Ο μπλόγκερ Osama, από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, βρίσκεται στη Βόρεια Αμερική…ένα μέρος που ποτέ δεν πίστευε ότι θα επισκεπτόταν [1]όσο ο Τζορτζ Μπους ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ.
لم أتخيل أبدا أنني سأنال الفرصة لزيارة القارة الأمريكية أبدا، فقبل عدة سنوات عندما كنت أدرس في الخارج قمت باستخراج تأشيرة خاصة بالولايات المتحدة، حيث كنت عاقد العزم على زيارة قريب لي كان يدرس هناك في تلك الفترة، و لكن قدر الله ووقعت أحداث الحادي عشر من سبتمبر و التي غيرت مسار العالم بأكمله، و صار العرب و المسلمين بسببها ضيوفا دائمين في (البلاك ليست) الأمريكي، لذلك قطعت عهدا على نفسي ألأ تطأ قدماي هذه الأراضي أبدا، بل حتى مجرد التفكير في الاقتراب منها مادام المعتوه (بوش) على سدة الحكم!
“Πότε δεν πίστευα ότι θα είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω στη Βόρεια Αμερική. Μερικά χρόνια πριν, όταν σπούδαζα στο εξωτερικό, έλαβα μια θεώρηση εισόδου για τις ΗΠΑ και σκόπευα να επισκεφτώ ένα συγγενή μου που σπούδαζε εκεί. Αλλά αυτό δεν έγινε δυνατό λόγω των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, οι οποίες άλλαξαν ολόκληρο τον κόσμο και εξαιτίας τους οι Άραβες και οι Μουσουλμάνοι έγιναν μόνιμες παρουσίες στην Αμερικανική Μαύρη Λίστα. Από εκείνη τη μέρα, ορκίστηκα στον εαυτό μου να μην πατήσω το πόδι μου εκεί, ούτε καν να σκεφτώ να πάω εκεί, όσο αυτός ο τρελός (Μπους) βρίσκεται στην εξουσία!,” εξήγησε.
Παρ'όλα αυτά, ένα επαγγελματικό ταξίδι τον έφερε στο Τορόντο του Καναδά, όπου μαθαίνει πώς να απολαμβάνει την κοσμοπολίτικη κοινωνία και να αντιμετωπίζει τον κρύο χειμώνα.
كنت أظن نفسي قد تعودت على الطقس البارد بعد أن عشت في بلاد أوروبا أكثر من خمس سنوات من حياتي، و لككني اكتشفت البرودة هنا مختلفة، ولحسن الحظ أننا بكرنا الوصول بعض الشيء لنتعود على البرد القارص الذي علمت فيما بعد أن الوقت مازال مبكرا للحديث عن البرد، فدرجة الحرارة قد تصل في عز الشتاء إلى أكثر من 20 تحت الصفر!
“Πίστευα ότι ήμουν συνηθισμένος στα κρύα κλίματα καθώς ζούσα σε ευρωπαϊκές χώρες για πάνω από πέντε χρόνια αλλά ανακάλυψα ότι το κρύο εδώ είναι διαφορετικό. Χαίρομαι που έφτασα νωρίς έτσι ώστε να μπορέσω να συνηθίσω στον κρύο καιρό μιας και άκουσα ότι οι θερμοκρασίες εδώ πέφτουν στους 20 βαθμούς Κελσίου υπό το μηδέν!,” συμπλήρωσε.
Από ένα ταξίδι στον Καναδά, περνάμε σε μια βόλτα σε ένα μέρος μιας αιγυπτιακής πόλης, σε μια συνάντηση bloggers που έδωσε την ευκαιρία στην Shamseddeen να δει από κοντά και να γνωρίσει προσωπικά την οικτρή κατάσταση των δρόμων και τους χώρους για την προσευχή των γυναικών στα τζαμιά. [2]
Σύμφωνα με τις οδηγίες που τους δώσανε, η Shamseddeen και ένας άλλος blogger έπρεπε να πάρουν το μετρό και μετά ένα λεωφορείο για το χώρο της συνάντησης.
