Φωτογραφία από νεαρούς συμμετέχοντες στο πρόγραμμα. Φωτογραφία: CCNIS, χρησιμοποιείται με άδεια.
Αυτή είναι η τέταρτη ενημέρωση σχετικά με το έργο μας, αποδέκτη μικροϋποτροφίας για τον ψηφιακό ακτιβισμό ιθαγενών γλωσσών [1]. Οι υποψήφιοι που αποτελούν μέρος αυτής της πρωτοβουλίας γράφουν άρθρα που τονίζουν την πρόοδό τους.
Όταν μιλάμε για γηγενείς γλώσσες στο Ελ Σαλβαδόρ, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι υπάρχουν τρεις αυτόχθονες λαοί στη χώρα αυτή: οι Νάχουα Πίπιλ [2], οι Λένκα [3] και οι Κακαβίρα [4]. Έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, αλλά συνεργάζονται σε εθνικό επίπεδο. Η γλώσσα στην οποία έχει δοθεί η μεγαλύτερη προσοχή είναι η ναουάτ, έχοντας μεγαλύτερο αριθμό ομιλητών και ευκαιρίες για ευρεία διάδοση. Αυτό δεν συμβαίνει με τις γλώσσες ποτόν και πίσμπι των αυτοχθόνων πληθυσμών Lenca και Kakawira αντίστοιχα, όπου η χρήση των γλωσσών τους πρέπει να ενισχυθεί στις κοινότητές τους, δεδομένου ότι οι ομιλητές είναι γηραιότεροι και τα ιστορικά γεγονότα τους έχουν επηρεάσει.
Ιστορικό πλαίσιο
Κατά την εγκαθίδρυση των στρατιωτικών κυβερνήσεων το 1932, διεξήχθη γενοκτονία, στην οποία πέθαναν περίπου τριάντα χιλιάδες αυτόχθονες και διώκονταν όσοι μιλούσαν τις γηγενείς γλώσσες τους, φορούσαν την ιθαγενή τους ενδυμασία και ζούσαν τους δικούς τους ιθαγενείς τρόπους ζωής.
Φωτογραφία: CCNIS, χρησιμοποιείται με άδεια.
Αυτό οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα που επηρέασαν την αναγνώριση των δικών μας ριζών, καθιστώντας τις γλώσσες μας και την ιστορία που συγκεντρώθηκε στα μουσεία αόρατα και αγνοώντας όλες τις γνώσεις και την προγονική σοφία. Η εποχή των στρατιωτικών κυβερνήσεων έληξε στα τέλη της δεκαετίας του '70 και ο εμφύλιος πόλεμος [5] άρχισε τη δεκαετία του '80 και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εξοντώθηκαν οι αυτόχθονες κοινότητες, συμπεριλαμβανομένων πολλών παππούδων και γιαγιάδων που γνώριζαν τη γλώσσα. Το 1992, υπεγράφησαν οι ειρηνευτικές συμφωνίες, δημιουργώντας ευκαιρίες για την αναδιάρθρωση του τοπικού οργανωτικού ιστού σε εθνικό επίπεδο, όπου το Εθνικό Συντονιστικό Ίδρυμα του Σαλβαδόρ [6] (CCNIS) επικεντρώνεται στην ενίσχυση της πολιτιστικής ταυτότητας και των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων πληθυσμών.
Φωτογραφία: CCNIS, χρησιμοποιείται με άδεια.
Τρέχουσα κατάσταση
Η προώθηση μιας μονοπολιτισμικής κοινωνίας από το κράτος είχε επιπτώσεις μέχρι σήμερα, αλλά οι δύο τελευταίες κυβερνητικές πρωτοβουλίες είχαν ως στόχο τη δημιουργία μιας εθνικής στρατηγικής για τους αυτόχθονες λαούς με βάση τις δεσμεύσεις που ανέλαβε το Ελ Σαλβαδόρ στα Ηνωμένα Έθνη στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Διάσκεψης Αυτοχθόνων Λαών [7] το Σεπτέμβριο του 2014. Ένας από τους στόχους των αυτόχθονων πληθυσμών που περιγράφονται σε αυτό το έγγραφο είναι να δημιουργηθεί μια διαδικασία ενίσχυσης των αυτόχθονων γλωσσών στο Υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να τις προωθήσουν στα αντίστοιχα εδάφη τους.
Οι ίδιες οργανωτικές δομές που καθοδηγούν και εκτελούν αυτές τις πρωτοβουλίες έχουν επίσης υποστηριχθεί από το εγχείρημα Rising Voices για τον επανασχεδιασμό των εκπαιδευτικών φυλλαδίων για τη γλώσσα ποτόν των Λένκα και της γλώσσας πίσμπι των Κακαβίρα. Αυτά τα φυλλάδια δημιουργήθηκαν από σπουδαστές πέμπτου έτους στο Τμήμα Γραφιστικής στο Πανεπιστήμιο Don Bosco [8]. Οι φοιτητές ήταν σε θέση να γνωρίσουν τις κοινότητες και την ηγεσία τους, προκειμένου να έχουν τη συγκατάθεσή τους και να προχωρήσουν με το σχεδιασμό. Είχαν επίσης την ευκαιρία να δημιουργήσουν μια εταιρική σχέση μεταξύ πανεπιστημίου και CCNIS.
Τα παρακάτω είναι τα εξώφυλλα από τα φυλλάδια που δημιουργήθηκαν μαζί με τις κοινότητες.
