε αυτό το μέρος του διαλόγου του Global Voices με την María Gisela Rosado Almedina, η οποία φιλοδοξεί να αποκτήσει μια έδρα στην περιφέρεια του Σαν Χουάν με το κόμμα του Εργατικού Λαού [2] στις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου, η Πορτορικανή εκπαιδευτικός συζητά θέματα σχετικά με την δημόσια εκπαίδευση συγκριτικά με την ιδιωτική εκπαίδευση και συλλογίζεται σχετικά με τις συνθήκες και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Global Voices (GV): Σε θέματα σχετικά με την εκπαίδευση στο Πουέρτο Ρίκο, αναφέρεται η προώθηση μιας κουλτούρας αξιών απέναντι στους εκπαιδευτικούς. Δεν έγκειται στο να πας στο αντίθετο ρεύμα με αυτό μιας “κουλτούρας αξιών” σε μια χώρα που την διαπερνά από την μια άκρη ως την άλλη η κομματική πολιτική…

María Gisela Rosado Almedina (MGRA): A un educador se le debe reconocer el mérito, fundamentado en la calidad de enseñanza, dedicación, responsabilidad, dominio de materia, clima de enseñanza, innovaciones, publicaciones, investigaciones, entre otros criterios, y son los estudiantes y los padres en ocasiones lo que saben quiénes son estos maestros, pero tales datos no se recopilan de manera que sirvan de criterio para que se le reconozca, se le respete, se le brinden apoyos a la docencia, inversión a sus innovaciones curriculares o se divulgue su trabajo.

El mérito no se trata de títulos académicos solamente, sino experiencia, dominio, compromiso con la educación, su espacio escolar y comunitario. Un arribista deslumbra como una centella y desvanece cuando ha logrado lo que busca a nivel personal, pero el maestro transformador es consistente a través de los años en su quehacer. No se trata de una guerra generacional, pero hay que cuidarse de los que quieren todo de inmediato y sin merecimiento alguno despreciando la sabiduría y la experiencia.

María Gisela Rosado Almedina (MGRA): Σε έναν εκπαιδευτικό του οφείλεται να αναγνωρίζεται η αξία, βασιζόμενη στην ποιότητα της εκπαίδευσης, της αφοσίωσης, της ευθύνης, της κυριαρχίας της ύλης, του περιβάλλοντος της εκπαίδευσης, των καινοτομιών, δημοσιεύσεων, ερευνών, μεταξύ άλλων κριτηρίων, και είναι οι μαθητές και κάποιες φορές οι γονείς που ξέρουν ποιοι είναι αυτοί οι δάσκαλοι, αλλά τέτοια δεδομένα δεν συλλέγονται με τρόπο ώστε να εξυπηρετούν ως κριτήριο για να αναγνωρίζεται, να του αποδίδεται σεβασμός, να του προσφέρεται στήριξη στην διδασκαλία, επένδυση στις καινοτομίες ή να διαδίδεται το έργο του.

Η αξία δεν συνίσταται μόνο σε ακαδημαϊκούς τίτλους, αλλά στην εμπειρία, την κυριαρχία, την δέσμευση με την εκπαίδευση, το σχολικό και κοινοτικό του περιβάλλον. Ένας αριβίστας ξεσπάει όπως μια σπίθα και διαλύεται όταν έχει καταφέρει αυτό που ψάχνει σε προσωπικό επίπεδο, αλλά ο μεταβαλλόμενος εκπαιδευτικός είναι σταθερός καθ’ όλα τα χρόνια εργασίας του. Δεν πρόκειται για έναν πόλεμο γενεών, αλλά πρέπει να προσέχουμε αυτούς που θέλουν τα πάντα αμέσως και χωρίς κάποια αξία περιφρονώντας την σοφία και την εμπειρία.

GV: Ως τι ο εφοδιασμός των εκπαιδευτικών ενός Συνήγορου; Τόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στην αίθουσα των μαθημάτων;

MGRA: El Procurador del Maestro permitiría al maestro tener un funcionario que lo defienda de abusos de poder, de violencia de la que sea objeto de parte de estudiantes y padres. Los estudiantes tienen un Procurador, pero al no tenerlo los educadores quedan a la merced de quien ejerce más presión y la victimización del menor en las cortes pesa más, a sabiendas de que en el país los menores también pueden mentir, calumniar, agredir, amenazar y asesinar maestros.

Hay maestros con miedo en el salón de clases, maestros amenazados, agredidos en su salón sin que se tome acción correctiva con el estudiante, padre o quien sea. No debe existir impunidad de parte de los maestros agresores ni de los estudiantes o familiares agresores, debe atenderse con seriedad cada caso y educar a unos y otros para que no reincidan.

