Το Καράκας [1], μες στο συναρπαστικό του χάος, αποτελεί έμπνευση για αρκετούς κινηματογραφιστές. Μέσα από τη δουλειά τους, αυτοί οι σκηνοθέτες υπογραμμίζουν την αισθητική της αστικής ζωής σε στοιχεία που για τους περισσότερους ανθρώπους συχνά σημαίνουν σύγχυση και αναταραχή. Έτσι, τρεις καλλιτέχνες μοιράζονται τη δουλειά τους χρησιμοποιώντας εργαλεία web 2.0 και δίνουν στους διαδικτυακούς χρήστες εντός και εκτός Βενεζουέλας μια διαφορετική οπτική γωνία του Καράκας.
Εμπνευσμένο από το μικρού μήκους του Jorgen Leth “Ο Τέλειος Άνθρωπος” [2], η “Τέλεια Πόλη” (La Ciudad Perfecta) παρουσιάζει διαφορετικά σημεία και γωνιές του Καράκας. Tο φιλμ, που δημιουργήθηκε από τους Sven Methling, Ricardo Bombín, Claudio Cenedese, Ángel Antúnez, Alfredo Castillo και José Ignacio Benitez, βραβεύτηκε στη Μπιενάλε του Κάδιθ το 2012.
Μια άλλη ταινία μικρού μήκους με τίτλο “Transgresiones” παρουσιάζει πώς τα μονοπάτια των ανθρώπων στην πόλη δημιουργούν ένα συνεχώς εναλλασσόμενο τοπίο. Η ταινία περιλαμβάνει σύντομες σκηνές από την καθημερινότητα οικογενειών, που έχουν καταλάβει εγκαταλελειμμένα ιδιωτικά κτίρια, και υπογραμμίζει πώς οι φωτογραφίες αυτές γίνονται κομμάτι της αισθητικής της πόλης.
Με επίκεντρο στο ίδιο κοινωνικό φαινόμενο, η Cylixe [3] μοιράζεται τη δουλειά της σχετικά με τον πύργο του Δαβίδ [4], ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, όπου ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων έχουν χτίσει τα σπίτια τους. Η ιστορία αυτού του κτιρίου έχει αποτελέσει το επίκεντρο μακρών δημόσιων συζητήσεων και δημοσιευμάτων. Η Cylixe περιγράφει [5] τον Πύργο ως “Πόλη μέσα σε Πόλη”:
[…] Όταν πάνω από είκοσι χρόνια πριν, η κατασκευή διακόπηκε ενός ουρανοξύστη στο Καράκας της Βενεζουέλα, κανείς δε θα μάντευε ότι το κτίριο αυτό θα γινόταν κάποτε η ψηλότερη κατάληψη στον κόσμο.
Μια εμπειρική αποσπασματική άποψη της καθημερινότητας, της δομής και των σκέψεων των κατοίκων παραμένει σε οπτικό διάλογο με την αρχιτεκτονική του πύργου, ο οποίος κάποτε θα χτιζόταν ως χρηματοοικονομικό κέντρο και πλέον προσφέρει καταφύγιο σε μια παράλληλη κοινωνία.