[1]Φωτογραφία: Papuan Voices, χρησιμοποιείται με άδεια.
Το Papuan Voices [1] είναι μια πρωτοβουλία παραγωγής βίντεο, η οποία επιτρέπει σε ακτιβιστές από τη Δυτική Παπούα να φτιάξουν τις δικές τους μικρού μήκους ταινίες, οι οποίες αφηγούνται τις ιστορίες τους και περιγράφουν τους καθημερινούς τους αγώνες.
Τα παραδοσιακά ΜΜΕ σπάνια αναφέρουν οτιδήποτε για τη ζωή στη Δυτική Παπούα, επαρχία της Ινδονησίας. Όταν εμφανίζονται στην περιοχή δημοσιογράφοι, συνήθως πρόκειται για να επικεντρωθούν στην πολιτική διαμάχη [2] ανάμεσα στην κυβέρνηση της Ινδονησίας και το κίνημα ανεξαρτησίας της Δυτικής Παπούα [3]. Το Papuan Voices γνωρίζει στους αναγνώστες διαφορετικές πλευρές του πολιτισμού και της ιστορίας των Παπούα:
Οι ιστορίες αυτές δεν περιβάλλουν απλά τον πολιτικό αγώνα για ανεξαρτησία της Δυτικής Παπούα. Δεν πρόκειται για ειδήσεις για διαμάχες, που κυκλοφορούν συνηθέστερα. Αντ’ αυτού, πρόκειται για ιστορίες πέρα από διαμάχες: ο αγώνας για εκπαίδευση, για το περιβάλλον, για ισότητα και αξιοπρέπεια.
Το Papuan Voices αποτελεί συνεργασία του EngageMedia και του “Justice, Peace, and the Integrity of Creation”. Το εγχείρημα συνεργάζεται με τοπικές οργανώσεις στην Τζαγιαπούρα και το Μεράουκε στη Δυτική Παπούα, όπου τοπικοί ακτιβιστές παρακολούθησαν εργαστήρια πολυμέσων και έμαθαν να αφηγούνται τη σύνθετη ιστορία της Δυτικής Παπούα μέσω βίντεο. Το αποτέλεσμα ήταν βίντεο σε δυο μέρη, που παρουσιάζει διάφορους ντόπιους κινηματογραφιστές και μοναδικές ιστορίες για την κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική κατάσταση στη Δυτική Παπούα.
Οι διοργανωτές του εγχειρήματος ελπίζουν ότι “οι ιστορίες αυτές θα εμπνεύσουν και τρίτους να μάθουν και να ενεργήσουν, ώστε οι φωνές της Δυτικής Παπούα να έρθουν στο προσκήνιο”.
Ορισμένα από τα βίντεο έχουν ήδη προβληθεί [4] σε άλλα μέρη της Ινδονησίας. Ένα από τα πιο δημοφιλή είναι το Mutiara Dalam Noken (Μαργαριτάρι μες στο πλεκτό ταγάρι [5]), που αφηγείται την ιστορία της Δρ. Mia, “μιας γυναίκας από την Παπούα, που αφιέρωσε τη ζωή της στο να περιποιείται αρρώστους και να προστρέχει στους άπορους στις πολύ απομακρυσμένες περιοχές της Δυτικής Παπούα”.
[5]Στιγμιότυπο από το “Papuan Voices.”
Ένα άλλο δημοφιλές βίντεο επικεντρώνεται στην παραδοσιακή κατοικία Honai [6], κέντρο της ζωής στην κοινότητα στα κεντρικά υψίπεδα, παράδειγμα διαφύλαξης αυτής της πολιτιστικής κληρονομιάς.
[6]Στιγμιότυπο από το “Papuan Voices.”
Ο κινηματογραφιστής Patricio Wetipo βοήθησε στη δημιουργία του βίντεο στο Papuan Voices για την περίπτωση των γυναικών πωλητριών. Σε μια μαρτυρία, ο Wetipo θρήνησε [7] για το ότι η βία κατά των γυναικών δεν αναφέρεται δεόντως.
Τα ΜΜΕ κυρίως καλύπτουν πολιτική και στρατιωτική βία. Κι όμως, κανείς δεν προσέχει τη βία ενάντια στις γυναίκες.
Το βίντεο του Wetipo προορίζεται να εκθέσει τις άθλιες συνθήκες ζωής των γυναικών [8] στην Παπούα:
Θέλω να δείξω στον κόσμο τις ζωές των γυναικών στην Παπούα. Δουλεύουν τόσο σκληρά και δε λαμβάνουν καμία βοήθεια από τους συγγενείς τους. Οι άνδρες τους δεν τις βοηθούν καν να κουβαλήσουν προϊόντα στην αγορά. Ελπίζουμε ότι ο κόσμος θα δει τα φιλμάκια αυτά και θα εμπνευστεί στο να φέρει κάποια αλλαγή στις ζωές τους.
[8]Στιγμιότυπο από το “Papuan Voices.”
Ένα άλλο βίντεο καταγράφει τον πολιτισμό Γουαμένα, επικεντρώνοντας συγκεκριμένα στη συμβολική σημασία των γουρουνιών στην τοπική κοινότητα.
Η ονομασία Γουαμένα καθεαυτή προέρχεται από τη λέξη ‘Wam”, που σημαίνει χοίρος, και “Ena”, που σημαίνει εξημερώνω. Κάθε τελετουργικό εμπεριέχει την παρουσία χοίρων και ο πλούτος μιας οικογένειας μετριέται από το πόσα γουρούνια διαθέτουν. Τα γουρούνια αποτελούν επίσης σύμβολο ειρήνης για τις φυλές των κεντρικών υψιπέδων. Μια επιδημία θανάτων γουρουνιών συνεπώς θα αποτελούσε σημαντική οικονομική επιδείνωση για το λαό Γουαμένα.
Tο βίντεο δείχνει την στενή σχέση [9] μεταξύ των γουρουνιών της κοινότητας και των ανθρώπων και τον κοινωνικό αντίκτυπο μιας επιδημίας, που σκότωσε μεγάλο αριθμό γουρουνιών:
[9]Στιγμιότυπο από το “Papuan Voices.”
Το Papuan Voices βοηθά το κοινό να αποκτήσει καλύτερη αντίληψη των προκλήσεων, τις οποίες αντιμετωπίζουν οι Παπούα στην Ινδονησία. Αποτελεί επίσης ισχυρή υπενθύμιση ότι θα πρέπει να πράξουμε περισσότερα καταγράφοντας και κοινοποιώντας τις ιστορίες καθημερινών Παπούα, πέρα από το να εκφράσουν τα πολιτικά τους αιτήματα για δικαιοσύνη και ισότητα.