Ο Συνήγορος του Εκπαιδευτικού θα επέτρεπε στον δάσκαλο να έχει μια λειτουργία, με την οποία θα αμυνόταν από τις καταχρήσεις εξουσίας ή βίας, όποιος και να είναι ο σκοπός από την μεριά των μαθητών ή των γονέων. Οι μαθητές έχουν έναν συνήγορο, αλλά εφόσον δεν έχουν κι οι εκπαιδευτικοί, μένουν στο έλεος αυτού που ασκεί περισσότερη πίεση και η θυματοποίηση του μικρότερου βαραίνει περισσότερο, γνωρίζοντας ότι στη χώρα των μικρότερων επίσης μπορούν να πουν ψέματα, να συκοφαντήσουν, να προσβάλουν, να απειλήσουν, να δολοφονήσουν δασκάλους.

Υπάρχουν δάσκαλοι που φοβούνται στην αίθουσα μαθημάτων, δάσκαλοι που απειλούνται, που έχουν προσβληθεί στην αίθουσά τους χωρίς να έχουν λάβει διορθωτικές ενέργειες απέναντι στον μαθητή, τον γονέα η όποιον άλλον. Δεν πρέπει να υπάρχει ατιμωρησία από μέρους των δασκάλων που δέχονται επίθεση ούτε των μαθητών η άλλων σχετικών, πρέπει να βοηθήσουμε με σοβαρότητα κάθε περίπτωση και να εκπαιδεύσουμε τον καθένα για να μην “ξανακυλήσει”.

GV: Στο ίδιο θέμα και σε αντιπαράθεση με τους ειδήμονες συγκεκριμένων ομάδων, κρίνετε ότι η ιδιωτική εκπαίδευση είναι ανώτερη της δημόσιας… Μπορείτε να επεκταθείτε σχετικά με αυτό;

MGRA: Las exigencias del Departamento de Educación son más rigurosas que en las escuelas privadas y las condiciones salariales y los derechos adquiridos son mejores dentro de las circunstancias que enfrentan muchos maestros del sistema privado.

En muchas escuelas privadas ocurren otras realidades: bajos salarios, atienden varios grados lo que complica la preparación del maestro, existe una tendencia mayor a la enseñanza o metodología tradicional y bancaria, no problematizadora o crítica, y el maestro debe cubrir un libro y sus ejercicios enfocados en destrezas. A esto se añade que algunos maestros no enseñan las materias de su preparación académica y esto trae como resultado poca profundidad en el dominio de temas y conceptos.

Existen escuelas privadas excelentes y con educadores altamente preparados que suelen estar mejor remunerados que en otras escuelas privadas, razón por la cual retienen más tiempo esta plantilla de maestros, algo muy importante para la calidad de enseñanza. Muchos maestros recién graduados inician su experiencia laboral en escuelas privadas, laicas o religiosas, pero pronto buscan espacio en las públicas porque sus metodologías innovadoras, los temas curriculares que quieren cubrir en libertad no son entendidas ni avaladas. A esto debe añadirse el descontento con la explotación de trabajo por una paga insuficiente o el hecho de que en las escuelas públicas se provee más educación continuada y apoyos para completar maestrías y doctorados.

ΜGRA : Οι απαιτήσεις του Υπουργείου Παιδείας είναι πιο αυστηρές από ό,τι στα ιδιωτικά σχολεία και οι μισθολογικές συνθήκες και τα αποκτημένα δικαιώματα είναι καλύτερα σε σχέση με τις περιστάσεις που αντιμετωπίζουν πολλοί δάσκαλοι του ιδιωτικού συστήματος.

Σε πολλά ιδιωτικά σχολεία συμβαίνουν άλλα: χαμηλοί μισθοί, οι δάσκαλοι εξυπηρετούν διάφορες τάξεις, κάτι που περιπλέκει την προετοιμασία τους, υπάρχει μια τάση μεγαλύτερη στην παραδοσιακή και τραπεζιτική διδασκαλία ή μέθοδο, όχι προβληματική ή κριτική, και ο εκπαιδευτικός οφείλει να καλύψει ένα βιβλίο και τις ασκήσεις του, που εστιάζουν στις δεξιότητες. Επιπρόσθετα, κάποιοι δάσκαλοι δεν διδάσκουν την ύλη της ακαδημαϊκής τους προετοιμασίας και αυτό φέρνει ως αποτέλεσμα λίγη εμβάθυνση στην κυριαρχία των θεμάτων και των ιδεών.

