Στην τελευταία ομιλία του ως Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών κατά την έναρξη της 71ης συνόδου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη στις 20 Σεπτεμβρίου 2016, ο Μπαν Κι μουν ξεκίνησε με όλα όσα έμαθε κατά τη διάρκεια δέκα ετών στην κορυφή μιας από τις πιο ισχυρές, αλλά ταυτόχρονα πιο δυσλειτουργικές οργανώσεις στον κόσμο.

Η ομιλία του αποτέλεσε υπεράσπιση των καταπιεσμένων και μια επίθεση εναντίον των καταπιεστών. Έστρεψε μεταφορικά το “οπλοστάσιό” του ενάντια στους πολυετείς δικτάτορες παγκοσμίως, αποκαλώντας τον Μπασάρ Άσαντ χειρότερο από το Ισλαμικό Κράτος, ενώ υπερασπίστηκε τους μουσουλμάνους.

Ορισμένα αποσπάσματα στην ομιλία του φαινόταν επίσης να απευθύνονται στους οστεοποιημένους και επίδοξους “αυτοκράτορες” στην Κεντρική Ασία, όπως αυτός:

Ban: in too many places, we see leaders rewriting constitutions, manipulating elections & clinging to power. 1/2 #UNGApic.twitter.com/djBSEWccdq

— UN Spokesperson (@UN_Spokesperson) September 20, 2016

Μπαν: Σε πάρα πολλά μέρη, βλέπουμε ηγέτες να ξαναγράφουν συντάγματα, να χειραγωγούν εκλογές και να προσκολλώνται στην εξουσία.

Μόλις στις αρχές Σεπτεμβρίου, το Τουρκμενιστάν εισήγαγε αλλαγές στο σύνταγμά του, που θα επιτρέψουν στον Πρόεδρο Γκουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ να κυβερνήσει ισόβια. Δεν ζητήθηκε η γνώμη του ευρύτερου πληθυσμού.

Αυτό ακολούθησε συνταγματικό δημοψήφισμα το Μάιο του 2016 στο Τατζικιστάν, το οποίο φαίνεται να εγκαθιστά ως δυναστεία την οικογένεια Ραχμόν, η οποία ουσιαστικά κυβερνά τη χώρα από το 1992.

Στο Αζερμπαϊτζάν στον Καύκασο και στη δημοκρατία της Κιργιζίας στην Κεντρική Ασία, επίσης εκκρεμούν συνταγματικά δημοψηφίσματα.

Σε 25 χρόνια ανεξαρτησίας, όλες οι χώρες της Κεντρικής Ασίας έχουν ξαναγράψει τα συντάγματά τους, κυρίως προς όφελος των κατεστημένων ηγετών, ενώ μόνο το Κιργιζιστάν διεξήγαγε εκλογές που κρίθηκαν ελεύθερες και δίκαιες από τους διεθνείς εκλογικούς παρατηρητές.

Ο Μπαν Κι-μουν είπε στους «πατέρες των εθνών» σε όλο τον κόσμο:

Leaders must understand that holding office is a trust, granted by the people, not personal property.

Οι ηγέτες πρέπει να καταλάβουν ότι η κατοχή αξιώματος αποτελεί εμπιστοσύνη, που χορηγείται από το λαό, όχι προσωπική ιδιοκτησία.

Η Sitora Shodavlat, χρήστης μέσων κοινωνικής δικτύωσης από το Τατζικιστάν, αστειύτηκε:

Интересно , кого же он имел ввиду?!)))

