Αυτή η δημοσίευση είναι μέρος του ειδικού μας αφιερώματος Ο Πόλεμος των Ναρκωτικών του Μεξικού.
Τα νήματα, οι βελόνες και τα υφάσματα έχουν γίνει πολεμιστές για την ειρήνη στο Μεξικό. Σε πόλεις όπως το Μοντερέι, η Γκουανταλαχάρα και η Πόλη του Μεξικού, άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών αποφάσισαν να μιλήσουν και να μοιραστούν τις σκέψεις και τις εμπειρίες τους για τη βία συμμετέχοντας σε συλλογική προσπάθεια ανακούφισης κεντώντας.
Στο ιστολόγιό της “Yo también quiero opinar” [es], η Liliana Sánchez αναφέρει ότι ανακάλυψε το έργο ενώ περπατούσε στην περιοχή Κογιοακάν, μια μποέμικη και καλλιτεχνική γειτονιά στην Πόλη του Μεξικού:
Esta vez, el proyecto que llamó mi atención lo encontré caminando por Coyoacán. Unas personas bordaban unos pañuelos, y aunque en principio pensé que eran las típicas manualidades para abuelitas, después me percaté de lo que decían los bordados. “Bordar por la paz. Un pañuelo una víctima” es el lema del colectivo “Fuentes Rojas”, quienes proponen bordar pañuelos con los nombres o descripciones de cada uno de los cincuenta mil muertos de la guerra contra el narco.
Εξήγησε επίσης τον κύριο σκοπό του έργου [es]:
El objetivo del proyecto es, en sus propias palabras, “bordar esperanza y memoria”. Una vez logrado un número considerable de bordados, se mostrarán en las plazas públicas del país.
Στο ίδιο άρθρο, η Liliana γράφει για το πώς η θεραπευτική αυτή δραστηριότητα γίνεται [es] για τους ανθρώπους που συμμετέχουν στο έργο:
Manifestaciones culturales (o no) en las que la gente se encuentra cara a cara con otras personas que cargan el mismo desazón, la misma incertidumbre. El gritar al unísono, el reir o llorar, sin pena y sin freno porque el de al lado es capaz de comprender, se convierte en algo terapéutico y muy necesario.
Σε ένα άλλο ιστολόγιο, το “+ Allá de la Marcha” [es], ο Martín Javier Oviedo Hernández διηγείται ένα επεισόδιο που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων της συλλογικής ομάδας ‘Lucha por Amor, Verdad y Justicia’ (Αγώνας για την Αγάπη, την Αλήθεια και την Δικαιοσύνη), στην βόρεια πόλη Μοντερέι:
Un cálido día de Mayo, llama la atención un grupo de mujeres bordando, sentadas, platicando entre ellas, los curiosos se acercan: tres jóvenes de Barcelona, Aram, Gabriel y Guillermo.
-¿Que hacen?-, preguntan a las damas.
- Bordamos por la paz-, contestan en coro.
-¿Entonces es cierto que están en guerra?… -
- No solo en guerra, nos han arrebatado a nuestros hijos…-
Ellas son madres, hermanas y parientes de personas desaparecidas, organizadas en el Colectivo LUPA (Lucha por Amor, Verdad y Justicia, Nuevo León), se reúnen cada jueves, a las 10 de la mañana, en el kiosco Lucila Sabella, en la Macroplaza de Monterrey.
Σε μία ζεστή μέρα τον Μάιο, μία ομάδα γυναικών που πλέκουν, κάθονται, μιλάνε, τραβούν την προσοχή των θεατών που πλησιάζουν: τρεις νεαροί από τη Βαρκελώνη, ο Αράμ, ο Γαβριήλ και ο Γουλιέλμος.
- Τι κάνετε; – ρωτούν τις γυναίκες.
- Κεντάμε για την ειρήνη-, απαντούν οι γυναίκες μαζί.
