‘Η ουρά’ του Abdalla Al Omari. Φωτογραφία από τη σελίδα του Al Omari στο Facebook [1]. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Με κυρίαρχη την εικόνα του “ευάλωτου” πρόσφυγα στην κάλυψη των ΜΜΕ, ο Σύριος ζωγράφος Abdalla Al Omari [2] ήθελε να αλλάξει το σενάριο και να δείξει στον κόσμο πώς θα έμοιαζαν ισχυροί πολιτικοί, αν δεν ήταν τόσο τυχεροί.
Καλωσήρθατε στην συλλογή “The Vulnerability Series [3]“.
Ξεκίνησε αρχικά τη συλλογή στις Βρυξέλλες του Βελγίου το 2016, όπου του χορηγήθηκε άσυλο, και την επανεκκίνησε στο Ντουμπάι, όπου έληξε στις 6 Ιουλίου 2017.
“Angela
Oil and acrylic on canvas
200x150cm
The Vulnerability Series
On display till 08/03/2017 at @CcStrombeek [4],Belgium
(c)Abdalla Omari pic.twitter.com/kMsiF2MgAC [5]— Abdalla Al Omari (@_AbdallaOmari_) 11 January 2017 [6]
Ο Omari εξήγησε το κίνητρό του για τη συλλογή [7]:
Although I knew little about the internal world of those leaders, the countless, intimate hours I spent with them have taught me more than I could imagine. Just as easily as everything worth defending can become defenseless, moments of absolute powerlessness can give you superpowers.
Παρόλο που ήξερα ελάχιστα για τον εσωτερικό κόσμο των ηγετών αυτών, οι αμέτρητες, οικείες ώρες που πέρασα μαζί τους με διδάσκουν περισσότερα από ό,τι μπορούσα να φανταστώ. Ακριβώς όπως τόσο εύκολα όσα αξίζει να υπερασπιστείτε μπορούν να γίνουν ανυπεράσπιστα, στιγμές απόλυτης αδυναμίας μπορούν να σας δώσουν υπερδυνάμεις.
Η ιδέα ήταν να σπάσει την ισχυρή τους εικόνα. Αναφέρει λεπτομερώς στο ιστολόγιό [3] του πως αυτό το πράγμα τον έκανε να νιώσει οίκτο ακόμη και για τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ Άσαντ, του οποίου οι δυνάμεις κατηγορούνται τακτικά για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας:
Even I felt sorry for (my version of) Assad. In this universe without gravity, all we can hold on to is our vulnerability. This invisible wind makes our chest heavy, yet, mysteriously propels us back on our feet again. I have convinced myself it is the strongest weapon humankind possesses, way more powerful than the trail of power games, bomb craters and bullet holes in our collective memories. Vulnerability is a gift we should all celebrate.
Ακόμη και εγώ ήμουν λυπημένος με τη δική μου έκδοση του Άσαντ. Σε αυτό το σύμπαν χωρίς βαρύτητα, το μόνο που μπορούμε να κρατήσουμε είναι η ευαισθησία μας. Αυτός ο αόρατος άνεμος κάνει το στήθος μας βαρύ, αλλά, μυστηριωδώς, μας κάνει να σταθούμε ξανά στα πόδια μας. Έχω πειστεί ότι είναι το ισχυρότερο όπλο που διαθέτει η ανθρωπότητα, πιο ισχυρό από το μονοπάτι των παιχνιδιών εξουσίας, των βομβών και των τρυπών από σφαίρες στις συλλογικές αναμνήσεις μας. Η ευαισθησία είναι ένα δώρο που όλοι πρέπει να τιμάμε.
Σε μια συνέντευξη με τη βελγική De Afspraak, ο Omari είπε ότι το “παράξενο συναίσθημα συμπάθειας” επεκτάθηκε και σε άλλους πολιτικούς:
Everyday I was waking up with them and on my walls.. And there was a moment I had this strange feeling of empathy towards them after seeing them for so long. And this vulnerable state, looking at you, having eye contact with you all the time, telling you that ‘we are vulnerable’, we are weak, even them, I had this feeling of ‘wow, I could even empathize with them’.