Υπάρχουν εξαιρετικά ιδιωτικά σχολεία με πολύ καλά προετοιμασμένους εκπαιδευτικούς, που συνήθως είναι καλύτερα αμειβόμενοι από άλλα ιδιωτικά σχολεία, λόγος για τον οποίο κρατούν για περισσότερο καιρό αυτό το προσωπικό δασκάλων, κάτι πολύ σημαντικό για την ποιότητα της διδασκαλίας. Πολλοί δάσκαλοι που αποφοίτησαν πρόσφατα ξεκινούν την εργασιακή τους εμπειρία σε ιδιωτικά σχολεία, λαϊκά ή θρησκευτικά, αλλά ψάχνουν θέση στα δημόσια, διότι οι καινοτόμες μεθοδολογίες τους, η διδακτική ύλη που θέλουν να καλύψουν ελεύθερα δεν είναι κατανοητές ούτε εγγυημένες. Σε αυτό οφείλουμε να προσθέσουμε την δυσαρέσκεια με την εκμετάλλευση εργασίας για πολύ χαμηλή πληρωμή ή το γεγονός ότι στα δημόσια σχολεία παρέχεται περισσότερη συνεχής εκπαίδευση και στήριξη για μεταπτυχιακά και διδακτορικά.

GV: Επιπλέον επιβεβαιώνετε ότι υπάρχει μια εκστρατεία κακής φήμης απέναντι στο Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο. Γιατί; Ποιοι είναι οι λόγοι;

MGRA: La misma campaña de descrédito que afecta a otras agencias públicas y a las escuelas del Estado se extiende a la UPR: se amplifican sus debilidades y se ocultan sus logros.

Esto no solo ocurre en Puerto Rico, es un discurso que, de tanto repetirse, los ciudadanos lo dan por hecho y cuando se pretende privatizar el patrimonio público la gente lo acepta como medida correctiva, para mejorar el servicio. Imagínate que ese discurso se publicara contra agencias privadas, bancos, empresas de cualquier tipo, pero a lógica es diferente: es el bien público el que se desprestigia continuamente, y la prensa que deja de investigar los intereses o que es parte de esos intereses sirve de agente de enajenación, propaga la mentira y convence por repetición.

En Puerto Rico los periódicos, radioemisoras y la televisión tienen ideología y favorecen o descartan partidos políticos. Asesores y consultores con contratos millonarios fingen ser comentaristas de noticias o analistas políticos para crear opinión pública que es una conducta antiética e inmoral. Podemos escuchar analistas universitarios atacar a la propia UPR con virulencia, pero lo hacen desde su plataforma de privilegio, desde el acomodo con los partidos de los cuales forman parte y son voceros de sus prejuicios y discrimen.

No niego que es mucho lo que hay que transformar en nuestra universidad del estado, mayor democracia participativa, una Reforma Universitaria desde la misma comunidad universitaria, acabar con las castas prebendadas de las partidocracia, la corrupción, las condiciones precarias de trabajo de los docentes y la negativa a facilitar la negociación colectiva de este sector tan abatido, reducción dramática de los recursos humanos en áreas de servicios que permiten la eficiencia de cada unidad y departamentos, y la existencia misma de una Presidencia y las intervenciones de micro gerencia de parte de la Junta de Gobierno. Lo penoso es que el enfoque de las noticias sobre la UPR son negativas, no son balanceadas, porque lo que representan logros institucionales que ninguna universidad privada alcanza, se invisibilice. Esta gestión va de la mano de apoyar que los fondos públicos destinados a la Universidad estatal pasen a las universidades de lucro.

Η ίδια εκστρατεία κακής φήμης που επηρεάζει και άλλες δημόσιες υπηρεσίες και σχολεία του κράτους επεκτείνεται στο ΠΠΡ: τονίζονται οι αδυναμίες και κρύβονται τα κατορθώματα.

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο Πουέρτο Ρίκο, είναι ένας επαναλαμβανόμενος δημόσιος διάλογος, τον οποίον οι πολίτες έχουν ως δεδομένο και όταν σκοπεύει να ιδιωτικοποιηθεί η δημόσια περιουσία, ο κόσμος το δέχεται ως σωστό μέτρο για να βελτιωθεί η υπηρεσία. Φαντάσου αυτός ο διάλογος να δημοσιευόταν ενάντια σε ιδιωτικές υπηρεσίες, τράπεζες, οποιουδήποτε τύπου εταιρείες. Η λογική είναι διαφορετική: το δημόσιο αγαθό διαβάλλεται συνεχώς και ο Τύπος, που σταμάτησε να ερευνά τα συμφέροντα ή αποτελεί μέρος αυτών των συμφερόντων, χρησιμεύει ως πράκτορας αλλοτρίωσης, διαδίδει το ψέμα και πείθει κατ’ επανάληψη.

