Ο Anton Nossik, ένας από τους ιδρυτές του ρωσικού Διαδικτύου, επιτυχημένος επιχειρηματίας στο χώρο των μέσων ενημέρωσης και διάσημος blogger, πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 9 Ιουλίου κατά τη διάρκεια της διαμονής του στο εξοχικό ενός φίλου, έξω από τη Μόσχα. Ήταν 51 χρόνων.
Ο Nossik ίδρυσε ή διηύθυνε τους σημαντικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους Lenta.ru, Gazeta.ru, Vesti.ru και NTV.ru (τώρα NewsRu.com) και βοήθησε στο να γίνει δημοφιλές το blogging, γι'αυτό και ήταν γνωστός ως ο “Νονός του ρωσικού διαδικτύου”.
Ο Nossik, που αυτοχαρακτηριζόταν ως “ο πρώτος Ρώσος blogger του πλανήτη”, βοήθησε στο να σημανθεί ο κώδωνας του κινδύνου όταν το καθεστώς του Πούτιν άρχισε να ελέγχει το Ρωσικό Διαδίκτυο, αφού είχε επιτρέψει τη σχετικά ελεύθερη λειτουργία του διαδικτύου τα πρώτα 13 χρόνια της θητείας του.
Ήταν ένας ακούραστος υπερασπιστής της ελευθερίας του λόγου στη Ρωσία. Μερικές φορές έμπλεκε σε μπελάδες για την παθιασμένη πολιτική του: πέρυσι ο Nossik δέχθηκε πρόστιμο 500.000 ρουβλίων ή 7.000 ευρώ για το κάλεσμά του να “εξαφανιστεί η Συρία από το χάρτη”.
Στις ώρες μετά το θάνατό του, Ρώσοι bloggers, δημοσιογράφοι και προσωπικότητες των ΜΜΕ μοιράστηκαν τις αναμνήσεις που είχαν με τον Nossik, τον οποίο θυμούνται ως έναν σκληρά εργαζόμενο που έχτισε το RuNet από το μηδέν και που βοήθησε στο να μετατραπεί στο “μοναδικό μέρος στη Ρωσία για απεριόριστη ελευθερία του λόγου”, όπως έλεγε ο ίδιος.
Ο Pavel Durov, ιδρυτής της VKontakte και της Telegram, έγραψε σε μια ανάρτηση στη VKontakte την Κυριακή ότι ο Nossik “μέχρι τις τελευταίες του μέρες είχε υπερασπιστεί το διαδίκτυο και την κοινή λογική με τις ακριβείς και ζωηρές αναρτήσεις του στο LiveJournal,” το ιστολόγιο στο οποίο έγραφε ο Nossik. Συνέχισε λέγοντας:
Антона будет не хватать. Он был одним из тех редких людей, кто ясно мыслил, ясно излагал, охотно делился своими знаниями и оставался оптимистом. Он всегда поддерживал меня и многих других, а мы часто забывали поддержать его в ответ.
К сожалению, мы уже не сможем вернуть Антону ту теплоту, которой он делился с нами. Но мы можем хранить память о нем и защищать те принципы, которые он защищал, и следовать его примеру – поддерживать друзей, делиться знаниями, сохранять оптимизм и здравомыслие.
Ο Anton δεν θα ξεχαστεί. Ήταν ένας από αυτούς τους σπάνιους ανθρώπους που σκέφτονταν καθαρά, εκφράζονταν καθαρά, που μοιράζονταν πρόθυμα τη γνώση του και παρέμενε αισιόδοξος. Πάντα μας βοηθούσε, εμένα και πολλούς φίλους, αλλά συχνά ξεχνούσαμε να τον υποστηρίξουμε με τη σειρά μας.
Δυστυχώς, δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε αυτή τη ζεστασιά που ο Anton μας έδινε. Αλλά μπορούμε να τον θυμόμαστε υπερασπίζοντας τις αρχές που αυτός υπερασπίζονταν και ακολουθώντας το παράδειγμά του—βοηθώντας φίλους, μοιράζοντας τη γνώση και διατηρώντας την αισιοδοξία και τη φρόνηση.
Η Galina Timchenko, αρχισυντάκτρια του ειδησεογραφικού ιστότοπου Meduza και πρώην συνεργάτιδα του Nossik, μνημόνευσε το αξιοσημείωτο εργασιακό ήθος του φίλου της:
Working 18-20-hour days, sleeping at your keyboard, eating on the run, and again work, work, work. It was impossible to keep up with you. You made demands, you bombarded the newsroom with messages, you shouted and laid into people, you chewed people out and put your foot down, you reigned over us and remade us. You found the time to do ten times more than we, your staff, ever did. You never stopped.
