[1]Η καθηγήτρια πανεπιστημίου Fan Yun κρατά ένα πλακάτ λέγοντας “Είμαι η Fan Yun του Εθνικού Πανεπιστημίου της Ταϊβάν, η ακαδημαϊκή ελευθερία δεν είναι προς πώληση”. Φωτογραφία: Fan Yun μέσω News Bloom.
Η αρχική δημοσίευση γράφτηκε από τον Brian Hioe και δημοσιεύθηκε αρχικά στο New Bloom στις 7 Μαρτίου 2017 [1]. Η ακόλουθη επιμελημένη έκδοση αναδημοσίευεται στο Global Voices βάσει συμφωνίας ανταλλαγής περιεχομένου.
Η πρόσφατη αποκάλυψη ότι τουλάχιστον 80 [2] από τα 157 πανεπιστήμια της Ταϊβάν έχουν υπογράψει συμφωνίες με την Κίνα, υποσχόμενα να μην συζητήσουν θέματα ενοποίησης/ανεξαρτησίας ή το ζήτημα “μια Κίνα, μια Ταϊβάν” στις αίθουσες διδασκαλίας έχει κλονίσει την κοινωνία της Ταϊβάν.
Μεταξύ αυτών των πανεπιστημίων είναι τα κορυφαία εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ταϊβάν, συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Πανεπιστημίου Tsing Hua, του Εθνικού Πανεπιστημίου Chengchi και άλλων, καθώς και δημόσιων και ιδιωτικών ιδρυμάτων.
Ωστόσο, οι σχολές υποστηρίζουν ότι η υπογραφή της συμφωνίας δεν συνεπάγεται ότι συμφωνούν με την αρχή “Μια Κίνα”, σύμφωνα με την οποία η Ταϊβάν αποτελεί αναπαλλοτρίωτο τμήμα της Κίνας.
Το ζήτημα της ενοποίησης/ανεξαρτησίας αποτέλεσε αρένα πολιτικού διαγωνισμού στην ανώτατη εκπαίδευση, καθώς το πρόγραμμα σπουδών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και τα εγχειρίδια πρέπει να εγκριθούν από το Υπουργείο Παιδείας. Η προσπάθεια που έκανε το πρώην κυβερνών κόμμα Κουομιγκτάνγκ να ασκήσει πίεση για αναθεώρηση της ιστορίας, που ορίζει την Ταϊβάν και την Κίνα ως ενιαία πολιτική οντότητα από τον καιρό της δυναστείας των Μινγκ [3] στις τάξεις των γυμνασίων οδήγησε σε κατάληψη του Υπουργείου Παιδείας από διαδηλωτές τον Αύγουστο του 2015 [4].
Παρόλ’ αυτά, έχει γενικώς υποτεθεί ότι τα πανεπιστήμια της Ταϊβάν απολαμβάνουν ελευθερία του λόγου, καθώς οι καθηγητές και βοηθοί έχουν την ελευθερία να σχεδιάσουν το πρόγραμμα σπουδών τους. Οι πανεπιστημιακές συμφωνίες με την Κίνα, συνεπώς, εξέπληξαν πολλούς.
Οι πανεπιστημιακοί καθηγητές της Ταϊβάν, όπως η Fan Yun του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και ο πρώην πρόεδρος του πανεπιστημίου Shih Hsin Lai Ting-ming, οργάνωσαν μια έκκληση [5] που καταδικάζει τις πανεπιστημιακές συμφωνίες.
Πανεπιστημιακές ενώσεις όπως η Εθνική Ένωση Φοιτητών Πανεπιστημίων της Ταϊβάν και η Εθνική Ένωση Πτυχιούχων της Ταϊβάν έχουν εκδώσει κοινή δήλωση καταδικάζοντας τη μυστική συμφωνία.
