Ο πρώην διευθυντής του εργοστασίου τσαγιού Laituri αγναντεύει τα ερείπια της πάλαι ποτέ ακμάζουσας φυτείας. Στιγμιότυπο από το ντοκιμαντέρ Chai-khana.org.
Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί κομμάτι συνεργατικής δημοσίευσης [1]με αρχικό τίτλο “Θεέ μου, σε ευχαριστώ για το τσάι!. Εμφανίστηκε αρχικά στην ιστοσελίδα Chai-Khana.org. [2]
Στη δεκαετία του '50, το Laituri, ένα χωριό 2.697 κατοίκων, ήταν γεμάτο ζωή. Γεωργιανοί, Ρώσοι, Αρμένιοι και Αζέροι συνέρρεαν στο αγροτικό κέντρο της δυτικής Γεωργίας για να δουλέψουν στις φυτείες τσαγιού, οι οποίες κυριαρχούσαν στην περιοχή κατά την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης. Η διάλυση της ΕΣΣΔ προκάλεσε ελεύθερη πτώση στην παραγωγή. Οι οικογένειες έμειναν χωρίς ζωτικό εισόδημα και το καλειδοσκόπιο γλωσσών, θρησκειών και εθνοτήτων του Laituri ξεθώριασε και εξαφανίστηκε. Σήμερα, πολλοί ντόπιοι έχουν μετατραπεί σε εποχιακούς μετανάστες, οι οποίοι ταξιδεύουν για να μαζέψουν τσάι ως τα γειτονικά χωράφια της Τουρκίας. Το “Θεέ μου, σε ευχαριστώ για το τσάι” αφηγείται την ιστορία εκείνων, των οποίων η ζωή διαμορφώθηκε από αυτές τις αρωματικές φυτείες τσαγιού.