Δούλευες ωράρια 18-20 ωρών, κοιμόσουν πάνω στο πληκτρολόγιό σου, έτρωγες στο πόδι και πάλι πίσω στη δουλειά. Ήταν αδύνατο να ακολουθήσουμε τους ρυθμούς σου. Είχες απαιτήσεις, βομβάρδιζες την αίθουσα σύνταξης με μηνύματα, έβαζες τις φωνές σε όλους, μας κατσάδιαζες και χτυπούσες το χέρι σου στο τραπέζι, μας κυβερνούσες και μας έφτιαχνες από την αρχή. Έβρισκες το χρόνο να κάνεις δέκα φορές περισσότερα πράγματα απ'ότι εμείς, το προσωπικό σου, καταφέραμε ποτέ. Δεν σταματούσες ποτέ.
Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, Αλεξέι Ναβάλνι, σε μια ανάρτηση στη σελίδα του στο LiveJournal, ανέφερε ότι ερωτήθηκε από ένα δημοσιογράφο το 2010 ποιους θεωρούσε τους σημαντικότερους μέντορες στη ζωή του. Μετά από σκέψη, συμπεριέλαβε τον Nossik στη μικρή λίστα του.
Не могу сказать, что уже тогда прямо сильно дружил с ним, но «надо с Носиком это обсудить» постоянно появлялось в моей голове всегда, когда я думал о чем-то связанном с интернетом, IT, медиа, журналистами, блогами, взаимодействию с людьми через интернет и тд.
Потом мы с ним действительно подружились. И я сам и Юля тоже — Носик уже стал др
угом нашей семьи. Он совершенно решающее оказал влияние на мои взгляды и практики, связанные с интернетом и журналистикой. Уверен, что то же самое могут сказать очень многие…Сегодня много кто искренне напишет «для нас это большая утрата». Вот и для нашей семьи тоже.
Δεν μπορώ να πω ότι είχαμε φιλική σχέση τότε αλλά πάντα έλεγα μέσα μου, “πρέπει να το συζητήσω αυτό με τον Nossik” όποτε σκεφτόμουν κάτι που σχετιζόταν με το διαδίκτυο, την τεχνολογία πληροφοριών, τα μέσα ενημέρωσης, τους δημοσιογράφους, τα ιστολόγια, τη διαδικτυακή συνεργασία με άλλα άτομα, κ.τ.λ..Μετά γίναμε φίλοι. Εγώ και η Yulia [σύζυγος του Navalny] θεωρούσαμε τον Nossik μέλος της οικογένειάς μας. Είχε μια απόλυτα καθοριστική επιρροή στις απόψεις και τις πράξεις μου που σχετίζονταν με το διαδίκτυο και τη δημοσιογραφία. Είμαι σίγουρος ότι και άλλοι μπορούν να πουν το ίδιο…Σήμερα πολλοί γράφουν ότι “[ο θάνατος του Anton] είναι μια μεγάλη απώλεια για μας.” Και για την οικογένειά μας ισχύει το ίδιο.
Ο πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ εξέφρασε τα συλλυπητήριά του γράφοντας στο Facebook ότι ο Nossik ήταν ένας “πραγματικός επαγγελματίας, ένας πρωτοπόρος του ρωσικού διαδικτύου, ένας ευφυής και ταλαντούχος άνθρωπος. Το όνομά του ήταν συνδεδεμένο με τη δημιουργία αξιόλογων διαδικτυακών πηγών και προγραμμάτων που είναι δημοφιλή ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών γενεών και πεποιθήσεων. Κατόρθωσε πολλά. Ευλογημένη να είναι η μνήμη του.”
Σε μια ανάρτηση της Telegram, ο Leonid Volkov, Αρχηγός Επιτελείου του Ναβάλνι, μνημόνευσε τη φιλική συμπεριφορά του Nossik. “Γινόταν φίλους με όλους, έφερνε κοντά τις πιο διαφορετικές γενιές και άτομα από τα πιο διαφορετικά επαγγέλματα. Δεν υπάρχουν πολλοί σαν κι αυτόν και τώρα υπάρχουν ακόμα λιγότεροι. Ο Anton θα μας λείψει πολύ.”
Το RuNet Echo θα ήθελε να συμμετέχει στη χορωδία αποχαιρετισμών και να ευχαριστήσει τον Anton για όλες τις συνεισφορές του στο RuNet. Θα μας λείψεις, Anton. Αναπαύσου εν ειρήνη.