Το άρθρο αυτό της Monica Campbell αρχικά δημοσιεύτηκε στο PRI.org στις 3 Φεβρουαρίου 2017. Αναδημοσιεύεται εδώ βάσει συμφωνίας μεταξύ PRI και Global Voices.
Τέρμα οι Σύριοι πρόσφυγες. Αυτό διασφαλίζει το εκτελεστικό διάταγμα περί μετανάστευσης του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, εμποδίζοντας, τουλάχιστον προσωρινά, την είσοδο των ανθρώπων αυτών στις ΗΠΑ. Ώρες αφότου ανακοινώθηκε η είδηση, άλλαξαν ζωές, μεταξύ των οποίων και η ζωή μιας οικογένειας Σύριων προσφύγων, με τους οποίους είχα κρατήσει επαφή, αφότου μετεγκαταστάθηκαν στο Turlock της Καλιφόρνια, περίπου δυο ώρες ανατολικά του Σαν Φρανσίσκο.
Πάει ένας χρόνος περίπου από τότε που είδα για τελευταία φορά τον Gasem al-Hamad, τη σύζυγό του, Wajed al-Khlifa, και τα τέσσερα μικρά τους παιδιά. Βρίσκονταν στις ΗΠΑ για περίπου 10 μήνες, τερματίζοντας έτσι ένα ταξίδι τριών ετών από τότε που εγκατέλειψαν το σπίτι τους στη Χομς της Συρίας.
Δεν είχε περάσει επίσης και πολύς καιρός έπειτα από τις φονικές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και την προβλεπόμενη αύξηση της ισλαμοφοβίας. Οι συνέπειες της επίθεσης αυτής και η αδιαλλαξία έναντι των Μουσουλμάνων είναι κάτι που ένιωσαν στο πετσί τους στο Turlock ο Hamad και η οικογένειά του. Η Khlifa, η οποία φορά χιτζάμπ, λέει πως παρατήρησε ότι οι κλεφτές ματιές πλέον γίνονταν έντονο βλέμμα. “Από το Παρίσι και μετά…άλλαξαν τα πράγματα”, είπε.
Η οικογένεια όμως προχώρησε. Γιόρτασαν στις ΗΠΑ την πρώτη τους Ημέρα των Ευχαριστιών. Ο Hamad έδωσε εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης και μπόρεσε να κάνει βόλτα τα παιδιά με το καινούριο βανάκι της οικογένειας. Βρήκαν μια κοινότητα στο τοπικό τέμενος και καλωσορίστηκαν ως μια από τις πρώτες οικογένειες από τη Συρία, που μετεγκαταστάθηκε στη μικρή αυτή πόλη.
Ήθελα να πάρω τηλέφωνο και να ακούσω πώς πηγαίνανε τα πράγματα για την οικογένεια, τώρα με την απόφαση του Τραμπ να εμποδίσει προσωρινά την είσοδο Συρίων προσφύγων.
Για αρχή, τα πράγματα φαίνονταν καλά. Ο Hamad, με έναν διερμηνέα στη γραμμή, μου είπε ότι τα παιδιά του τα πηγαίνανε καλά στο σχολείο και η γυναίκα του πήρε άδεια οδήγησης. Ο Hamad επίσης έχει σταθερή δουλειά, δουλεύει ως χασάπης κρεάτων χαλάλ. Είναι σκληρή δουλειά, αλλά χρησιμοποιεί μια ικανότητα που έμαθε πίσω στη Συρία.
Έπειτα όμως η κουβέντα γύρισε στο τι συμβαίνει τώρα. “Ο αδερφός μου υποτίθεται θα έφτανε εδώ στις 18 Φεβρουαρίου”, λέει ο Hamad. “Λόγω όμως της απόφασης του Προέδρου Τραμπ, μπήκε σε παύση. Ανησυχώ πολύ για τον αδερφό μου”.
Ο αδερφός του Hamad κι αυτός εγκατέλειψε τη Συρία και είχε αεροπορικό εισιτήριο για την Καλιφόρνια. Τα πάντα ήταν προγραμματισμένα. Με το διάταγμα όμως του Τραμπ ο αδερφός του Hamad κόλλησε στην Ιορδανία, όπου ταξίδεψε μετά τη Συρία.
Ωστόσο, ο 24χρονος γιος του αδερφού και η γυναίκα του κατάφεραν να φτάσουν στην Καλιφόρνια σχεδόν τελευταία στιγμή. “Έφτασε δυο βδομάδες πριν την απόφαση του Τραμπ”, είπε για τον ανιψιό του ο Hamad.
