[1]Τα παιδιά στην περιοχή Παπούα της Ινδονησίας είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην ιλαρά και την ανεμοβλογιά. Φωτογραφία από τον Carsten ten Brink μέσω του Flickr (CC BY-NC-ND 2.0)
Στην απομακρυσμένη ινδονησιακή περιοχή της Παπούα, μια σειρά από επιδημίες [2] ιλαράς και ανεμοβλογιάς έχουν προκαλέσει το θάνατο 69 παιδιών και έχουν στείλει εκατοντάδες [3] άτομα στο νοσοκομείο από τον Σεπτέμβριο του 2017.
Οι ασθένειες άρχισαν να εξαπλώνονται σε άλλες περιοχές, προκαλώντας φόβο ότι οι συνολικοί θάνατοι μπορεί και να φτάσουν τους 100. Αυτή την εβδομάδα, η κυβέρνηση της Ινδονησίας έστειλε τον στρατό στην Παπούα για να προσπαθήσει να ελέγξει την επιδημία.
Η περιοχή της Παπούα φιλοξενεί κυρίως πληθυσμό αυτοχθόνων, που ζουν δίπλα στο μεγαλύτερο χρυσωρυχείο στον κόσμο, έναν από τους μεγαλύτερους φορολογούμενους στην Ινδονησία. Ωστόσο, οι Παπουάνοι είναι από τους φτωχότερους πολίτες της χώρας.
Οι Ινδονήσιοι συνήθως [4] κάνουν εμβόλια ιλαράς ως μωρά, αλλά οι Παπουάνοι λένε ότι το απαραίτητο φάρμακο σπάνια φτάνει σε μακρινά χωριά και η κακή διατροφή σημαίνει ότι η ασθένεια μπορεί να είναι πιο επιζήμια. Ο εκπρόσωπος του στρατού της Παπούα, Muhammad Aidi, σημείωσε [5] ότι “η ιλαρά δεν είναι επικίνδυνη, είναι ήπια ασθένεια. Αλλά επειδή τα παιδιά αυτά είναι υποσιτισμένα, δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτή την κατάσταση”.
Από τα μέσα Ιανουαρίου, τα παιδιά στην περιοχή έχουν επίσης αρχίσει να πεθαίνουν από ανεμοβλογιά, μια ασθένεια, η οποία επίσης ξεπερνιέται εύκολα με κανονική διατροφή. Περισσότεροι γιατροί και παραϊατρικό προσωπικό αναμενόταν [6] να σταλούν στην περιοχή στις 23 Ιανουαρίου.
Η περιοχή Asmat της Παπούα έχει σοβαρή έλλειψη [7] ιατρών για πληθυσμό περίπου 130.000 κατοίκων. Και δε φτάνει μόνο αυτό. Οι πληγείσες περιοχές έχουν πρόσβαση μόνο μέσω αεροπλάνου, ελικοπτέρου και στη συνέχεια με βάρκα. Η γειτονική περιφέρεια Pegunungan Bintang έχει εξίσου απομακρυσμένες περιοχές περίκλειστες από βουνά. Ρεπορτάζ υποδεικνύουν ότι 27 κάτοικοι έχουν πεθάνει εκεί.
Η ινδονησιακή κυβέρνηση έστειλε τον Εθνικό Στρατό (TNI) για την παροχή ιατρικών προμηθειών και διατροφής σε περιοχές της Asmat, αλλά παλεύουν να φτάσουν σε πληγέντα χωριά. Οι ιατρικές εγκαταστάσεις είναι επίσης λίγες και σε μακρινή απόσταση μεταξύ τους. Σαράντα τρεις ασθενείς με υποσιτισμό δεν κατάφεραν να βρουν μια θέση [8] στο νοσοκομείο στην πρωτεύουσα της Ασμάτ, αλλά νοσηλεύτηκαν σε μια κοντινή εκκλησία.
Ακόμα και όταν αναχωρείς από το ίδιο νησί, χρειάζεται περισσότερες από μία μέρες [9] τουλάχιστον για να φτάσεις στην περιοχή. Ορισμένα χωριά της περιφέρειας Pegunungan Bintang είναι προσβάσιμα με πορεία μιας μέρας. Η μεγάλη απόσταση καθυστέρησε επίσης την είδηση για την επιδημία.
