- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Η διαρκής αναζήτηση της δικαιοσύνης μιας μητέρας για τους αγνοούμενους του Κασμίρ

Κατηγορίες: Νότια Ασία, Ινδία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διαδηλώσεις, Μέσα των πολιτών, Πόλεμος - Συγκρούσεις, Πολιτική, Ψηφιακός ακτιβισμός
[1]

Η Parveena Ahangar. Στιγμιότυπο οθόνης από βίντεο του YouTube από την κοινότητα VideoVolunteers.

Αυτό το δημοσίευμα γράφτηκε αρχικά από την Madhura Chakraborty [2] και εμφανίστηκε αρχικά στο Video Volunteers, μία βραβευμένη διεθνή κοινοτική οργάνωση μέσων ενημέρωσης που εδρεύει στην Ινδία. Μία τροποποιημένη έκδοση δημοσιεύεται παρακάτω ως μέρος συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου με το Global Voices.

Η απώλεια ενός παιδιού είναι αρκετά δύσκολη. Φανταστείτε όμως ότι δεν γνωρίζετε πού βρίσκεται και περιμένετε 27 χρόνια. Μια νύχτα το 1990, ο 17χρονος γιος της Parveena Ahangar αιχμαλωτίστηκε από παραστρατιωτικό προσωπικό [3] από την περιοχή Batamaloo της Σριναγκάρ [4], πρωτεύουσας του Ινδικού κρατιδίου Τζάμου και Κασμίρ, με την υποψία ότι ήταν μαχητής.

Η Parveena περιμένει από τότε για κάποια οριστικά νέα σχετικά με τη μοίρα του γιου της. Και δεν είναι η μόνη. Οι ανεπίσημες εκτιμήσεις των ομάδων ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταδεικνύουν το ποσοστό των “εξαφανισμένων ανθρώπων” σε πάνω από 8.000 [5]. Παράλληλα, πρόκειται για οριστική απόδειξη μη σημαδεμένων, μαζικών τάφων [6] στο Κασμίρ που περιέχουν τα απομεινάρια πάνω από 7.000 ανθρώπων.

Το μουσουλμανικής πλειοψηφίας Κασμίρ [7] διαιρείται γεωγραφικά μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν και διεκδικείται πλήρως κι από τα δύο. Δώδεκα εκατομμύρια ζουν στην iνδική μεριά του Κασμίρ και πολλοί θέλουν [8] ανεξαρτησία. Από το 1989, περισσότεροι από 68.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε σποραδικές εξεγέρσεις και επακόλουθες επιθέσεις της Ινδίας. Σήμερα, είναι η πιο στρατιωτικοποιημένη ζώνη στον κόσμο, με την παρουσία περισσότερων από μισό εκατομμύριο στρατιώτες [9].

Η κοινωνική λειτουργός και ανταποκρίτρια της κοινότητας Video Volunteers, Nadiya Shafi [10] αναφέρεται [11] σχετικά με την αντίσταση των γονέων των εξαφανισμένων, με επικεφαλή την Parveena:

Μέχρι το 1994, η πεισματάρικη αποφασιστικότητα της Parveena να αποκτήσει δικαιοσύνη οδήγησε στη δημιουργία του Συλλόγου Γονέων Εξαφανισμένων (APDP) [12]. Η Parveena ταξιδεύει σε απομακρυσμένες περιοχές του αγροτικού Κασμίρ και αναζητά τις οικογένειες ανθρώπων που είχαν απαχθεί, κυρίως από τις Ινδικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, που δεν είχε ξαναδεί. Η ίδια σχολιάζει:

Έπρεπε να βάλω στην άκρη την μπούργκα. Έπρεπε να εμφανιστώ σε δικαστήρια, να επισκεφτώ στρατιωτικά κέντρα ανάκρισης. Δεν ήταν δυνατόν να τα κάνω όλα αυτά με την μπούργκα. Το έκανα για τον γιο μου.

Η βίαιη εξαφάνιση είναι μόνο μια από τον μακρύ κατάλογο των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα οποία κατηγορούνται το Ινδικό κράτος και η στρατιωτική διοίκηση στο Κασμίρ. Ωστόσο, δεν υπήρξε ποτέ προσπάθεια να επιτραπεί στον νόμο να ακολουθήσει την πορεία του και να διεξάγει ανεξάρτητες έρευνες για τις περιπτώσεις αυτές.

