Όταν αρχίζουν να μιλούν οι άστεγοι της Ρωσίας

Anastasia Ryabtseva. Photo: Vkontakte

Anastasia Ryabtseva. Φωτογραφία: Vkontakte

Όταν η Anastasia Ryabtseva ξεκίνησε για πρώτη φορά να παίρνει συνέντευξη από άστεγους ανθρώπους στην Αγία Πετρούπολη, πολλοί εξ αυτών αρνούνταν να της μιλήσουν. Ως δημοσιογράφος, ξάφνιαζε τον κόσμο, καχύποπτο αυτοστιγμεί που τον ξεχώρισε ένας δημοσιογράφος. Αυτό άλλαξε, ωστόσο, όταν ξεκίνησε να συστήνεται ως εθελόντρια στο καταφύγιο αστέγων Nochlezhka, όπου προσφέρει βοήθεια τα τελευταία δυο χρόνια.

Η Ryabtseva παίρνει συνέντευξη από αστέγους της Αγίας Πετρούπολης και συλλέγει ιστορίες από εθελοντές σε καταφύγια αστέγων. Εκτός από το έργο της στο Nochlezhka, βοηθά επίσης περιστασιακά στο “Νυχτερινό λεωφορείο”, ένα τροχοφόρο που προσφέρει μερίδες στους παρίες της πόλης.

“Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποιείς είναι ότι δεν έχεις κανέναν λόγο να παραπονιέσαι, γιατί ο κόσμος που έρχεται σε εμάς για φαγητό τα περνά πολύ δυσκολότερα”, είπε η Ryabtseva στο RuNet Echo. “Δεύτερον, λαμβάνεις ως αντάλλαγμα τεράστια ευγνωμοσύνη. Είναι απίστευτο συναίσθημα να σε ευχαριστούν ειλικρινά δεκάδες φορές μέσα σε ένα απόγευμα”.

Η Ryabtseva διαθέτει την ιστοσελίδα “Αυτοί Φταίνε”, όπου δημοσιεύει τις ιστορίες, τις οποίες μαθαίνει από τους άστεγους της πόλης και τους εθελοντές των καταφυγίων. Μέσα σε δυο χρόνια, έχει συλλέξει περίπου 40 τέτοιες ιστορίες. Η ονομασία του εγχειρήματος αντανακλά τη συμπεριφορά των περισσοτέρων ανθρώπων έναντι στους άστεγους.

Όταν φτάνουμε στο ζήτημα της φιλανθρωπίας, το κοινό είναι πιο πρόθυμο να βοηθήσει παιδιά και ηλικιωμένους, λέει η Ryabtseva. “Οι άστεγοι—μαζί με τους ναρκομανείς και τους ψυχικά αρρώστους—είναι οι τελευταίοι που θέλει να βοηθήσει κάποιος”, παρατηρεί, προσθέτοντας ότι συχνά υπάρχει μεγαλύτερη προθυμία να κλωτσήσεις κάποιον στον δρόμο παρά να τον βοηθήσεις. Σε πολλές ιστορίες που συνέλεξε η Ryabtseva, ακριβώς αυτό συνέβη σε κόσμο: ένας άνδρας κείτεται στο δρόμο, υποφέρει και ένας περαστικός ξαφνικά τον κλωτσά.

Προτού ξεκινήσει το δικό της διαδικτυακό εγχείρημα το Σεπτέμβριο, η Ryabtseva δημοσίευσε ορισμένες από τις ιστορίες στην ιστοσελίδα “Takie Dela” (Έτσι πάει λοιπόν).

Κάποια στιγμή, υπήρχαν σχέδια για τη δημοσίευση των συνεντεύξεων της Ryabtseva στη ρωσική έντυπη έκδοση του περιοδικού Esquire. Οι ιστορίες αυτές θα προβάλλονταν στην διάσημη κατηγορία “Κανόνες της Ζωής” του περιοδικού.

Δεν έγινε όμως κάτι. Η Ksenia Sokolova, η οποία ανέλαβε το περιοδικό τον Αύγουστο (όσο διεκδικούσε και έδρα στο Κοινοβούλιο), δεν έδειξε ποτέ κανένα ενδιαφέρον για το έργο της Ryabtseva. Δεν απάντησε καν στα email της.

