Μια μέρα μετά την επίθεση στη Ράμπλα, η Βαρκελώνη λέει #NoTincPor: “Δεν φοβάμαι”

Meme de Barcelona de luto. Ilustración ampliamente compartida en Twitter bajo la etiqueta #NoTincPor

Εικόνα με τη Βαρκελώνη σε πένθος. Αναρτήθηκε πολλές φορές στο Twitter με ετικέτα #NoTincPor

Ολόκληρη η Ισπανία είναι σε πένθος και αντιστέκεται. Η επίθεση της Πέμπτης, 17 Αυγούστου, σε μια από τις πιο πολυσύχναστες λεωφόρους της Βαρκελώνης, τη Ράμπλα, άφησε μέχρι αυτή τη στιγμή 13 ανθρώπους νεκρούς και κρατά τις αρχές σε εγρήγορση και σοκάρει τους κατοίκους και τους επισκέπτες μιας από τις πιο τουριστικές πόλεις της Ευρώπης. Αυτή την επίθεση ακολούθησε μια άλλη, μόλις λίγες ώρες μετά, στη λουτρόπολη Καμπρίλς, στην οποία 6 άτομα, συμπεριλαμβανομένης μιας αστυνομικού, τραυματίστηκαν και ένα απεβίωσε. Η επίθεση στο Καμπρίλς απέτυχε χάρη στην επέμβαση των δυνάμεων ασφαλείας της Καταλονίας, τους Mossos d'Esquadra, αλλά οι επιπτώσεις ήταν μεγάλες.

Παρόλο που τα γεγονότα είναι πρόσφατα, πολλά άτομα συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Καταλονίας για να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα με ενός λεπτού σιγή. Το λεπτό πένθους τελείωσε με εκφράσεις αλληλεγγύης και συλλογικής δύναμης από τις φωνές αυτών που αμέσως φώναξαν No Tinc Por: Δεν φοβάμαι.

Δίκτυα προβληματισμού και αντίστασης

Αμέσως το Twitter έκανε αναφορές στα άτομα της Πλατείας Καταλονίας και οι χρήστες του ανάρτησαν διάφορες εκφράσεις υποστήριξης προς τη Βαρκελώνη με την ετικέτα #NoTincPor, η οποία έγινε παγκόσμια τάση:

Χιλιάδες φωνάζουν το σύνθημα “Δεν φοβάμαι” στη Βαρκελώνη. Δεν φοβόμαστε.

Ανακαταλαμβάνοντας τη Ράμπλα, μαζί με χιλιάδες άλλους που φωνάζουν “Δεν φοβάμαι”

# Βαρκελώνη #Notincpor Όλοι κόντρα στον τρόμο που κάποιοι λίγοι θέλουν να σπείρουν στον κόσμο!

Και η δήμαρχος της Βαρκελώνης, Άντα Κολάου, σημείωσε:

Ο φόβος δεν θα νικήσει. Προχωράμε ξανά στη Ράμπλα και το κάνουμε με ελευθερία και αγάπη για την πόλη μας και για τη ζωή μας.

Άλλοι έγραψαν πιο βαθυστόχαστα κείμενα για το τι μπορεί να σημαίνουν οι επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις τα τελευταία χρόνια. Ιδέες γύρω από τις διαφορές, τις μεταναστευτικές πολιτικές, τις διεθνείς συμμαχίες, την πρόσφατη ιστορία και το δυνατό χτύπημα που σημαίνει η απώλεια αθώων ζωών οδήγησαν τον Martí Rodríguez Vidal στο να καλέσει σε έναν βαθύ προβληματισμό, και όπως πολλοί άλλοι, άφησε τη μαρτυρία του σχετικά με τις επιθέσεις στο Medium:

… la verdad -en toda su pureza y en toda su dureza- es que en días como hoy, lo que realmente le apetecería a uno es bajarse del mundo. […] Pero además, a uno le gustaría bajarse de esto por la tremenda pereza intelectual de hacer un juicio justo. De poner matices y no generalizar. Hay que buscar más causas que el puro odio irracional. Porque si sembramos la venda en los ojos, los pasos de página y las vueltas a la normalidad, recogeremos más atentados. Seguro. La dinámica terrorista está en marcha y se retroalimenta. […] ¿Quién, en una situación normal, toma la decisión de matar a desconocidos? […] ¿En qué momento piensa que los culpables de su fracaso social son los que le rodean? ¿Es posible que el que vive en el Raval pueda sentirse abandonado por la sociedad?

