Ο δήμαρχος του Golzow, Frank Schütz, αριστερά, σκύβει για να ψιθυρίσει μία ερώτηση στην Rasha Haimoud κατά την διάρκεια μίας εορταστικής συναυλίας. Αυτή και ο σύζυγός της, Ahmad Haimoud, είναι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην μικρή πόλη της πρώην Ανατολικής Γερμανίας μετά την διαφυγή τους από τον πόλεμο στη γενέτειρά τους, Συρία. Εύσημα: Shane McMillan. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Αυτή η ιστορία από τον Matthew Bell [1] αρχικά εμφανίστηκε στο [2] PRI.org [3] στις 10 Ιανουαρίου 2017. Αναδημοσιεύεται εδώ ως μέρος συμφωνίας ανάμεσα στο PRI και στο Global Voices.
Πολλές πόλεις στην πρώην Ανατολική Γερμανία έχουν πει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση ότι θα προτιμούσαν να μην τους ζητηθεί να επανεγκατασταθούν πρόσφυγες σε αυτές, οι οποίοι έχουν εισέλθει στη Γερμανία κατά εκατοντάδες χιλιάδες τα τελευταία δύο χρόνια.
Αλλά όχι το Golzow.
Το βράδυ που επισκέφθηκα το χωριό με πληθυσμό περίπου 800 κατοίκους, περίπου πέντε μίλια μακριά από τα ανατολικά σύνορα της Γερμανίας με την Πολωνία, λάμβανε χώρα η ετήσια χριστουγεννιάτικη συναυλία. Κάθε κάθισμα στη μικρή λουθηρανική εκκλησία στο κέντρο της πόλης ήταν γεμάτο.
Για δύο μέλη του ακροατηρίου, αυτό ήταν κάτι πολύ καινούργιο. Ο Ahmad και η Rasha Haimoud είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι με τέσσερα παιδιά. Όντας ζευγάρι Μουσουλμάνων, με καταγωγή από την βορειοδυτική Συρία, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν έχουν περάσει ποτέ καθόλου χρόνο σε εκκλησία.
Ένα μέλος της Προτεσταντικής Εκκλησίας του Golzow χαιρετά την Rasha Haimoud μετά από την εορταστική συναυλία. Η οικογένεια της Haimoud είναι μία από τις τρεις οικογένειες Σύριων προσφύγων που μετακόμισαν στο χωριό μέσα στο περασμένο έτος. Η πόλη προσκάλεσε τις μουσουλμανικές οικογένειες στην ετήσια χριστουγεννιάτικη συναυλία τους ως ένδειξη καλωσορίσματος στην αγροτική τους κοινότητα δίπλα στα πολωνικά σύνορα. Εύσημα: Shane McMillan. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Οι Haimoud μετακόμισαν στο Golzow τον περασμένο Φεβρουάριο του 2016, οπότε αυτά ήταν τα πρώτα τους Χριστούγεννα στη νέα τους πατρίδα. Όταν κάποιος τους ρώτησε, είπαν ότι δεν είχαν χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι. Αλλά σχεδίαζαν να πάρουν στα παιδιά τους δώρα. Και έτσι έκαναν και μερικοί από τους νέους γείτονές τους.
Μετά την παράσταση, ο Ahmad και η Rasha ανακατεύτηκαν με ορισμένους από τους γείτονές τους. Υπήρχε μία αμήχανη στιγμή, όταν η Rasha συνειδητοποίησε ότι τα περισσότερα από τα σνακ περιλαμβάνουν χοιρινό κρέας. Μου είπαν ότι κάνουν δύο ώρες με το αυτοκίνητο στο Βερολίνο δύο φορές την εβδομάδα για να πάρουν κρέας χαλάλ και άλλα τρόφιμα που συνηθίζουν να βάζουν στο τραπέζι.
Αλλά είπαν ότι έχουν εγκατασταθεί καλά. Και οι δύο κάνουν μαθήματα γερμανικής γλώσσας. Η Rasha είπε ότι ελπίζει να πάει πίσω στο πανεπιστήμιο και ο Ahmad σχεδιάζει να εργαστεί ως πατωματζής. Μου είπαν, όλοι μαζί, ότι αισθάνονται πολύ τυχεροί.
Ο Ahmad Haimoud μιλάει με τον δήμαρχο του Golzow, τον Frank Schütz μετά από την εορταστική συναυλία και την υποδοχή στην μικρή Προτεσταντική Εκκλησία του χωριού. Ο Schütz λέει ότι με χαρά αποδέχτηκε τις οικογένειες στην κοινότητά τους καθώς αυτό επέτρεψε στην πόλη να γεμίσει τα μέχρι τότε άδεια διαμερίσματα, να αποφύγει τη μετατροπή μίας κοντινής αθλητικής εγκατάστασης σε καταφύγιο προσφύγων, και να βοηθήσει να διατηρηθεί ανοιχτό το τοπικό σχολείο. Εύσημα: Shane McMillan. Χρησιμοποιείται με άδεια.
“Είμαστε πολύ ευγνώμονες προς στη Γερμανία”, είπε ο Αχμάντ στα αραβικά και μετέφρασε η Rasha στα γερμανικά. “Ήρθαμε εδώ για το μέλλον των παιδιών μας”, πρόσθεσε.
Αποδεικνύεται ότι και το Golzow είναι ευγνώμον επίσης.
