- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

“Ζωγραφίζοντας στο θάνατο”: Η αποστολή ενός Σύριου καλλιτέχνη στην υπό κατάληψη Ντούμα

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Συρία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ιδέες, Μέσα των πολιτών, Πόλεμος - Συγκρούσεις, Τέχνες - Πολιτισμός
Akram Abo Alfoz decorates a Christmas tree in besieged Douma. December 24, 2016. Source.

Ο Akram Abo Alfoz διακοσμεί ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πολιορκούμενη Ντούμα. 24 Δεκεμβρίου 2016. Πηγή. [1]

“Θα μείνουμε εδώ. Ακόμα κι αν κάψουν τη γη μας, θα μείνουμε στο λίκνο των πολιτισμών για να το ανοικοδομήσουμε και πάλι. Θα κάνουμε γέφυρες από το σώμα μας για να περάσουν οι γενιές στο μέλλον. Θα οικοδομήσουμε ένα νέο πολιτισμό από το ερείπια των σπιτιών μας. Θα φτιάξουμε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο από τις οβίδες και τις βόμβες σας, και θα το φωτίσουμε για την ειρήνη στην τραυματισμένη μας Γούτα.

Αυτά είναι τα λόγια του Akram Suwaidan, ή Akram Abo Alfoz όπως ο ίδιος προτιμά να τον αποκαλούν. Ο Abo Alfoz είναι ένας 37χρονος καλλιτέχνης από την πόλη της Ντούμα, στην περιοχή της Ανατολικής Γούτα της Συρίας.

Η Ντούμα πολιορκείται από το καθεστώς του Άσαντ και τους συμμάχους του από το καλοκαίρι του 2014 (και εν μέρει πολιορκήθηκε από τον Οκτώβριο του 2013) με κατ’ εκτίμηση [2] 140.000 πολίτες να βρίσκονται ακόμα στην πόλη από ένα προπολεμικό πληθυσμό 500.000 ανθρώπων. Τον Ιούνιο του 2016 λίγη βοήθεια και τρόφιμα επιτράπηκε να περάσουν [3], αλλά η κατάσταση παραμένει επικίνδυνη για τους κατοίκους, με έναν γιατρό να λέει στο διεθνές πρακτορείο ειδήσεων με βάση Γαλλία, το AFP [4] στις 3 Οκτωβρίου 2016, ότι οι προμήθειες έχουν ήδη εξαντληθεί.

Αυτό έχει αφήσει πολλά συναισθήματα σαν να μην υπάρχει ελπίδα. Αλλά ο Abo Alfoz επέλεξε να πολεμήσει αυτό το συναίσθημα. Κάνοντας ό,τι μπορεί για να πει στον κόσμο για το τι συμβαίνει στην Ανατολική Γούτα, ο Abo Alfoz ζωγραφίζει στον θάνατο, σχεδόν κυριολεκτικά. Μετατρέπει τα αντικείμενα του πολέμου σε έργα τέχνης.

Some of Abo Alfoz's work. Used with permission.

Κάποια από τη δουλειά του Akram Abo Alfoz. Χρησιμοποιείται με άδεια.

“Η ζωγραφική είναι ένα χόμπι που με συντρόφευε από παιδί”, είπε ο Abo Alfoz στο Global Voices.

Μένει μαζί μου ακόμα και όταν είμαι απασχολημένος με άλλα πράγματα. Πριν από τη Συριακή επανάσταση, κουβαλούσα παντού μαζί μου τα χρώματά μου. Όταν άρχισε η επανάσταση, αρχικά απομακρύνθηκα από την τέχνη μου. Αλλά όταν έγινε η ένοπλη επανάσταση, προσπάθησα να αναβιώσω το κλαδί ελιάς που υπήρχε μέσα μου και να επιστήσω την προσοχή του κόσμου στον πολιτισμό μας, στη σκέψη, στην αγάπη για τη ζωή και την ελπίδα.

Κι έτσι, το 2014, γεννήθηκε το “Ζωγραφίζοντας στον Θάνατο”.

Some of Abo Alfoz's work. Used with permission.

Κάποια από την δουλειά του Akram Abo Alfoz. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Συνεχίζει:

Ήθελα να επιστήσω την προσοχή όλου του κόσμου σε ό,τι συμβαίνει στη Συρία εν γένει και στην πόλη μου Ντούμα ειδικότερα. Ενώ τα παιδιά του κόσμου περιμένουν για τα δώρα τους από τον Άγιο Βασίλη, τα δικά μας παιδιά λαμβάνουν τα δώρα τους από τον μεταμφιεσμένο Σύριο Άγιο Βασίλη, τη Ρωσία, το Συριακό καθεστώς, και το Ιράν, και το μεταμφιεσμένο έλκηθρό τους ένα Ρωσικό αεροσκάφος MIG. Ήθελα να δείξω σε ολόκληρο τον κόσμο ότι είμαστε άνθρωποι φτιαγμένοι για να ζήσουμε και να αγαπήσουμε τη ζωή, και ότι η επανάσταση μας είναι μία επανάσταση σκέψεων και συμπεριφοράς.