Στο Πουέρτο Ρίκο τα περιοδικά, οι ραδιοφωνικές εκπομπές και η τηλεόραση έχουν ιδεολογία και ευνοούν ή αναδεικνύουν πολιτικά κόμματα. Σύμβουλοι με συμβόλαια εκατομμυρίων προσποιούνται ότι είναι σχολιαστές ειδήσεων ή πολιτικοί αναλυτές για να δημιουργούν δημόσια άποψη, συμπεριφορά που είναι ανήθικη. Μπορούμε να ακούσουμε πανεπιστημιακούς αναλυτές να επιτίθενται σφοδρά στο ίδιο το ΠΠΡ, αλλά το κάνουν εκ του ασφαλούς, από τη θέση των κομμάτων στα οποία συμμετέχουν και είναι οι φωνές των προκαταλήψεών τους και διακρίσεων.

Δεν αρνούμαι ότι είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν στην κατάσταση των πανεπιστημίων, μεγαλύτερη συμμετοχική δημοκρατία, μια Πανεπιστημιακή Μεταρρύθμιση μέσα από την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα, να τελειώσουμε με τις προνομιούχες τάξεις, τη διαφθορά, τις αβέβαιες συνθήκες εργασίες των διδασκόντων και την αρνητικότητα στη διευκόλυνση της συλλογικής διαπραγμάτευσης αυτού του τόσο καταβαλλόμενου τομέα, τη δραματική μείωση των ανθρώπινων πόρων σε περιοχές υπηρεσίας που επιτρέπουν την αποτελεσματικότητα κάθε τμήματος, και την ίδια την ύπαρξη μιας Προεδρίας και τις παρεμβάσεις μιας μικρο-διαχείρισης από μέρους του συμβουλίου της Κυβέρνησης. Το δυσάρεστο είναι ότι σχετικά με το ΠΠΡ οι ειδήσεις στο επίκεντρο είναι οι αρνητικές, δεν είναι ισορροπημένες, διότι αυτό που αντιπροσωπεύουν, θεσμικά κατορθώματα που κανένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο δεν έχει φτάσει, είναι αόρατο.

GV: Τα παραδοσιακά μέσα πλημμυρίζουν τις εκδόσεις τους με ειδήσεις πολιτικής διαφθοράς, δολοφονίες, απλήρωτα χρέη, έξοδο των μπορίκουας [ΣτΜ: των Πορτορικανών]… Από τη δική σας οπτική, είναι αυτή η πραγματικότητα του Πουέρτο Ρίκο; 

MGRA: Los partidos rojo y azul [partidos Popular Democrático y Nuevo Progresista, los que han dominado las elecciones en Puerto Rico] se han comportado como mafias cerradas y sus líderes vienen al gobierno a enriquecerse en su mayoría o a pagar favores a los que aportaron a sus campanas para regresar cuatro años más. Esos dos partidos se degeneraron moralmente cuando perdieron el foco de para quienes trabajaban, para el pueblo, y qué necesitaba ese pueblo.

Uno sale a las comunidades y observa con pesar las aceras destruidas, intransitables para personas con sillas de ruedas, postes del tendido eléctrico a punto de caerse sobre vehículos y casas, aguas negras, suciedad, escombros, falta de iluminación en las calles y avenidas que ayuda a la seguridad, barrios a los que no llega transporte público que les conecte con el tren urbano o la ruta de la AMA [Autoridad Metropolitana de Autobuses], envejecientes que viven solos, sin atención, en condiciones deplorables sus casitas…y a uno le da un coraje saber el dinero que se derrocha en nimiedades, en corrupción, en contratos a amigotes, en obras inservibles.

En los barrios y comunidades la miseria se asoma y el hambre, la frustración, el desempleo, el ocio, a enfermedad mental, el punto de drogas y uno sabe que esto tiene décadas así y los gobiernos no se comprometen a darle calidad de vida a los mismos que votaron por ellos. Para mí eso es maldad es misantropía. Hace falta un presupuesto participativo donde cada barrio o comunidad vote por las prioridades del presupuesto de los municipios. Tenemos que generar empleos y el país necesita funcionarios en la calle: atendiendo las necesidades de nuestros envejecientes, de nuestras madres jefas de hogar, de los niños y jóvenes. Necesitamos estabilizar nuestra economía con valentía, que tributen las megatiendas y empresas que se llevan 35 mil millones del país y que algo dejen a nuestra economía para invertirlo en programas de servicio al ciudadano, en empleos para que la familia puertorriqueña se mantenga unida.

