[1]Βλέποντας καταχωρήσεις στον σέρβερ επί τόπου. CC-BY David Luswata.
Όταν χτυπάει η καταστροφή, η ικανότητα να βασιζόμαστε σε ακριβείς πληροφορίες μπορεί να έχει διαφορά για τις ομάδες άμεσης δράσης. Πληροφορίες για το πού ζουν οι άνθρωποι, τους καλύτερους τρόπους εισόδου και εξόδου, καθώς και τοποθεσίες νερού και άλλων βασικών αναγκών έχουν μεγάλη σημασία για όσους εργάζονται για να σώσουν ζωές.
Δυστυχώς, οι ευάλωτοι άνθρωποι, ιδίως εκείνοι που ζουν σε αγροτικές κοινότητες, είναι πιθανότερο να ζουν σε περιοχές που δεν έχουν χαρτογραφηθεί σωστά.
Το πρόγραμμα Missing Maps [2], ένα ανοιχτό, συνεργατικό εγχείρημα, εργάζεται για να συμπληρώσει αυτές τις “απούσες” πληροφορίες. Συνδυάζοντας το έργο των εθελοντών που συνεισφέρουν απομακρυσμένα, ντόπιων ηγετών κοινοτήτων και ανθρωπιστικών οργανώσεων, το έργο λειτουργεί παράλληλα με την πλατφόρμα OpenStreetMaps για να συλλέγει δεδομένα ελεύθερα και ανοιχτά.
Εθελοντές σε όλο τον κόσμο συμμετέχουν [3]εξετάζοντας δορυφορικές εικόνες για να εντοπίσουν και να χαρτογραφήσουν κτίρια, δρόμους και άλλα σημαντικά ορόσημα. Μπορούν να το κάνουν στον δικό τους ελεύθερο χρόνο ή ως μέρος ενός οργανωμένου “map-αθωνίου [4]“. Αυτές οι αρχικές πληροφορίες μπορούν στη συνέχεια να επαληθευτούν από ομάδες επιτόπου σε στενή επαφή με τους ηγέτες της κοινότητας.
Ένα από τα μεγαλύτερα έργα των Missing Maps πραγματοποιήθηκε στη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία και τη Γουινέα για να χαρτογραφήσει πάνω από 7.000 κοινότητες [5]που επλήγησαν σοβαρά από την πρόσφατη επιδημία Έμπολα [6]. Μετά από αυτό το χαρτογραφικό έργο, ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν πλέον πρόσβαση σε ακριβή ονόματα και τοποθεσίες για αυτά τα χωριά, κάτι που μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε κάθε μελλοντική ανταπόκριση σε κρίσεις.
[5]Η περιοχή του έργου και οι κοινότητες με επισκέψεις για ταχεία αξιολόγηση και λεπτομερή χαρτογράφηση. CC-BY Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός.