Boris Nemtsov και η κόρη του, Zhanna. Φωτογραφία: Facebook

Πριν από δύο χρόνια, ο Μπόρις Νεμτσόφ, πρώην Ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός, ο οποίος είχε γίνει ηγέτης της πολιτικής αντιπολίτευσης, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στη Μόσχα. Ήταν 55 ετών και τέσσερις σφαίρες στο κεφάλι, την καρδιά, το συκώτι και το στομάχι τον σκότωσαν, καθώς διέσχιζε τη Γέφυρα Μπολσόι Μοσκβορέτσκι μπροστά από το Κρεμλίνο.

Την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017, μια ημέρα πριν από τη δεύτερη επέτειο από τη δολοφονία του Nemtsov, χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους στη Μόσχα για να γιορτάσουν τη ζωή του και να θρηνήσουν την απώλειά του. Στο σημείο του θανάτου του, στη διάβαση της Γέφυρας Μπολσόι Μοσκβορέτσκι, ακτιβιστές έχουν στήσει ένα πρόχειρο μνημείο, αντί επίσημης πλάκας, την οποία η πόλη αρνήθηκε να εγκαταστήσει. Οι εργάτες του Δήμου καθαρίζουν τακτικά τα λουλούδια, τα κεριά και τις φωτογραφίες, αλλά οι υποστηρικτές του Nemtsov πάντα αποκαθιστούν το μνημείο μόλις έχουν φύγει τα συνεργεία καθαρισμού.

Τη Δευτέρα, ένα από τα τέσσερα παιδιά του Nemtsov, η Zhanna Nemtsova, δημοσίευσε μια επιστολή στον πατέρα της στο Facebook. Η Zhanna ζει σήμερα στη Γερμανία, εργάζεται ως δημοσιογράφος της Deutsche Welle. Έφυγε από τη Ρωσία τον Ιούνιο του 2015, λέγοντας ότι είχε υποστεί απειλές θανάτου. Παρακάτω είναι μια πλήρης μετάφραση της επιστολής της στον εκλιπόντα πατέρα της.

Письмо отцу
Нет ни единого дня, чтоб я не думала о тебе. И я могу совершенно определенно сказать, что спустя два года ты ,мой отец- для меня главный и самый любимый человек в моей жизни. Таковым ты был при жизни и таковым остался после своей трагической гибели.
Эта потеря стала для меня совершенно неожиданной и я до сих пор не могу смириться с твоей гибелью. Этого не должно было случиться, но это случилось. Внезапно и навсегда.
Я неверующий человек, но тем не менее я надеюсь, что придет день, когда мы с тобой поговорим обо всем на свете.
Но сейчас тебя нет среди нас. Ты обладал магической силой, ты притягивал к себе совершенно разных людей и делал это не из надобности. Просто так получалось.
Тебе нравилось общаться, тебе нравились люди и ты страстно любил жизнь. Часто бывало так, что кто-то не соглашался с тобой, не одобрял твою деятельность,но тебя это не так волновало. Само человеческое общение было ценностью. Ты совмещал в себе невероятное: верность принципам и понимание тех, кто думал и поступал по-другому в силу разных причин.
Папа, я знаю, что ты не хотел и не думал, но ты стал героем. Героем нашего времени.
Твое имя стало именем нашей страны, которые вписано в нашу историю твоей жизнью и твоей кровью. Ты знаешь, как мало мы можем сделать, но мы делаем все что можем, чтобы реализовать то, во что ты верил и за что тебя убили. Я хочу, чтобы ты знал, а ты сомневался- для меня большая честь и везение быть твоей дочерью. И я надеюсь, что я хотя бы частично оправдала твои ожидания.
Жанна

Γράμμα στον πατέρα μου

Δεν έχει περάσει μέρα που να μη σε σκέφτομαι. Μετά από δύο χρόνια, μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά ότι εσύ, ο πατέρας μου, παραμένεις το κεντρικό και πιο αγαπημένο πρόσωπο της ζωής μου. Ήταν αλήθεια όταν ζούσες και είναι ακόμα αληθινό μετά τον τραγικό θάνατό σου.

Αυτή η απώλεια ήταν εντελώς απροσδόκητη για μένα και ακόμα δεν μπορώ να αποδεχτώ το θάνατό σου ακόμα και τώρα. Δεν θα έπρεπε ποτέ να συμβεί, αλλά συνέβη. Ήταν ξαφνικό και ήταν για πάντα.

Δεν είμαι θρησκευόμενη, αλλά ελπίζω ότι θα έρθει μια μέρα, που εσύ και εγώ θα μπορούμε να μιλήσουμε για όλα τα πράγματα στον κόσμο.

Αλλά τώρα δεν είσαι πλέον μαζί μας. Είχες μια μαγική δύναμη. Μπορούσες να προσελκύσεις απολύτως διαφορετικά είδη ανθρώπων χωρίς να είναι απαραίτητο. Απλώς εξελίχθηκε με αυτόν τον τρόπο.

Λάτρευες να μιλάς με ανθρώπους. Αγαπούσες τους ανθρώπους. Και είχες πάθος για τη ζωή. Συχνά, κάποιος δεν συμφωνούσε μαζί σου ή δεν ενέκριναν την δουλειά σου, αλλά ποτέ δεν σε ανησυχούσε. Εκτιμούσες την ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Κατάφερες να συνδυάσεις κάτι απίστευτο: πίστη στις αρχές και κατανόηση των ανθρώπων που σκέφτηκαν και ενήργησαν διαφορετικά για διάφορους λόγους.

Μπαμπά, ξέρω ότι δεν το ήθελες και δεν πίστευες ότι θα γινόσουν ήρωας, αλλά ήσουν ένας ήρωας της εποχής μας.

Το όνομά σας έχει γίνει το όνομα της χώρας μας. Τώρα γράφεται με τη ζωή και το αίμα σου στην ιστορία μας. Ξέρεις πόσο λίγα μπορούμε να κάνουμε, αλλά κάνουμε ό, τι μπορούμε για να πετύχουμε αυτό που πίστευες – αυτό για το οποίο σε σκότωσαν.

Θέλω να ξέρετε (ακόμα κι αν το αμφισβητούσες) ότι, για μένα, είναι μεγάλη τιμή και θαυμάσια τύχη να είμαι κόρη σου. Και ελπίζω ότι τουλάχιστον εν μέρει έχω καλύψει τις προσδοκίες σου.

Zhanna