- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Τα προϊόντα υγιεινής της εμμηνόρροιας δεν είναι προϊόντα πολυτελείας: Ινδές της επαρχίας μιλούν

Κατηγορίες: Νότια Ασία, Ινδία, Ανάπτυξη, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διαδηλώσεις, Διακυβέρνηση, Μέσα των πολιτών, Νομικά, Φύλο & ισότητα

[1]

Ινδές φτιάχνουν προϊόντα για την έμμηνο ρύση με τα χέρια. Φωτογραφία από το Flickr από τον χρήστη Morgan Schmorgan. CC BY-NC 2.0

Αυτό το άρθρο γράφτηκε από τους Madhura Chakraborty και Shradha Shreejaya και αρχικά εμφανίστηκε στο Video Volunteers [2], μία βραβευμένη διεθνή κοινοτική οργάνωση μέσων ενημέρωσης που εδρεύει στην Ινδία. Μία τροποποιημένη έκδοση δημοσιεύεται παρακάτω ως μέρος συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου.

Τα μεσάνυχτα της 1ης Ιουλίου, η Ινδική κυβέρνηση προέβη στην παρουσίαση της μεγαλύτερης φορολογικής μεταρρύθμισης εδώ και 70 χρόνια ανεξαρτησίας — τον Φόρο Αγαθών και Υπηρεσιών (GST) [3], έναν έμμεσο φόρο που εφαρμόζεται σε ολόκληρη την Ινδία και αποσκοπεί στην αντικατάσταση πολλαπλών φόρων που επιβάλλονται από το κράτος και τις κεντρικές κυβερνήσεις. Με αυτόν, τα προϊόντα της εμμηνορροϊκής υγιεινής θα φορολογούνται στην ίδια κατηγορία με τα προϊόντα «πολυτελείας», ενώ το Vermilion [4] (κόκκινη σκόνη κιννάβαρι που εφαρμόζεται στο μέτωπο των Ινδουιστριών γυναικών για να δηλώσουν ότι είναι παντρεμένες), το mangala sutra [5] (κολιέ που φοριέται από παντρεμένες γυναίκες) και τα bangles (βραχιόλια που φοριούνται επίσης από παντρεμένες) που δεν είναι φτιαγμένα από πολύτιμα μέταλα δεν θα φορολογούνται. Εάν αυτή ήταν μία κίνηση για να καθησυχάσουν τις γυναίκες, απέτυχαν μαζικά. Έχει σημειωθεί ραγδαία αύξηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των άρθρων [6] και των διαδικτυακών συλλογών υπογραφών [7] σχετικά με τη φορολόγηση των σερβιετών. Φοιτήτριες στην πρωτεύουσα της Κεράλα Θιρουβανανθαπούραμ [8], έφτασαν στο σημείο να στείλουν ταχυδρομικώς φορτία [9] σερβιετών υγιεινής με το μήνυμα “αιμορραγήστε χωρίς φόβο, αιμορραγήστε χωρίς φόρο” στον Υπουργό Οικονομικών.

Μία χρήστης του Twitter ρώτησε:

Φόρος*
Αφού δεν φολολογούνται τα προφυλακτικά, τότε γιατί φορολογούνται οι σερβιέτες υγιεινής;
Δεν υπάρχει τίποτα το πολυτελές στην περίοδο.

Σύμφωνα με την Εθνική Έρευνα Οικογενειακής Υγείας, NFHS 2015-16 [11], ο αριθμός των γυναικών που χρησιμοποιούν μεθόδους υγιεινής για την αντιμετώπιση της εμμηνόρροιας στην Ινδία είναι 78% στις αστικές περιοχές, 48% στις αγροτικές περιοχές και 58% συνολικά. Οι υπόλοιπες, οι οποίες δεν μπορούν να αντέξουν τα προϊόντα υγιεινής, χρησιμοποιούν επικίνδυνες εναλλακτικές λύσεις όπως κουρέλια, στάχτες, φλοιούς ακόμη και άμμο.

Ενώ τα συντηρητικά ΜΜΕ επικεντρώθηκαν στις γυναίκες από την αστική και μεσαία τάξη που βγήκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να εκτοξεύσουν τα παράπονά τους, οι φωνές των γυναικών της επαρχίας παρέμειναν αγνοημένες. Αυτό το βίντεο [12] από τους Video Volunteers περιλαμβάνει μερικές από αυτές τις φωνές.

“Όταν πρέπει να πάω μακριά ή να πάω για εξετάσεις χρησιμοποιώ σερβιέτες, αλλά στο σπίτι χρησιμοποιώ ύφασμα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπορώ να αντέξω οικονομικά να χρησιμοποιώ σερβιέτες κάθε φορά. Είναι ακριβές, “λέει η Sonam Kumari, μαθήτρια γυμνασίου σε απομακρυσμένο συνοριακό χωριό της συνοικίας Champaran στο βορειοανατολικό κρατίδιο του Μπιχάρ [13], η οποία εργάζεται επίσης ως γαζώτρια στο σπίτι. “Είναι καλό να χρησιμοποιούμε το Stayfree (μάρκα) για την υγιεινή και έρχεται σε ένα πακέτο, ώστε να είναι εύκολο να μεταφερθεί”, προσθέτει η γειτόνισσά της, Kismat. Ενώ πολλές γυναίκες της επαρχίας δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τα προϊόντα υγιεινής, στη βόρεια Ινδία, πάνω από το 30% των ερωτηθέντων κοριτσιών αναφέρουν [14] ότι παράτησαν το σχολείο μετά την έναρξη της εμμηνόρροιας.

“Από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση προωθεί την εκστρατεία ‘Beti Bachao, Beti Padhao [15]’ (Σώσε και Μόρφωσε το κορίτσι), αλλά από την άλλη, είναι τόσο οπισθοδρομική που ξεχνά ότι κάθε κορίτσι πρέπει να έχει πρόσβαση σε προϊόντα εμμηνορροϊκής υγιεινής κάθε μήνα. Το 12% GST για τα προϊόντα εμμηνορρυσιακής υγιεινής αρνείται τη φυσική πραγματικότητα των σωμάτων και τις ανάγκες σχεδόν του μισού πληθυσμού της χώρας”, λέει η Nivedita από το Goonj [16], μία ΜΚΟ που συνεργάζεται με τις γυναίκες στο αγροτικό κρατίδιο του Μπιχάρ.

Τα έξοδα που είναι απαγορευτικά δαπανηρά για μερικές γυναίκες, τα ταμπού και η έλλειψη πληροφοριών για την υγεία, έχουν ως αποτέλεσμα οι γυναίκες να χρησιμοποιούν βρώμικα πανιά κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού τους κύκλου, παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες απ’ αυτές έχουν περιθώρια για πρόσβαση σε καθαρό βαμβακερό ύφασμα. “Δεν υπάρχει σωστή συμβουλή ή εκπαίδευση που να δίδεται σ’ αυτά τα κορίτσια ή τις γυναίκες στα χωριά για χρήση καθαρών υφασμάτων. Η νοοτροπία τους είναι ότι η ύπαρξη της περιόδου είναι μία βρώμικη διαδικασία και γιατί να χάνουμε χρήματα αγοράζοντας καθαρά υφάσματα ή σερβιέτες που πρόκειται να πεταχτούν”, λέει ο SM Shabir, ιατρός από το Μπιχάρ. Όπως αποκαλύπτουν οι συνομιλίες με γυναίκες από την αγροτική περιοχή του Μπιχάρ, το στίγμα που συνδέεται με την περίοδο [17] σημαίνει ότι οι γυναίκες πρέπει να κρύψουν το ύφασμα που χρησιμοποιούν για την περίοδο και να το καθαρίσουν και να το στεγνώσουν μακριά από τα μάτια του κοινού, συχνά σε πολύ ανθυγιεινές συνθήκες.