No soy idealista, en el PPT no somos idealistas y sabemos lo que habría que hacer para que en la práctica levantemos el país. Falta que el pueblo sea valiente y apueste a cambios trascendentales o se quede empobrecido, malatendido, desempleado, dividido, por confiar en los que se enriquecieron con su pobreza y carencias.

ΜGRA : Τα κόκκινα και μπλε κόμματα (Λαϊκό Δημοκρατικό και Νέο Προοδευτικό, τα οποία έχουν κυριαρχήσει στις εκλογές του Πουέρτο Ρίκο) έχουν συμπεριφερθεί σαν κλειστές μαφίες και οι αρχηγοί στη πλειοψηφία τους έρχονται στη κυβέρνηση για να πλουτίσουν και για να ξεπληρώσουν χάρες σε αυτούς που στήριξαν τις εκστρατείες τους για να έχουν τέσσερα χρόνια επιπλέον. Αυτά τα δύο κόμματα έχουν εκφυλιστεί ηθικά, όταν σταμάτησαν να εστιάζουν σε αυτούς που εργάζονταν, για τον λαό, και στο τι χρειαζόταν αυτός ο λαός.

Ένας βγαίνει στις κοινότητες και με λύπη παρατηρεί τις κατεστραμμένες λωρίδες, αδιάβατες για ανθρώπους με αναπηρικά καροτσάκια, στύλους ηλεκτρικού ρεύματος έτοιμους να πέσουν πάνω στα οχήματα και τα σπίτια, μαύρα νερά, βρωμιά, συντρίμμια, έλλειψη φωτισμού στους δρόμους και διαβάσεις, γειτονιές, στις οποίες δεν φτάνει η δημόσια συγκοινωνία που τις συνδέει το αστικό τρένο η το δρομολόγιο του AMA [Μητροπολιτικές Αρχές Λεωφορείων], ηλικιωμένοι που ζουν μόνοι, χωρίς βοήθεια, σε άθλιες συνθήκες… και το να γνωρίζεις ότι τα χρήματα κατασπαταλήθηκαν σε ασήμαντα πράγματα, σε διαφθορά, σε συμβόλαια σε φιλαράκια, σε άχρηστα έργα.

Σε περιοχές και κοινότητες, η μιζέρια ξεμυτίζει και η πείνα, η απογοήτευση, η ανεργία, η οκνηρία, η ηθική νοσηρότητα, τα ναρκωτικά και γνωρίζουν ότι αυτό έχει δεκαετίες που είναι έτσι και οι κυβερνώντες δεν δεσμεύονται να δώσουν ποιότητα ζωής σε αυτούς τους ίδιους που τους ψηφίζουν. Για μένα αυτό είναι κακία και μίσος προς τους ανθρώπους. Χρειάζεται ένας συμμετοχικός προΰπολογισμός, όπου κάθε γειτονιά η κοινότητα ψηφίζει για τις προτεραιότητες του προϋπολογισμού των δήμων. Πρέπει να δημιουργήσουμε δουλειές και η χώρα χρειάζεται δημόσιους υπάλληλους στο δρόμο: βοηθώντας τις ανάγκες των ηλικιωμένων, των μανάδων αρχηγών του σπιτιού, των παιδιών και των νέων. Χρειάζεται να σταθεροποιήσουμε την οικονομία μας με θάρρος, να αποδώσουν τα μεγάλα καταστήματα και οι εταιρείες που φέρουν 35 εκατομμύρια της χώρας και κάτι να αφήσουν στην οικονομία μας για να επενδυθούν σε προγράμματα υπηρεσιών για τον πολίτη, σε δουλειές για να παραμένει ενωμένη η πορτορικανή οικογένεια.

Δεν είμαι ιδεαλίστρια, στο Κόμμα του Εργατικού Λαού δεν είμαστε ιδεαλιστές και γνωρίζουμε αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε για να εξυψώσουμε στην πράξη τη χώρα. Χρειάζεται ο λαός να είναι γενναίος σε μεγάλες αλλαγές, αλλιώς μένει φτωχός, άνεργος, διχασμένος με το να εμπιστεύεται αυτούς που πλουτίζουν με την φτώχεια και τις ελλείψεις του.

*Η συνένετευξη αυτή έχει συμπτυχθεί και υποστεί επεξεργασία.