Οι Haimoud είναι μία από τις τρεις συριακές οικογένειες που μεταφέρθηκαν σε αυτό το χωριό κατά το περασμένο έτος. Όλοι έχουν πολλά παιδιά. Και μαζί, οι πρόσφυγες βοηθούν να σωθεί το μέρος που κάνει αυτό το μικρό γερμανικό χωριό κάπως διάσημο.
Αν αναφέρεις το Golzow, οι άνθρωποι σε όλη τη Γερμανία ξέρουν για το δημοτικό σχολείο εκεί. Αυτό συμβαίνει εξ’ αιτίας μίας τηλεοπτικής εκπομπής.
Από το 1961 μέχρι το 2007, ο σκηνοθέτης Winfried Junge δημιούργησε μία σειρά από ντοκιμαντέρ που ονομάζονταν “Τα Παιδιά του Golzow,” στα οποία 18 κάτοικοι του Golzow κινηματογραφούνταν σε τακτά χρονικά διαστήματα από την παιδική τους ηλικία μέχρι την ενηλικίωση. Το σχολείο, το οποίο πέρυσι βρέθηκε σε κίνδυνο μην έχοντας αρκετούς μαθητές σε ορισμένες τάξεις ώστε να μείνει ανοιχτό, έπαιξε μεγάλο ρόλο στη σειρά. Εύσημα: Shane McMillan. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Το 1961 ένα κινηματογραφικό συνεργείο της Ανατολικής Γερμανίας ξεκίνησε να παρακολουθεί μία τάξη της πρώτης δημοτικού. Το ντοκιμαντέρ προβαλλόταν στη γερμανική τηλεόραση για δεκαετίες μέχρι και το 2007. Ακολούθησε την ίδια ομάδα παιδιών στην ενήλικη ζωή, ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο του Golzow.
Αλλά όλη αυτή η κακή φήμη δεν θα μπορούσε να σώσει το σχολείο από την σκληρή πραγματικότητα. Μεγάλο μέρος της πρώην Ανατολικής Γερμανίας ήταν σε οικονομική παρακμή. Και ο πληθυσμός του Golzow είχε συρρικνωθεί σε σημείο που έμοιαζε ότι δεν θα είναι σε θέση να διατηρήσει το μοναδικό δημοτικό σχολείο του.
“Το πρόβλημα πηγαίνει πίσω στις ημέρες μετά την πτώση του τείχους [του Βερολίνου],” δήλωσε η Gaby Thomas, η διευθύντρια του δημοτικού σχολείου, όπου διδάσκει επίσης αγγλικά.
“Η μεγάλη γεωργική κοινότητα εδώ έκλεισε. Οι άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους. Οι νεότεροι χωρικοί άρχισαν να μετακινούνται προς τις πόλεις και ξαφνικά υπήρχαν κενά σπίτια”, δήλωσε η Thomas.
Πέρυσι, με το ζόρι υπήρχαν αρκετά παιδιά για μία πλήρη τάξη πρώτης δημοτικού.
Η Thomas είπε ότι αυτή και ο δήμαρχος της πόλης, Frank Schütz, αποφάσισαν ότι ήταν σαφές τι έπρεπε να κάνουν: να πάνε να βρουν μερικές οικογένειες προσφύγων με παιδιά σχολικής ηλικίας για να μετακομίσουν στο Golzow.
Μαθητές εργάζονται σε μία σχολική εργασία στο δημοτικό σχολείο στο Golzow. Εύσημα: Shane McMillan. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Ακριβώς πριν από τις εορταστικές διακοπές, επισκέφθηκα την τετάρτη τάξη των αγγλικών της Thomas. Ήταν μία ζωηρή — και γεμάτη — τάξη. Και αυτό είναι εν μέρει χάρη σε δύο κορίτσια από τη Συρία.
Η Thomas είπε ότι οι δύο Σύριοι μαθητές της τα πάνε πολύ καλά στο σχολείο. Βρίσκονται εδώ λιγότερο από ένα χρόνο και μιλάνε τα γερμανικά με ευκολία.
Η Gabriela Thomas, διευθύντρια του δημοτικού σχολείου στο Golzow αγκαλιάζει μία μαθήτρια στο διάλειμμα στον κεντρικό διάδρομο. Η Thomas λέει ότι τα παιδιά των προσφύγων έχουν ήδη ενταχθεί πολύ καλά στο σχολείο της. Εύσημα: Shane McMillan. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Συνολικά οκτώ παιδιά από την Συρία βοήθησαν να γεμίσουν αρκετά θρανία για να διατηρήσουν τις εγγραφές και το μέγεθος των τάξεων. Αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό αφότου οι κρατικές αρχές έθεσαν θέμα για κλείσιμο του σχολείου.
Οι συριακές οικογένειες ζουν σε σπίτια που ήταν άδεια πριν από λίγο καιρό και δεν έχουν να πληρώσουν ενοίκιο για την ώρα. Ο Δήμαρχος Schütz είπε, ότι στην αρχή, μερικοί από τους ντόπιους ήταν εναντίον της ιδέας του να αφήσουν Μουσουλμάνους πρόσφυγες να μετακομίσουν.
Αλλά είπε ότι άλλαξαν γνώμη.
“Έχουμε δώσει στους πρόσφυγες ένα νέο σπίτι”, είπε ο Schütz. “Αλλά αυτοί έσωσαν το σχολείο μας. Και έφεραν το παιδικό γέλιο στο χωριό μας. Έτσι, πραγματικά, μας έχουν δώσει περισσότερα από όσα τους δώσαμε εμείς.”