Το MujeresMundi προσφέρει ισπανόγλωσσα χρονικά των ρόλων των γυναικών σε όλο τον κόσμο

Portada de MujeresMundi. Imagen usada con autorización.

MujeresMundi. Εικόνα εξωφύλλου. Χρησιμοποιείται με άδεια.

“Χωρίς φεμινισμό, δεν υπάρχει αλλαγή”, υποστηρίζει το MujeresMundi, ένας “διαδικτυακός τόπος με λατινοαμερικάνικη προέλευση και τώρα εντελώς γραμμένο στα ισπανικά”, που “έχει ως στόχο να είναι η ηχώ των ελάχιστα γνωστών πρωτοβουλιών που παρέχουν λύσεις για τις γυναίκες και τα νεαρά κορίτσια σε διάφορες κοινότητες”. Ο διαδικτυακός τόπος εξηγεί πώς συγκεντρώνει τις ιστορίες που δημοσιεύει σε μηνιαία βάση:

[..] Reunimos así a cronistas feministas de diversos orígenes y a bloggers activistas invitados.

El cambio está a la vuelta de la esquina, aunque a veces lo sentimos lejano. La única manera de acercar el cambio es proponiéndonos.

[…] Έχουμε συγκεντρώσει γυναίκες χρονικογράφους από διάφορα υπόβαθρα και επισκέπτες bloggers ακτιβιστές.

Η αλλαγή είναι στη γωνία, ακόμα κι αν μερικές φορές αισθάνομαι ότι είναι πολύ μακριά. Ο μόνος τρόπος για να φέρουμε την αλλαγή πιο κοντά είναι να την βάλουμε ως στόχο.

Η δημιουργός και εκδότρια του MujeresMundi, Xaviera Medina, είναι μία Περουβιανή ειδικός κοινωνικής επικοινωνίας και φωτογράφος με βάση στο Βέλγιο, που εργάστηκε στο Αφγανιστάν για τρία χρόνια. Το Global Voices μίλησε μαζί της το 2012, όταν μόλις ξεκινούσε το MujeresMundi, για να έχει μία σφαιρική προσέγγιση για τις ιστορίες για τις γυναίκες και τους αγώνες τους. Οι εμπειρίες της στο Αφγανιστάν και στο Αζερμπαϊτζάν, στα Αραβικά Εμιράτα και στην Ινδία ήταν το σημείο εκκίνησης για ένα χώρο που αφηγείται τις προσωπικές ιστορίες δυνατών γυναικών και την καθημερινή τους ζωή σε όλο τον κόσμο.

Φεμινισμός, ελευθερία και πυγμαχία

Στην πιο πρόσφατη ηλεκτρονική έκδοση του MujeresMundi, η Xaviera μοιράζεται το πώς τα γάντια του μποξ μπορούν να αντιπροσωπεύσουν την ελευθερία για μια ομάδα γυναικών από την Καμπούλ:

En el estadio olímpico de Kabul “los talibanes lapidaban a las mujeres y en el gimnasio donde ahora nos entrenamos las encarcelaban” testimonia Sadar en el documental del joven cineasta, Ariel Nasr. Un documental con un título que podría parecer surrealista para muchos: Las Boxeadoras de Kabul. […] Ariel narra la historia de este peculiar equipo, particularmente de Sadaf, Shabnam y Shalah durante las preparatorias internacionales para poder acceder a los Juegos Olímpicos de Londres. Una competencia que resultó mucho más ruda de lo que el equipo hubiera podido imaginar. […] Las boxeadoras de Kabul utilizan los guantes como una lucha interna contra costumbres e ideologías que han enraizado en su país una cultura controlada por varones.

Όπως εξηγεί η Sadar στο ντοκιμαντέρ της Ariel Nasr σχετικά με την γυναικεία πυγμαχία στην Καμπούλ, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Καμπούλ “οι Ταλιμπάν συνήθιζαν να πετροβολούν τις γυναίκες μέχρι θανάτου και τις φυλάκιζαν στο γυμναστήριο όπου τώρα εκπαιδευόμαστε”. Ένα ντοκιμαντέρ με έναν τίτλο που μπορεί να φαίνεται σουρεαλιστικός σε πολλούς θεατές: “Γυναίκες Πυγμάχοι της Καμπούλ” […] Η Ariel αφηγείται την ιστορία αυτής της μοναδικής ομάδας, ιδιαίτερα των Sadaf, Shabnam και Shalah κατά τη διάρκεια της διεθνούς εκπαίδευσης τους, προκειμένου να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ένας διαγωνισμός που κατέληξε να είναι πολύ πιο σκληρός από ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί η ομάδα. […] Τα κορίτσια της πυγμαχίας από την Καμπούλ χρησιμοποιούν τα γάντια τους ως μία εσωτερική πάλη ενάντια στις παραδόσεις και στις ιδεολογίες, που επέτρεψαν σε μία κουλτούρα που ελέγχεται από τους άνδρες να ριζώσει στη χώρα τους.