Το Al Jazeera αναφέρει [10] ότι κάποιοι Παπουάνοι έπρεπε να διανύσουν με βάρκα μεγάλες αποστάσεις σε άλλα χωριά για να βρουν θεραπεία και τελικά τους αρνήθηκαν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Μερικά παιδιά πέθαναν στο δρόμο και έπρεπε να ταφούν στις όχθες του ποταμού.
Μια επιδημία ιλαράς εκδηλώθηκε για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο, αλλά ελάχιστα έγιναν για να μετριαστούν η εξάπλωση ή οι επιπτώσεις της. Οι ειδικοί λένε ότι οι θάνατοι θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί μήνες πριν.
Ο Phil Karel Erari, περιβαλλοντολόγος στην Παπούα, έγραψε [11] σε μια ανάρτηση στο Facebook ότι είπε στον Πρόεδρο Τζόκο Ουιντόντο [12] να βελτιώσει τις ανησυχητικές και φτωχής ποιότητας ιατρικές και εκπαιδευτικές υπηρεσίες στην Παπούα. Έριξε επίσης ευθύνες στους τοπικούς αξιωματούχους, επειδή δεν κινητοποιήθηκαν αρκετά γρήγορα.
Ketika Wartawati bertanya tentang sikap saya, saya katakan bahwa, Bupati setempat dan Kepala Dinkes Asmat harus bertanggung jawab, dengan cara menyatakan mundur, sebagai rasa bersalah dan malu. Bila perlu dipecat, agar ada efek jera.
Όταν ο δημοσιογράφος στη συνέντευξη στην τηλεόραση με ρώτησε για την άποψή μου, του είπα ότι ο τοπικός Bupati [ηγέτης περιοχής] και Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Υγείας της Asmat πρέπει να λογοδοτήσει, παραιτούμενος με ενοχή και ντροπή. Εάν πρέπει να απομακρυνθούν, θα μειωθεί η σημασία του ζητήματος.
Ο ειδησεογραφικός ιστότοπος Tirto.id ανέφερε [3] ότι η Υπουργός Κοινωνικών και Πολιτιστικών Υποθέσεων, Puan Maharani, αρνήθηκε ότι η απάντηση της κυβέρνησης ήταν αδύναμη και απροετοίμαστη.
Menteri Puan membantah tudingan bahwa pemerintah telat memberikan penanganan terhadap wabah di Asmat hingga timbul korban meninggal 63 jiwa. Puan mengklaim tindakan antisipasi telah dilakukan oleh pemerintah pusat.
“Oh enggak (tidak terlambat), kita sudah melakukan segala antisipasi. Namun, kita juga membutuhkan sinergi Pemda, karena yang mengetahui masalah dan situasi di daerahnya tentu saja Pemda. Pemerintah pusat tentu saja akan bersama-sama bersinergi untuk menyelesaikan persoalan dan mengantisipasi hal-hal seperti itu,” ujarnya.
Η υπουργός Puan αρνήθηκε τους ισχυρισμούς ότι η κυβέρνηση καθυστέρησε να χειριστεί την επιδημία στην Asmat μέχρι να φτάσουν να πεθάνουν 63 άνθρωποι. Η Puan ισχυρίζεται ότι η κεντρική κυβέρνηση έχει λάβει προληπτική δράση.
“Ω όχι, (δεν αργήσαμε), κάναμε ό,τι μπορούσαμε αναμένοντας. Ωστόσο, χρειαζόμαστε επίσης τη συνεργασία της τοπικής κυβέρνησης, διότι αυτοί γνωρίζουν τα προβλήματα και την κατάσταση στην περιοχή. Η κεντρική κυβέρνηση, βέβαια, θα συνεργαστεί για να λύσει τα προβλήματα και να προβλέψει τέτοια πράγματα”.
Ένας εκπρόσωπος της τοπικής υγειονομικής υπηρεσίας προτίμησε [10] να προχωρήσει πέρα από το να κατηγορεί τρίτους.