عندما نزلنا من المترو وجدنا جحافل البشر تنتظر الانقضاض علي اي ميكروباس مما نرغب في استقلالة …و لذلك – و كما هي عادتنا دائما – نحن لا ننتظر ا ن تصنعنا الظروف بل نحن من نصنعها ,فقد قررنا الذهاب الي هناك سيرا علي الاقدام حفاضاُ علي ادميتنا
“Όταν βγήκαμε από το μετρό είδαμε ορδές ανθρώπων έτοιμες να ορμήξουν σε οποιοδήποτε από τα λεωφορεία που είχαμε σκοπό να πάρουμε. Οπότε, και ως συνήθως, δεν περιμέναμε να αλλάξουν οι συνθήκες στα μέτρα μας αλλά φτιάξαμε τις δικές μας συνθήκες και αποφασίσαμε να πάμε περπατώντας, για να διατηρήσουμε την ανθρωπιά μας,” εξήγησε.
Αλλά δεν ήταν μια ξέγνοιαστη βόλτα καθώς, όπως περιέγραψε, η κατάσταση των δρόμων ήταν “ακατάλληλη για ανθρώπους ή ακόμα και για αμάξια.”
Στο δρόμο για το χώρο, σταμάτησαν σε ένα τζαμί για να προσευχηθούν και ο χώρος προσευχής για τις γυναίκες δεν την ενθουσίασε καθόλου.
ذهبنا بعد ذلك لاداء الصلاة في المسجد المجاور ( و طبعا للاسف الشديد و انا حزينة و انا اقول ذلك …كانت الرائحة عطنة لدرجة انها اذهبت ما تبقي لي من قوة و ايضا كان مكان النساء مهمل و صغير جدا كأنهم يضعوة في الجوامع كديكور زائد … و الكثير جدا من الجوامع يستغني عن هذا الديكور !!!!)
عند رحلة العودة اتنظرنا طويلا مواصلة “ادمية ” و لما طال انتظانا قررنا العودة سيراً ايضاً و قابلنا نفس الاشياء
“Πήγαμε να προσευχηθούμε σε ένα κοντινό τζαμί και, δυστυχώς, λυπάμαι που το λέω…αλλά το μέρος βρωμούσε τόσο που με εξάντλησε και με έκανε να χάσω όλη την ενέργεια που είχα. Ο χώρος για τις γυναίκες ήταν παραμελημένος και τόσο μικρός που νόμιζες ότι υπάρχει στα τζαμιά μόνο για διακοσμητικούς σκοπούς. Στο δρόμο της επιστροφής, περιμέναμε για πολύ ώρα ένα ανθρώπινο μέσο μεταφοράς για να γυρίσουμε σπίτι. Μετά από λίγο, αποφασίσαμε να γυρίσουμε περπατώντας…και βιώσαμε τα ίδια πράγματα,” είπε.
Εν τω μεταξύ, ο Τυνήσιος blogger Mohammed Marwan Maddah [3] αναρτεί ένα οξυδερκές κείμενο για το πώς βλέπει τους Άραβες του σήμερα [4], μαζί με τις συμβουλές του για αυτούς.
Σύμφωνα με τον Maddah, οι Άραβες κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες όπως αυτοί που ακόμα ζουν στη δόξα περασμένων εποχών, αυτοί που απεχθάνονται το είδος τους και άλλοι που έχουν “δυτικοποιηθεί” εντελώς, μεταξύ άλλων.
- أتباع أمجاد الماضي: هذه الفئة تعيش في الماضي و أمجاد العرب التي ولّت و اندثرت، يتحدّثون عن العصر الذهبي لحضارتنا و كأنّه ممتدّ إلى يومنا هذا.
لهذه المجموعة أقول: نفتخر كلّنا بتاريخنا العريق و حضارتنا التي أنارت العالم في وقت كانت تسوده الظلمات، و لكن الوضع تغيّر الآن، نحن نعيش في حاضر مؤسف، و سوف نعيش في مستقبل أكثر بؤسا إذا لم نتحرّك اليوم و نفكّر في طرق لإعادة الحياة لحضارتنا. جميل أن نتذكر الماضي، فمن غير ماضي ليس لنا حاضر أو مستقبل، و لكنّه من اللاّزم أن نتعلّم من الماضي و نستعمل الدروس التي تعلّمناها في بناء مستقبل أكثر إشراقا.
