Στη Δαμασκό, είναι επικίνδυνη η αλληλεγγύη με την πολιορκούμενη Ανατολική Γούτα

‘”Γούτα”, Randa Maddah. Χρησιμοποιείται με άδεια. Πηγή: Women Now.

Η ακόλουθη είναι μια σειρά από μαρτυρίες από τη Δαμασκό. Έρχεται μετά από δύο μαρτυρίες από την Ανατολική Γούτα (στα προάστια της Δαμασκού) από μια νοσοκόμα και έναν οδοντίατρο, που δημοσιεύθηκαν αντίστοιχα στις 20 Φεβρουαρίου και 4 Μαρτίου 2018 από την συλλογικότητα Act For Ghouta.

Ελεγχόμενη από αντικαθεστωτικούς αντάρτες, η Ανατολική Γούτα βρίσκεται υπό πολιορκία από το συριακό καθεστώς και τους συμμάχους του από τα τέλη του 2013. Τις τελευταίες εβδομάδες, όμως, η βία εντατικοποιήθηκε δραστικά. Περισσότεροι από 120 άνθρωποι σκοτώθηκαν από τις 6 Φεβρουαρίου έως και τις 8 Φεβρουαρίου και η 19η Φεβρουαρίου στοίχισε το θάνατο περισσότερων από 110 ατόμων μέσα σε μια μέρα. Από τις 18 Φεβρουαρίου, περισσότεροι από 650 άνθρωποι σκοτώθηκαν, εκ των οποίων περισσότεροι από 150 ήταν παιδιά. Οι μη στρατιωτικές υποδομές υπέστησαν επίσης σοβαρές ζημιές, καθώς επλήγησαν περισσότερα από 25 νοσοκομεία και κέντρα υγείας, μερικές φορές περισσότερες από μία φορά σε τέσσερις ημέρες.

Η ανθρωπιστική καταστροφή στα προάστια της Ανατολικής Γούτα της Δαμασκού συνεχίζει να ξετυλίγεται, καθώς οι συριακές και ρωσικές δυνάμεις προωθούν μια στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του θύλακα επαναστατών υπό την πολιορκία της κυβέρνησης της Συρίας από το 2013.

Από τον Φεβρουάριο του 2018, 650 άνθρωποι φέρεται να έχουν σκοτωθεί. Ο αριθμός των νεκρών συνεχίζει να αυξάνεται εν μέσω αμείλικτου εναέριου και από εδάφους βομβαρδισμού και μαζικών ζημιών σε υποδομές. Φρικτό υλικό από το εσωτερικό της ανατολικής Γούτα φτάνει ταχέως, προσφέροντας μια ματιά στη σοβαρότητα της κατάστασης και τα δεινά των ανθρώπων εκεί.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι υποστηρικτές του Προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ ζητούν από το Συριακό Στρατό να σταματήσει τις πυραυλικές επιθέσεις στην πρωτεύουσα Δαμασκό, αναφερόμενοι σε όσες έστειλαν οι αντάρτες στην Ανατολική Γούτα, οι οποίες έχουν αυξηθεί από τότε που άρχισε η αδυσώπητη επίθεση του καθεστώτος ενάντια στη Γούτα.

Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Συρίας προβάλλουν τηλεοπτικές συνεντεύξεις με ανθρώπους στους δρόμους της Δαμασκού, οι οποίοι είναι δυσαρεστημένοι με τις συχνές πυραυλικές επιθέσεις που χτυπούν την πόλη τους και κατηγορούν γι’ αυτό τους επαναστάτες στην Ανατολική Γούτα. Προτρέπουν την κυβέρνησή τους να «εξαλείψει τις επιθέσεις των ανταρτών».

Η δεσποτική εξουσία του καθεστώτος και οι πανταχού παρόντες πράκτορες ασφαλείας καθιστούν σχεδόν αδύνατο να μετρηθεί το εύρος της αντίθεσης για την επίθεση ενάντια στη Γούτα μέσα στη Δαμασκό. Παρόλο που είναι δύσκολο να βρεθούν, έχουν εμφανιστεί πολλές σιωπηλές φωνές. Η πλειοψηφία παραμένει σιωπηλή, καθώς το καθεστώς διατηρεί το στρατιωτικό πάνω χέρι.

Η Salam (δεν είναι το πραγματικό της όνομα), μητέρα δύο παιδιών στη Δαμασκό, λέει στο Global Voices ότι ο γιος της αναπτύσσει μια φοβία από το να ζει μέσα σε συνεχή φόβο:

Ο γιος μου, δύο ετών, κλαίει υστερικά και με σφίγγει κατευθείαν, όταν ένα αεροπλάνο πετά πάνω από το κεφάλι μας ή όταν γίνεται μια έκρηξη … Έχει αναπτύξει φοβία.

Προσθέτει ότι η ζωή έχει γίνει δύσκολη στη Δαμασκό λόγω των πυραύλων των ανταρτών και ότι δεν μπορεί να φανταστεί πώς μπορεί να είναι στη Γούτα:

Από τότε που ξεκίνησε η επιχείρηση στη Γούτα, ακούγαμε εκρήξεις ασυνήθιστης έντασης…περνά αεροπλάνο πάνω από τα κεφάλια μας και τραντάζονται τα κτίρια. Δεν το αντέχει το μυαλό μου να φανταστώ πώς αντέχουν οι μανάδες στη Γούτα. Αν ήμουν εκεί, θα είχα τρελαθεί. Είμαι μητέρα και καταλαβαίνω πώς αισθάνονται οι μητέρες. Παρακολουθώ βίντεο και παρακολουθώ μηνύματα στο Facebook από τις μητέρες της Γούτα. Είναι αδύνατο για μένα να μην νιώθω συμπόνοια.

