Η Kalarvati Chaudhary, 61 ετών, θυμάται τις νεότερες μέρες όταν μιλάει για τα τατουάζ φοινίκων, παγωνιών και άλλων μοτίβων εμπνευσμένα από τη φύση στο σώμα της. Φωτογραφία: CK Kalyan Tharu. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Για αιώνες, τα τατουάζ αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής για τους αυτόχθονες πληθυσμούς Θαρού [1] που ζουν στις νότιες πεδιάδες του Νεπάλ. Τώρα, καθώς οι Θαρού αντιμετωπίζουν τον εκσυγχρονισμό, η πρακτική του τατουάζ χάνει τη σημασία της στις νεότερες γενιές.
Οι γυναίκες Θαρού φέρουν τατουάζ [2] στα χέρια, τα πόδια και τα στήθη τους ως πρακτική εξωραϊσμού. Τα τατουάζ, που ονομάζονται khodna και godna στη γλώσσα θαρού, εμπνέονται από τη φύση. Τα πιο συνηθισμένα μοτίβα τατουάζ είναι γραμμές, κουκίδες, σταυροί και άλλα διάφορα φυσικά στοιχεία.
Τα ονόματα των μοτίβων τατουάζ αντικατοπτρίζουν τους φυσικούς ομολόγους τους: badam butta (θάμνος αράπικου φυστικιού), suruj ke daali (ακτίνες του ήλιου), thakari mutha (μια χούφτα υλικά για χτένισμα μαλλιών), supari ke gachh (δέντρο ινδοκάρυδου) και majur (παγώνι) μεταξύ άλλων.
Είδα αυτή την όμορφη γυναίκα περπατώντας κατά μήκος του δρόμου #dagar (δρόμος του χωριού). Την σταμάτησα και παίνεσα το τατουάζ της. Με ευχαρίστησε και ζήτησα να την φωτογραφίσω. Συμφώνησε. Την τράβηξα φωτογραφία. Αυτό το μοτίβο τατουάζ #khodaha # godana βρίσκεται στην κοινότητα των Eastern Tharu. Αλλά ξέχασα να ρωτήσω το όνομα αυτών των μοτίβων. Γινόταν σαν ένα μαύρο σημείο στο φεγγάρι ? όταν έκανα λάθος εκεί.
Σήμερα ήμουν στη Dumariya, στο Sunsari (Δήμος Ramdhuni / πτέρυγα# 1). Συναντήθηκα με μερικές όμορφες γυναίκες Θαρού. Τους ζήτησα να συνεισφέρουν δείχνοντας τις εικόνες τους με τατουάζ. Τοπικά τα τατουάζ ονομάζονται #khodaha ή #godana. Στην εικόνα που βλέπουμε, αυτό το πρότυπο του khodaha ονομάζεται #surujkedaali (ο ανατέλλοντος ήλιος)!
Παραδοσιακά, οι νεαρές γυναίκες μπορούσαν να αποφασίσουν να φορούν τατουάζ ως μόνιμα κοσμήματα, ενώ όλες οι παντρεμένες γυναίκες έπρεπε να έχουν υποχρεωτικά τατουάζ στα πόδια τους πριν να παντρευτούν, συνήθως τον Μάρτιο κατά τη διάρκεια της γαμήλιας περιόδου (οι μήνες Falgun-Chaitra στο Ημερολόγιο Bikram Sambat). Σήμερα, ωστόσο, ούτε τα παντρεμένα ούτε τα νεαρά κορίτσια Θαρού επιλέγουν να έχουν τατουάζ.
Στο βιβλίο “Το Τατουάζ μεταξύ των Tharu του Dang Deokhuri, στο μακρινό Δυτικό Νεπάλ [6]” που δημοσιεύθηκε το 1975, ο ερευνητής D.P. Rajaure συλλαμβάνει την αισθητική ουσία του τατουάζ μεταξύ των Tharu:
Ο βασικός λόγος για τα τατουάζ μεταξύ αυτών των Θαρού είναι αισθητικός. Σύμφωνα μ’ αυτούς, τα νεαρά και άγαμα κορίτσια δεν τα χρειάζονται και γι’ αυτό δεν χρειάζεται να διακοσμούνται με τατουάζ γιατί τα φωτεινά και πολύχρωμα cholyas τους (ένα είδος μπλούζας με το άνοιγμά τους στην πλάτη) είναι όμορφα και διακοσμητικά. Αλλά μια παντρεμένη γυναίκα πρέπει να φέρει τατουάζ για να αντισταθμίσει την έλλειψη ομορφιάς ή διακόσμησης που προκαλείται από το jhulwa ή dainaha jhulwa, ένα είδος γυναικείου πουκαμίσου με μακριά μανίκια, σταυρωτό και με το άνοιγμα μπροστά.
Τα τατουάζ στο κάτω μέρος των ποδιών αντιπροσωπεύουν γενικά το sitha (ραβδί ή άχυρο), το chulha (φούρνος) και το phunna (κρεμαστά μοτίβα), ενώ τα τατουάζ στο μεσαίο τμήμα αντιπροσωπεύουν το majur (παγώνι) και τα sithas που βρίσκονται στο μεταξύ καθώς και τα τατουάζ στο πάνω μέρος των ποδιών αντιπροσωπεύουν ένα ενιαίο παγώνι στο κέντρο και κάποιο phunna ή άλλα μοτίβα στις τρεις πλευρές του, κάνοντας ένα πλαίσιο για ένα ενιαίο παγώνι στο κέντρο.