[12]

Κομμάτια υφάσματος που χρησιμοποιούνται για την περίοδο συχνά αφήνονται να στεγνώσουν σε μη υγιεινές συνθήκες. Στιγμιότυπο οθόνης από βίντεο στο YouTube.

Αυτό, εάν αφεθεί χωρίς επίβλεψη, μπορεί να οδηγήσει σε κολπικές μολύνσεις. Μία ακόμα πιο συγκλονιστική εικόνα αναδύεται στο βίντεο από τη μαρτυρία της Anita Devi από άλλο μέρος του Μπιχάρ. Στα 30 της ακόμη, έχει υποβληθεί σε πλήρη υστερεκτομή [18]. Οι γιατροί το συνιστούσαν επειδή είχε σοβαρή λοίμωξη του αναπαραγωγικού συστήματος. Οι γιατροί πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή χρησιμοποίησε βρώμικο πανί για τις περιόδους της. Εξακολουθεί να χρησιμοποιεί ύφασμα για τις περιόδους της, αλλά λέει ξεκάθαρα: “Αν μπορούσα να το αντέξω οικονομικά, θα προτιμούσα να χρησιμοποιώ σερβιέτες. Ξέρω αρκετές άλλες γυναίκες που έπρεπε να υποβληθούν σε υστερεκτομή.” Αλλά το ερώτημα παραμένει, είναι η υστερεκτομή η σωστή παρέμβαση σε τέτοιες περιπτώσεις;

Υπήρξε μία απότομη αύξηση του αριθμού των υστερεκτομών που εκτελούνται στις γυναίκες στην αγροτική Ινδία. Οι εκθέσεις δείχνουν ότι οι διαδικασίες, οι οποίες πραγματοποιούνται κατά κύριο λόγο σε γυναίκες ηλικίας 30 – 35 ετών, είναι ως επί το πλείστον περιττές [19]. Οι απατεώνες στα κρατίδια Άντρα Πραντές, Μπιχάρ και Καρνάτακα για τέτοιες κακές μπρακτικές έχουν κάνει γύρους στα μέσα ενημέρωσης από το 2010. Η Δρ. Meenakshi Bharat, μία κορυφαία γυναικολόγος από τη Μπανγκαλόρ, εξηγεί ότι οι σερβιέτες δεν εμποδίζουν τις μολύνσεις που προκαλούνται από τις Λοιμώξεις της Ουροποιητικής Οδού (UTIs) ή τις Λοιμώξεις του Αναπαραγωγικού Συστήματος (RTIs). Ούτε θα πρέπει να οδηγήσει αυτό σε υστερεκτομή αποκλειστικά με βάση τη μόλυνση, εκτός εάν η κατάσταση δεν θεραπευθεί για αρκετά μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Το πιο σημαντικό, οι γυναίκες που ερωτήθηκαν στο βίντεο πιστεύουν ότι τα ζητήματα υγείας τους μπορούν να επιλυθούν μόνο με τη χρήση σερβιετών ή την υστερεκτομή. Αλλά αυτή δεν είναι η συνολική εικόνα. Η ιδέα των σερβιετών υγιεινής ως ο μόνος «κατάλληλος» τρόπος για την αντιμετώπιση της εμμήνου ρύσεως, προωθήθηκε ξεκινώντας κυρίως από τη δεκαετία του '60 από τους εταιρικούς φορείς στην Ινδία. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν μερικές μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που διαχειρίζονται [20] ολόκληρη την αγορά ειδών γυναικείας υγιεινής. Οι διαφημίσεις για τα προϊόντα επισημαίνουν επανειλημμένα λέξεις όπως «υγιεινή», «άνεση», «φρέσκια μυρωδιά», προωθώντας έτσι την ιδέα ότι το εμμηνορροϊκό αίμα είναι βρώμικο και επιρρεπές σε ασθένειες και πρέπει να κρυφτεί (απορροφηθεί).