“Αυτοί που ακόμα ζουν στο δοξασμένο παρελθόν: Αυτή η κατηγορία ζει στο παρελθόν και στη δόξα των Αράβων που έχει από καιρό εξαφανιστεί. Μιλούν για τη χρυσή εποχή του πολιτισμού μας σαν να υπάρχει σήμερα. Σε αυτή την ομάδα λέω: Όλοι είμαστε περήφανοι για την πλούσια ιστορία και για τον πολιτισμό μας που διαφώτισε έναν κόσμο που ήταν βυθισμένος στο σκοτάδι. Αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει και τώρα ζούμε σε μια θλιβερή πραγματικότητα και θα ζήσουμε σε ένα ακόμα πιο μίζερο μέλλον εάν δεν λάβουμε δράση σήμερα και δεν σκεφτούμε τρόπους να ανανεώσουμε τον πολιτισμό μας. Είναι όμορφο να θυμόμαστε το παρελθόν γιατί αυτοί που δεν έχουν παρελθόν δεν έχουν παρόν και δεν μπορούν να φιλοδοξούν για το μέλλον…όπως επίσης είναι αναγκαίο να μαθαίνουμε από το παρελθόν και να χρησιμοποιούμε τα διδάγματα που αποκομίσαμε για να χτίσουμε ένα μέλλον ευημερίας,” έγραψε.
Αφού κάνει κριτική σε όλες τις άλλες κατηγορίες, ο Maddah κρατά τον ειδικό του έπαινο για την ομάδα που προτιμά να εργάζεται σιωπηλά.
- أتباع العمل: هذه الفئة هي من أصغر الفئات و التي تعرف أنّ العمل و البحث هو السبيل الوحيد لإيجاد واقع و وضع جديد لأمّتنا العربيّة، لا يأبهون للصعاب و يكافحون لاثبات أنفسهم و قدرة العرب على الابداع. الأمل كلّه مع هذه الفئة، المستقبل يبنى على أكتافهم و مصير الأمة العربية بين يديهم.
لهذه المجموعة أقول: لنبني للمستقبل معا يدا بيد، خطوة خطوة، لبنة لبنة، و سوف نصل إن شاء اللّه…
“Αυτοί που εργάζονται: Αυτή είναι η πιο μικρή κατηγορία απ'όλες και απαρτίζεται από ανθρώπους που ξέρουν ότι η επιμέλεια και η έρευνα είναι ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί μια νέα θέση και μια νέα πραγματικότητα για τις αραβικές μας κοινότητες. Δεν φοβούνται τις δυσκολίες και δουλεύουν αβίαστα για να αποδείξουν την αξία τους και τη δημιουργική δυνατότητα των Αράβων. Αποθέτουμε όλες τις ελπίδες μας σε αυτή την ομάδα, το μέλλον μας στηρίζεται στους ώμους τους και η τύχη όλων των Αραβικών λαών βρίσκεται στα χέρια τους. Σε αυτή την ομάδα λέω: Ας δουλέψουμε χέρι-χέρι για να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον, βήμα προς βήμα, πετραδάκι-πετραδάκι. Στο τέλος, Θεού θέλοντος, θα πετύχουμε τον στόχο μας,” είπε.
Και η τελευταία μας στάση είναι με το Talasim, από την Ιορδανία, που αναρτεί καθημερινά ξεκαρδιστικές πινακίδες, πανό και φωτογραφίες. Σήμερα διαλέξαμε μια φωτογραφία από διαφήμιση [5] που λέει: “Πωλείται: Πύραυλος, μοντέλο της δεκαετίας του '70, κλασσικός, χρώμα σαμπανιζέ, δερμάτινα καθίσματα και αυτόματα παράθυρα.”
Δυστυχώς, δεν αναγραφόταν η τιμή αυτού του εξεζητημένου πυραύλου!