Βρεθήκατε ποτέ να δουλεύετε αργά στο γραφείο; Από τη Σαουδική Αραβία, ο Ar6abon [Ar] μοιράζεται μια συναρπαστική ιστορία για το πώς κλειδώθηκε ένα βράδυ στο γραφείο του.

Εξηγεί:

احمد الله تعالى خلال هذا الأسبوع اصبحت أداوم في الوظيفة الجديدة .
وبحكم أني جديد لازم أثبت جدارتي وحماسي واندفاعي
المكتب عبارة عن وكيل لشركة عالمية , ومكتب جدة لازال في طور التأسيس , أُعتبر أنا أول موظف في المكتب ..
ولازلت حتى هذه اللحظة أداوم لوحدي .. اسرح وأمرح
حصل لي موقف أمس .. لا أحسد عليه أبدا
سبق وأخذت معي مجموعة من الملفات والعقود والدراسات الخاصة من المكتب إلى البيت , لأقوم بقراءتها وتفحصها .. حتى أكون على إطلاع ومعرفة .
ليلة أمس خرجت من البيت الساعة 11 ونص مساءً , وأنا في اتجاه الكورنيش .. مريت من قرب مقر العمل , قلت في نفسي : خليني انزل واحط الأوراق في المكتب .. وامشي
وبالفعل : طلعت للمكتب وتركت الأوراق , كان فيه شئ آخذت في قراءته , ومضى الوقت .. تفاجئت بأن الساعة صارت 12 ونص صباحا !! ..
قمت بسرعة لأخرج من المكتب , نزلت من المصعد .. وتفاجئت أن بوابة العمارة مغلقة
يظهر أن الحارس قام بإغلاق الباب بحكم أن الوقت تأخر , والمفترض أنه لا يوجد أحد في المكاتب والشركات .
وقتها أحسست بالإختنااااق .. لا يوجد أي طريقة للخروج أبدا !!
عدت للمكتب , شغلت المكيف .. وضحكت على نفسي شوي وبعدها اديييتها نومه على الكنب ..
قمت الساعة 7 والنصف صباحا
(( الناس تدخل للمكاتب لبداية اليوم الوظيفي , وأنا خارج من المكتب ووجهي معفوس ومتجه للبيت ))
موقف عجيب صراحة هههههههههههههه ..
وش رآيكم في الموقف هذا ؟

Δόξα τον Αλλάχ, άρχισα να δουλεύω στη νέα μου δουλειά. Και επειδή είμαι νέος υπάλληλος, έπρεπε να δουλέψω σκληρά για να αποδείξω τα προσόντα μου, τον ενθουσιασμό μου και την όρεξη για δουλειά.
Το γραφείο είναι αντιπρόσωπος μιας διεθνούς εταιρείας και το γραφείο στη Τζέντα ακόμα στήνεται και είμαι το πρώτο άτομο που απασχολείται εκεί. Μέχρι τώρα, είμαι ο μόνος που εργάζεται εδώ και το διασκεδάζω μόνος μου. Χθες κάτι μου συνέβη, το οποίο δεν το ζηλεύει κανείς. Είχα πάρει κάποιους φακέλους, συμβόλαια και μελέτες στο σπίτι από το γραφείο μαζί μου, ώστε να μπορώ να τα διαβάσω και να τα εξετάσω προσεκτικά για να μάθω τι συμβαίνει. Έφυγα από το σπίτι στις 11.30 μμ και ενώ βρισκόμουν στην εθνική οδό με θέα την Corniche (προκυμαία προς τη θάλασσα), περνάω από το γραφείο μου. Συλλογίζομαι: “Ας πάω κάτω να επιστρέψω τα χαρτιά στο γραφείο και να φύγω”. Και το έκανα ακριβώς αυτό. Πήγα στο γραφείο και άφησα τα χαρτιά. Κάτι μου απέσπασε την προσοχή, άρχισα να διαβάζω και ο χρόνος πέταξε. Ήμουν σοκαρισμένος όταν είδα ότι ήταν 12.30. Σηκώθηκα γρήγορα για να πάω σπίτι. Πήρα τον ανελκυστήρα προς τα κάτω και με έκπληξη είδα τις πόρτες του κτιρίου κλειδωμένες. Φαίνεται ότι ο φρουρός ασφαλείας κλείδωσε τις πόρτες, επειδή ήταν αργά και όλα τα γραφεία στις εταιρείες δεν είχαν προσωπικό εκείνη τη στιγμή.
Αισθανόμουν ασφυξία. Δεν υπήρχε διέξοδος για μένα καθόλου!
Επέστρεψα στο γραφείο, ενεργοποίησα το κλιματιστικό και γελούσα λίγο μόνος μου. Μετά, κοιμήθηκα στον καναπέ.
Ξύπνησα στις 7.30 π.μ.
Οι άνθρωποι έμπαιναν στα γραφεία τους για να ξεκινήσουν την εργάσιμη ημέρα τους, ενώ εγώ έφευγα από το γραφείο με το πρόσωπο και τα μαλλιά μου χάλια για να πάω σπίτι.
Ήταν μια περίεργη εμπειρία .. χαχα​​.. Τι λέτε;