Αυτή την εβδομάδα, η συζήτηση στη μαροκινή μπλογκόσφαιρα φαίνεται να είναι για όλα τα βρώσιμα είδη. Η μαροκινή κουζίνα [1], η οποία θεωρείται ευρέως από τις πιο σύνθετες και καλύτερες στον κόσμο, προέρχεται από αραβικές, ισπανικές, τουρκικές, εβραϊκές και ντόπιες βερβερικές γαστρονομικές παραδόσεις και είναι πασίγνωση για τη χρήση λαχανικών και μπαχαρικών.
Ο blogger πίσω από το ιστολόγιο A Moroccan Kitchen το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Το ιστολόγιο, που το διαχειρίζονται δυο Μαροκινοί σεφ του ριάντ Laaroussa στην Φεζ, μοιράζεται συνταγές [2] από το εβδομαδιαίο μενού του ριάντ:
Aujourd’hui il fait beau, c'est le moment pour faire une pique-nique : le soleil, la verdure, l'amour et la joie.
Alors suite à la demande d'un client du Riad Mr Francis on va faire la harira fassia
Η Liz Whitton, η εθελόντρια του Ειρηνευτικού Σώματος πίσω από το ιστολόγιο Adventures of a Young Twentysomething, συζητά σε αυτή την ανάρτηση [3] την απόλυτη μαροκινή παράδοση: το κουσκούς της Παρασκευής:
Most Fridays are what I call “Cous Cous Friday.” I would love to eat cous cous every Friday but unfortunately, not many people in my town are consistent in their Friday lunch plans. One family is though: Abdou's in Azrou. Abdou owns my favorite rug shop and his mom's cous cous is one of the best. If I am in Azrou on Friday or just have a craving for cous cous, I head to Abdou’s for Friday lunch.
Friday is the Muslim holy day. The tradition of eating cous cous for Friday lunch is similar to the tradition of Christians (or maybe just Southerners) of eating a big Sunday lunch. I like this; it reminds me of home.
Even though it is culturally insensitive, I should mention that many volunteers (me included) compare women’s cous cous—no two are alike. Some women can make a good tagine but their cous cous misses the spot. In the last 18 months, I have only had 3 bad servings. That's not a bad percentage. When I am invited to return for cous cous at these 3 places, I try to reschedule for tea instead. So far, its worked.
The women in my host family make really good cous cous. Even though its time-consuming and labor-intensive, I have promised to learn. My expectations are not too high. I just want to learn the basics so I can share the magic of cous cous with my family in Florida. Time will tell.
Οι περισσότερες Παρασκευές είναι “Παρασκευές Κους κους”, όπως τις λέω. Θα ήθελα πολύ να τρώω κους κους κάθε Παρασκευή, αλλά δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην πόλη μου, που να είναι συνεπείς στα σχέδιά τους για το μεσημεριανό γεύμα της Παρασκευής. Μια οικογένεια όμως είναι: η οικογένεια του Abdou στην Αζρού. Ο Abdou είναι ιδιοκτήτης του αγαπημένου μου μαγαζιού με χαλιά και το κους κους της μαμάς του είναι ένα από τα καλύτερα. Αν βρίσκομαι στην Αζρού την Παρασκευή ή απλά έχω όρεξη για κους κους, πηγαίνω στου Abdou για παρασκευιάτικο μεσημεριανό.
Η Παρασκευή είναι η ιερή ημέρα των μουσουλμάνων. Η παράδοση του να τρώμε κους κους στο μεσημεριανό της Παρασκευής είναι παρόμοια με την παράδοση των Χριστιανών (ή ίσως απλά των Νοτίων) να τρώνε ένα μεγάλο κυριακάτικο γεύμα. Μου αρέσει αυτό, μου θυμίζει το σπίτι μου.
Παρόλο που είναι πολιτισμικά αναίσθητο, πρέπει να αναφέρω ότι πολλοί εθελοντές (συμπεριλαμβανομένου και εμού) συγκρίνουν το κους κους των γυναικών: κανένα δεν είναι ίδιο με το άλλο. Κάποιες φτιάχνουν καλό ταζίν, αλλά το κους κους τους δεν είναι το ίδιο. Τους τελευταίους 18 μήνες, είχα μόνο 3 κακές μερίδες. Αυτό δεν είναι κακό ποσοστό. Όταν με καλούν να ξαναπάω για κους κους σε αυτά τα 3 μέρη, προσπαθώ να κανονίσω ένα τσάι αντί γι’ αυτό. Μέχρι στιγμής, έχει πετύχει.
Οι γυναίκες της οικογένειας που με φιλοξενεί φτιάχνουν πολύ καλό κους κους. Παρόλο που είναι χρονοβόρο και επίπονο, υποσχέθηκα να μάθω. Οι προσδοκίες μου δεν είναι πολύ υψηλές. Θέλω απλώς να μάθω τα βασικά για να μπορέσω να μοιραστώ τη μαγεία του κους κους με την οικογένειά μου στη Φλόριντα. Ο χρόνος θα δείξει.
Μοιράζεται επίσης φωτογραφίες της λιχουδιάς:
Η απόδημη Emma από το ιστολόγιο The Good Life in Morocco κι αυτή μιλά για το φαγητό αυτή τη βδομάδα. Στην ανάρτησή της, συζητά [4] για το φαγητό από την κουζίνα του ριάντ της:
I thought I would share with you some of the wonderful Moroccan and Berber food coming out of our kitchen. These are a number of Moroccan salads. Morocca salads are usually cooked. The first one is roasted aubergine with steemed carrots, garlic, olive oil and fresh herbs. The second salad is green peppers cooked with olives and chopped tomatoes, one of my favourites.
Σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας μερικά από τα υπέροχα μαροκινά και βερβερικά φαγητά, που βγαίνουν από την κουζίνα μας. Αυτές είναι ορισμένες μαροκινές σαλάτες. Οι μαροκινές σαλάτες είναι συνήθως μαγειρεμένες. Η πρώτη είναι ψητή μελιτζάνα με καρότα στον ατμό, σκόρδο, ελαιόλαδο και φρέσκα μυρωδικά. Η δεύτερη σαλάτα είναι πράσινες πιπεριές μαγειρεμένες με ελιές και ψιλοκομμένες ντομάτες, μια από τις αγαπημένες μου.
Η δεύτερη φωτογραφία, η σαλάτα με τις πράσινες πιπεριές, τις ελιές και τις ντομάτες, είναι η παρακάτω:
