Καυτερές πιπεριές σε σάλτσα από καρύδια είναι το τοπικό πιάτο του ανατολικo-κεντρικού Μεξικού και ένα από τα πιο δημοφιλή γεύματα της εθνικής κουζίνας. Το πιάτο είναι ένα μίγμα των χρωμάτων της μεξικάνικης σημαίας: πράσινο, κόκκινο και άσπρο. Έχοντας αυτό στο μυαλό, θα μαζέψουμε μερικές ιστορίες σε σχέση με τις ρίζες του φαγητού και των συστατικών του σε σχέση με τις μεξικάνικες εθνικές γιορτές.

Συνεχίζουμε να μελετάμε την μεξικάνικη κουζίνα (στο παρελθόν γράψαμε για το tacos de canasta ή το καλάθι τάκος και το tacos al pastor), τώρα εξετάζουμε τις καυτερές πιπεριές σε καρυδόσαλτσα, οι οποίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από γεμιστές πιπεριές με κρέας ποτισμένες σε μία σάλτσα από καρύδια και γαρνιρισμένες με φρούτα. Ακούγεται απλό, αλλά η προετοιμασία είναι περίπλοκη και το γεύμα έχει τις ρίζες του στον πόλεμο της χώρας για ανεξαρτησία. 

Ο Σεπτέμβριος είναι ένας σημαντικός μήνας στο Μεξικό γιατί την 16η του μήνα άρχισε ο πόλεμος για την ανεξαρτησία από την Ισπανία. Στις 21 Σεπτεμβρίου (αν και σπάνια γιορτάζεται), ο στρατός των Τριών Εγγυητών έφθασε στην περιοχή που είναι τώρα γνωστή ως πόλη του Μεξικού. Η επίτευξη της ανεξαρτησίας οδήγησε τον Agustín de Iturbide, ένα αρχιτέκτονα της πόλης να ανακηρύξει τον εαυτό του αυτοκράτορα πάρα πολύ γρήγορα.

Η Tania Jardón του πανεπιστημίου Claustro de Sor Juana εξηγεί πως άρχισαν οι Μεξικάνοι να τρώνε καυτερές πιπεριές σε καρυδόσαλτσα:

Existen diversas versiones sobre el origen de este platillo típico de las Fiestas Patrias. La más popular dice que este platillo fue inventado por las monjas agustinas del Convento de Santa Mónica en Puebla, para celebrar tanto la reciente Independencia de México, como el santo del nuevo emperador, Agustín de Iturbide. Aprovechando los productos de temporada como la granada y la nuez de Castilla, las monjas agustinas prepararon un plato que llevara los colores del ejército trigarante: verde, blanco y rojo.

Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές εκδοχές για την προέλευση αυτού του πιάτου το οποίο είναι χαρακτηριστικό της ημέρας της εθνικής ανεξαρτησίας. Η πιο δημοφιλής λέει ότι αυτό το πιάτο εφευρέθηκε από Αυγουστίνες καλόγριες του μοναστηριού Santa Monica στην Πουέμπλα για να γιορτάσουν την πρώτη μεξικάνικη ανεξαρτησία και την γιορτή του καινούργιου αυτοκράτορα, Agustín de Iturbide. Χρησιμοποιώντας εποχιακά προϊόντα οι μοναχές ετοίμασαν ένα πιάτο που περιείχε τα χρώματα του στρατού των τριών εγγυητών: πράσινο, άσπρο, και κόκκινο.

Η ίδια συγγραφέας παρουσιάζει μία άλλη εκδοχή:

Otra versión, y más romántica que la anterior, está descrita por el famoso escritor Artemio de Valle-Arizpe. De Valle-Arizpe, relata que en el ejército trigarante existían tres soldados cuyas novias vivían en Puebla. Emocionadas por la Independencia y por tener de vuelta a sus enamorados, decidieron crear un platillo para engalanarlos. Cada una eligió un ingrediente que representara el color del ejército y encomendadas a la Virgen del Rosario y a San Pascual Bailón, se dispusieron a cocinar.

Μία άλλη εκδοχή, πιο ρομαντική από την προηγούμενη περιγράφηκε από τον γνωστό συγγραφέα Artemio de Valle-Arizpe, ο οποίος διηγείται ότι υπήρχαν τρεις στρατιώτες, των οποίων οι αρραβωνιαστικιές ζούσαν στην Πουέμπλα. Ενθουσιασμένες από την ανεξαρτησία και την επιστροφή των εραστών τους αποφάσισαν να φτιάξουν ένα πιάτο και να το στολίσουν. Κάθε μία διάλεξε ένα συστατικό που αντιπροσώπευε το χρώμα του στρατού το εμπιστεύτηκε στην Παρθένο του ροζαρίου και του San Pascual Bailón και μετά άρχισαν να μαγειρεύουν.

Γράφοντας για την ιστοσελίδα του Ινστιτούτου τεχνολογίας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης Monterrey, ο Briss Carrizo επιβεβαιώνει αυτά τα ιστορικά γεγονότα:

La receta original data del año 1714, pero no fue hasta el año 1821, cuando los insurgentes ganaron la guerra de la Independencia de México, que el chile relleno bañado en salsa de nuez se acompañó por primera vez con adornos en verde con el perejil y rojo con la granada, haciendo alusión a la nueva bandera tricolor que habían adoptado los insurgentes.