Από το 1993, έχει απαγορευθεί η είσοδος [13] στην κοιλάδα του Κασμίρ, στον Ειδικό Εισηγητή των Ηνωμενων Εθνών για τα βασανιστήρια. Ο νόμος για τις Ειδικές Εξουσίες των Ενόπλων Δυνάμεων [14] (AFSPA) της χώρας και ο νόμος περί Δημοσίας Ασφάλειας (PSA) δίνουν ατιμωρησία στο ένοπλο προσωπικό του κράτους στο όνομα της καταπολέμησης των ανταρτών. Οι δρακόντεροι νόμοι δίνουν στα στρατεύματα το δικαίωμα να πυροβολούν για να σκοτώσουν. να συλλαμβάνουν κάποιον από την ηλικία των 12 με βία και χωρίς ένταλμα, να εισέρχονται και να ψάχνουν οποιοδήποτε μέρος και να σταματούν και να ερευνούν οποιοδήποτε όχημα, να καταλαμβάνουν ή να καταστρέφουν περιουσιακά στοιχεία σε επιχειρήσεις αντιμετώπισης περιστατικών, και να κρατούν τους κατοίκους του Κασμίρ για δύο χρόνια χωρίς να τους αποδίδουν κατηγορίες. Δεν μπορεί να υπάρξει δίωξη, αγωγή ή άλλη νομική διαδικασία εναντίον του οποιουδήποτε που ενεργεί βάσει αυτών των νόμων.

Σε καμία περίπτωση παραβίασης δικαιωμάτων από βασανιστήρια στέρησης που οδήγησαν σε δολοφονίες, εξαφανίσεις, βιασμούς οι κατηγορούμενοι δεν έχουν δικαστεί από τα πολιτικά δικαστήρια. Στην πιο επίκαιρη περίπτωση των τελευταίων χρόνων, το δικαστήριο των ενόπλων δυνάμεων ανέστειλε τις καταδικαστικές ποινές [15] πέντε μελών του συντάγματος Rajputana Rifles του Ινδικού στρατού για να δελεάσουν τους χωρικούς του Κασμίρ με την υπόσχεση για θέσεις εργασίας και να τους σκοτώσουν, κάνοντάς το να φανεί σαν πράξη των μαχητών.

Παρά την αποτυχία του δικαστικού σώματος να αντιμετωπίσει επιτυχώς κάποια από τα λάθη που διαπράχθηκαν στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, η Parveena επέμεινε, ταξιδεύοντας από το Κασμίρ στο Δελχί και τη Γενεύη για να προσφύγει ενώπιον των σωμάτων των διεθνών δικαιωμάτων.

Δεν ήταν εύκολο να συγκεντρωθούν οι γονείς, οι σύζυγοι και τα παιδιά των εξαφανισθέντων ατόμων στην κοιλάδα. Οι περισσότεροι συγγενείς ανήκουν σε φτωχές, αγροτικές οικογένειες, συχνά χωρίς πρόσβαση σε δικηγόρους και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Parveena είπε:

Συχνά απειλούνταν να μην καταθέσουν Πρώτες Αναφορές Έκθεσης [16] (FIRs) και η αστυνομία δεν θα καταχωρούσε επίσης τις υποθέσεις. Τους διαβεβαίωσα ότι τίποτα δεν θα τους συμβεί, ότι θα είμαι πάντα μπροστά τους και ότι τους χρειαζόμουν να είναι πίσω μου. Έχουμε ταξιδέψει ακόμη και στο Δελχί και διαμαρτυρηθήκαμε και κάναμε απεργίες πείνας στο μνημείο Jantar Mantar [17].

Ο ακτιβισμός και ο πασιφισμός της, της κέρδισαν το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 2005 [18]. Η Parveena παραμένει σταθερή στους στόχους της:

Ο νόμος υπάρχει μόνο για τον στρατό, τη Δύναμη για την Ασφάλεια των Συνόρων, τις Ειδικές Δυνάμεις; Μας προσφέρουν αποζημίωση 100.000 ινδικών ρουπιών [1.540 δολάρια ΗΠΑ]. Δεν θέλουμε τα χρήματά τους. Θέλουμε τα παιδιά μας πίσω.

Η Ινδία έχει υπογράψει αλλά δεν έχει επικυρώσει [19] τη Διεθνή Σύμβαση για την προστασία όλων των ατόμων από τις βίαιες εξαφανίσεις. Με τον ακούραστο ακτιβισμό της, η Parveena ελπίζει να δημιουργήσει αρκετή διεθνή πίεση στην Ινδία για να αντιμετωπίσει την βίαιη εξαφάνιση ως το ποινικό αδίκημα που είναι.

Οι Video Volunteers διαχειρίζονται το μοναδικό δίκτυο αναφορών της Ινδίας που επικεντρώνεται αποκλειστικά στην παροχή ευρείας κάλυψης από τις φτωχότερες, λιγότερο προσβάσιμες περιοχές των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην Ινδία.