- Οπότε, είναι αλήθεια ότι βρίσκεστε σε πόλεμο;… -
- Όχι μόνο σε πόλεμο, έχουν πάρει τα παιδιά μας… -
Πρόκειται για μητέρες, αδελφές και συγγενείς αγνοουμένων, που συναντώνται στον σύλλογο LUPA (Αγώνας για την Αγάπη, την Αλήθεια και την Δικαιοσύνη, Nuevo León), και συναντώνται κάθε Πέμπτη στις 10 π.μ., στο περίπτερο Lucila Sabella, στο πάρκο Macroplaza του Μοντερέι.
Ο Martín ολοκληρώνει την δημοσίευσή του καταγράφοντας διαλόγους [es] μεταξύ των γυναικών που έκαναν κεντήματα στην κεντρική πλατεία του Μοντερέι. Οι συνομιλίες τους καλύπτουν τα πάντα από προσκλήσεις συμμετοχής στο πρόγραμμα, μέχρι καταγγελίες για την τρέχουσα κατάσταση βίας στην πόλη:
-Se contactaron con nosotros, nos citaron en una Iglesia, pagamos el rescate, después de dos llamadas, perdimos el contacto-, concluye.
-No hay avance en la investigación, como en la mayoría de los casos, no se puede confiar en la autoridad- coinciden todas.
-También los hombres bordan- comentan ellas, invitando a los tres jóvenes, que escuchan con atención:
-El olvido es muerte…-
-Este bordado va en rojo, es en memoria de Don Alejo Garza Tamez, quién perdió la vida en esta guerra, enfrentando con dignidad a los sicarios que pretendían despojarlo de su propiedad…
Aram, Gabriel y Guillermo toman los bordados, “hilando” las historias escuchadas, cada puntada representa la memoria, la huella tangible. Bordando por la paz, convierte la desconfianza en esperanza. Temor y dolor se transforman en amor.
- Ήρθαν σε επαφή μαζί μας, μας κάλεσαν σε μία εκκλησία, πληρώσαμε τα λύτρα, μετά από δύο κλήσεις, χάσαμε επαφή μαζί τους – καταλήγει.
- Δεν σημειώθηκε πρόοδος στην έρευνα, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπορείτε να βασιστείτε στις αρχές – όλοι συμφωνούν.
- Άνθρωποι επίσης κεντάνε – σχολιάζουν, προσκαλώντας τους τρεις νέους που ακούν προσεκτικά:
- Το να ξεχνάς είναι θάνατος…
- Αυτό είναι κεντημένο με κόκκινο χρώμα, στη μνήμη του Don Alejo Garza Tamez, ο οποίος πέθανε σε αυτόν τον πόλεμο, αντιμετωπίζοντας με αξιοπρέπεια τους δολοφόνους που προσπάθησαν να τον απομακρύνουν από την περιουσία του…
Ο Αράμ, ο Γαβριήλ και ο Γουλιέλμος παίρνουν το κέντημα, “περιδιαβαίνοντας” τις ιστορίες που ακούγονται, κάθε βελονιά αντιπροσωπεύει μία μνήμη, απτά ίχνη. Το κέντημα για την ειρήνη κάνει τη δυσπιστία να γίνει ελπίδα. Ο φόβος και ο πόνος μετατρέπονται σε αγάπη.
Το ιστολόγιο “Red por la Paz en México” [es] περιγράφει το ίδιο κέντημα για το κίνημα της ειρήνης στη Γκουανταλαχάρα:
En Guadalajara hay un grupo que se dedica a Bordar por la Paz. En Facebook aparecen muchas fotos de gente bordando: abuelitas de anteojos, papás con sus niñas, parejas de novios. Hasta una señora en silla de ruedas aparece. Unos están bordando parados, otros medio recostados en el césped, otros sentados en un banco. Bordan en un parque los domingos. Llevan su pañuelo blanco y bordan ahí, en hilo rojo, el nombre de alguna víctima de la violencia.
Το κίνημα έχει επεκταθεί επίσης σε διάφορες πόλεις ανά τον κόσμο, όπως το Τόκιο της Ιαπωνίας.
Αυτή η δημοσίευση είναι μέρος της ειδικής μας κάλυψης Ο Πόλεμος των Ναρκωτικών του Μεξικού.