Εικόνα από τον γελοιογράφο Eduardo Sanabria στη Βενεζουέλα, χρησιμοποιείται με άδεια.
Εμπρηστικές ομιλίες, φανταχτερές προσωπικότητες και μια αχαλίνωτη πανταχού παρουσία στα παραδοσιακά ΜΜΕ και στα μέσα των πολιτών.
Αυτές οι ιδιότητες κι άλλες περισσότερες ώθησαν διαδικτυακούς χρήστες να συγκρίνουν τον Ντόναλντ Τραμπ και τον αποθανόντα Πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγο Τσάβες, και οι ιδέες αυτές απλά απέκτησαν περισσότερη δημοτικότητα διαδικτυακά, καθώς είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της η αμερικανική προεκλογική εκστρατεία:
Caricatura EDO: Populismo para Dummies #Trump#Chavezpic.twitter.com/lW4aP3efle
— Eduardo EDO Sanabria (@edoilustrado) November 7, 2016
EDO Γελοιογραφία: Λαϊκισμός για αρχάριους
Μεγάλη συζήτηση έχει λάβει χώρα στο Twitter, όπου καινούριες εκστρατείες δε συγκρίνουν τον Τραμπ μονάχα με τον τέως πρόεδρο της Βενεζουέλας, αλλά και με άλλους απολυταρχικούς Λατινοαμερικάνους ηγέτες κρατών. Αποτέλεσαν προσπάθεια να ενθαρρυνθούν οι Λατινοαμερικάνοι ψηφοφόροι να ψηφίσουν την υποψήφια των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον.
Στο λατινοαμερικάνικο κωμικό κανάλι Flama, η κωμικός σταντ-απ Joanna Hausmann από τη Βενεζουέλα μίλησε για συγκρίσεις που είχε κάνει παλιότερα στο Διαδίκτυο το 2015:
Κοίτα, όταν μιλάμε για τέτοιους ηγέτες, δεν έχει σημασία αν είναι Αριστεροί ή Δεξιοί ή Κεντρώοι ή απ’ όπου να ‘ναι, οι πολιτικές θέσεις δεν αλλάζουν την τρομακτική πραγματικότητα ότι οι άνθρωποι αυτοί κάνουν τον κόσμο χειρότερο […] Θα αποτελούσαν διασκεδαστικούς τηλεοπτικούς χαρακτήρες, σίγουρα, αλλά είναι επικίνδυνοι ηγέτες.
Στο Milly Channel στο Youtube, ορισμένα από αυτά τα στοιχεία ήταν εμφανή πιο λεπτομερώς στα ισπανικά. Επισημάνθηκαν οι τρόποι με τους οποίους και οι δυο πολιτικοί ηγέτες επικεντρώθηκαν στο να μιλήσουν στο συναίσθημα των οπαδών τους:
Πράγματι, μια σημαντική τακτική και των δυο ηγετών ήταν η εμπρηστική και συχνά απρόβλεπτη παρουσία στα ΜΜΕ.
Και οι δυο ηγέτες χρησιμοποίησαν το Twitter για να προωθήσουν μια τεράστια παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μιλώντας ανοιχτά και χρησιμοποιώντας άξεστο χιούμορ για να προσελκύσουν το κοινό κατά εκατομμύρια.
Και οι δυο επίσης έχουν συνδυάσει το παραπάνω με ισχυρές θέσεις στην δημοφιλή τηλεόραση. Στο Aló Presidente, ο χαρισματικός σοσιαλιστής ηγέτης της Βενεζουέλας μιλούσε με στόμφο για την εθνική πολιτική για ώρες και συχνά χλεύαζε τα στραβοπατήματα πολιτικών, που έχαναν την εύνοιά του. Ο Τραμπ ήταν παρουσιαστής του εξαιρετικά δημοφιλούς τηλεοπτικού προγράμματος “The Apprentice” και είχε δηλώσει ότι ανεξάρτητα αν χάσει ή κερδίσει, θα ξεκινούσε ένα νέο δίκτυο καλωδιακής τηλεόρασης, το “Trump TV”. Και οι δυο άνδρες επίσης έχουν απειλήσει με μηνύσεις δημοσιογράφους, που γράφουν άρθρα επικριτικά προς τις πολιτικές και τις πρακτικές τους.