Έτσι, τώρα η οικογένεια είναι χωρισμένη και ο Hamad ξέρει πως ο αδερφός του δεν μπορεί να επιστρέψει στη Συρία.
Ο Hamad κι η οικογένειά του μετά βίας κατάφεραν να βγουν ζωντανοί από τη Συρία. Λίγο αφότου έφυγαν, το σπίτι τους βομβαρδίστηκε. Γείτονες τους έστειλαν φωτογραφίες με τα συντρίμμια. “Κοίτα! Αυτό ήταν το σπίτι σου!”, έλεγαν.
Την ίδια στιγμή, ο Hamad δεν εκπλήσσεται που ο αδερφός του συναντά εμπόδια τώρα. Ένιωσε κάποια αλλαγή με το που ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές.Το Turlock μπορεί να βρίσκεται στην Καλιφόρνια, αλλά είναι αγροτικό, πιο συντηρητικό. Ο Τραμπ τα πήγε καλά εκεί.
“Οπότε ναι, υπάρχουν κάποιες αλλαγές”, λέει ο Hamad. “Πριν, νιώθαμε ότι ήμαστε μέρος της κοινότητας. Μετά, το αίσθημα άλλαξε. Νιώθουμε ότι είμαστε ξένοι εδώ”.
Ο Hamad εύχεται να καταλάβαινε περισσότερος κόσμος πόσο δύσκολο ήταν να φτάσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αξιολόγηση που πέρασε, που λέει πως πέρασε κι ο αδερφός του, ήταν αυστηρή. Μακροσκελείς συνεντεύξεις, ξανά και ξανά. Σκάναραν την ίριδα του ματιού του για βιομετρικά δεδομένα. Σχεδόν τρία χρόνια πέρασαν για τον Hamad και την οικογένειά του για να καταφέρουν να αγγίξουν τα εδάφη της Καλιφόρνια, αφότου εγκατέλειψαν τη Συρία.
Κι όμως, ο Hamad γνωρίζει ότι ορισμένοι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του Τραμπ, λένε πως οι πρόσφυγες είναι επικίνδυνοι ή δέχονται βοήθεια, ενώ άλλοι στις ΗΠΑ παλεύουν να τα βγάλουν πέρα. Τον ρώτησα να μου πει περισσότερα γι’ αυτό.
“Η Αμερική χρειάζεται ανθρώπους”, λέει ο Hamad. “Χρειάζεται ανθρώπους για δουλειά”.
Και ανταποδίδει κι αυτός όμως, λέει. “Για παράδειγμα, ήρθα εδώ, δουλεύω, πληρώνω φόρους, αγόρασα αυτοκίνητο. Βοήθησα αυτή τη χώρα”.
Τον ρώτησα πώς εξηγεί όλα αυτά στα παιδιά του, ειδικά στη μεγαλύτερη κόρη του, Arwa, 10 ετών. Λέει πως δεν είναι σίγουρος τι να πει, αλλά ξέρει ότι η κουβέντα για τις ειδήσεις ξεκινάει στο σχολείο.
Αποδεικνύεται ότι κι η Arwa μαθαίνει πράγματα στους γονείς της για τις ΗΠΑ. “Πριν δυο βδομάδες, ήταν η Ημέρα του Mάρτιν Λούθερ Κινγκ”, λέει ο Hamad. “Η κόρη μου ήρθε και μου είπε, σήμερα έχουμε μεγάλη γιορτή. Δεν το γνώριζα καν”.
Αμερικανική ιστορία. Πολιτικά δικαιώματα. Ο Hamad λέει πως απολαμβάνει να βλέπει την κόρη του να μαθαίνει για την αμερικανική δημοκρατία, αλλά ανησυχεί επίσης και για τη χώρα τώρα. “Ανησυχώ πολύ, πάρα πολύ”, λέει. “Ο ρατσισμός θα καταστρέψει τη χώρα. Ανησυχώ πολύ για την Αμερική. Αν γίνει εμφύλιος πόλεμος στην Αμερική, θα καταστρέψει τη χώρα. Κοίτα τι έγινε στη Συρία. Η Συρία καταστράφηκε”.
Αυτός ο φόβος που λέει ο Hamad ότι πυροδοτεί τον ρατσισμό και κρατά μακριά από τη χώρα οικογένειες σαν και τη δική του…Αυτός ο φόβος, εύχεται, μακάρι να φύγει.