Αναφερόμενη στο βιβλίο Education Through Art [1] [Εκπαίδευση μέσω της Τέχνης] του Άγγλου κριτικού τέχνης Σερ Herbert Read [2], η Carmen Dragman μέσω του ιστολογίου Srananart [3], εξετάζει την αξία της τέχνης στην εκπαίδευση, υποδηλώνοντας ότι το σημερινό μοντέλο της Καραϊβικής “παγιδεύει” τους μαθητές παραγνωρίζοντας τη δύναμη της τέχνης ως ένα δημιουργικό και μαθησιακό εργαλείο:
Οι δάσκαλοι και οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής συχνά γνωρίζουν ότι η τέχνη είναι σημαντική για κάθε άτομο, αλλά δεν συνειδητοποιούν πραγματικά πόσο σημαντικό είναι το θέμα. Αυτά τα μαθήματα θεωρούνται κυρίως ως «μέσα χαλάρωσης» αλλά όχι ως μέσο υποστήριξης. Σίγουρα όχι πριν από διαγωνίσματα και τις εξετάσεις …
πιστεύει στην εκμάθηση μέσω της άσκησης – κίνησης, παιχνιδιών, μοντελισμού, παιχνιδιού – και δίνει αρκετά παραδείγματα από τη δική της διδακτική εμπειρία που αποτελούν τεκμήρια για την επιτυχία αυτής της προσέγγισης. Εξηγεί:
Εάν η εκφραστική παιδεία δοθεί σωστά, θα διεγερθεί η γνωστική, κοινωνικο-συναισθηματική, ευαίσθητη, κινητική, συναισθηματική και δημιουργική ανάπτυξη του παιδιού. Είναι επομένως πολύ σημαντικό το θέμα αυτό να μην παρουσιάζεται μόνο ως μεμονωμένο θέμα, αλλά να ενσωματώνεται και στα άλλα σχολικά θέματα.