Όπως η Nikita Azad [21] από την καμπάνια #HappytoBleed [22] το τοποθετεί σωστά μέσα από την ανάρτησή της στο Facebook, ο εταιρικός τρόπος είναι να μεταμορφώσει την περίοδο σε ένα πρόβλημα με τις δυσκολίες και τις αμηχανίες — προσθέτοντας το στίγμα — και την εμπορία των προϊόντων τους ως λύση για τα προβλήματα των γυναικών της ανώτερης τάξης / κάστας. Παράλληλα, οι παραδοσιακές μέθοδοι διαχείρισης της εμμήνου ρύσεως χαρακτηρίστηκαν ως καθυστερημένες και ανθυγιεινές.

[21]Με τους παραδοσιακούς ρόλους των γυναικών να μεταμορφώνονται και οι νεότερες γυναίκες να πηγαίνουν περισσότερο για δουλειά / εκπαίδευση, οι περισσότερες απλώς γνωρίζουν τις σερβιέτες υγείας και τις θεωρούν ως το μόνο μέσο για υγιή εμμηνορροϊκή φροντίδα. Οι πολυεθνικές εταιρείες που πωλούν σερβιέτες υγείας δεν έχουν σχεδόν καμία ευθύνη [23] να βοηθήσουν τους τοπικούς φορείς για την απόρριψη υγειονομικών αποβλήτων με ασφαλή, ευαίσθητο και φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο, παρά τις εντολές που περιέχονται στους Κανόνες Διαχείρησης Στερεών Αποβλήτων του 2016 [24]. Οι σερβιέτες που κατασκευάζονται από 95% πλαστικά εξαρτήματα, είναι δύσκολο να ανακυκλωθούν [2] με οποιαδήποτε άλλη ροή αποβλήτων. Τουλάχιστον στην αστική Ινδία, οι συζητήσεις γύρω από εναλλακτικά προϊόντα υγιεινής της εμμήνου ρύσεως, όπως τα μαξιλαράκια και τα κύπελλα εμμηνορρυσίας, αυξάνονται, έχοντας κατά νου ότι οι σερβιέτες από μόνες τους δημιουργούν ζητήματα διάθεσης και κινδύνους για την υγεία που δεν είναι ευρέως γνωστοί.

Τις επόμενες ημέρες, θα μάθουμε αν τα εμπορικά σήματα προϊόντων, που ανήκουν κατά κύριο λόγο σε πολυεθνικές εταιρείες, θα αυξήσουν την τιμή τους για να αντισταθμίσουν τους αυξημένους φόρους. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι τελικά οι γυναίκες, ιδιαίτερα οι φτωχότερες γυναίκες χωρίς πρόσβαση σε επαρκείς πληροφορίες ή οικονομικούς πόρους, θα είναι οι χαμένες σ’ αυτή την κατάσταση. Σε μια χώρα παραδόξων, αντιμετωπίζουμε τώρα μια ερώτηση που φέρνει το δικαίωμα στη ζωή σε ένα σταυροδρόμι με τα μεγαλύτερα ζητήματα της αειφορίας. Εν τω μεταξύ, τα νεαρά κορίτσια, όπως αυτά του Champaran, μένουν με το στίγμα για τις φυσικές διαδικασίες του σώματός τους και παγιδεύονται μεταξύ κυβερνητικών φόρων και εταιρικών συμφερόντων.

Οι Video Volunteers διαχειρίζονται το μοναδικό δίκτυο δημοσιευμάτων της Ινδίας που επικεντρώνεται αποκλειστικά στην παροχή ευρείας κάλυψης από τις φτωχότερες, λγότερο προνομιούχες περιοχές των ΜΜΕ στην Ινδία.