Anastasia Ryabtseva. Photo: Vkontakte

Anastasia Ryabtseva. Photo: Vkontakte

Αν κι είναι δύσκολο να βρει έναν εκδότη για το έργο της, η Ryabtseva αναφέρει ότι ξεπέρασε επίσης την σχεδόν απίστευτη νευρικότητα που είχε, όταν έπαιρνε συνέντευξη από ορισμένα άτομα. Για παράδειγμα, η πρώτη της συνέντευξη ήταν με έναν άνδρα ονόματι Sergey, του οποίου η οικογένεια τον πέταξε έξω από το σπίτι τους, στο δρόμο. Μετά από αυτή τη συνάντηση, η Ryabtseva λέει πως συνειδητοποίησε ότι υποσυνείδητα είχε ντυθεί με φτηνότερα ρούχα απ’ ό,τι συνήθιζε, μάλλον σε μια προσπάθεια να ενσωματωθεί καλύτερα σε αυτό τον κόσμο.

Μια άλλη συνέντευξη που η Ryabtseva θεωρεί “εξαιρετικά σημαντική” για το εγχείρημά της ήταν με έναν άνδρα ονόματι Dmitry, ένα άστεγο αρχιτέκτονα, ο οποίος αρνήθηκε να φωτογραφηθεί. Αν έβλεπες στο δρόμο τον Dmitry, λέει, δε θα μάντευες καν ότι ήταν άστεγος. “Στην πραγματικότητα, είναι ένας από τους πιο σπουδασμένους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ”, λέει η Ryabtseva says. “Ένιωσα σαν μαθήτρια δίπλα σε καθηγητή, όσο ανέφερε αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη και μου αφηγούνταν τη φιλοσοφία του για τη ζωή”. Αργότερα, λέει, μπήκε σε μοναστήρι.

Η Ryabtseva θεωρεί τον εαυτό της πολύ τυχερή, που είχε την ευκαιρία να συλλέξει τόσες πολλές ιστορίες. “Έμαθα πολλά για τον κόσμο γενικά. Για παράδειγμα, πως τα πάντα μπορούν να αλλάξουν σε κάθε λεπτό. Το να ξεπεράσουμε την αδιαφορία μας για τους ανθρώπους μπορεί να αλλάξει τη ζωή κάποιου”, ανέφερε στο RuNet Echo.

Πολλά άτομα, από τα οποία πήρε συνέντευξη η Ryabtseva, έχουν εκφράσει τη βαθιά τους ευγνωμοσύνη στους εθελοντές, οι οποίοι εργάζονται σε καταφύγια σε όλη την Αγία Πετρούπολη. Ο Andrey Almasov, ένας 46χρονος πρώην κλέφτης, της μίλησε για την ανανεωμένη πίστη του προς τους ανθρώπους:

Я даже в голове знать не знал и не мог себе представить, что такие как мы, оказывается, кому-то нужны. Что это их профессия. Я не хочу громких слов говорить, но я здесь в людей поверил.

Δεν είχα ιδέα και δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως υπάρχουν κάποιοι που νοιάζονται για ανθρώπους σαν κι εμάς. Ότι είναι το επάγγελμα κάποιου. Δε θέλω να ακουστώ ψεύτικος, αλλά εκείνη τη στιγμή άρχισα να πιστεύω στους ανθρώπους.

Υπάρχουν ακόμα κάποιες μη δημοσιευμένες ιστορίες στα αρχεία της Ryabtseva. Υπήρχε ένας άνδρας, που ήταν στους δρόμους, αλλά τώρα έχει ξανά σπίτι. “Τώρα λέει [για τους άστεγους] ότι το φταίξιμο είναι δικό τους”, είπε η Ryabtseva στο RuNet Echo. “Θεωρεί τον εαυτό του δυνατό και λέει πως οι άνθρωποι που δεν μπορούν να βρουν λύση στις ατυχίες τους είναι αδύναμοι. Μάλλον απλά τον βοηθά να ξεχνά τα δικά του προβλήματα”.

Η Ryabtseva πιστεύει ότι η συμπεριφορά του κόσμου απέναντι στους άστεγους στην Αγία Πετρούπολη σιγά-σιγά εξελίσσεται, και ότι αυτό οφείλεται στην αυξανόμενη προσοχή των ΜΜΕ. Το καταφύγιο Nochlezhka φέρεται να προσελκύει όλο και περισσότερους εθελοντές και έχει δεχτεί επίσης και αρκετές δωρεές.

“Σκοπός του εγχειρήματος είναι να διαλύσει τα στερεότυπα, ώστε περισσότεροι άνθρωποι να σταματάνε και να βλέπουν απλά έναν άνθρωπο, αντί να αγνοούν απλά έναν ‘σωρό’, όπως έκαναν στο παρελθόν”.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.