We have very limited staff, but that doesn’t mean we aren’t trying very hard. What we need is not to be criticized but to be given real help. Those who criticize us, I want to invite to help here.
Έχουμε πολύ περιορισμένο προσωπικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθούμε πολύ σκληρά. Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι να επικρίνουμε αλλά να λάβουμε πραγματική βοήθεια. Εκείνους που μας επικρίνουν, θέλω να τους καλέσω να βοηθήσουν εδώ.
Ο Hendrik Hader, ένας ιερέας στην Asmat, ρώτησε [10] αν κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για τα παιδιά που πεθαίνουν.
Does anyone want to go there and get real data about their condition? And why do we only now say this is a problem?
Θέλει κάποιος να πάει εκεί και να λάβει πραγματικά δεδομένα σχετικά με την κατάστασή τους; Και γιατί λέμε μόλις τώρα ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα;
Ο αντιπρόεδρος του Λαϊκού Συμβουλίου Αντιπροσώπων, ενός από τα δύο κοινοβούλια στην Ινδονησία, δήλωσε [13] ότι θα δώριζε το μισθό του στις προσπάθειες της Asmat.
Saya ingin menggalang solidaritas kepada seluruh anggota DPR dan masyarakat terkait apa yang terjadi di Asmat, Papua, namun saya belum tahu formatnya seperti apa.
Saya punya waktu 18 bulan menyerahkan seluruh gaji, namun siapa yang menampungnya.
Θέλω να μαζέψω υποστήριξη και αλληλεγγύη από όλους τους βουλευτές και την κοινότητα για το τι συνέβη στην Asmat της Παπούα, αλλά δεν γνωρίζω ακόμα ποια μορφή θα πάρει.
Έχω 18 μήνες για να παραδώσω όλο το μισθό μου, αλλά χρειάζομαι απλά κάποιον που να το χειριστεί.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60, με τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών και ενός δημοψηφίσματος-“μαϊμού”, [14] στο οποίο μόνο μια χούφτα Παπουάνων ήταν σε θέση να ψηφίσουν, η Ινδονησία εισέβαλε και πήρε τον έλεγχο της Παπούα. Επέτρεψαν στην αμερικανική εταιρεία Freeport-McMoran να εκμεταλλεύεται το ορυχείο Grasberg, το οποίο έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ορυχείο χαλκού παγκοσμίως εκτός από τον περισσότερο χρυσό από οποιοδήποτε άλλο ορυχείο.
Ένα κίνημα [15] ανεξαρτησίας και μικρές ανταρσίες στην Παπούα και στη Δυτική Παπούα, μια άλλη επαρχία στο νησί, απαιτούν αυτοδιάθεση, οικονομική ανάπτυξη και έρευνες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενάντια στα περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπων των δυο επαρχιών, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν αυτόχθονες ρίζες και αντιπροσωπεύουν εθνική μειονότητα στη χώρα.
Σε ένα editorial [16], η Jakarta Post σημείωσε ότι η αυτονομιστική σημαία που θέτουν συχνά οι Παπουάνοι στις ειδήσεις είναι περισσότερο αντιπερισπασμός παρά κόκκινο πανί.
Few question the arrest, torture and shooting of Papuan protesters, without questioning why anyone in a poor province would demand independence. As critics among Papuans reiterate, most Indonesians care about the rich land much more than their Melanesian brothers and sisters living too far from the capital and other more developed areas.
Λίγοι αμφισβητούν τη σύλληψη, τα βασανιστήρια και τους πυροβολισμούς εναντίον Παπουάνων διαδηλωτών, χωρίς να αμφισβητούν γιατί κάποιος σε μια φτωχή επαρχία θα απαιτούσε ανεξαρτησία. Όπως επαναλαμβάνουν οι επικριτές μεταξύ των Παπουάνων, οι περισσότεροι Ινδονήσιοι νοιάζονται για την πλούσια γη πολύ περισσότερο από τους Μελανήσιους αδελφούς και αδελφές τους, που ζουν πολύ μακριά από την πρωτεύουσα και άλλες πιο ανεπτυγμένες περιοχές.