Φυσικά, υπάρχουν σημαντικές διαφορές στις πολιτικές και τα οράματα για την κοινωνία, για τα οποία υπεραμύνονται οι δυο ηγέτες. Ο Τραμπ υιοθετεί το οικονομικό μοντέλο “trickle-down” (διάχυση οικονομικών ωφελών σε πολλαπλά επίπεδα), για το οποίο δηλώνει ότι θα υποστηρίξει την ανάπτυξη επιχειρήσεων με την παροχή προνομίων στους επιχειρηματίες, ενώ ο Τσάβες ηγούνταν μιας κυβέρνησης, με βάση πολιτικές αναδιανομής των φόρων και κρατικές πρακτικές. Ο Τσάβες επίσης διέθετε πολυετή πολιτική και κυβερνητική εμπειρία, προτού θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος.
Στο ιστολόγιο “Latin America Goes Global” [Η Λατινική Αμερική γίνεται παγκόσμια], ο Juan Nagel σημειώνει τις διαφορές μεταξύ των εκστρατειών Τσάβες και Τραμπ, προτρέποντας τους αναγνώστες του να μην ξεχνούν την οικονομική και πολιτική κρίση, που προέκυψε στη Βενεζουέλα εξαιτίας της προεδρίας του Τσάβες — μια κατάρρευση που δηλώνει ότι θα ήταν αδύνατη στις Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμα και υπό την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, λόγω των ισχυρών αμερικανικών δημόσιων θεσμών:
O Τσάβες δεν ήταν πάντα ένας αγενής φαφλατάς. Το 1998, όταν έβαλε για πρώτη φορά υποψηφιότητα για πρόεδρος, ακολούθησε μια πειθαρχημένη εκστρατεία, που έφερε στο πλευρό του πολλούς αποξενωμένους μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Μεταμφίεσε επίσης και τη ριζοσπαστικότητά του, λέγοντας ότι η Κούβα ήταν μια δικτατορία και παρουσιάστηκε ως ενός είδους Tόνι Μπλερ-μετριοπαθής αριστερός. […] Οι καταστροφικές πολιτικές του Τσάβες είναι οι μοναδικές υπεύθυνες για την καταστροφή της οικονομίας της Βενεζουέλας. […] Αυτός είναι ο πραγματικός Τσάβες, όχι η περσόνα που πρόβαλλε στα ΜΜΕ.
Καταλαβαίνω ότι πολλοί σχολιαστές θέλουν να προβάλλουν με το ζόρι παραλληλισμούς, λόγω αληθινού φόβου για το τι μπορεί να σημαίνει μια προεδρία Τραμπ. Ωστόσο, οι αναγνώστες θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι ο Τραμπ θα κυβερνούσε με πολύ ισχυρότερους κρατικούς θεσμούς. Οι ισορροπίες που κρατούν στη θέση της την αμερικανική προεδρία δε φαίνεται πιθανόν να ανατραπούν με μια προεδρία Τραμπ.
Ο Nagel κατέληξε:
Παρουσιάζοντας τον Τσάβες ως μια λαϊκίστικη καρικατούρα, που αερολογεί, προσβάλλει και προκαλεί χωρίς χάρη, οι ξένοι παρατηρητές φθείρουν τη Βενεζουέλα. Ναι, αποτελούσε κομμάτι της πολιτικής περσόνας του Τσάβες, αλλά δεν ήταν το σημαντικότερο κομμάτι.
Αν οι ξένοι συντάκτες προσπαθούν να βρουν έναν αλλοδαπό σωσία του Τραμπ, θα πρέπει να ψάξουν καλύτερα. Ο Ούγο Τσάβες ήταν ξεχωριστή κατηγορία από μόνος του.
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας δε χάρηκε ιδιαίτερα από αυτά τα βίντεο και τα memes στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η Υπουργός Εξωτερικών Delcy Rodriguez, για παράδειγμα, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της με το ακόλουθο tweet:
Comparar al candidato Trump con él Cdte Chávez es expresión de la arrogancia racista e irracionalidad dun partido q no atiende sus electores
— Delcy Rodríguez (@DrodriguezVen) October 19, 2016
Η σύγκριση του Τραμπ με τον Ηγέτη Τσάβες είναι μια έκφραση ρατσιστικής υπεροψίας και παραλογισμού ενός κόμματος, που δεν δίνει προσοχή στους εκλογείς του.
