Ο Ismanto από την Yogyakarta στην Ινδονησία παρατηρεί [1] πώς καφετέριες νέου “δυτικού” στυλ παραμερίζουν τους πάγκους με πλαστικές τέντες γεμάτους φαγητό, γνωστούς ως “angkringan”:
…οι angkringan παρακμάζουν. Οι φοιτητές δε συχνάζουν πλέον εκεί, προτιμούν να πληρώσουν τα διπλάσια τουλάχιστον για να φάνε, να πιουν και να γνωρίσουν κόσμο στις στιλάτες καφετέριες. Αν τα σκέφτονται καθόλου, θεωρούν τους angkringan σαν κάτι εξωτικό, ένα σύμβολο μεν της Yogyakarta, αλλά ένα μέρος, όπου συχνάζει κόσμος με μικρά πορτοφόλια, όχι κλασάτοι και φραγκάτοι φοιτητές. Δεν υπάρχει κοινωνικό γόητρο για τους φοιτητές σε τέτοια μέρη και περίγυρο.