Οι παραδοσιακές πρακτικές τατουάζ ήταν οδυνηρές και φρικιαστικές. Ο Tikaniya (ο τατουατζής στην γλώσσα θαρού) χρησιμοποιούσε βελόνες τατουάζ και φυσικό μαύρο μελάνι που λαμβάνεται από την αιθάλη ενός λαμπτήρα. Η αργή διαδικασία μερικές φορές προκαλούσε λιποθυμία. Ο καλλιτέχνης έτριβε το τμήμα του σώματος όπου θα γίνει το τατουάζ με κοπριά αγελάδων και αργότερα καθάριζε την περιοχή με νερό. Μετά την ξήρανση, εφαρμοζόταν λάδι μουστάρδας για να μαλακώσει την επιφάνεια του δέρματος. Ο tikaniya σημείωνε τότε τα σχέδια και τρυπούσε το δέρμα με βελόνες τατουάζ.
Μία ηλικιωμένη Θαρού από το Chitwan, του Νεπάλ, θυμάται:
Στις παλιές μέρες, όταν τα κορίτσια της εποχής μου ήταν μικρά, ένας άντρας από την Ινδία ερχόταν και έκανε αυτά τα τατουάζ στο σώμα μας. Όταν τρυπήθηκε η φίλη μου, μπορούσα να δω δάκρυα στα μάτια της εξαιτίας του πόνου και θυμάμαι να φοβάμαι καθώς ήμουν η επόμενη. Εκείνη τη νύχτα δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Την επόμενη μέρα ρώτησα τη μητέρα μου γιατί έπρεπε να κάνω το τατουάζ. Είπε: “Ποιος θα παντρευτεί ένα κορίτσι χωρίς τατουάζ; Κανείς δεν θα σας πάρει αν δεν τα έχετε.”
Εκτός από τον καλλωπισμό, ένας άλλος βασικός λόγος που οι γυναίκες Θαρού έκαναν τατουάζ ήταν για να αποφύγουν την προσοχή του Βασιλιά του Νεπάλ, ο οποίος μισούσε τα τατουάζ που σχετίζονται με φυλετικούς και ιθαγενείς λαούς. Τα τατουάζ των Θαρού εμπόδιζαν τους ευγενείς να τις απαγάγουν και να τις κρατούν ως σεξουαλικές δούλες [9].
Βλέπετε τα τατουάζ σε όλο το σώμα και στα χέρια αυτής της κυρίας; Η Kanni Devi Tharuni από το Saptari λέει: “Ήταν ο φθηνότερος τρόπος να διακοσμήσουμε τους εαυτούς μας με κοσμήματα που δεν μπορούσαν να σβηστούν.” Οι Θαρού στις νότιες πεδιάδες του Νεπάλ είχαν μια πλούσια κουλτούρα να κάνουν τατουάζ στα σώματά τους, αλλά λόγω του εκσυγχρονισμού αυτή η πρακτική έχει παρακμάσει. Στην πραγματικότητα, οι νεαρές δεν κάνουν τατουάζ καθόλου. Το τατουάζ ήταν υποχρεωτικό για τις παντρεμένες γυναίκες Tharu στο παρελθόν. Η ίδια λέει, “Αυτό το τατουάζ θα πάει μαζί μου όταν πεθάνω”.
Παρά την πλούσια ιστορία των τατουάζ, οι νεαρές Θαρού δεν κάνουν τατουάζ. Οι πεπειραμένοι tikaniya δεν υπάρχουν πλέον στα χωριά και οι νεώτερες γενιές δεν έχουν αποφασίσει ακόμα να αναλάβουν αυτή την παλιά παράδοση.
Ωστόσο, καθώς τα τατουάζ γίνονται όλο και πιο μοντέρνα [12] με την ασφαλέστερη, ταχύτερη και ευκολότερη τεχνολογία, είναι μόδα τώρα να καταγράφουν και να δημοσιεύουν σχέδια τατουάζ που φοριούνται από τους δημοφιλείς πρεσβύτερους των Θαρού, προκαλώντας ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη μορφή τέχνης.
Ο δημοσιογράφος και ο φωτογράφος ‘Travelin’ Mick [13],’ ο οποίος είναι γεμάτος τατουάζ, ταξιδεύει και καταγράφει τους τελευταίους πολιτισμούς τατουάζ σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 15 χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του Νεπάλ. Εδώ είναι μια ματιά σε μια σειρά από περίπλοκα παραδοσιακά σχέδια τατουάζ που μπορεί να χαθούν από τη μνήμη, αν εξαφανιστεί η τέχνη τατουάζ των Θαρού:
Ίσως επειδή οι νέοι Tharu επανεισάγονται στην τέχνη του τατουάζ μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενσωματώνοντας νέα χρώματα, σχέδια και μοτίβα εμπνευσμένα από παραδοσιακά σχέδια μπορεί να ξαναρχίσουν αυτή την παλιά παράδοση.