Αναρωτιέμαι για ποιον μιλούσε;)))))

Ο Said Safarov συνέχισε:

ой, да кого угодно, только не Таджикистан ))))

Για οποιονδήποτε, πιθανόν, αλλά όχι για το Τατζικιστάν))))

Στο οποίο η Shodavlat απάντησε:

Ну что ты, что ты))))))). Только не Таджикистан!! Может Канаду, Швейцарию, и тд и тп((((((

Τι λες; Φυσικά όχι το Τατζικιστάν! Ίσως εννοούσε τον Καναδά, την Ελβετία και ούτω καθεξής ((((

Μιλώντας εβδομάδες μετά το θάνατο του μακροχρόνιου Προέδρου του Ουζμπεκιστάν Ισλάμ Καρίμοφ – στον οποίο απέτισε φόρο τιμής στις 16 Σεπτεμβρίου – ο Μπαν Κι-Μουν είπε επίσης:

My message is clear: serve yr ppl. Don't subvert democracy; don't pilfer your country’s resources; don't imprison & torture yr critics. 2/2

— UN Spokesperson (@UN_Spokesperson) September 20, 2016

Το μήνυμά μου είναι σαφές: υπηρετήστε το λαό σας. Μην υπονομεύετε τη δημοκρατία. Να μην εκμεταλλεύεστε τους πόρους της χώρας σας. Μην φυλακίζετε και μη βασανίζετε τους επικριτές σας. 2/2

Το μήνυμά του για τα βασανιστήρια έχει ιδιαίτερη σημασία στην Κεντρική Ασία, όπου οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν πλούσια φαντασία όταν πρόκειται για μεταχείριση ακτιβιστών, πολιτικών αντιφρονούντων και ευσεβών Μουσουλμάνων, που αρνούνται να προσκυνήσουν σε τεμένη, όπου οι κληρικοί επιδίδονται σε κηρύγματα που εγκωμιάζουν αυτοκράτορες.

Οι τρομακτικές κατηγορίες κυμαίνονται από αναχρονισμένες κατηγορίες για σεξουαλική επίθεση, κατοχή ναρκωτικών (“φυτεμένα”), οικονομική απάτη (“αποκύημα φαντασίας”) και ολοένα και πιο δημοφιλή ιδιότητα “μέλους τρομοκρατικής οργάνωσης”.

Οι μέθοδοι εξαγωγής ομολογιών περιλαμβάνουν βελόνες κάτω από τα νύχια, ηλεκτροπληξία και, στην περίπτωση του Ουζμπεκιστάν, περιστασιακό βρασμό – ή μετά από κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης, πάγωμα – των υπόπτων. Ακολουθούν τα προφίλ της Διεθνούς Αμνηστίας για το Καζακστάν, το Κιργιζιστάν, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν για περισσότερες πληροφορίες.

Σε αυτές τις κοσμικές χώρες, όπου το 90% του πληθυσμού ακολουθεί το Ισλάμ, το να αφήσεις μούσι ή η χρήση μαντίλας χιτζάμπ μπορεί να προκαλέσει τιμωρία ή χειρότερα – για παράδειγμα εξαναγκαστικό ξύρισμα – από το κράτος.

Αναμφισβήτητα ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών αντιμετώπισε αυτού του είδους τις διώξεις, καθώς και την αυξανόμενη μισαλλοδοξία των Μουσουλμάνων στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν είπε:

Muslims in particular are being targeted by stereotyping and suspicions that have haunting echoes of the dark past.

Ειδικά οι μουσουλμάνοι στοχεύονται βάσει στερεοτύπων και υποψιών, που έχουν εφιαλτικές αντηχήσεις από το σκοτεινό παρελθόν.

Η τελευταία ομιλία του Μπαν Κι-μουν ως Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ περιείχε και σημειώσεις ελπίδας. Ειδικότερα, η ελπίδα ότι θα επενδυθεί η ισχύς στους διαφορετικούς ανθρώπους του κόσμου.

Ανέφερε παραδείγματα εμπνευσμένης ανθρωπότητας, όπως μιας νοσηλεύτριας στη Σιέρα Λεόνε, μιας Σύριας πρόσυφγα κολυμνήτριας, ενός Πακιστανού blogger.

Δυστυχώς δεν υπήρχαν ονόματα από την Κεντρική Ασία στον κατάλογό του, αλλά η ελπίδα παραμένει για τους λαούς αυτών των πρώην σοβιετικών χωρών ότι μια νέα γενιά θα βρει τη φωνή της για να προωθήσει την αλλαγή και να βάλει την περιοχή στον χάρτη για τους σωστούς λόγους.