Καθημερινά ξυπνούσα μαζί τους και στους τοίχους μου…Και υπήρξε μια στιγμή που είχα αυτή την παράξενη αίσθηση συμπάθειας απέναντί τους, αφού τους έβλεπα τόσο πολύ. Και αυτή η ευάλωτη κατάσταση, που σε κοιτάνε, κατάματα μες στα μάτια σου συνεχώς, να σου λένε «είμαστε ευάλωτοι», είμαστε αδύναμοι, ακόμα και αυτοί, τότε είχα αυτή την αίσθηση «ουάου, μπορώ να νιώσω συμπάθεια ακόμα και γι’ αυτούς».
Εκτός από τον Άσαντ, η σειρά απεικονίζει τους Προέδρους των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και Ντόναλντ Τραμπ, τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, τους Γάλλους Προέδρους Νικολά Σαρκοζί και Φρανσουά Ολάντ, τον Ιρανό Πρόεδρο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον Βρετανό Πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον, την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Αμπντελφατάχ Ελ Σίσι.
“Ήταν προσωπική μου επιθυμία να τους δω στη θέση των προσφύγων, ευάλωτων ανθρώπων, να τους δω σε μια ευάλωτη κατάσταση, γιατί πάντα φαίνονται τόσο τέλειοι, τόσο θεϊκοί”, είπε στην De Afspraak.
Η ευρέως διαδεδομένη εικόνα του με τον Ντόναλντ Τραμπ ως πρόσφυγα έλαβε έμπνευση από την ιστορία του Παλαιστίνιου Σύριου πρόσφυγα Abdul Halim Attar [8].
Ο Attar, αρχικά από τον καταυλισμό Γιαρμούκ [9] στη Δαμασκό και ένας από τους περισσότερους από ένα εκατομμύριο Σύριους πρόσφυγες που έχουν καταφύγει στο Λίβανο, [10] έλαβε σημαντική κάλυψη από τα ΜΜΕ, αφότου τον βρήκαν να πουλά στιλό στη Βηρυτό, ενώ είχε αγκαλιά την κόρη του. Το κορίτσι που κουβαλά ο Τραμπ φοράει τα ίδια ρούχα με την κόρη του Attar.
Η συλλογή toy Abdalla Al Omari “The Vulnerability Series” στο Facebook. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Αναδημιούργησε επίσης την περίφημη φωτογραφία κατοίκων του Γιαρμούκ που κάνουν ουρά για φαγητό [11] το 2014:
Yarmouk.
Acrylic on canvas.
140×180 cm.
2016.
The Vulnerability Series.
by @_AbdallaOmari_ [2] via @SultanAlQassemi [12] pic.twitter.com/LzbDhljk52 [13]— Omar (@omarsyria) 4 September 2016 [14]
Το έργο του Omari έχει συγκεντρώσει μεγάλη προσοχή στο διαδίκτυο. Ένα βίντεο από το AJ+ συγκέντρωσε πάνω από 12 εκατομμύρια προβολές. Σε αυτό, λέει ότι «αυτοί οι ηγέτες ήταν εν μέρει υπεύθυνοι για τον εκτοπισμό των Συρίων. Ίσως αισθανθούν τι σημαίνει να είσαι ευάλωτος».
Η Mary Scully, κάποτε ανεξάρτητη σοσιαλίστρια υποψήφια για την αμερικανική Προεδρία, πρότεινε [15] να πάει ένα βήμα παραπέρα η φανταστική απεικόνιση των ηγετών των κόσμων:
There is another preferable way to portray them: in prison uniforms after they've been prosecuted for crimes against humanity.
Υπάρχει κι άλλος καλύτερος τρόπος να τους δούμε: με φόρμες φυλακισμένων, αφότου έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.