Marwan Abo Alfoz at work. Used with permission.

Ο Akram Abo Alfoz στη δουλειά. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Το Global Voices ρώτησε αν θα μπορούσε να περιγράψει την τρέχουσα κατάσταση στη Συρία. Εκείνος απάντησε:

Η πόλη της Ντούμα ονομάστηκε ως η πιο επικίνδυνη πόλη στον κόσμο σε όλες τις πτυχές, ο παρανοϊκός βομβαρδισμός από τις καθεστωτικές και τις Ρωσικές ένοπλες δυνάμεις αρπάζει τις ζωές πολλών αθώων ανθρώπων σε καθημερινή βάση, παράλληλα με την πολιορκία που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και 4 χρόνια, και τις διακοπές ρεύματος, τη λειψυδρία και τις διακοπές στην επικοινωνία στην πόλη έκτοτε μας  καθιστούν επιπλέον συνεχώς ψυχολογικά συγκλονισμένους, αυτό το συναίσθημα της ψυχολογικής εξάντλησης που μας συνοδεύει με τη δυσκολία της ζωής.

Some of Abo Alfoz's work. Used with permission.

Κάποια από την δουλειά του Abo Alfoz. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Η κατάσταση στη Ντούμα είναι πράγματι τρομερή. Με την πτώση του Χαλεπιού [5] στο Συριακό καθεστώς να έχει οριστικοποιηθεί, οι κάτοικοι της Ντούμα και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Γούτα φοβούνται ότι θα είναι οι επόμενοι. Σύμφωνα με το AFP [6]:

Ακτιβιστές αναφέρουν ότι οι κάτοικοι της Ντούμα ανησυχούσαν ότι οι αεροπορικές επιθέσεις της Δευτέρας [3 Οκτωβρίου] ήταν προοίμιο για μία χερσαία επίθεση παρόμοια με την τρέχουσα προώθηση του στρατού να καταλάβει ολόκληρη την πόλη του Χαλεπίου.

Ο φόβος αυτός επαναλήφθηκε από τους κατοίκους που μίλησαν με το Αμερικανικό εναλλακτικό μέσο ενημέρωσης Vice πρόσφατα [7] στις 27 Δεκεμβρίου 2016. Ο Ταρίκ (όχι το πραγματικό του όνομα), ένας Άγγλος καθηγητής στη Ντούμα, είπε στο Vice:

Οι άνθρωποι είναι πολύ φοβισμένοι για την υποχρεωτική εκκένωση, όπως αυτό που συνέβη σε άλλες περιοχές των προαστίων της Δαμασκού και τώρα στο Χαλέπι.

Το πρόγραμμα Siege Watch ανέφερε [8] σχετικά με την ανθρωπιστικά επείγουσα κατάσταση στην Ντούμα με τα ακόλουθα:

Η γειτονιά της Ντούμα υπέστη εξαιρετικά υψηλά επίπεδα επίθεσης από τις φιλοκυβερνητικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της περιόδου αναφοράς Αύγουστο μέχρι Οκτώβριο του 2016, οδηγώντας σε επιδείνωση την ήδη δεινή ανθρωπιστική κατάσταση. Στις 10 Σεπτεμβρίου η Ντούμα μπήκε στο στόχαστρο με 10 αεροπορικές επιδρομές σε μία ημέρα. Την επόμενη μέρα, στις 11 Σεπτεμβρίου η πόλη ανέφερε ασταμάτητες επιθέσεις με πυρά διασποράς, ένα εκ των οποίων χτύπησε ένα κέντρο όπου έπαιζαν παιδιά. Συχνά αναφέρεται χρήση εμπρηστικών βομβών και πυρομαχικών διασποράς.

Ερωτώμενος αν είχε ένα ‘μήνυμα για τον κόσμο’, ο Abo Alfoz απάντησε:

Ο κόσμος δεν νοιάζεται πλέον για τα μηνύματά μας. Σφαζόμαστε τα τελευταία έξι χρόνια μπροστά σε όλους και δεν συγκινούνται. Όλος ο κόσμος μας απογοήτευσε. Απευθύνω το μήνυμά μου προς τον λαό της χώρας μου και προς όλους με συνείδηση και τους λέω ότι είμαστε ένας λαός που ζούμε στον θάνατο, αλλά παρ’ όλα αυτά κουβαλάμε την ελπίδα μαζί μας και στο έργο που κάνουμε. Θα έρθει μία μέρα, που θα αποκτήσουμε την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας. Θα έρθει μία μέρα που θα αποκτήσουμε αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε.