- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Μπαχρέιν: Συνάντηση με ένα κορίτσι από το Ιράκ στη Συρία

Κατηγορίες: Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Ιράκ, Μπαχρέιν, Συρία, Ανθρωπιστική ανταπόκριση, Θρησκεία, Μέσα των πολιτών, Μετανάστευση, Νεολαία, Οικονομικά & επιχειρηματικότητα, Πόλεμος - Συγκρούσεις, Πρόσφυγες, Ταξίδια

Η blogger από το Μπαχρέιν One in a Million [1] (ar) βρέθηκε πριν πολλά χρόνια στη Συρία, όπου συνάντησε ένα κορίτσι από το Ιράκ, που της έδωσε πολλή τροφή για σκέψη σχετικά με τις συνθήκες των Ιρακινών προσφύγων και το σπαραγμό που τους έφερε ο πόλεμος στο Ιράκ.

Η One in a Million επισκέφθηκε το ναό της Sayeda Zeinab [2], εγγονής του Προφήτη Μωάμεθ [3] και κόρης του Ιμάμ Αλί [4], στη Δαμασκό, ένα ιερό μέρος για τους Σιίτες [5]Μουσουλμάνους.

بين صلاة المغرب و العشاء، قررت أن أسترق النظر في أرجاء الحرم المطهر و أن أملأ عينيّ بالمشاهد حولي. فهنا رجل
طاعن في السن قد جلس ليقرأ الزيارة المفجعة و عيناه تسترسلان بالدموع طالباً رحمة ربه، و هناك نساء من شبه القارة
الهندية قد تحلقن حول مقرئ يتلو عليهن ما جرى على العقيلة في كربلاء.
أخذت نفساً عميقاً لأملأ رئتي بالهواء العليل الذي لا يهب إلا في مشاهد العصمة و الطهارة.
استدرت حولي لتسجل ذاكرتي جميع التفاصيل و لتسجل ذاكرتي أنني قد أديت صلاتي في ليلةٍ صيفيةٍ في إحدى أطهر بقاع الأرض.
و بينما أنا في هذه الحالة الوجدانية، فاجأتني طفلة صغيرة قد تكون ابنة سبع أو ثمان سنوات. حملقت في وجهي و بادرتني
بالسؤال على استحياء: ” إنتو من البحرين؟
Μεταξύ των προσευχών Μαγκρέμπ [6]και Ίσα [7], αποφάσισα να ρίξω μια πιο προσεκτική ματιά στο ιερό και να κοιτάξω προσεχτικά τη σκηνή γύρω μου. Είδα έναν ηλικιωμένο άνδρα να διαβάζει την τρομακτική ziyara [8], με τα μάτια του να γεμίζουν δάκρυα, καθώς προσευχόταν για συγχώρεση από τον Αλλάχ. Υπήρχαν επίσης γυναίκες από την ινδική υπο-ήπειρο, που περιέβαλλαν έναν αναγνώστη που τους αποκάλυψε τι συνέβη στη Zainab στην Καρμπάλα. [9] Πήρα μια βαθιά ανάσα κα γέμισα τους πνεύμονές μου με το αεράκι που φυσά μόνο σε τέτοια περιβάλλοντα αγνότητας και καθαρότητας. Γύρισα τριγύρω για να γραφτεί στη μνήμη μου ότι έκανα τις προσευχές μου μια ήρεμη νύχτα σε ένα από τα πιο αγνά σημεία της Γης. Ενώ βρισκόμουν σε αυτή την έκσταση, με εξέπληξε ένα μικρό κορίτσι, το πολύ οχτώ χρονών. Με κοίταξε και ρώτησε: «Είσαι από το Μπαχρέιν;» .
سؤالها عادي جداً، بل أصبح سؤالها معتاداً بالنسبة لي في بلاد الشام.
أجبتها بالإيجاب و دار بيننا حديث مقتضب لأكتشف أن الفتاة عراقية أجبرت على العيش مع أهلها في سوريا هرباً من الحمام الدموي العراقي.
كم أهوى الشاعرية في اللهجة العراقية.
قررت أن أقوم بعدها لصلاة العشاء. جلست الصغيرة بجانبي و لا زالت تنظر إلي بنظراتٍ لم أعرف سرها. نظراتها مختلفة، اختلطت فيها البراءة و الحزن و معانٍ أخرى لم أكد أصل إليها.
سألت الصغيرة عن اسمها فأجابتني: “زينــب”.
زين أب.. زينب، في حرم السيدة زينب.
لم تفارقني الطفلة فدعوتها إلى الصلاة معي. صلاتي كانت قصراً، و أثار استغرابي أنها صلّت قصراً معي
Η ερώτησή της ήταν φυσιολογική, στην πραγματικότητα μια πολύ συχνή ερώτηση για εμάς στο Λεβάντε [10], της απάντησα και είχαμε μια σύντομη συζήτηση, στην οποία ανακάλυψα ότι ήταν από το Ιράκ και αναγκάστηκε να ζήσει στη Συρία με την οικογένειά της, που δραπέτευσαν από το λουτρό αίματος στο Ιράκ. Πώς αγαπώ τον ποιητικό ήχο της ιρακινής προφοράς. Αποφάσισα αργότερα να κάνω την προσευχή Ίσα, ενώ το κορίτσι συνέχισε να κάθεται κοντά μου και να με κοιτάει για έναν λόγο που δεν ήξερα. Η εμφάνισή της ήταν διαφορετική – αθωότητα, θλίψη και άλλες έννοιες που δεν μπορούσα να σκάψω βαθύτερα. Ρώτησα το κορίτσι πώς το λένε και εκείνη απάντησε: «Zainab». Zain Ab .. Zainab στο Παρεκκλήσι της Zainab. Το κορίτσι δεν με άφηνε κι έτσι την κάλεσα να προσευχηθεί μαζί μου Η προσευχή μου ήταν Qasr (Όταν ταξιδεύεις μεγάλες αποστάσεις, μπορείς να συντομεύσεις ορισμένες προσευχές, μια πρακτική γνωστή ως qasr ) και ήμουν έκπληκτη που προσευχήθηκε και εκείνη Qasr.
بعد التسليم.. لمعت دمعة يتيمة في عينيها و دنت مني و همست في أذني: ” ما عدكم ثياب زيادة؟”
قالتها بصوتٍ خافت لم أكد أسمعه. لم ترد أن تبين لكل من هناك أنها بحاجة إلى ملابس. لم تكن تريد أن يسمعها الناس.
قالتها باستحياء عظيم و رأسها مطرق في الرخام الذي يزين أرضية الحرم.
قلت لها باستفهام و فضول: “ليش؟”
رفعت رأسها إلى السماء و في عينيها ألف نجمة و ألف دمعة.
قالت بصوتٍ كسير.. ” أبويه راح العراق من ست أشهر و لحين ما رجع”.
كادت أن تهرب دمعة حبيسة من عينها لكنها خنقتنها بين مقلتيها
Μετά τις προσευχές μας, παρατήρησα ένα δάκρυ στα μάτια της και ήρθε κοντά μου και ψιθύρισε: “Έχετε επιπλέον ρούχα;” Το είπε με τόσο χαμηλό τόνο που δυσκολευόμουν να την ακούσω. Δεν ήθελε να δείξει σε όλους μας γύρω από το ότι χρειαζόταν ρούχα. Δεν ήθελε να την ακούσει ο κόσμος. Το είπε με συστολή και με το κεφάλι χαμηλωμένο, κοιτάζοντας το μαρμάρινο δάπεδο του ιερού. Με περιέργεια ρώτησα: “Γιατί;” Σήκωσε το κεφάλι της στον ουρανό και στα μάτια της ήταν χίλια αστέρια και δάκρυα. Με σπασμένη φωνή, είπε: «Ο πατέρας μου πήγε στο Ιράκ πριν από έξι μήνες και δεν επέστρεψε ακόμα». Ένα δάκρυ θα κυλούσε από τα μάτια της, αλλά το έκρυψε.
و عرفت حينها أنها ليست كغيرها من الأطفال هناك.
لم تكن تشحذ المال أو الملابس من غيرها بعلانية. لم تكن تتبع الزوار و تمد يد الحاجة لهم.
استغرقت وقتاً طويلاً حتى يخرج السؤال من بين شفتيها.
كم هو مرٌ الفقر، و كم هي صعبة الحاجة.
و كم هو قاسٍ هذا العالم الذي لا يُنصف الصغيرة زينب.
مسحت رأسها الصغير بسرعة و أنا أفكر في قرارة نفسي.. كيف سيرجع والدها؟ متى سيعود؟ بل هل سيعود أبداً؟
هناك ألف ألف زينب بيننا.. لكننا لا ندرك ذلك.
زينب ضاعت وسط الزحام و معها ضاعت آخر ذرات إيماني بهذا العالم.
Συνειδητοποίησα τότε ότι δεν ήταν σαν τα άλλα παιδιά. Δεν ζητιάνευε χρήματα ή ρούχα δημόσια, όπως άλλοι. Δεν ακολουθούσε τους επισκέπτες στο ιερό, να τους τείνει τα χέρια. Της πήρε πολύ χρόνο να ζητήσει κάτι. Πόσο πικρή η φτώχεια! Και πόσο δύσκολο να βρίσκεσαι σε ανάγκη! Και πόσο άθλιος αυτός ο κόσμος, που δεν αποδίδει δικαιοσύνη στη Zainab! Kρατούσα το κεφάλι της και σκεφτόμουν αν ο πατέρας της θα επιστρέψει ποτέ. Πότε θα επιστρέψει; Πώς θα επιστρέψει; Υπήρχαν χιλιάδες Zainab ανάμεσά μας, αλλά δεν το γνωρίζαμε. Η Zainab χάθηκε σε αυτή τη συμφόρηση και μαζί της έχασα όλη την πίστη στον κόσμο.