Επιπλέον, διοργανώθηκε μια ηλεκτρονική εκστρατεία [6], με την οποία καλούνται φοιτητές και καθηγητές να τραβήξουν φωτογραφίες με πλακάτ που να δηλώνουν το όνομά τους, την ιδιότητά τους και ότι «η ακαδημαϊκή ελευθερία δεν είναι προς πώληση».
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα κατάσταση της βιομηχανίας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ταϊβάν, η συμφωνία δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη.
Οι πανεπιστημιακές διοικήσεις έχουν την τάση να διατηρούν καλές σχέσεις με την Κίνα, προκειμένου να προσελκύσουν Κινέζους σπουδαστές ανταλλαγών, οι οποίοι δεν συνιστούν μη αμελητέους αριθμούς σε ορισμένες πανεπιστημιουπόλεις.
Στο πλαίσιο της υπογεννητικότητας στην Ταϊβάν, οι πανεπιστημιακές διοικήσεις πρέπει να βεβαιωθούν ότι έχουν αρκετές εγγραφές σπουδαστών για να κρατήσουν τις σχολές σε λειτουργία. Όπως δείχνει η συμφωνία, η ακαδημαϊκή ελευθερία φαίνεται να είναι το κόστος για τη λειτουργία των σχολών με την προσέλκυση Κινέζων φοιτητών.
Για τα πανεπιστήμια της Ταϊβάν που επιδιώκουν μεγάλα κέρδη, περισσότεροι Κινέζοι φοιτητές από την ηπειρωτική χώρα συνεπάγονται περισσότερα έσοδα, καθώς σε μερικές σχολές οι Κινέζοι φοιτητές της ηπειρωτικής χώρας πρέπει να πληρώσουν σχεδόν διπλάσια δίδακτρα [6] από φοιτητές της Ταϊβάν.
Η λογική πίσω από τη συμφωνία που εμπορεύεται την ακαδημαϊκή ελευθερία είναι έτσι παρόμοια με την πώληση των εταιρειών ΜΜΕ της Ταϊβάν σε κινεζικούς ομίλους. Τόσο η ελευθερία του Τύπου όσο και η ακαδημαϊκή ελευθερία έχουν τιμολόγιο για αυτούς.
Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι Κινέζοι φοιτητές, μαζί με άλλους διεθνείς φοιτητές που σπουδάζουν στην Ταϊβάν, συμμετείχαν ενεργά στο Κίνημα Ηλιοτροπίου [7] και σε άλλα κοινωνικά κινήματα που άπτονται της ανεξαρτησίας, καθιστούν την Κίνα ανήσυχη για το γεγονός ότι η νέα γενιά της εκτίθεται υπερβολικά σε νέες ιδέες και πολιτικό ακτιβισμό.
Το Πεκίνο έχει λόγο να είναι επιφυλακτικό. Πιο πρόσφατα, ορισμένοι Κινέζοι φοιτητές που σπουδάζουν στην Ταϊβάν έχουν συμμετάσχει στο κίνημα ΛΟΑΤ της Ταϊβάν [8] και ορισμένοι έχουν κάνει επικριτικές παρατηρήσεις σχετικά με τις κρατικές πολιτικές της Κίνας. Οι πανεπιστημιακές συμφωνίες μπορούν να θεωρηθούν ως ένα μέτρο για να κρατηθούν οι Κινέζοι φοιτητές στην ενδοχώρα μακριά από το συναίσθημα υπέρ της ανεξαρτησίας.
Ανταποκρινόμενο στις ανησυχίες του κοινού για τα πανεπιστήμια με τις μυστικές συμφωνίες με το Πεκίνο, το Υπουργείο Παιδείας τόνισε ότι θα εξασφαλίσει πως οι Κινέζοι φοιτητές ανταλλαγών μπορούν να συνεχίσουν να σπουδάζουν στην Ταϊβάν και ότι η ακαδημαϊκή ελευθερία θα προστατευθεί.
Πολλοί Ταϊβανοί, ωστόσο, έχουν το ανησυχητικό συναίσθημα ότι ξεπουλιούνται.