Πύραυλοι και βόμβες έχουν διαταράξει τη ζωή εδώ στη Δαμασκό. Σε ορισμένες γειτονιές, οι άνθρωποι δεν στέλνουν πλέον τα παιδιά τους στα σχολεία. Φανταστείτε πώς είναι η ζωή εκεί. Και από τις δυο πλευρές, οι άμαχοι πληρώνουν το τίμημα. Αυτή η τρέλα πρέπει να σταματήσει.

Ο Ahmad (δεν είναι το πραγματικό του όνομα), κυβερνητικός υπάλληλος αρχικά από τη Χαράστα στην Ανατολική Γούτα, κατέφυγε στη Δαμασκό με την οικογένειά του σύντομα μετά την κυβερνητική καταστολή των διαμαρτυριών στη γενέτειρά του. Ο Ahmad ξοδεύει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του κολλημένος στο λάπτοπ του παρακολουθώντας τις εξελίξεις στη Γούτα και τώρα ζει σε συνεχή φόβο για τη ζωή των συγγενών του, καθώς και μέσα σε μια παράνοια στο χώρο εργασίας του στη Δαμασκό:

Έχω συγγενείς και φίλους στην Ανατολική Γούτα. Δημοσιεύουν συνέχεια ενημερώσεις με την κόλαση που ζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έχω ήδη χάσει τρεις φίλους από τότε που ξεκίνησε η επιχείρηση.

Οι υπάλληλοι από τη Γούτα παρακολουθούνται στενά. Πρέπει να είσαι προσεκτικός και να μην δείξεις καν συμπάθεια. Πρέπει να μετράς προσεκτικά τα λόγια σου.

Όταν ρωτήθηκε ποιες θα μπορούσε να είναι οι συνέπειες, ο Ahmad είπε:

Διακινδυνεύεις να σε υποψιαστούν ότι έχεις διασυνδέσεις με «τρομοκράτες», μπορεί να χάσεις τη δουλειά σου, εάν κάποιος σε καρφώσει. Ρισκάρεις ακόμα και να σε συλλάβουν. Σε γενικές γραμμές, υπάρχει μια σιωπηρή κατανόηση ότι η σιωπή είναι το ασφαλέστερο πράγμα που μπορείς να κάνεις.

Περιέγραψε ότι δεν ήξερε πώς να αντιδράσει, όταν συνάδελφοι ζητούσαν «να σαρωθεί η Γούτα»:

Όταν συνάδελφοι παραπονούνται για τις βόμβες και τις επιθέσεις με πυραύλους και ζητούν να «γκρεμιστεί συθέμελα η Γούτα» σε αντίποινα για τους πυραύλους, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να χαμογελάσεις στραβά και να το καταπιείς. Νιώθω βαθύτατα πικραμένος. Έχω φίλους και συγγενείς εκεί. Έχω το σπίτι μου, που είμαι βέβαιος ότι έχει γίνει πλέον έναςι ένας μεγάλος σωρός από ερείπια. Έχω παιδικές και νεανικές αναμνήσεις μου εκεί.

Βαθιά μέσα μου, το ξέρω ότι είμαι δειλός. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Έχουν στρατιωτική δύναμη στο πλευρό τους. Ακόμη και τα Ηνωμένα Έθνη και η διεθνής κοινότητα έχουν αποδειχθεί ανίκανοι. Είμαστε παγιδευμένοι στην ανημποριά μας.

Ο Omar (δεν είναι το πραγματικό του όνομα), φοιτητής πανεπιστημίου με καταγωγή από την περιοχή Καμπούν κοντά στη Δαμασκό, αντανακλά τις σκέψεις του:

Το 2006, θυμάμαι έντονα, όταν φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας στο Καμπούν μια οικογένεια Λιβανέζων, που έφυγε να γλιτώσει από τον πόλεμο των Ισραηλινών. Θυμάμαι τους αδελφούς μου να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις αλληλεγγύης και συγκέντρωση χρημάτων για τους κατοίκους της Γάζας κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων του Ισραήλ. Με τη Γούτα, μας αρνούνται την πολυτέλεια να δείξουμε αλληλεγγύη. Φθονώ τους ανθρώπους από όλο τον κόσμο, που μπορούν να συμμετάσχουν σε διαμαρτυρίες και να κραυγάσουν με όση φωνή έχουν την αλληλεγγύη τους προς τη Γούτα.

Ο Omar λέει ότι έχει δημιουργήσει ένα ψεύτικο λογαριασμό στο Facebook για να συμμετάσχει σε διαδικτυακές εκστρατείες και να μοιράζεται αφηγήσεις από ανθρώπους μέσα στη Γούτα. Ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Omar λέει ότι μεταφράζει αφηγήσεις, δημοσιεύσεις και βίντεο από πολιορκημένους με την ελπίδα να «κινητοποιήσει την κοινή γνώμη να αναλάβει δράση».

Κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια σου μπρος σε αυτή την τραγωδία, μια έκρηξη σε επαναφέρει στις αισθήσεις σου. Δεν μπορείς να το αγνοήσεις… Το υπαγορεύουν η γεωγραφική εγγύτητα, η συγγένεια και η ανθρωπιά.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.