…η αλήθεια -σε όλη της την αγνότητα και όλη της την σκληρότητα- είναι ότι σε μέρες όπως η σημερινή, αυτό που θέλει κανείς είναι να αφήσει τον κόσμο. […] Ακόμα, θέλει κανείς να αφήσει όλα αυτά λόγω της τεράστιας πνευματικής οκνηρίας για να κρίνει σωστά. Για να διαφοροποιήσει και να μην γενικοποιήσει. Πρέπει να βρούμε περισσότερες αιτίες και όχι μόνο το αλόγιστο μίσος. Γιατί εάν σπέρνουμε το να δένουμε τα μάτια μας με μαντήλι και να μη βλέπουμε, να γυρίζουμε απλά σελίδα και να επιστρέφουμε στην κανονικότητα, θα θερίσουμε περισσότερες επιθέσεις. Σίγουρα. Η τρομοκρατική δυναμική βρίσκεται σε εξέλιξη και ανατροφοδοτείται. […] Ποιός, υπό κανονικές συνθήκες, αποφασίζει να σκοτώσει αγνώστους; […] Ποια στιγμή σκέφτεται ότι οι υπεύθυνοι της κοινωνικής του αποτυχίας είναι αυτοί που βρίσκονται γύρω του; Είναι πιθανό αυτός που μένει στο Ραβάλ να νιώθει εγκαταλειμμένος από την κοινωνία;

Και συνεχίζει:

… los que tenemos el atrevimiento de escribir tenemos el deber de hablar de la esperanza. No por imperativo sintáctico, ni moral; sino por pura humanidad. ¿Saben que hoy un taxista musulmán ha hecho varios viajes para transportar a los afectados del atentado, no les ha cobrado nada y les ha dicho “no todos somos iguales”? ¿Que los hoteles de la zona del atentado han abierto sus puertas a los afectados y les han dado habitaciones gratuitamente?¿Que decenas de policías y Mossos de Esquadra se han jugado la vida por nuestra seguridad?¿Que en apenas un par de horas todos los hospitales han alcanzado el límite de la sangre que pueden almacenar por la respuesta masiva de la gente que ha ido a donar sangre?

Eso también son preguntas. Y son esperanza.

…αυτοί που τολμάμε να γράψουμε, έχουμε το καθήκον να μιλήσουμε για την ελπίδα. Όχι από συντακτική υποχρέωση, ούτε από ηθική, αλλά από γνήσια ανθρωπιά. Ξέρετε ότι σήμερα ένας μουσουλμάνος οδηγός ταξί έκανε πολλές διαδρομές για να μεταφέρει τους πληγέντες της επίθεσης, δεν τους χρέωσε τίποτα και τους είπε “δεν είμαστε όλοι το ίδιο”; Ότι τα ξενοδοχεία της περιοχής άνοιξαν τις πόρτες τους στους πληγέντες και τους παρείχαν δωρεάν δωμάτια; Ότι δεκάδες αστυνομικοί και Mossos de Esquadra ρίσκαραν τη ζωή τους για την ασφάλειά μας; Ότι σε μόνο δύο ώρες όλα τα νοσοκομεία είχαν φτάσει στο όριο του αίματος που μπορούν να αποθηκεύσουν λόγω της μαζικής απάντησης των ανθρώπων που πήγαν να δώσουν αίμα;

Και αυτές είναι ερωτήσεις. Και είναι ελπίδα.

Αλληλεγγύη στο διαδίκτυο και σεβασμός στα θύματα

Κατά τη διάρκεια της επίθεσης, η Εθνική Αστυνομία της Ισπανίας ανάρτησε αυτή την ευχαριστία για το σεβασμό απέναντι στα θύματα:

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ όλα τα μέσα ενημέρωσης και τους ιδιώτες που σβήνετε και παραλείπετε σκληρές εικόνες των θυμάτων και των αστυνομικών επιχειρήσεων. Σεβασμός

Σήμερα, η χρήστης του Twitter “Dora” ανέφερε ότι η καταλανική εταιρεία σουπερμάρκετ, Caprabo, αρνήθηκε να βάλει σε πώληση ισπανικές εφημερίδες που έφεραν γραφικές φωτογραφίες των θυμάτων στα εξώφυλλά τους.

Σεβασμός

Κατά τη διάρκεια των αστυνομικών επιχειρήσεων, τα δίκτυα δεν ανάρτησαν φωτογραφίες και βίντεο της επίθεσης τόσο για λόγους σεβασμού όσο και για να μην μοιραστούν ευαίσθητες πληροφορίες με τους δράστες της επίθεσης. Εμπνεόμενα από τους κατοίκους των Βρυξελλών, στην επίθεση του 2015, τα δίκτυα γέμισαν με φωτογραφίες ζώων.

Οι εκφράσεις αλληλεγγύης στο διαδίκτυο και η κινητοποίηση της πόλης δείχνουν ότι αυτό που φαίνεται να παραμένει στις αντιλήψεις των Βαρκελωνέζων και των επισκεπτών είναι ότι θα προσπαθήσουν να θυμούνται την Ράμπλας όπως ο διάσημος συγγραφέας Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα:

La calle más alegre del mundo, la calle donde viven juntas a la vez las cuatro estaciones del año, la única calle de la tierra que yo desearía que no se acabara nunca, rica en sonidos, abundante de brisas, hermosa de encuentros, antigua de sangre: Rambla de Barcelona.

Ο πιο εύθυμος δρόμος του κόσμου, ο δρόμος όπου συγκατοικούν παράλληλα και οι τέσσερεις εποχές του χρόνου, ο μοναδικός δρόμος της γης που θα ήθελα να μην τέλειωνε ποτέ, πλούσιος σε ήχους, με άφθονη αύρα, όμορφος με συναντήσεις, αρχαίος στο αίμα: η Ράμπλα της Βαρκελώνης.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.