Και σε ένα διαφορετικό, πολύ προσωπικό κομμάτι, η Περουβιανή δημοσιογράφος Suiry Sobrino ξαναθυμάται ιστορίες βίας που ομαλοποιήθηκαν στην οικογένειά της, το νόημα των οποίων κατανόησε μόνο όταν ενηλικιώθηκε:

Recuerdo que dentro de mi familia se contaba una historia que escuché desde pequeña, mi bisabuelo había visto a mi bisabuela, le gustó, la raptó de su casa […], la encerró en su habitación hasta que ella no tuvo más alternativa que casarse con él. […] sin ninguna explicación previa de nadie, entendí que lo que había sufrido mi bisabuela era una violación (probablemente siendo aún menor de edad).

Θυμάμαι ότι η οικογένειά μου συνήθιζε να λέει μία ιστορία που άκουγα από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι. Ο προπάππους μου είχε δει την προγιαγιά μου, του άρεσε, την απήγαγε από το σπίτι της […] την κλείδωσε στο δωμάτιό του μέχρι που δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον παντρευτεί. […] Χωρίς προηγούμενη εξήγηση από κανέναν, κατάλαβα ότι αυτό που η προγιαγιά μου είχε περάσει ήταν βιασμός (και πιθανότατα εκείνη να ήταν ακόμα ανήλικη).

Και στο τέλος, συλλογίζεται:

La mayoría hemos crecido en ambientes en donde se justifica la violencia: “tu papá toma porque está estresado”, “me grita porque está borracho”; “tu hermano invade tu privacidad porque te cuida” […]. Todas estas frases ingresan a nuestros subconscientes y definen nuestra forma de actuar cuando ya somos adultas, sabemos que está mal soportar cualquier tipo de violencia, pero no hemos aprendido a hablar. […] Para cambiar el panorama, para detener los feminicidios, primero hay que asumirnos como parte del problema. ¿Qué estamos haciendo para que nuestras niñas sientan que no pueden hablar? […] Todas las violencias son en primera instancia, solo nuestras.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μεγαλώσει σε περιβάλλοντα όπου η βία είναι δικαιολογημένη: “Ο πατέρας σου πίνει γιατί έχει στρες”, “μου φωνάζει γιατί είναι μεθυσμένος,”, “ο αδελφός σου παραβιάζει την ιδιωτική σου ζωή επειδή σε προσέχει” […]. Όλες αυτές οι φράσεις μπαίνουν στο υποσυνείδητό μας και καθορίζουν το πώς θα ενεργήσουμε όταν ενηλικιωθούμε. Γνωρίζουμε ότι είναι λάθος να δεχόμαστε κάθε είδους βία, αλλά δεν έχουμε μάθει να μιλάμε. […] Για να αλλάξει αυτό, να σταματήσει η γυναικοκτονία, πρέπει πρώτα να δεχτούμε ότι είμαστε επίσης μέρος του προβλήματος. Τι κάνουμε στα κορίτσια μας; Γιατί αισθάνονται ότι δεν μπορούν να μιλήσουν; […] Όλες οι περιπτώσεις βίας είναι αρχικά μόνο δικές μας.

Διάδοση πληροφοριών και υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών στο διαδίκτυο

Εκτός από το μοιράζεται ιστορίες, το MujeresMundi έχει διαδικτυακούς χώρους οι οποίοι δίνουν προσοχή σε γεγονότα και επιτεύγματα που αφορούν την κοινωνική πρόνοια και ή τη βία κατά των γυναικών. Στον Twitter λογαριασμό της, @mujeresmundibxl, η ομάδα πρόσφατα επανέλαβε την οργή για την πρόσφατη δολοφονία της εφτάχρονης Yuliana Samboni στην Μπογκοτά στις 4 Δεκεμβρίου και τα νομικά εμπόδια στην Τουρκία:

ΑΙΣΧΟΣ! Περιπτώσεις όπως της Yuliana που δεν προκάλεσαν εθνικό σκάνδαλο. Ούτε μία λιγότερη.

— mujeresmundibxl (@mujeresmundibxl) 7 Δεκεμβρίου 2016

ΝΤΡΟΠΗ, ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΈΝΑ ΈΓΚΛΗΜΑ. Η Τουρκία εξετάζει το ενδεχόμενο να συγχωρεί αυτούς που βιάζουν μία ανήλικη, αν την παντρεύονται.

— mujeresmundibxl (@mujeresmundibxl) 21 Νομβρίου 2016

Χρησιμοποιούν επίσης τα δίκτυά τους για διεθνείς σχετικές ανακοινώσεις που γιορτάζουν τις παγκόσμιες νίκες στα δικαιώματα των γυναικών:

Η γέννηση ενός μαιευτηρίου στην Καμπούλ. Καλά νέα!

— mujeresmundibxl (@mujeresmundibxl) 21 Νοεμβρίου 2016

Και αυτό είναι μέρος του τρόπου που το MujeresMundi “καταγράφει το τι κάνει εμάς τις γυναίκες να νοιώθουμε άβολα, το τι μπορεί να βελτιωθεί και τι μπορεί να αλλάξει”.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.