A partir de dicho año, los responsables de preparar los chiles en nogada -que en ese entonces se degustaban como postre- comenzaron a experimentar con nuevos ingredientes que actualmente se producen en más de 25 municipios del estado de Puebla como manzana, plátano, durazno, pera y nuez de castilla.

Η πρωτότυπη συνταγή χρονολογείται από το 1714 αλλά ήταν από το 1821 όταν οι επαναστάτες κέρδισαν τον πόλεμο και την μεξικάνικη ανεξαρτησία, όπου οι γεμιστές καυτερές πιπεριές ποτισμένες σε καρυδόσαλτσα ήταν η πρώτη φορά που συνοδεύτηκαν με πράσινη γαρνιτούρα φτιαγμένη από μαϊντανό και κόκκινη φτιαγμένη από ρόδι, ως μία αναφορά στην καινούργια τρίχρωμη σημαία που είχαν υιοθετήσει οι αντάρτες.

Από αυτό τον χρόνο οι άνθρωποι που ήταν υπεύθυνοι να ετοιμάζουν τις καυτερές πιπεριές σε καρυδόσαλτσα, το οποίο σερβίριζαν για επιδόρπιο, άρχισαν να πειραματίζονται με καινούργια συστατικά όπως μήλα, μπανάνες, ροδάκινα, αχλάδια και καρύδια τα οποία παράγονται σε παραπάνω από 25 δήμους της πολιτείας Πουέμπλα.

Στην ιστοσελίδα ChilesEnNogada.com αναφέρονται κι άλλα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την προετοιμασία αυτού του πιάτου:

Almendra, piñón, acitrón (biznaga), durazno, pera, manzana y plátano macho; eran los ingredientes con los que se preparaba este manjar que probablemente se comía como postre. Es así como la gastronomía poblana se enriqueció, obteniendo uno de los platillos más representativos.

Αμύγδαλα, κουκουνάρια, ζαχαρωμένα ροδάκινα, αχλάδια, μήλα, και μπανάνες Αντιλλών˙ αυτά ήταν τα συστατικά με τα οποία ετοιμαζόταν αυτή η νοστιμιά για να φαγωθεί σαν επιδόρπιο. Αυτή είναι η διαδικασία κατά την οποία η γαστρονομία του Πουέμπλο εμπλουτίστηκε ενώ απέκτησε ένα από τα αντιπροσωπευτικά πιάτα της.

Σήμερα οι καυτερές πιπεριές σε καρυδόσαλτσα σερβιρίζονται σαν κύριο πιάτο (όχι σαν επιδόρπιο) στα εστιατόρια όλου του Μεξικού — ειδικά στο κέντρο της χώρας τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο. Αν και η διαδικασία είναι κουραστική και αργή σερβίρεται όχι μόνο σε μέρη που είναι αφιερωμένα στην χλιδή και υψηλή κουζίνα αλλά και σε μεσαίου κόστους τραπέζια.

Στο Twitter, τρελαίνονται να λένε πόσο απολαμβάνουν αυτό το πιάτο:

Hoy fue un día hermoso porque comí chiles en nogada y vi a mis amigos y caminé de la mano de mi novio y me tomé mis copitas y me dormí — sof (@SofTellez) August 30, 2015

Σήμερα ήταν μία όμορφη μέρα γιατί έφαγα καυτερές πιπεριές σε καρυδόσαλτσα είδα τους φίλους μου, περπάτησα χέρι χέρι  με το αγόρι μου, ήπιαμε μερικά ποτά και κοιμήθηκα.

Abby Carrillo sent the following question:

Jamás en mi vida había probado los chiles en nogada. Probarlos me convierte en una chilanga oficial?

— Abby Carrillo♡ (@Abbyck123) August 30, 2015

Δεν έχω φάει ποτέ καυτερές πιπεριές σε καρυδόσαλτσα στην ζωή μου. Αν τις δοκιμάσω θα γίνω επίσημα  Chilanga [αργκό για τον κάτοικο της πόλης του Μεξικού]?

Ο Fernanda Centeno μοιράστηκε την εικόνα που ακολουθεί αυτού του παραδοσιακού πιάτου:

Ya en @Grafocafe estamos preparando chiles en nogada. pic.twitter.com/KM5NBMJWRo

— Maryfer Centeno (@Grafocafe) September 7, 2015

Στην @Grafocafe ετοιμάζουμε ήδη καυτερές πιπεριές σε καρυδόσαλτσα. pic.twitter.com/KM5NBMJWRo

Η ιστοσελίδα Chilango.com ανέλαβε το καθήκον να ελέγξει διαφορετικά μέρη όπου σερβίρεται αυτή η νοστιμιά:

Salimos a buscar los mejores chiles en nogada del DF, ¡y los encontramos! http://t.co/8CFmNJWG8lpic.twitter.com/pZf5Ina9vN

— Chilango.com (@ChilangoCom) September 8, 2015

Πήγαμε να βρούμε καυτερές πιπεριές σε καρυδόσαλτσα στην πόλη του Μεξικού και την βρήκαμε! http://t.co/8CFmNJWG8l pic.twitter.com/pZf5Ina9vN

Ένας εξωτικός συνδυασμός γεύσεων οι καυτερές πιπεριές σε καρυδόσαλτσα είναι μία από τις ευχαριστήσεις που διατίθεται στους Μεξικανούς (και στους επισκέπτες φυσικά) κατά την διάρκεια των εθνικών εκδηλώσεων του Σεπτεμβρίου.